Παρασκευή 10 Μαΐου 2019

Μη βιάζεσαι! Θα αγαπηθείς όταν δεν θα το περιμένεις...!!!!

Μη βιάζεσαι!
Θα αγαπηθείς όταν δεν θα το περιμένεις… 

Θα αγαπηθείς όταν τα λάθη σου θα τα δεις να συγχωρούνται και δεν θα δικάζονται απ΄ ανθρώπους δικαστές.

Όταν θα ακούσεις “δεν πειράζει, μη φοβάσαι” , όταν θα ακούσεις πως και τα λάθη σου αγαπούν. 

Θα αγαπηθείς την μέρα που θα σε δέχονται ολόκληρο κι ατόφιο.

Την μέρα που δεν θα χρειάζεσαι πια μάσκες γελαστές.

Την μέρα που θα δουν τα δάκρυα σου και δεν θα ντρέπεσαι να κλαις εκεί σκυφτός. 

Θα αγαπηθείς την ώρα που θα μιλάς για τα όνειρα σου και θα ΄χεις δυο αυτιά για να σε ακούνε.

Την ώρα που στην εικόνα σου δυο ματιά θα αστράφτουν και μια ορθάνοιχτη αγκαλιά θα μοιάζει με λιμάνι. 

Θα αγαπηθείς την νύχτα που το σκοτάδι θα γλυκάνει και δεν θα φτιάχνει εφιάλτες δυνατούς.

Την νύχτα που θα πλαγιάζεις στο κρεβάτι και η απέναντι γωνιά του από χάδια κι από ανάσες θα γεμίζει. 

Θα αγαπηθείς το πρωινό που θα ημερέψεις από τις πιο άγριες σου μοναξιές.

Το πρωινό που θα ξυπνάς με μια λαχτάρα και θα έχει γεύση επιτέλους ο καφές. 

Θα αγαπηθείς, όταν θα είσαι πάνω από όλους τους εγωισμούς.

Όταν θα είσαι προτεραιότητα και ανάγκη.

Όταν θα είσαι για έναν άνθρωπο η αρχή του και το τέλος κάθε ημέρας. 

Θα αγαπηθείς σου λέω!
Την ώρα που θα τρέμουν μην πονέσεις.

Την ώρα που οι πληγές σου θα ματώνουν και θα έχουν την αγάπη για γιατρό τους.

Την ώρα που θα ακούσεις “να προσεχείς”, την ώρα που θα ακούσεις “είμαι εδώ”. 

Θα αγαπηθείς αληθινά!

Την μέρα που ο έρωτας το όνομα σου θα ΄χει.

Την μέρα θα σε έχουν για Θεό τους.

Την μέρα που θα προσκυνάνε το κορμί σου και θα το έχουν φυλαχτό. 

Θα αγαπηθείς χωρίς φραγμούς και δίχως τέλος!

Όταν θα νιώσεις δυο χέρια καθαρά, να σου κρατάνε τους καημούς μέχρι το τέλος, μέχρι να γίνουν οι καημοί σου παρελθόν. 

Θα αγαπηθείς τρελά!
Όταν ο χρόνος δεν θα έχει σημασία.

Όταν η απόσταση θα είναι απλά ένας αριθμός.

Όταν τα αύριο θα μοιάζουν με ευλογία κι όλα τα σήμερα θα είναι ακριβά. 

Θα αγαπηθείς όταν θα νιώσεις δυνατός. 

Θα λατρευτείς!

Εκείνη την στιγμή που ο εαυτός σου, ένα θα γίνει με έναν άλλο εαυτό. 

Θα αγαπηθείς πολύ!

Εκείνη την στιγμή που θα πεις “θέλω” και αυτό το θέλω σου για κάποιον θα ΄ναι ιερό! 




Γιώργος Καραγεώργος 

18 φράσεις που θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο φέρεστε στον εαυτό σας...!!!!


«Γεννήθηκες με φτερά. Γιατί προτιμάς να σέρνεσαι στη ζωή σου;» – Rumi 

Δεν είναι το πρόσωπο, αλλά οι εκφράσεις που κάνετε. Δεν είναι η φωνή αλλά αυτό που λέτε. Δεν είναι ακριβώς το πώς φαίνεστε σε αυτό το σώμα, αλλά τα πράγματα που κάνετε με αυτό. Είστε απίστευτοι! Δώστε στον εαυτό σας μια ευκαιρία να είστε οι καλύτεροι, με το να νοιάζεστε για τον εαυτό σας κατάλληλα. 

Η καλλιέργεια του εαυτού σας με τρόπο που σας βοηθάει να εξελίσσεστε προς την κατεύθυνση που θέλετε να πάτε στη ζωή, είναι εφικτή και αξίζετε την προσπάθεια. 

Η αυτοφροντίδα, όπως εγώ και ο Marc την εξηγούμε στους μαθητές μας, περιλαμβάνει κάθε εσκεμμένη πράξη που κάνετε για να φροντίσετε την σωματική σας, διανοητική σας και συναισθηματική σας υγεία. Η διατήρηση μιας υγιούς αυτοφροντίδας είναι μια πρόκληση για πολλούς από εμάς, και μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη όταν η ζωή μας ζορίζει. 

Υπάρχουν τρεις όψεις της αυτοφροντίδας που αφορά την σωματική υγεία που αναφέρονται πολύ: 

· Σωστή διατροφή 

· Καλός ύπνος 

· Συχνή γυμναστική 

Επίσης υπάρχουν πολλές πολύπλοκες διανοητικές και συναισθηματικές όψεις της αυτοφροντίδας που συχνά ξεχνούμε. Αυτή είναι η όψη της αυτοφροντίδας που θέλω να θίξω σε αυτό το άρθρο. 

Παρακάτω, θα βρείτε 18 επιλεγμένες φράσεις από το αρχείο μας που συχνά αναφέρω για τη δική μου διανοητική και συναισθηματική αυτοφροντίδα. Ελπίζω να τις βρείτε ωφέλιμες όπως τις βρίσκω και εγώ… 

1. Δεν είναι αυτό που λες στους άλλους που καθορίζει τη ζωή σου. Αυτό που ψιθυρίζεις στον εαυτό σου κάθε μέρα, είναι εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη. 

2. Μην ψάχνεις την έγκριση των άλλων για να είσαι ο εαυτός σου. Δεν χρειάζεσαι την έγκριση των άλλων για να είσαι «αρκετά καλός» ή για να έχεις μια υπέροχη μέρα. 

3. Η καλύτερη στιγμή για να είσαι επιπλέον ευγενικός με τον εαυτό σου είναι όταν δεν νιώθεις έτσι. Επειδή πράττοντας αυτό, θα κάνεις την μεγαλύτερη διαφορά. 

4. Γίνε το δικό σου πείραμα. Γίνε το δικό σου έργο τέχνης. Γίνε μια εργασία σε εξέλιξη. Και να είσαι καλά με αυτό. 

5. Άφησε τους ανθρώπους γύρω σου να δουν πόσο πραγματικός, ατελής, ιδιαίτερος, περίεργος, όμορφος, μαγικός είσαι. Αυτό αρκεί. 

6. Δεν μπορείς να βασίζεις τις ιδέες σου για την επιτυχία και την ευτυχία στις γνώμες και τις προσδοκίες των άλλων. 

7. Πέρνα πολύ περισσότερο χρόνο με εκείνους που σε κάνουν να χαμογελάς, και πολύ λιγότερο χρόνο με εκείνους που πιέζεσαι να εντυπωσιάσεις. ( Και να θυμάσαι, μπορείς να είσαι καλός με τους ανθρώπους χωρίς να χρειάζεσαι να είσαι κοντά τους όλη την ώρα). 

8. Η μεγαλύτερη άμυνά μας ενάντια στο στρες είναι η ικανότητα να διαλέγουμε μια ιδέα, έναντι μιας άλλης. Να θυμάσαι αυτό. Αν ψάχνεις λόγους για να είσαι θυμωμένος και αναστατωμένος, θα βρεις πολλούς από αυτούς. Αντί για αυτό ψάξε λόγους για να είσαι θετικός. 

9. Μία από τις πιο γαλήνιες νοοτροπίες ποτέ, ξεκινάει την στιγμή που επιτέλους βρίσκεις το θάρρος να σταματήσεις να ασχολείσαι με εκείνα που δεν μπορούν να αλλάξουν. 

10. Δεν έχει νόημα να πηγαίνεις πίσω στο παρελθόν και να σκέφτεσαι τι έκανες και τι όχι, επειδή ήσουν διαφορετικό άτομο τότε. Εάν δεν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι, εάν δεν συγχωρέσεις τον εαυτό σου, εάν δεν συγχωρήσεις την κατάσταση, εάν δε δεχτείς ότι πέρασε και τελείωσε, δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά. 

11. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν τον εαυτό τους δυστυχισμένο με το να το βρίσκουν αδύνατο να δεχτούν τη ζωή έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή. Μην είσαι ένας από αυτούς. 

12. Δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. Επομένως, η καλύτερη στρατηγική σου στη ζωή, είναι να ζήσεις όσο καλύτερα και θετικότερα μπορείς αυτή τη στιγμή. 

13. Όταν ανακαλύπτεις κάτι που τρέφει την ψυχή και φέρνει χαρά, κάτι που πραγματικά έχει σημασία για εσένα, να φροντίσεις ώστε να κάνεις χώρο για αυτό στη ζωή σου. Και αν δεις ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο για αυτό που μετράει, σταμάτα να κάνεις πράγματα που δεν μετράνε. 

14. Η ποιότητα της ζωής σου μακροπρόθεσμα εξαρτάται άμεσα από το πώς θέτεις και σέβεσαι τις προτεραιότητές σου σήμερα. Και δεν είναι εγωιστικό να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις και να κάνεις της ευτυχία προτεραιότητα. 

15. Όποτε το γρασίδι είναι πιο πράσινο στην άλλη πλευρά (όταν ζηλεύεις πράγματα ή καταστάσεις που δεν είναι δικά σου), σταμάτα να κοιτάς, σταμάτα να συγκρίνεις, σταμάτα να παραπονιέσαι και ξεκίνα να ποτίζεις το γρασίδι πάνω στο οποίο στέκεσαι. 

16. Όλοι μπορούν να κρυφτούν από τα προβλήματα και να πονέσουν. Το να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα και να τα καταφέρνεις σταδιακά - αυτό είναι που σε κάνει δυνατότερο και πιο ευτυχισμένο στο τέλος. 

17. Μην υπερβάλλεις στις προσπάθειές σου και στις αντοχές σου. Δεν μπορείς να σηκώσεις πολλά κιλά μεμιάς. Όμως μπορείς να σηκώσεις λίγα πολλές φορές. Οι μικρές, επαναλαμβανόμενες προσπάθειες θα σε πάνε εκεί που θέλεις. 

18. Μερικές φορές πρέπει να αποστασιοποιηθούμε για να δούμε τα πράγματα καθαρά. Και μερικές φορές το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε σε μια ολόκληρη ημέρα, είναι η σύντομη παύση που κάνουμε μεταξύ δυο βαθιών αναπνοών. 

Η σειρά σου… 

Με την αυτοφροντίδα στο μυαλό σου, σε προκαλώ να αναλάβεις δράση και να ολοκληρώσεις αυτή τη σύντομη λίστα πραγμάτων μέχρι αύριο το βράδυ: 

· Πήγαινε ένα μεγάλο περίπατο 

· Απόλαυσε μια υπέροχη συζήτηση 

· Κάνε κάτι που αγαπάς για μία ώρα 

· Εκτίμησε ό,τι έχεις. Να είσαι ευγνώμων 

· Δώσε σημασία στη στιγμή 

· Αφέσου. Και απλά ανάπνευσε και ζήσε τη στιγμή 




Εμάς, τους παράξενους που αγαπάμε πολύ και χωρίς ανταλλάγματα, ή αγαπήστε μας, ή αφήστε μας ήσυχους...!!!!

Εμείς που βουτήξαμε στη θάλασσα με τα ρούχα στη μέση του χειμώνα για να δείξουμε ότι μπορούμε, επειδή κάποιοι μας το ζήτησαν αν και κρυώναμε, αλλά το ευχαριστηθήκαμε και βγήκαμε βρεγμένοι αλλά με μεγάλο χαμόγελο..

Εμείς που αψηφήσαμε τα άστοχα λόγια, την κριτική των φίλων μας, αν και μας πόνεσαν, και συνεχίσαμε να τους αποκαλούμε φίλους..

Εμείς που αφήσαμε πίσω τα κακά συναπαντήματα που ήρθαν στην ζωή μας απρόσκλητα και απροκάλυπτα αλλά έκαναν μεγάλο θόρυβο στο μυαλό μας και ακόμα μας λείπουν..

Εμείς που βρεθήκαμε το σκοτάδι και ανάψαμε ένα κερί για να δούμε καλύτερα παρόλο που η ψυχή μας φοβόταν το άγνωστο..

Εμείς που αγαπήσαμε τους παρατρεχάμενους και λατρέψαμε τα ελαττώματα τους, παρόλο που έφυγαν χωρίς εξηγήσεις..

Εμείς που πήραμε το αμάξι, το αεροπλάνο, για μια βόλτα στο πουθενά με σημαία την παρέα που είχαμε μαζί μας..

Εμείς επιλέξαμε για λίγο την μοναξιά, αλλά πάντα είμαστε εκεί για τους φίλους, τους γνωστούς, ακόμα και για κάθε περαστικό, που βρέθηκε ξαφνικά στη ζωή μας..

Εμείς που γελάμε δυνατά και μιλάμε πολύ, αλλά δίνουμε χωρίς ανταλλάγματα και αγαπάμε απόλυτα..

Εμάς τους λίγο περίεργους τύπους, αν μας συναντήσετε στο δρόμο σας, μη μας δώσετε τροφή, ούτε νερό! Ένα μεγάλο χαμόγελο θέλουμε μόνο, μια καλήμερα και μια καληνύχτα μας αρκούν..

Ξέρουμε από μόνοι μας πώς θα κάνουμε την φασαρία του μυαλού μας να βγάλει τον σκασμό..

Αγαπήστε μας πολύ ή μην μας αγαπάτε καθόλου!
Ξεχωρίστε μας όμως από τους άλλους, τους κοινούς, τους συνηθισμένους που συναντάτε κάθε μέρα.. 




Έφη Παναγοπούλου

Γίνε λίγο πιο άνθρωπος, και δεν θα χάσεις...!!!!

Δεν ξέρω αν μεγαλώνοντας γίνομαι περίεργη. Δεν ξέρω αν με ενοχλούν άνθρωποι και καταστάσεις για τις οποίες παλιότερα αδιαφορούσα πλήρως. Ξέρω όμως πως όσο τα χρόνια περνούν με εξαγριώνουν συμπεριφορές που υστερούν σε σεβασμό, σε ευγνωμοσύνη, σε ταπεινότητα. 

Μισώ την υπεροψία, μισώ τη ζήλια, μισώ την ανασφάλεια, μισώ το ο ένας να θέλει τον υποβιβασμό του άλλου.

Και συνεχίζω… Κανείς δεν θέλει ο διπλανός του να προοδεύσει, κανείς δεν θέλει ο διπλανός του να νιώσει ευτυχισμένος, μπορεί και ποτέ να μην το θελήσει! 

Ζούμε όλοι θέλοντας να ελέγχουμε και να παρακολουθούμε με όποιο τρόπο μπορούμε τις ζωές των άλλων. Πόσο τιποτένιο! Γινόμαστε ανθρωπάρια. Διαφημίζουμε τις όποιες γνώσεις μας, τις όποιες επιτυχίες μας ή καλές μας πράξεις.

Όταν θέλουμε τη βοήθεια του συνανθρώπου μας ή την όποια εξυπηρέτηση από εκείνον, όχι μόνο κοιτάμε να τη ζητήσουμε με πλάγιο τρόπο για να μην φανούμε υποδεέστεροι, όχι μόνο του την παρουσιάζουμε ως κατά μια έννοια ασήμαντη, αλλά τον ρουφάμε και με τον οποιοδήποτε τρόπο.

Πολλές φορές εποφθαλμιούμε την επιτυχία, την ευτυχία, την ίδια τη ζωή του διπλανού μας. Δεν αναρωτιόμαστε ποτέ πως ο καθένας έχει φτάσει εκεί που μπόρεσε, ούτε το τίμημα της όποιας επιτυχίας ή ευτυχίας του. 

Τον κόπο που κατέβαλε για να καταφέρει να προοδεύσει, πόσο κουράστηκε, πόσα στερήθηκε. Μικρόμυαλοι, στενόμυαλοι, κακοί γινόμαστε οι άνθρωποι. Καθόλου ταπεινοί, καθόλου άνθρωποι.

Θα κλέψω μια ατάκα της Μαλβίνας: ”Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν”. Δυστυχώς αυτά τα λόγια τα εξηγούν όλα. 

Όταν κάποιος δεν έχει αγαπηθεί, δεν ξέρει να αγαπάει. Η αγάπη στη ζωή του καθενός θα έρθει από τους γονείς, τα αδέλφια, τους φίλους, τον σύντροφο, τα παιδιά, ένα ζωάκι. 

Όσο πιο μεγάλος είναι ο κύκλος των ζωντανών πλασμάτων που αφήνουμε να μας αγαπήσουν, τόσο μεγαλύτερη αγάπη αντίστοιχα θα νιώσουμε κι εμείς. Όσο λιγότερη αγάπη πήραμε ή αφήσαμε να πάρουμε (γιατί και αυτό υπάρχει) τόσο πιο περιορισμένη θα δώσουμε. 

Σκεφτείτε πως ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό δεν θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε και όλο κάτι θα μας φταίει. Εκτός κι αν δουλέψουμε το μέσα μας μόνοι μας…

Νιώθουμε αγάπη για τον συνάνθρωπό μας όταν χαμογελάσουμε μόλις τον δούμε. Όταν του δώσουμε μια ζεστή αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί, αληθινό. 

Όταν δεχθούμε την φιλοξενία του, όταν ακούσουμε κι εμείς αυτό που έχει να μας πει. Όταν τον αγαπήσουμε τόσο στις καλές όσο και στις κακές του στιγμές. 

Όταν τον σεβαστούμε. Όταν τον θαυμάσουμε για την εσωτερική ομορφιά του, για το σπίτι του (μικρό ή μεγάλο, αρκεί να υπάρχει σ΄ αυτό αγάπη), για τη δουλειά του σημαντική ή ασήμαντη, για ένα όμορφο γεύμα που θα μας προσφέρει, για ένα απλό δώρο που θα μας χαρίσει.

Δεν αντέχω άλλη υποκρισία. Δεν αντέχω τους δήθεν και τους ψεύτικους, τους χειριστικούς. Ειδικά τους τελευταίους τους σιχαίνομαι.

Γιατί παιδιά δεν γινόμαστε όλοι λίγο πιο απλοί, πιο αληθινοί; Λίγο πιο άνθρωποι; Ας κάνουμε καλές πράξεις, όμως ας μην τις διατυμπανίζουμε. Ας τις κρατήσουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας και όχι για τη σωτηρία του φαίνεσθαι. 

Αυτό θα πρέπει να το αφήσουμε να το κρίνει κάποιος πολύ περισσότερο ανώτερός μας, όταν θα έρθει η ώρα εκείνη της κρίσης…

Άνθρωποι, σας παρακαλώ, γίνεται λίγο πιο άνθρωποι, σκεφτείτε, γιατί αυτό είναι που σας διαφοροποιεί από όλα τα υπόλοιπα ζωντανά όντα… 




Αργυρώ Αμπατζίδου

Η Γιορτή της Μητέρας...!!!!

Η Γιορτή της Μητέρας...Ιστορικό
Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας. 

Μία νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. 

Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους. 

Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. 

Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.

Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. 

Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. 

Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.

Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. 

Έτσι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.

Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Βλέπετε πρώτοι οι Αμερικάνοι, χωρίς να υστερούμε οι υπόλοιποι, ανακάλυψαν ότι παρ' όλο που η γιορτή αυτή καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η μητέρα σαν έννοια, ήταν παρόλα αυτά μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει κανείς την αγάπη του για την δική του μητέρα. 

Γρήγορα το εμπόριο και διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες ώστε σήμερα η γιορτή της μητέρας να είναι η πιο εμπορική γιορτή για λουλούδια, γλάστρες και εποχιακά φυτά διεθνώς εκτός από τα Χριστούγεννα. 

Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή της Μητέρας κατέχει τα τελευταία χρόνια μερίδιο 26% στο σύνολο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων γιορτών. 




Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

Τα σημάδια που μαρτυρούν ότι χρειάζεστε περισσότερη αυτογνωσία...!!!!

Το να γνωρίσετε τον εαυτό σας είναι κάτι δύσκολο, όμως είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε. Υπάρχουν κάποια σημάδια που υποδεικνύουν αν ξέρετε καλά τον εαυτό σας ή όχι. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να πετύχει την απόλυτη αυτογνωσία, δεδομένου ότι η διαδικασία είναι εξαιρετικά υποκειμενική. Το να είστε αυτός που μαθαίνει και ταυτόχρονα να είστε και αυτό για το οποίο μαθαίνετε, κάνει πολύ δύσκολη την επίτευξη. 

Το να αποδέχεστε και να δίνετε αξία στον εαυτό σας είναι ένα σημάδι ότι έχετε καλή αυτογνωσία. Μόνο αυτοί που αποδέχονται και εκτιμούν τον εαυτό τους μπορούν να έχουν μια ικανοποιητική ζωή. Γι αυτό η αυτογνωσία είναι τόσο σημαντική καθώς οι πράξεις και οι στόχοι σας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτή. 

«Νομίζω πως κάπως μαθαίνουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε και τότε ζούμε με αυτή την απόφαση». Eleanor Roosevelt- 

Η εκπαίδευση και το περιβάλλον μπορεί να δυσκολέψουν την διαδικασία. Ο καθένας ερμηνεύεται αναπόφευκτα από τους άλλους γύρω του από τη στιγμή που γεννιέται. Με άλλα λόγια, οι άλλοι ορίζουν το ποιοι είμαστε και το τι κάνουμε στη ζωή μας. 

Αυτή η ερμηνεία δεν είναι σχεδόν ποτέ ακριβής. Έχει να κάνει περισσότερο με τους ανθρώπους γύρω σας παρά με τον εαυτό σας. Η διαδικασία της αυτογνωσίας ξεκινά με τον διαχωρισμό του εαυτού σας από τον τρόπο με τον οποίο σας βλέπουν οι άλλοι. Οπότε πως ξέρετε ότι δεν γνωρίζετε τον εαυτό σας αρκετά; θα μοιράσουμε κάποια σημάδια μαζί σας παρακάτω. 

Αναζητάτε την αλήθεια έξω από τον εαυτό σας 
Ένα από τα σημάδια ότι δεν γνωρίζετε καλά τον εαυτό σας είναι ότι αναζητάτε απαντήσεις, λόγους ή κίνητρα σε εξωτερικούς παράγοντες. Δεν πιστεύετε πως έχετε σοφία. Υποτιμάτε αυτό που βρίσκεσαι μέσα σας και δίνετε κύρος στα πράγματα έξω από εσάς. 

Μπορεί να έχετε ή να μην έχετε συνειδητοποιήσει πως οι απαντήσεις στα συναισθήματα σας και στο πεπρωμένο σας μπορούν να βρεθούν μόνο από εσάς. Και αν προέλθουν από κάποιον άλλον είναι πάντα μερικές και πιθανώς λάθος. Κάνεις και τίποτα δεν έχει το δικαίωμα να σας πει τι θα έπρεπε και τι δε θα έπρεπε να νιώθετε. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι μέσα σας. 

Συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους 
Το να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους είναι ένας λανθασμένος τρόπος να απαντήσετε στις ερωτήσεις για το ποιοι είστε και για το τι είστε ικανοί να κάνετε. Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, επειδή απλώς μπορείτε. Αν πολλοί άνθρωποι κάνουν κάτι συγκεκριμένο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. 

Όταν συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους, πέφτετε σε μια παγίδα. Είναι λογικό να συγκρίνετε το κίτρινο με το μπλε; θα έβγαζε νόημα το να σχεδιάσετε παράλληλες ευθείες ανάμεσα στη γη και στο νερό; η σύγκριση οδηγεί μόνο στην απογοήτευση και στην αποτυχία να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, ειδικά όταν γίνεται νευρωτική. 

Μετανιώνετε να λέτε «ναι» ή «όχι» 
Είναι ακόμα ένα τυπικό σημάδι έλλειψης αυτογνωσίας. Αμφιβάλλετε για όλες τις αποφάσεις που παίρνετε. Δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλες ή μικρές, πάντα αμφιβάλλετε. Και συχνά καταλήγετε αυτό που δε θέλετε. 

Λέτε «ναι» ή «όχι» επειδή νιώθετε πιεσμένοι από τις περιστάσεις ή από κάποιο άλλο άτομο. Λέτε «όχι» επειδή φοβάστε ότι είστε πολύ ριψοκίνδυνοι και «ναι» για να ακολουθήσετε την πλειοψηφία. Δεν ακούτε την καρδιά, το μυαλό ή τις εμπειρίες σας πριν δεσμευτείτε με ένα «ναι» ή ένα «όχι» και καταλήγετε να το μετανιώνετε αργότερα. 

Αναζητάτε την επιδοκιμασία από ισχυρά πρόσωπα 
Οι άνθρωποι που δε γνωρίζουν τον εαυτό τους γοητεύονται από τα ισχυρά πρόσωπα. Στην πραγματικότητα δεν αξιολογούν την ποιότητα αυτών των ανθρώπων αλλά τους βλέπουν ως σημαντικούς και αναζητούν την έγκριση τους ανεξάρτητα από τις αξίες που αντιπροσωπεύουν. 

Το να δέχονται την επιδοκιμασία ενός ισχυρού προσώπου δημιουργεί την αβεβαιότητα που προκαλείται επειδή δεν γνωρίζουν τον εαυτό της. Είναι ένας τρόπος για να αντικαταστήσουν τον δεσμό με τον εαυτό τους με ένα άλλο άτομο που έχει αρκετή δύναμη να κάνει τις ανασφάλειες του να ξεθωριάσουν. 

Επηρεάζεστε πολύ από την κριτική και τη γελοιοποίηση 
Επειδή δεν έχετε αναπτύξει τα δικά σας κριτήρια ώστε να αξιολογήσετε τις πράξεις σας, δίνετε πολύ αξία στην γνώμη των άλλων. Αν η γνώμη τους είναι επιδοκιμαστική σας ηρεμεί. Αν είναι κριτική ή αποδοκιμαστική, ο κόσμος σας διαλύεται. 

Το να εξαρτάστε από την γνώμη των άλλων είναι ένας σίγουρος τρόπος να διαστρεβλώσετε την εικόνα του εαυτού σας. Φυσικά, όλοι θέλουμε οι άλλοι άνθρωποι να μας αποδέχονται και να σκέφτονται καλά για εμάς. Αλλά αυτό μπορεί να έχει κόστος στην ταυτότητα σας επειδή σε αυτό το σημείο, αυτό θα ήταν πλεονασμός. 

Αν κάνετε ένα λάθος, θέλετε να πεθάνετε 
Όταν δεν γνωρίζετε καλά τον εαυτό σας, τον κρίνετε σκληρά. Η γνώση είναι θέμα κατανόησης και μόλις κατανοήσετε τον εαυτό σας η κρίση σας είναι περισσότερο αντικειμενική. Όχι μόνο κοιτάτε τα αποτελέσματα, αλλά επίσης την διαδικασία, τις αιτίες και τις συνέπειες. 

Το να κατανοήσετε τον εαυτό σας οδηγεί στην αξιολόγηση του εαυτού σας. Αν κάνετε ένα λάθος, μπορείτε να σας το συγχωρήσετε εύκολα επειδή κατανοείτε πως μαθαίνετε μια εμπειρία. Αν δεν γνωρίζετε τον εαυτό σας, τότε βλέπετε το λάθος ως απειλή. Φοβάστε ότι ίσως καταστρέψετε τον εαυτό σας και χαθείτε. 

Αντιδράτε παρορμητικά στις συγκρούσεις 
Οι άνθρωποι που έχουν αυτογνωσία δεν έλκονται από τις συγκρούσεις. Ξέρουν πως έχουν περιορισμένο ποσοστό συναισθηματικής ενέργειας και δεν μπορούν να τον ξοδέψουν σε περιττά πράγματα. 

Το αντίθετο συμβαίνει με τους ανθρώπους που δεν έχουν αυτογνωσία: αναζητούν τις συγκρούσεις ως ένα τρόπο να επιβεβαιώσουν τον εαυτό τους. Αλλά ποτέ συγκρούσεις που είναι πολύ μεγάλες. 

Ένα σημάδι καλής αυτογνωσίας είναι ο αυτοέλεγχος. Αν γνωρίζετε τον εαυτό σας, ξέρετε πως να διαχειριστείτε τα συναισθήματα σας και σπάνια αντιδράτε από άμεσα ερεθίσματα. Αν δεν γνωρίζετε καλά τον εαυτό σας αντιδράτε υπερβολικά ακόμα και σε ασήμαντες καταστάσεις επειδή νιώθετε ότι απειλήστε από τα πάντα. 

Η αυτογνωσία είναι μια διαδικασία που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή αλλά κάθε προσπάθεια που κάνετε αξίζει επειδή επιτρέπετε στον εαυτό σας να πετύχει ένα ανώτερο επίπεδο επίγνωσης, ανεξαρτησίας, ελευθερίας και ασφάλειας. 

Μην αρνείστε από τον εαυτό σας την ευκαιρία να περιηγηθείτε στα αινίγματα και στα θαύματα του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωή σας: του εαυτού σας. 




Μη φοβάσαι την αλλαγή. Η αλλαγή συμβαίνει για έναν λόγο. Ακολούθησέ την...!!!!

Πολλές φορές, προκειμένου να εξελιχθούμε, είναι απαραίτητο να αφήσουμε πίσω μας κάποια πράγματα. Μια διαδικασία συχνά επώδυνη αλλά εξαιρετικά απαραίτητη. Οι παρακάτω σκέψεις θα σας βοηθήσουν να πάρετε τη δύναμη που απαιτείται, για να κάνετε το επόμενο βήμα. 

1. Καθώς μεγαλώνουμε και γινόμαστε σοφότεροι, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τι χρειαζόμαστε και τι πρέπει να αφήσουμε πίσω. Καμιά φορά το να φεύγεις, είναι ένα βήμα μπροστά. 

2. Ποτέ δεν θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις όλα αυτά για τα οποία είσαι ικανός αν είσαι υπερβολικά προσκολλημένος με πράγματα που πρέπει να αφήσεις πίσω. 

3. Κάποιες φορές στη ζωή υπάρχουν πράγματα που δεν είναι προορισμένα να διαρκέσουν. Κάποιες φορές οι αλλαγές που δεν θέλουμε είναι οι αλλαγές που χρειαζόμαστε προκειμένου να ωριμάσουμε. 

4. Η ωριμότητα και η αλλαγή μπορεί κάποιες φορές να είναι επώδυνες, όμως τίποτα στη ζωή δεν είναι τόσο επώδυνο όσο το να μένεις κολλημένος εκεί που δεν ανήκεις. 

5. Το πιο δύσκολο στάδιο της ωριμότητας είναι να αφήνεις πίσω σου πράγματα στα οποία ήσουν συνηθισμένος και να προχωρείς σε πράγματα που δεν είσαι. 

6. Αποδέξου αυτό που υπάρχει, άσε πίσω σου αυτό που υπήρχε και έχε πίστη απέναντι σε αυτό που μπορεί να υπάρξει. 

7. Μην φοβάσαι την αλλαγή. Η αλλαγή συμβαίνει για έναν λόγο. Ακολούθησέ την. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα αξίζει.. 

8. Ποτέ μην αφήνεις τον φόβο να αποφασίσει για το μέλλον σου. 

9. Ο φόβος δεν υπάρχει πουθενά αλλού εκτός από το μυαλό μας. Είναι δύσκολο να ακολουθήσεις την καρδιά σου, είναι όμως τραγικό να επιτρέπεις στο ψέμα του φόβου να σε σταματήσει. 

10. Δεν μπορείς πάντα να περιμένεις για την ιδανική στιγμή. Κάποιες φορές πρέπει να αφήσεις πίσω μερικά πράγματα και να τολμήσεις να το κάνεις επειδή απλώς η ζωή είναι πολύ σύντομη για να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει. 

11. Συχνά είναι αρκετά δύσκολο να αφήσεις πίσω σου το παρελθόν και να προχωρήσεις. Μόλις το κάνεις όμως, θα νιώσεις ελεύθερος και θα συνειδητοποιήσεις ότι πήρες την καλύτερη απόφαση που θα μπορούσες ποτέ να πάρεις. 

12. Δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν έναν χρόνο πριν, ένα μήνα πριν, μια εβδομάδα πριν. Συνεχώς μεγαλώνεις. Οι εμπειρίες δεν σταματούν. Αυτό είναι ζωή. 

13. Μία από τις πιο εποικοδομητικές στιγμές στη ζωή είναι όταν επιτέλους βρίσκεις το κουράγιο να αφήσεις πίσω σου πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις. 

14. Ποτέ μην πιέζεις τις καταστάσεις. Κάνε το καλύτερο που μπορείς και μετά άφησε να δεις πώς θα εξελιχθεί. Αν είναι να γίνει, θα γίνει. Μην πιέζεις τον εαυτό σου για πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις. 

15. Το να εγκαταλείπεις και το να προχωράς μπροστά είναι δύο πολύ διαφορετικές έννοιες. 

16. Το να προχωράς μπροστά δεν σημαίνει να ξεχνάς, σημαίνει ότι διαλέγεις την ευτυχία αντί για την δυστυχία. 

17. Το να εγκαταλείπεις δεν σημαίνει ότι είσαι αδύναμος. Καμιά φορά σημαίνει ότι είσαι αρκετά δυνατός και έξυπνος ώστε να αφήνεις πράγματα πίσω σου και να ωριμάζεις. 

18. Ζήσε απλά. Ζήσε γενναιόδωρα. Μίλα ειλικρινά. Ανάπνευσε βαθιά. Κάνε το καλύτερό σου. Και άσε όλα τα υπόλοιπα στις δυνάμεις που βρίσκονται πάνω από σένα. 

19. Με όποιον τρόπο κι αν ζήσεις, κάποιος θα απογοητευτεί. Επομένως ζήσε αληθινά και βεβαιώσου ότι στο τέλος δεν θα είσαι ΕΣΥ εκείνος που θα απογοητευτεί. 

20. Είσαι αρκετά ΚΑΛΟΣ, αρκετά ΕΞΥΠΝΟΣ, αρκετά ΚΑΛΟΣ, αρκετά ΔΥΝΑΤΟΣ. Δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλον να σε αξιολογήσει. Είσαι ήδη αξιόλογος. 




Αναβλητικότητα – ένας απρόσμενος φίλος ;


Μετά από τόσο καιρό που είχα να γράψω άρθρο, έπρεπε να γράψω για την αναβλητικότητα! Όχι όμως γιατί είναι κακή - αλλά γιατί είναι καλή - και πώς έρχεται να μας υπενθυμίσει κάτι... 

Πρόσφατα άρχισα να ξαναδιαβάζω ένα καταπληκτικό βιβλίο - "Το Εγώ είναι ο Εχθρός" (Ego is the Enemy) του Ryan Holiday, το οποίο μιλάει για το πώς το "Εγώ" μας είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο σε κάθε τι που κάνουμε ή δεν κάνουμε, είτε επιτυγχάνουμε, είτε αποτυγχάνουμε, είτε αναβάλλουμε συνεχώς τα πάντα και δεν κάνουμε τίποτα. 

***Σημείωση: στο άρθρο αυτό, το Εγώ το χρησιμοποιώ σαν τον ΚΑΚΟ ΕΓΩΙΣΜΟ, την έκδοση του Εγωισμού που τυφλώνει, που κουφαίνει, που απομονώνει και παραλύει τον άνθρωπο. Υπάρχει όμως και καλός εγωισμός και έχω μιλήσει για αυτόν σε άλλο άρθρο.*** 

Άμα πετύχεις κάτι, μεγάλο ή μικρό, το Εγώ είναι που θα αρχίσει να σου δίνει άδεια να αρχίσεις να "πυροβολάς τα πόδια σου": 

Το Εγώ είναι που σου λέει πως "είσαι ξεχωριστός" - "αξίζεις περισσότερα" - "μπορείς να χαλαρώσεις τώρα, σου αξίζει" - "έλα, έχασα μερικά κιλά, μου αξίζει τώρα το μιλφέιγ" - "κρατιόμουν, ήμουν καλός όλη μέρα, αλλά τώρα θες βρίσιμο" - "τόσο καιρό έχω κόψει το τσιγάρο, μπορώ να κάνω ένα τώρα, δε θα με πειράξει". 

Όταν αρχίζεις και γίνεσαι καλός σε κάτι, όταν κάνεις πρόοδο προς στόχους που έβαλες, αρχίζεις να ακούς λιγότερο αυτά που σου λένε οι άλλοι. Γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα. Αρχίζεις και κλείνεσαι και απομονώνεσαι. 

Σταματάς αυτά που σε οδήγησαν στη νίκη. Και αρχίζει ξανά η κατρακύλα. 

Όταν αποτυγχάνεις, το Εγώ σου αρχίζει και λέει "αξίζω περισσότερα, φταίει αυτός που απέτυχα". "Φταίει η κοινωνία". "Φταίνε οι άλλοι". Και δεν αναλαμβάνεις καμία ευθύνη - και έτσι είσαι θύμα της ζωή σου και δεν πας πουθενά - περιμένεις κάποιον να έρθει να σε σώσει. 

Αλλά το Εγώ μπορεί να οδηγήσει και σε ακόμα χειρότερα: σε μία ζωή που έχεις επαναπαυτεί, τη σιχαίνεσαι, τη νοιώθεις να σε φθείρει, αλλά την έχεις συνηθίσει, και δε σε ενοχλεί αρκετά ώστε να ταρακουνηθείς να αλλάξεις. 

Και όταν δεν προσπαθείς καν να αλλάξεις, είναι γιατί το Εγώ σου σου λέει: "εγώ είμαι για μεγαλεία, τι νομίζεις, θα αρχίσω να δουλεύω για 1€ την ώρα;" ή "Τι θα μου κάνει το 1 πουσαπ, εγώ θέλω κανονική γυμναστική!", ή "τι είμαι ο χαμάλης σου και θες να βγάλω και τα σκουπίδια;", "για ποια με πέρασες, για τη δούλα σου;", "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;", "γιατί εγώ να τους συμπεριφερθώ καλά, αυτοί μου συμπεριφέρονται καλά;". 

Σου θυμίζουν τίποτα; 

Όλα αυτά τα ωραία τα λέει το Εγώ μας. Και είναι αυτά που οδηγούν στην απομόνωση, την αποτυχία, την κατάθλιψη, και το θυμό με όλους και με όλα. 

Και βλέπεις την 70άχρονη να έρχεται στο νοσοκομείο και να έχει μείνει μόνη της - να μην τη θέλουν ούτε τα παιδιά της, ούτε τα εγγόνια της, ούτε τα αδέρφια της, γιατί τους έδιωξε όλους από κοντά της, γιατί "δεν τους άντεχε". 

Γιατί τους κατηγορεί που την ξεχνάνε. Που δεν παίρνουν τηλέφωνα. Που έφυγαν από κοντά της. Γιατί πάντα έπαιρνε και δεν έδινε. Γιατί "ξέρεις ποια είμαι εγώ". Ενώ και αυτή έκανε τα ίδια στους δικούς της γονείς. 

Το Εγώ παίζει πολύ άσχημα παιχνίδια. 

Σου φαίνονται οικεία τα παραπάνω; 

Εγώ ξέρω ότι κάθε τρεις και λίγο ακούω το Εγώ μου να μου λέει μερικές τέτοιες σκέψεις. Αλλά πλέον το καταλαβαίνω συχνότερα, και δεν το αφήνω να με μπερδεύει. 

Ξέρω ότι τίποτα δεν έχω καταφέρει μόνος μου, και ούτε θα μπορούσα. 

Ξέρω ότι τα πάντα τα οφείλω σε άλλους - στην οικογένειά μου, στους φίλους μου, στις ομάδες που είμαι - και ναι - τα οφείλω και στην πατρίδα μου. Μπορεί να μην είναι τέλεια - όμως επέτρεψαν όλα αυτά που καταφέρνω, με τους περιορισμούς τους και όλα. 

Για να είμαι ακριβής, αν πίστεψες ότι 100% των φορών τα πιστεύω τα παραπάνω - είναι ψέμα και μιλάει το Εγώ μου. Η αλήθεια είναι ότι και γω τα κατηγορώ όλα και όλους μερικές φορές. Ιδίως όταν βιάζομαι. Αλλά με μια δεύτερη ματιά - τα ευγνωμονώ. Δεν είμαι ξεχωριστός. Και γω, όπως όλοι πέφτω θύμα του μυαλού μου, και προσπαθώ να απελευθερωθώ. 

Και ευγνωμονώ βασικά πράγματα που παίρνουμε για δεδομένα - όπως το ότι δεν είμαστε δικτατορία. Γιατί αν ταξιδέψεις λίγο, θα αρχίσεις να εκτιμάς ΠΟΛΛΑ από αυτά που παίρνεις για δεδομένα - όπως τη δωρεάν εκπαίδευση, τον καλό καιρό, τη θάλασσα, τα πανέμορφα μέρη, και ναι, την ελευθερία μας. 

Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης; ΑΦΘΟΝΑ. Σίγουρα. Αλλά ας μην ξεχνάμε όλα αυτά που έχουμε. 

Όμως πώς μπορούμε να αρχίσουμε να πιάνουμε συχνότερα το πότε μας μιλάει το Εγώ μας, και πότε μας κάνει τη ζωή δύσκολη; 

Αναβλητικότητα 
Αρχίζουμε να θέτουμε ψηλούς στόχους και να λέμε πράγματα του στυλ "ΟΚ, θέλω να χάσω 10 κιλά σε 2 μήνες" ή "θα πηγαίνω γυμναστήριο 3 φορές την εβδομάδα, 2 ώρες τη φορά", ή "θέλω να πάω ταξίδια" (πιο γενικό). "Θέλω να κάνω την πτυχιακή μου". 'Η όπως εγώ - "θέλω να γράψω 2 άρθρα".  

Και μάντεψε τι γίνεται: 

"Από Δευτέρα" 

Παλιόφιλε Αναβλητικότητα, καλωσήρθες. 

Σε ακούω να σκέφτεσαι "ρε Θοδωρή, φίλος η Αναβλητικότητα; Από πού κι ως πού; Εσύ δε μας έλεγες πως είναι Ο Συχνότερος Σαμποτέρ μας παλιότερα;;;" 

Και όμως, άσχετα με το τι λένε, και το τι έλεγα και εγώ, η αναβλητικότητα είναι φίλος μας. 

Ξέρεις γιατί; Γιατί όταν τη βλέπουμε, μας κλείνει το μάτι και μας λέει "φιλαράκι, σαν πολλά δεν μας τα λες; Ποιος νομίζεις πως είσαι; Κάτσε καλά και μην το παίζεις κάποιος". 

Μας δείχνει ότι έχουμε πέσει θύμα του Εγώ μας. Μας δείχνει ότι έχουμε υπερβολικά ψηλές προσδοκίες από τον εαυτό μας, και πρέπει να κόψουμε κάτι. 

Κόψε κάτι... Ξεκίνα με μικρά βηματάκια... Που πας χοροπηδώντας; 

Θες να ξεκινήσεις διατροφή; Ξεκίνα λίγο πρώτα να μειώνεις τη ζαχαρίτσα απ'τον καφέ.. 

Θες να ξεκινήσεις γυμναστική; Ανέβα τη σκάλα αντί να πάρεις το ασανσέρ.. Πέσε και κάνε ένα πουσάπ... Πήγαινε 5 λεπτά περπάτημα γύρω απ'το σπίτι σου.. 

Θες να τελειώσεις ένα καλό βιβλίο; Διάβασε μία σελίδα την ημέρα. 

Θες να σταματήσεις να αισθάνεσαι μόνος; Σήκωσε το χέρι σου και πάρε κάποιον τηλέφωνο. Χωρίς να του παραπονεθείς "πού εξαφανίστηκες πάλι". 

Θες να γράψεις 2 άρθρα; (λέω στον εαυτό μου) - Ξεκίνα να χαζεύεις λίγο τα προηγούμενα άρθρα σου να δεις πώς έχεις αλλάξει από τότε... (και ναι, τα βλέπω και θέλω να τα αλλάξω όλα ) 

Την επόμενη φορά που θα αρχίσεις να αναβάλλεις, λοιπόν, σκέψου πως η αναβλητικότητα είναι φίλη σου, και πως έρχεται να σου υπενθυμίσει κάτι: 

Πως δεν χρειάζονται μεγάλα βήματα. 
Μην το παίζεις ήρωας. 
Κάν΄το απλό. Κάνε κάτι μικρό. 
Αλλά ΞΕΚΙΝΑ. 




Μήπως είσαι ήδη πλούσιος και δεν το ξέρεις ;

Ο ζητιάνος και το κασελάκι 
Ήταν κάποτε στην Ισπανία, στους δρόμους της Βαρκελώνης, ένας ζητιάνος. Από μικρός καθόταν στο ίδιο σημείο, κάθε μέρα, και περίμενε να του δώσουν οι περαστικοί μερικά κέρματα για να μπορέσει να φάει. 

Κάποια στιγμή, περνάει από εκείνον το δρόμο ένας γνωστός Πανεπιστημιακός καθηγητής της Ισπανικής Ιστορίας. Βλέπει τον ζητιάνο, γουρλώνει τα μάτια του και τρέχει προς το μέρος του. 

“Ξέρεις τι είναι αυτό πάνω στο οποίο κάθεσαι;!;” του φωνάζει προτού καν προλάβει να πλησιάσει. 

“Ένα παλιό κασελάκι που το έχω και κάθομαι πάνω του από τότε που γεννήθηκα!” του λέει με περηφάνια ο ζητιάνος. 

“Ξέρεις, άνθρωπέ μου, ότι αυτό είναι ένα Ισπανικό σεντούκι θησαυρού;” 

“Μα τι λες τώρα, αυτό είναι το κασελάκι μου, το έχω από μικρός.” 

“Το έχεις ανοίξει ποτέ σου να το δεις; Έχει μεγάλο θησαυρό μέσα του!” 

“Είσαι με τα καλά σου; Δεν ξέρεις τι λες! Όχι δεν το έχω ανοίξει και ούτε θέλω, προτιμώ να κάθομαι πάνω του και δε θέλω να το χαλάσω. Έχεις κανένα κέρμα;” του λέει ο ζητιάνος, περιμένοντας τον άγνωστο να φύγει. 

Και έτσι, συνέχισε να κάθεται στη γωνιά του, περιμένοντας ελεημοσύνη απ’τους περαστικούς, χωρίς να έχει ιδέα τι υπήρχε κάτω απ’τα πόδια του για τόσα χρόνια… 

Έχεις δει τον πλούτο που ήδη έχεις; 

Έτσι είμαστε και εμείς, σαν και αυτόν τον ζητιάνο. 

Βλέπεις, το μυστικό του εσωτερικού μας πλούτου, δεν είναι το πόσα πράγματα έχουμε – είναι το πόσα πράγματα είμαστε ευγνώμονες που έχουμε. Το πόσα πράγματα εκτιμούμε που έχουμε. Πόσο κατανοούμε την αξία τους; 

Η Ευγνωμοσύνη είναι το επόμενο μεγάλο συναίσθημα Δύναμης, μετά την Αγάπη και τη ζεστασιά (δες σχετικά άρθρα). Και δεν υπάρχει πραγματική αγάπη χωρίς την Ευγνωμοσύνη. 

Πόσα δώρα έχουμε στην καθημερινότητά μας που τα παίρνουμε για δεδομένα. Αλλά όταν τα χάσουμε, τότε μόνο καταλαβαίνουμε τι αξία είχαν πραγματικά για εμάς. 

Είσαι υγιής; Περπατάς; Βλέπεις; Γεύεσαι; Τότε έχεις ήδη πολλά να είσαι ευγνώμων. 

Αν κάτσεις λίγο να σκεφτείς πώς θα είναι αν τα χάσεις, μόνο τότε θα τα εκτιμήσεις. 

Για παράδειγμα αναφέρω το χαρακτηριστικό ρητό : 

“Η Υγεία είναι η Κορώνα στο κεφάλι του υγιούς
που μόνο ο άρρωστος άνθρωπος μπορεί να δει.” 

ή 

“Βλαστημούσα για το ότι δεν είχα παπούτσια,
μέχρι που είδα τον άνθρωπο που δεν είχε πόδια.” 

Πόσοι από εμάς παίρνουμε την υγεία μας για δεδομένη; 

Πόσοι από μας παίρνουμε τα πρόσωπα που αγαπάμε και μας αγαπούν για δεδομένα; 

Είναι φυσικό και είναι θέμα χρόνου το πότε θα αρχίσει να συμβαίνει αυτό. Έτσι είναι καλωδιωμένος ο εγκέφαλός μας εδώ και χιλιάδες χρόνια: 

Να εστιάζει στα αρνητικά, στα οποία προσδίδει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα (γιατί ήταν δυνητικά θανατηφόρα – οπότε προσέφερε ένα εξελικτικό πλεονέκτημα). 

Και ταυτόχρονα να μην βλέπει τα καλά, που είναι πιο φευγαλέα και εύκολα να ξεφύγουν της προσοχής σου, παρ’όλο που είναι αφάνταστα περισσότερα. 

Σταμάτα για 5 λεπτά και άρχισε να κοιτάς το πόσα πράγματα έχεις στη ζωή σου για τα οποία θα μπορούσες να είσαι ευγνώμων. 

Πράγματα που αν τα έχανες, από τη μία στιγμή στην άλλη, θα πονούσες. 

Πράγματα που κάποτε ήταν επιθυμίες και όνειρα και τώρα τα έχεις για δεδομένα, ή που όταν τα χάσεις στο μέλλον ξέρεις ότι θα σου στοιχίσει πάρα πολύ. 

· Πώς θα εκτιμήσεις τη ζωή σου, αν δεν έχεις σκεφτεί το θάνατό σου; Το ότι θα τ’αφήσεις όλα πίσω; 

· Πώς θα εκτιμήσεις την οικογένειά σου και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, αν δεν έχεις σκεφτεί ότι όλοι κάποια στιγμή θα φύγουν; 

· Πώς θα εκτιμήσεις την ελευθερία σου, αν δεν έχεις σκεφτεί τη φυλάκισή σου; 

· Πώς θα εκτιμήσεις την υγεία σου, αν ξεχνάς το πώς ένοιωθες όταν ήσουν άρρωστος; 

· Πώς θα εκτιμήσεις τις παρέες, αν ξεχνάς το πώς ένοιωθες όσο ήσουν μόνος; 

Πόσο διαφορετικά θα ζούσαμε, αν κάθε μέρα σκεφτόμασταν το πόσο λίγο χρόνο έχουμε; 

Πόσες συζητήσεις θα γίνονταν αλλιώς, πόσες επιλογές θα ήταν διαφορετικές, πόσα πράγματα που φοβόμαστε θα τολμούσαμε, πόσο πιο πολύ θα εκτιμούσαμε την κάθε στιγμή; Πόσα πράγματα παραπάνω ή λιγότερα θα λέγαμε, πόσο λιγότερο φόβο θα νοιώθαμε και πόσο περισσότερο θα ζούσαμε; 

Θες το μεγαλύτερο αντίδοτο για το φόβο και τη λύπη; Ναι, καλά το κατάλαβες : 

Είναι η ευγνωμοσύνη. 

Η μεγαλύτερη λύπη δεν είναι όταν χάνουμε κάτι ή κάποιον. 

Η μεγαλύτερη λύπη είναι όταν το/τον/την χάνουμε και καταλαβαίνουμε για πρώτη φορά πως δεν είχαμε καταλάβει την αξία του – δεν το είχαμε εκτιμήσει αρκετά. 

Όταν καταλαβαίνουμε πως έμειναν άρρητα (ανείπωτα) πολλά λόγια, ή ειπώθηκαν άλλα που δεν έπρεπε. Πως έμειναν άλυτα πολλά ζητήματα. 

Ο καλύτερος αποχωρισμός είναι όταν πλέον δεν έχουν μείνει άλλα πράγματα να ειπωθούν και από τις δύο μεριές. 

Συζητάμε συχνά μέσα στην καθημερινότητά μας για πλούτο, και πως δεν τον έχουμε και πως μας λείπει το ένα και το άλλο. Και ταυτόχρονα ζητιανεύουμε για προσοχή, εκτίμηση και αναγνώριση από τους άλλους, σαν τον ζητιάνο της ιστορίας. 

Όταν ο πραγματικός Πλούτος βρισκόταν όλη την ώρα κάτω απ’τα πόδια μας. 

Καλλιεργώντας και ζώντας περισσότερο αυτή τη συναισθηματική κατάσταση της ευγνωμοσύνης, κάθε μέρα, η ζωή σου θα εμπλουτιστεί περισσότερο απ’όσο θα μπορούσες ποτέ σου να διανοηθείς. 

Καλλιεργώντας την Ευγνωμοσύνη, είναι το να καλλιεργείς την ίδια τη Ζωή. 

Οι πιο ευτυχισμένοι και παθιασμένοι άνθρωποι στη Γη, ξυπνούν κάθε μέρα και ευχαριστούν που είναι ζωντανοί. 

Με ρωτάνε πώς μπορώ να είμαι τόσο χαρούμενος και με τόση ενέργεια, και να μην επηρεάζομαι συναισθηματικά από πολλές καταστάσεις. 

Αυτή είναι η απάντηση. 

Το “ευχαριστώ για …” που με ακούνε πολλοί να λέω συχνά. Και το λέω ακόμα πιο συχνά από μέσα μου, και το νοιώθω. Γιατί πώς μπορώ να μην εκτιμώ αυτά που έχω; 

Πολλοί νομίζουν ότι το πεις ευχαριστώ είναι από καλοσύνη, για τα τυπικά καλής κοινωνικής συμπεριφοράς. 

Όμως το νόημα είναι άλλο όταν λες ευχαριστώ για κάτι συγκεκριμένο και το εννοείς. 

Γιατί αυτό δείχνει πως εκτιμάς αυτό που σου δόθηκε. Και το νοιώθεις πολύ περισσότερο και εσύ και ο άλλος. 

Άκουγα τις προάλλες ένα interview του Gary Vaynerchuk (Gary V) με τον Tony Robbins. 

Κάποιος τους ρώτησε για το πώς γίνεται να εκτιμούν τόσο τη ζωή τους και την κάθε τους ημέρα και να είναι τόσο χαρούμενοι. 

Η απάντηση του Robbins ήταν πως ξυπνάει κάθε μέρα και αφήνει τον εαυτό του να νοιώσει απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχει, ξεκινάει από οικογένεια και φίλους, και επεκτείνεται. 

Και μου έκανε εντύπωση η απάντηση – αυτό που κάνει ο Gary V, γιατί είναι τόσο ισχυρό και περίεργο: 

Κάθε πρωί, ξυπνάει, και για λίγα δευτερόλεπτα αναλογίζεται πώς θα αισθανόταν αν ανακάλυπτε πως μέσα στο βράδυ είχε πεθάνει όλη του η οικογένεια. 

Μακάβριο; 

Και όμως τον κάνει τόσο ευγνώμων που είναι όλοι ζωντανοί, και μπορεί να εκτιμά πολύ περισσότερο την κάθε στιγμή μαζί τους. Ό,τι και να συμβεί μέσα στη μέρα του δε συγκρίνεται με αυτόν τον πόνο. 

Σκέψου μόνο τι δύναμη δίνει στον άνθρωπο η σύγκριση με αυτόν τον πόνο. 

Τι μπορείς να κάνεις 

Καθημερινά εξέφραζε ενεργά, μέσα από σκέψεις και πράξεις, την εκτίμηση και την αγάπη σου για όλα τα δώρα που η Ζωή σου χάρισε. Για τους ανθρώπους, τις εμπειρίες, το γέλιο, τις συζητήσεις, τη σύνδεση, το παιχνίδι, τη χαρά και τις στιγμές που σου έδωσε την ευκαιρία να ζήσεις. 

Αφιέρωσε 5 λεπτά τώρα, να αναλογιστείς πόσα πράγματα έχεις που εάν τα έχανες θα σου κόστιζε. Πώς θα ένιωθες τότε; Και πώς νοιώθεις τώρα που τα έχεις; Αυτό θα σου δώσει πραγματική Δύναμη. 

Κάνε μία λίστα αν θες, με 5 ή 10 ή 50 πράγματα τα οποία πραγματικά εκτιμάς. 

Και κάν’το αυτό κάθε μέρα, πρωί ή βράδυ, στο μυαλό σου ή σε χαρτί, για 5 λεπτά ή όσο θες. Την ώρα που φτιάχνεις τον καφέ σου. Την ώρα που βουρτσίζεις τα δόντια σου. Την ώρα που κάνεις μπάνιο. Την ώρα που φεύγεις απ’το γραφείο ή τη δουλειά σου. Όταν σε πιάνει κόκκινο φανάρι στην κίνηση. Την ώρα που πέφτεις να ξαπλώσεις. Συνέδεσέ το σε κάτι που ήδη κάνεις, και βάλ’το στην καθημερινότητά σου. 

Και δες πόσο πλούσιος είσαι και δεν το ήξερες. 

Κάθε φορά που αισθάνεσαι λυπημένος, μπορείς να το κάνεις αυτό μέχρι που να δακρύσεις. Δεν σου λέω πως θα φύγει η λύπη. Αλλά θα την κάνει πολύ πιο γλυκιά – θα την μεταμορφώσει. 




Η μοναξιά της Πνευματικής Αφύπνισης...!!!!

Έχετε παρατηρήσει μιαν αλλαγή στις σχέσεις σας με τους ανθρώπους, τελευταία; 

Σας είναι δύσκολο κάποιες φορές να μιλάτε με τους άλλους για θέματα πνευματικότητας;

Μπορείτε να μιλήσετε με τους φίλους σας για το σύμπαν;

Γνωρίζουν τι είναι μια αστρική πύλη ή τα τσάκρα;

Είναι πρόθυμοι να συζητήσουν μαζί σας για την Ανάληψη ή την πνευματική Φώτιση; 

Νιώθετε, ενίοτε, μόνοι με τα πιστεύω σας;
Χάσατε την επαφή με παλιούς φίλους πρόσφατα; 

Δεν είστε μόνοι! 

Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται ότι τους είναι πια δύσκολο να μιλάνε για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν με τους φίλους τους ή με τους οικείους τους. Ακόμα, πολλές φορές βλέπω ανθρώπους να συμφωνούν με θέματα που άπτονται της πνευματικότητας, αλλά διστάζουν να ακολουθήσουν το δρόμο της, επειδή φοβούνται μήπως γελοιοποιηθούν για τις σκέψεις και τις απόψεις τους. 

Ίσως να χάσετε, όντως, κάποιους παλιούς φίλους, αλλά θα βρείτε πολλούς καινούργιους. Μόλις απελευθερώσετε το εγώ σας δεν θα ανησυχείτε πλέον και δεν θα σας ενδιαφέρει να συμμορφωθείτε, υπό την πίεση που πιθανόν σας ασκούν οι ομότιμοί σας. 

Η ομαδικότητα σκέψης (groupthink) είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει ποικίλα συστήματα πεποίθησης εντός μιας ομάδας ατόμων ενώ από την άλλη αποθαρρύνει την δημιουργικότητα του ατόμου και την ανεξάρτητη σκέψη. Αυτή την ομαδικότητα της σκέψης θα την συναντήσετε ακόμα και σε ομάδες ατόμων πνευματικά αφυπνισμένων. 

Αν κοιτάξετε την καταγεγραμμένη ιστορία του ανθρώπινου είδους, θα διαπιστώσετε ότι αυτή η ιστορία είναι απλά η ερμηνεία που έδωσε κάποιος σε ένα γεγονός/ορόσημο ή σε μια εξελικτική διαδικασία, στηριζόμενος στις μαρτυρίες αυτόπτη μάρτυρα, σε επιστημονικά δεδομένα, μια ταινία ή κάποια πιστεύω. 

Η πραγματική αλήθεια μπορεί να αποκρύβεται ή να παραμορφώνεται για πολλούς λόγους, αλλά αυτοί οι λόγοι έχουν να κάνουν κυρίως με τον έλεγχο και την εξουσία. 

Μην πάτε μακριά, κοιτάξτε την ιστορία της προέλευσης του ανθρώπινου είδους και θα ανακαλύψετε μια πληθώρα μύθων σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, στους οποίους η χρονολογία και ο τρόπος δημιουργίας της ύπαρξής μας αποδίδεται διαφορετικά. Ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του; 

Όταν λέτε στους ανθρώπους για τους μύθους της Δημιουργίας, τείνουν να μένουν περιχαρακωμένοι εντός του συστήματος πεποιθήσεων που αναφέρει η ιστορία της Δημιουργίας των θρησκευτικών βιβλίων, η οποία μετρά την γέννηση του ανθρώπινου είδους από το 4.000 π.Χ. 

Αυτά τα ερωτήματα, τα σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου, χωρίζουν τους ανθρώπους σε εκείνους που σκέφτονται μέσα στο κουτί και σε εκείνους που σκέφτονται έξω από το κουτί.

Όταν προκύπτουν τέτοια θέματα ανάμεσα στους ανθρώπους του περιβάλλοντός σας, πολλές φορές δημιουργούνται διαφωνίες. Είναι δύσκολο να παραδεχτεί κανείς ότι τους έχουν παραπλανήσει τόσο πολύ και επί τόσο μακρόν και ακόμα πιο δύσκολο είναι να παραδεχτεί ότι έχει κάνει λάθος στα αξιώματά του. 

Αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πόσο καλά μας κρατά κλειδωμένους μέσα στο κουτί το παιδαγωγικό μας σύστημα, χωρίς να θέλει να αμφισβητήσουμε τίποτα από όσα διδαχτήκαμε.

Εκείνοι που παραμένουν μέσα στο κουτί φοβούνται να ανασκαλέψουν αυτά που βρίσκονται έξω από το κουτί, κι έτσι παραμένουν ικανοποιημένοι και υποταγμένοι σε όσα υπαγορεύει η κοινωνία αντί να επικαλεστούν την δική τους κρίση και δυνατότητα διάκρισης. 

Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους προσποιούμενοι ότι είναι αυτό που προσδοκά η κοινωνία από αυτούς χωρίς να έχουν καν αντίληψη περί τούτου!

Από την άποψη του εγώ, οι σκέψεις μας έχουν βασικά καλλιεργηθεί από τα όσα μάθαμε από την οικογένειά μας, τους φίλους μας, την εκπαίδευσή μας και τα θρησκευτικά μας πιστεύω, αλλά τι, αλήθεια, διδαχτήκαμε; 

Ποια είναι η δική μας άποψη σχετικά με το οτιδήποτε, που να μην είναι αναμασημένες γνώσεις κάποιων άλλων; 

Αποδείξεις, προερχόμενες από αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, δείχνουν ότι οι περασμένες μας ζωές όπως και η ιστορία της ψυχής μας βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης εντός του κυτταρικού DNA και μπορούν να ανακληθούν μέσα από τον υποσυνείδητο νου μας με τη βοήθεια υπνοθεραπείας. 

Μέσα στο κυτταρικό DNA βρίσκονται όλες οι πληροφορίες που αφορούν εσάς και την προέλευσή σας από την Πηγή. 

Επίσης οι πληροφορίες που αφορούν το συμβόλαιό σας σε αυτή την παρούσα ζωή και όλα τα πράγματα που θέλετε να ολοκληρώσετε, καθώς και όλες οι προκλήσεις που θέλετε να υπερνικήσετε και όλοι οι άνθρωποι που σας οδηγούν εδώ που είστε. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι άνθρωποι που έχουν έρθει και έχουν φύγει από τη ζωή σας. 

Μερικές φορές κάνουμε προβολή αυτού που οι άλλοι περιμένουν να δουν σ’ εμάς. Στην ψυχολογία αυτό αναφέρεται με τον όρο «ο σκαιώδης εαυτός», όπου προβάλουμε μια ταυτότητα που συμβιβάζεται με το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι έναντι του αληθινού μας εαυτού, αυτού που πραγματικά είμαστε.

Κάποιοι μπορεί να ανακαλύψουν ότι ποτέ δεν γνώριζαν ποιοι πραγματικά είναι επειδή ζουν τη ζωή τους μέσα από τις προσδοκίες των άλλων γι’ αυτούς. 

Όσοι έχουν αρχίσει το πνευματικό τους ταξίδι μπορεί να έρθουν αντιμέτωποι εξίσου με αυτά τα θέματα, τα οποία βασικά δημιουργούν γνωστική παραφωνία. 

Η γνωστική παραφωνία συμβαίνει όταν αρχίζει κανείς να νιώθει ένα δυσάρεστο αίσθημα που προκαλείται από τις αντιμαχόμενες ιδέες που ταυτόχρονα φέρει μέσα του. 

Είναι η μεταβατική περίοδος από την οποία έχουμε όλοι περάσει, όταν τα πιστεύω μας άλλαζαν, αλλά ακόμα φοβόμασταν να μιλήσουμε γι αυτές τις νέες ιδέες στους φίλους και στην οικογένεια, εξαιτίας του φόβου της απόρριψης. 

Καθώς το πνευματικό ταξίδι μας συνεχίζεται, αρχίζουμε να νιώθουμε πιο άνετα με τα πιστεύω μας και να ενδιαφερόμαστε λιγότερο για το πώς βλέπουν οι φίλοι και η οικογένεια αυτή την αφύπνιση. Αυτό γίνεται όταν το εγώ διαχωρίζεται από τον εαυτό και ο φόβος διαλύεται από την αγάπη. 

Σε αυτή την περίσταση αρχίζουμε να μιλάμε σε γνωστούς καθώς και σε φίλους και στην οικογένεια για πνευματικά και μεταφυσικά θέματα και δεν μας νοιάζει τι θα σκεφτούν για εμάς ή πώς θα μας πάρουν οι άλλοι. 

Με τον καιρό, η πνευματικότητα θα αποβεί το κυρίαρχο πλαίσιο του νου μας και είναι πολύ πιθανό εκείνοι που απομακρύνθηκαν από κοντά μας να είναι οι πρώτοι που θα ζητήσουν βοήθεια για να προσαρμοστούν με την καινούργια νοοτροπία. 

«Κι εκείνοι που χόρευαν, θεωρούνταν παλαβοί από αυτούς που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική» – Friedrich Nietzsche 

Να θυμάστε αυτό: Δεν είστε μόνοι! Εκείνοι που σας αγαπούν πραγματικά, θα σταθούν δίπλα σας, άσχετα με το τι σκέφτεστε. Εκείνοι που δεν είναι πια κομμάτι της ζωής σας έχουν ήδη παίξει το ρόλο τους βοηθώντας σας να ανακαλύψετε ποιοι πραγματικά είστε. 

Μερικές φορές είναι αναγκαία η πολικότητα (η διττότητα) για να μπορέσουμε να διακρίνουμε ποιοι είμαστε και πού πηγαίνουμε. Εκεί είναι που βοηθούν τα μέγιστα οι μη αφυπνισμένοι, παρέχοντάς μας δηλαδή την αντίθεση η οποία θα μας επιτρέψει να δούμε τις διαφορές. 

Οραματιστείτε κάθε αφυπνισμένο άτομο στον πλανήτη να κρατά ένα κερί. Παρόλο που το δικό σας κερί μπορεί να μην μοιάζει με τα περισσότερα κεριά, συμβάλλει ωστόσο στο να γεμίζει ο κόσμος με φως και μας κρατάει σε σύνδεση ασχέτως την απόσταση που μας χωρίζει. 

Αν και είναι επίπονο το χάσιμο αγαπημένων φίλων, να σκέφτεστε μόνον όσα σας πρόσφεραν στη ζωή, και γιατί. 

Οι πιθανότητες λένε ότι θα τελειώσουν κάποιες λίγες παλιές σχέσεις σας από τη μια, αλλά θα δημιουργήσετε νέες σχέσεις με ομοϊδεάτες ανθρώπους. Συγχωρείστε τον εαυτό σας και τους φίλους σας αν νιώθετε άσχημα για την κατάσταση. Ήρθαν στη ζωή σας για ένα λόγο, μια περίοδο ή μια ολόκληρη ζωή. 

Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για κάποιους λόγους, για κάποια χρονική περίοδο ή για μια ολόκληρη ζωή. Όταν καταλάβετε τι αντιστοιχεί στον καθένα, θα ξέρετε τι να κάνετε με το κάθε άτομο. 

Όταν κάποιος υπάρχει στη ζωή σας για έναν λόγο, συνήθως είναι για να εκπληρωθεί μια ανάγκη που εκφράσατε. Έχει έρθει για να σας βοηθήσει σε μια δυσκολία σας. Να σας παράσχει την καθοδήγηση και την υποστήριξη. 

Να σας προσφέρει σωματική, συναισθηματική ή πνευματική βοήθεια. Μπορεί να θεωρηθεί θεόσταλτος και όντως είναι. Είναι εκεί, για το λόγο που τον χρειάζεστε να είναι. 

Μετά, χωρίς να κάνετε κάτι λάθος, αυτό το πρόσωπο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα φέρει το τέλος της σχέσης. Άλλες φορές μπορεί να πεθάνει. Άλλες να φύγει. Κάποιες φορές ενεργεί κάπως και σας εξαναγκάζει να πάρετε μια στάση. 

Αυτό που πρέπει να κατανοήσετε είναι ότι η ανάγκη σας ικανοποιήθηκε, η επιθυμία σας εκπληρώθηκε. Το έργο του τέλειωσε. Η προσευχή σας εισακούστηκε και τώρα είναι καιρός να προχωρήσετε. 

Άλλοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σας για μια χρονική περίοδο, επειδή έχει έρθει η σειρά σας να μοιραστείτε κάτι, να μεγαλώσετε ή να μάθετε. 

Σας φέρνουν μια εμπειρία ειρήνης ή σας κάνουν να γελάτε. Ίσως σας διδάξουν κάτι που δεν είχατε κάνει ποτέ. Συνήθως σας δίνουν μιαν απίστευτη ποσότητα χαράς. Πιστέψτε το. Είναι αλήθεια. Αλλά μόνο για λίγο, για μια χρονική περίοδο. 

Οι σχέσεις ζωής εν γένει μας διδάσκουν μαθήματα που διαρκούν μιαν ολόκληρη ζωή. 

Πράγματα που πρέπει να χτίσετε ώστε να αποκτήσετε ισχυρά συναισθηματικά θεμέλια. Δουλειά σας είναι να αποδεχτείτε το μάθημα, να αγαπήσετε το πρόσωπο και να βάλετε σε πράξη αυτά που μάθατε σε όλες τις άλλες σχέσεις και πτυχές της ζωής σας. Λέγεται ότι η αγάπη είναι τυφλή αλλά η φιλία διορατική. 




Άρθρο του Gregg Prescott
Μετάφραση: Αγγελική Νατσούλη

Τετάρτη 8 Μαΐου 2019

Εννέα μύθοι και μία αλήθεια για τον ιδρώτα...!!!!

Η εφίδρωση συνήθως εκδηλώνεται όταν κάνει πολλή ζέστη ή κάποιος ασχολείται με χειρωνακτικές εργασίες ή γυμνάζεται, και είναι μία καθόλα φυσιολογική σωματική λειτουργία. Όπως, όμως, συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα που αφορούν την υγεία μας, έτσι κι αυτή περιβάλλεται από πολλούς μύθους, ενώ υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν είναι ούτε φυσιολογική ούτε αθώα.

Οι ειδικοί της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας (ΕΔΑΕ) διαλύουν μερικούς από τους πιο συνηθισμένους μύθους και εξηγούν πότε η εφίδρωση σηματοδοτεί κάτι παθολογικό :

1.Μύθος: Ο ιδρώτας προκαλεί άσχημη μυρωδιά

Η αλήθεια: Το ανθρώπινο σώμα διαθέτει δύο κύρια είδη ιδρωτοποιών αδένων (εκκριτικοί ή μεροκρινείς και απεκκριτικοί ή αποκρινείς) τα οποία παράγουν διαφορετικά είδη ιδρώτα, που είναι σχεδόν άοσμα. 

Όταν, όμως, ο ιδρώτας που παράγεται στις μασχάλες και στη βουβωνική χώρα συνδυάζεται με τα βακτήρια που φυσιολογικά υπάρχουν στο δέρμα, τότε αναπτύσσεται χαρακτηριστική μυρωδιά. Το καθημερινό μπάνιο, η χρήση αποσμητικών και η αφαίρεση των τριχών από τις μασχάλες ή/και τη βουβωνική χώρα μπορεί να συμβάλλουν στην μείωσή της.

2.Μύθος: Ιδρώνουν περισσότερο όσοι είναι αγύμναστοι

Η αλήθεια: Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η παραγωγή ιδρώτα είναι αυξημένη στους αθλητές, για να μπορούν να ρυθμίζουν καλά την εσωτερική θερμοκρασία τους ενόσω προπονούνται ή συμμετέχουν σε αγώνες. Ο μέσος άνθρωπος διαθέτει 2 έως 4 εκατομμύρια ιδρωτοποιούς αδένες, που παράγουν περίπου μισό λίτρο ιδρώτα την ημέρα. 

Αυτό έχει ζωτική σημασία για την επιβίωση διότι η εφίδρωση αποτελεί τον φυσικό θερμορρυθμιστικό μηχανισμό του σώματος, που το προστατεύει από την υπερθέρμανση. Επομένως, ιδρώτας παράγεται όποτε το έχει ανάγκη ο οργανισμός.

3.Μύθος: Μόνο οι παχύσαρκοι άνθρωποι ιδρώνουν υπερβολικά πολύ

Η αλήθεια: Είναι γεγονός πως όσοι διαθέτουν περιττά κιλά έχουν την τάση να ιδρώνουν περισσότερο από τους αδύνατους, αλλά η υπερβολική παραγωγή ιδρώτα μπορεί να προκληθεί και εξαιτίας μιας διαταραχής που λέγεται υπεριδρωσία. 

Οι πάσχοντες από αυτήν ιδρώνουν 4 έως 5 φορές περισσότερο από το φυσιολογικό είτε επειδή ο οργανισμός τους έχει εγγενώς αυτή την τάση (η κατάσταση λέγεται πρωτοπαθής υπεριδρωσία), είτε εξαιτίας υποκείμενων προβλημάτων, όπως η λήψη διαφόρων φαρμάκων και ορισμένα προβλήματα υγείας (από τον αλκοολισμό και τον διαβήτη έως τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και τον υπερθυροειδισμό) που προκαλούν τη λεγόμενη δευτεροπαθή υπεριδρωσία.

4.Μύθος: Πρέπει να αποφεύγουμε τα αντιιδρωτικά προϊόντα γιατί προκαλούν καρκίνο

Η αλήθεια: Ούτε καρκίνο προκαλούν ούτε νόσο Αλτσχάιμερ, όπως πιστεύουν πολλοί. Οι αρμόδιοι επιστημονικοί οργανισμοί σε γνωμοδοτήσεις που έχουν εκδώσει αναφέρουν ότι με τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα δεν μπορούν να συσχετιστούν τα νοσήματα αυτά με τα αντιιδρωτικά προϊόντα, ιδιαίτερα με όσα περιέχουν ως ενεργό συστατικό άλατα αργιλίου.

5.Μύθος: Τα αντιιδρωτικά προϊόντα είναι κατάλληλα μόνο για τις μασχάλες

Η αλήθεια: Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος ιδρώνει πολύ (από τις παλάμες και τα πέλματα έως το πρόσωπο, το στήθος και τη βουβωνική χώρα) αφού όμως πρώτα συμβουλευθείτε δερματολόγο και δοκιμάσετε το προϊόν που έχετε επιλέξει σε μια πολύ μικρή περιοχή του δέρματος.

6.Μύθος: Τα αποσμητικά και αντιιδρωτικά προϊόντα πρέπει να χρησιμοποιούνται το πρωί

Η αλήθεια: Η παραγωγή του ιδρώτα βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα τη νύχτα και αυτό επιτρέπει στα ενεργά συστατικά των προϊόντων αυτών να εισέλθουν ευκολότερα στους πόρους και να εμποδίσουν την εφίδρωση ή να εμποδίσουν την ανάπτυξη του ιδρώτα με τα βακτήρια το πρωί, όταν θα αρχίσετε να κινείστε. Επομένως είναι καλύτερα να τα χρησιμοποιείτε μετά το βραδινό μπάνιο σας.

7.Μύθος: Λίγο ταλκ στις μασχάλες «κόβει» τον ιδρώτα

Η αλήθεια: Το ταλκ δεν είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικό στη μείωση του ιδρώτα, χώρια που μόλις βραχεί, θα δημιουργηθεί μια ενοχλητική μάζα που θα λερώσει κιόλας τα ρούχα σας. Αντί για ταλκ, καλύτερα είναι να χρησιμοποιείτε αντιιδρωτικά προϊόντα.

8.Μύθος: Οι άνδρες διαθέτουν περισσότερους ιδρωτοποιούς αδένες

Η αλήθεια: Οι γυναίκες είναι αυτές που διαθέτουν περισσότερους ιδρωτοποιούς αδένες, αλλά ο μύθος οφείλεται στην παρατήρηση ότι οι άνδρες ιδρώνουν περισσότερο. Αυτό, όμως, οφείλεται στο ότι οι δικοί τους ιδρωτοποιοί αδένες είναι πιο ενεργοί.

9.Μύθος: Οι μασχάλες έχουν τους περισσότερους ιδρωτοποιούς αδένες

Η αλήθεια: Τους περισσότερους ιδρωτοποιούς αδένες διαθέτουν τα πέλματα των ποδιών, αλλά επειδή συνήθως είναι καλυμμένα τις ώρες που δεν κοιμόμαστε, δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο ιδρώνουν.

Αλήθεια: Η υπεριδρωσία μπορεί να αντιμετωπιστεί

Ασφαλώς και μπορεί. Η υπεριδρωσία υπολογίζεται ότι προσβάλλει το 2-3% του πληθυσμού ή 367 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. 

Η παθολογική αυτή κατάσταση μπορεί να διαταράξει όλες τις πλευρές της ζωής του πάσχοντος (από την καριέρα και τις προσωπικές σχέσεις μέχρι την συναισθηματική ευεξία και την αυτοεικόνα), επειδή προκαλεί πολύ ενοχλητικά συμπτώματα ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν το δικαιολογούν (το πιο χαρακτηριστικό είναι οι λεκέδες στα ρούχα, στις μασχάλες). Για την αντιμετώπισή της υπάρχουν πολλοί τρόποι που εφαρμόζονται αναλόγως με το περιστατικό.