Το Ταξίδι της Ψυχής~Μαθήματα και Εμπόδια…!!!

Τα πρώτα 49 έτη της ζωής του ανθρώπου είναι αφιερωμένα στο έργο της Γνώσης Σεαυτόν. Το διάστημα αυτό χωρίζεται σε υποδιαστήματα των 7 περίπου ετών, κατά τα οποία ο Ων περνάει στάδια εκμάθησης συγκεκριμένων πεδίων.

Τα πεδία αυτά ξεκινούν από την εξωτερική αντιληπτή πραγματικότητα και την ενσωμάτωση του φυσικού σώματος σε αυτή, προχωρούν στο συναισθηματικό πεδίο, έπειτα βουτάνε στο ψυχικό πεδίο και τέλος έρχεται το πνευματικό πεδίο να κλείσει την περίοδο «σπουδών».

Όλα τα προαναφερθέντα πεδία δουλεύονται ταυτόχρονα, σε άμεση εξάρτηση της γνωσιακής και αντιληπτικής ικανότητας του Όντος.

Τα μαθήματα, ή αλλιώς οι ευκαιρίες εκμάθησης, έρχονται συνεχώς.

Συχνά, μάλιστα, θεωρούμε ότι η «μοίρα» μας «χτυπά». Ανάλογα με τον συναισθηματικό πόνο, μπορεί να είναι κι έτσι – αν έτσι το θεωρήσουμε. Η «μοίρα» δεν είναι κάτι ανεξάρτητο από εμάς, εφόσον δεχτούμε τη θεώρηση της αιωνιότητας της ύπαρξης και της προσωρινότητας της εδώ εκδήλωσης.

Ως ψυχές, εκδηλωνόμαστε στον πλανήτη αυτό με συγκεκριμένο στόχο.

Τα μαθήματα που μας έρχονται επιτελούν το σκοπό της στόχευσης. Επιλέγω να τα δω ως ευκαιρίες ενθύμισης. Επειδή, μέσα από κάποια άβολη κατάσταση, μου εν-θυμίζουν να βαδίσω πάρα κάτω. Να μην κολλάω. Να απεξαρτώμαι.

Με διδάσκουν ότι εγώ μπορώ να δω μέσα τους, και αν κοιτάξω τη διαδικασία αντίστροφα τότε θα δω πως διόλου τυχαία δεν εμφανίστηκαν στο διάβα μου, παρά είναι συνέπειες των προηγούμενων επιλογών μου.

Τα πρώτα 49 έτη της ζωής μας περνάμε από ένα μεγάλο σχολείο της αυτό-επίγνωσης. Μάθημα δύναται να μας παραδώσει το οτιδήποτε, δε χρειαζόμαστε απαραίτητα μεγάλους καθηγητές.

Κάθε άνθρωπος που συναντάτε είναι ένας εν δυνάμει δάσκαλος

Οι δάσκαλοι, ωστόσο, οι φωτισμένοι ουσιαστικοί δάσκαλοι, στην αρχή του μονοπατιού μας, συντομεύουν το ταξίδι στο σκοτάδι. Μας εξοπλίζουν με λάμπες θυέλλης. Μας πετάνε τους πρώτους σπόρους ενθύμησης. Και μετά, μένει εμείς να περπατήσουμε.

Σε αυτή τη στρεβλή κοινωνία που μεγαλώνει το μέγιστο κομμάτι της ανθρωπότητας στον πλανήτη μας, εξαναγκαζόμαστε να υπηρετήσουμε τόσες εξωτερικές δουλικές εξυπηρετήσεις όσες χρειάζεται για να ξεχάσουμε τις κύριες σπουδές μας.

Διδασκόμαστε να αυτοπροσδιοριζόμαστε από τα «πρέπει», σε βαθμό που αυτά χτίζουν γύρω μας τείχη αδιαπέραστα. Και τα αδιαπέραστα τείχη είναι ο στόχος των ελεγκτών μας.

Μέσα σε αυτά τα αδιαπέραστα τείχη εμείς εκφράζουμε με τις πράξεις μας όλες τις στρεβλές επιταγές της «κοινωνίας»: οικονομικές/επαγγελματικές/οικογενειακές/κοινωνικές αποκαταστάσεις.

Μέσα στον καθημερινό αγώνα δρόμου στον οποίο τελικά οικειοθελώς συμμετέχουμε, χάνουμε το πολύτιμο πλεονέκτημα του Χρόνου. Και φτάνουμε στη λεγόμενη «κρίση μεσήλικα» για να αρχίσουμε να ψυχανεμιζόμαστε ότι δεν είμαστε τίποτα από όλα όσα έως τώρα θεωρούσαμε πως μας προσδιορίζουν.

Πεποιθήσεις και προκαταλήψεις μας κρατούν αιχμάλωτους και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα

Ο άνθρωπος είναι προορισμένος να ζει πάνω από 200 χρόνια.

Τα πρώτα 49 χρόνια είναι τα Έτη Ενηλικίωσης. Κάτι που, κάτω από το πρίσμα του νέου προσδόκιμου ζωής, φαίνεται εντελώς λογικό. 

Όλες οι γνώσεις, οι σπουδές, οι αναζητήσεις, έρχονται και συναντούν την εμπειρία και τη διαμόρφωση ενστίκτου. Και τότε, τότε μόνο μπορεί να πει ο Ων «είμαι Αυτός και πάω Εκεί».

(“Τροφή-Φάρμακο”: Πάντα μου φαινόταν παράξενο: Από την στιγμή που το σώμα μας ΜΌΝΙΜΑ αυτο-επιδιορθώνεται, πώς γίνεται να εκφυλίζεται τόσο σύντομα; Το σώμα μας έχει σχεδιαστεί για να αυτοθεραπεύεται

Είναι σαν να έχεις ένα αυτοκίνητο, που σε βάθος χρόνου του αλλάζεις τα πάντα, από εξαρτήματα, από σασί, μέχρι μηχανή, ΌΛΑ, πώς γίνεται αυτό το αυτοκίνητο να εξασθενεί τόσο και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Το σώμα μας αναγεννιέται μέσα σε 365 μέρες)

Δεν υπάρχει κρίση μέσης ηλικίας.

Υπάρχει μια καθημερινότητα που δηλητηριάζει τα σώματα και τις ψυχές μας, εμποτίζει το συναίσθημά μας με λανθασμένες προσλαμβάνουσες και εγείρει διαρκώς το βασικό μας ένστικτο επιβίωσης, ώστε να ζούμε σε μόνιμη απειλή και τοξικότητα.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΊΣΤΕ ΤΑ. ΜΗΝ ΤΑ ΑΦΉΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΏΝΕ ΤΗΝ ΖΩΉ : Πώς να κάνουμε τα αρνητικά συναισθήματα φίλους και συμμάχους μας

Κι έτσι, νικημένοι από αυτόν τον άνισο αγώνα –άνισο επειδή τον παλεύουμε με ύλη και όχι με πνεύμα– φθειρόμαστε, φθίνουμε και προσβλέπουμε στο θάνατο ως λύτρωση, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε.

Κάνε το καλύτερο που μπορείς.

Έσω το καλύτερο που μπορείς.

Εκδήλωσε το καλύτερο που μπορείς.

Στην αιωνιότητα, τα 80 έτη είναι ένα κλάσμα ύπαρξης.

Στη δική σου πραγματικότητα, είναι η Ευκαιρία σου.

Michaela Rota 

Η τροφή μας το φάρμακό μας

https://www.proionta-tis-fisis.com

Το ευ ζην εξαρτάται από το πώς αποκωδικοποιείς όσα συμβαίνουν…!!!

Το ευ ζην εξαρτάται από το πώς αποκωδικοποιείς όσα συμβαίνουν.

Για το ευ ζην του ανθρώπου το αποφασιστικό είναι το τι διαδραματίζεται μέσα του (ARTHUR SCHOPENHAUER)

Ο κόσμος στον οποίον ζει ο καθένας εξαρτάται, κατ’ αρχάς, από την αντίληψη που έχει περί αυτού, καθορίζεται, άρα, βάσει των διαφορών στα μυαλά των ανθρώπων: Ανάλογα μ’ αυτές τις διαφορές αποβαίνει ο κόσμος φτωχός, άνοστος και ρηχός ή πλούσιος, ενδιαφέρων και πλήρης νοημάτων.

Ενώ π.χ. κάποιος ζηλεύει έναν άλλον για τα ενδιαφέροντα πράγματα που του συνέβησαν στην ζωή του, θα έπρεπε να τον ζηλεύει μάλλον για το αντιληπτικό του χάρισμα, το οποίο και προσέδωσε σ’ εκείνα τα συμβάντα την σημασιολογική διάσταση που έχουν στην περιγραφή του...· 

διότι το ίδιο συμβάν που στον ευφυή παρουσιάζεται τόσο ενδιαφέρον, στην αντίληψη ενός ρηχού και καθημερινού ανθρώπου, δεν θα ήταν παρά ένα πληκτικό επεισόδιο της καθημερινότητας.

Ομοίως, ο μελαγχολικός τύπος βλέπει μία σκηνή τραγωδίας εκεί όπου ο αιματικός δεν διακρίνει παρά μία ενδιαφέρουσα σύγκρουση, ο δε φλεγματικός κάτι το ασήμαντο.

Όλα αυτά οφείλονται στο ότι κάθε πραγματικότητα, κάθε δηλ. πλήρες παρόν, αποτελείται από δύο ημίσεα, το υποκείμενο και το αντικείμενο, συνδεδεμένα τόσο στενά μεταξύ τους όσο το οξυγόνο και το υδρογόνο στο νερό.

Συνεπώς, με απολύτως ταυτόσημο αντικειμενικό, όμως διαφορετικό υποκειμενικό ήμισυ, η παρούσα πραγματικότητα είναι -ακριβώς όπως και στην αντίστροφη περίπτωση- εντελώς διαφορετική: 

Το κάλλιστο και βέλτιστο αντικειμενικό ήμισυ, σε συνδυασμό μ’ ένα άτονο και φαύλο υποκειμενικό, δεν σχηματίζει παρά μία άσχημη πραγματικότητα κι ένα άσχημο παρόν.

Κάθε μεγαλοπρέπεια και κάθε απόλαυση, αντανακλώμενη στην αμβλεία και νωθρή συνείδηση ενός ηλίθιου, φαντάζουν πάμφτωχες μπροστά στην συνείδηση του Cervantes όταν συνέγραφε τον Δον Κιχώτη μέσα σ’ ένα άβολο δεσμωτήριο.

· Το αντικειμενικό ήμισυ του παρόντος και της πραγματικότητας βρίσκεται στις βουλές της τύχης και είναι, επομένως, μεταβλητό.

· Το υποκειμενικό ήμισυ είμαστε εμείς οι ίδιοι, και για τον λόγο αυτό τούτο είναι ουσιαστικά αμετάβλητο.

Κατά συνέπεια, ο βίος κάθε ανθρώπου έχει διά παντός, παρά τις έξωθεν αλλαγές, τον ίδιο χαρακτήρα και μπορεί να παρομοιασθεί με μία σειρά παραλλαγών πάνω σ’ ένα μουσικό θέμα.

Από τούτα, γίνεται σαφές πόσο πολύ εξαρτάται η ευτυχία μας από το τι είμαστε, από την ατομικότητά μας, ενώ, αντίθετα, αυτό που συνήθως υπολογίζει κανείς είναι μόνον η μοίρα μας, το τι έχουμε ή το τι θεωρούμαστε κοινωνικά.

Το «είναι» και το «φαίνεσθαι» έχουν συναιρεθεί επικίνδυνα, προς όφελος του «φαίνεσθαι»

Όμως, η μοίρα μπορεί να βελτιωθεί· επιπλέον, όταν υπάρχει εσωτερικός πλούτος, τότε, ασφαλώς, δεν απαιτεί κανείς πολλά απ’ αυτήν. Αντίθετα, ένας ηλίθιος είναι πάντοτε ένας ηλίθιος, ένα ξύλο απελέκητο παραμένει ξύλο απελέκητο μέχρι το τέλος της ζωής του, και ας βρίσκεται στον παράδεισο ανάμεσα στα ουρί.

Η Ανθρώπινη βλακεία είναι ακατανίκητη

Και ανεφώνησε ο Σωκράτης, βλέποντας τα εκτιθέμενα προς πώληση είδη πολυτελείας : «Μα πόσα πολλά πράγματα υπάρχουν που δεν χρειάζομαι!».

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ – ARTHUR SCHOPENHAUER

Εκδόσεις ΡΟΕΣ / ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

www.lecturesbureau.gr

Η τροφή μας το φάρμακό μας

Image by Gerd Altmann from Pixabay 

https://www.proionta-tis-fisis.com

Να ευχαριστείς τους «εχθρούς» σου…!!!

Να ευχαριστείς τους εχθρούς σου και όχι να τους μισείς. Είναι εκείνοι που σε οδήγησαν να γνωρίσεις τα όριά σου και να γίνεις καλύτερος, είναι εκείνοι που σε πείσμωσαν να μην εγκαταλείπεις τον αγώνα της ζωής ποτέ.

Να μη μισείς τους εχθρούς σου, να τους ευγνωμονείς. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που σου έχει δώσει η ζωή. Είναι εκείνοι που μπορούν να σου δείξουν τι άνθρωπος θέλεις να γίνεις αλλά και τι άτομο δε θα ήθελες να είσαι. Είναι αυτοί που θα σε διδάξουν τα μεγαλύτερα μαθήματα για τη ζωή και τους ανθρώπους.

Καλοί είναι και αυτοί που μας αγαπούν, μας δίνουν χαρά και ωραίες στιγμές, αλλά όσοι μας ζημιώνουν είναι ανεκτίμητο σχολείο εμπειρίας, μαθημάτων και γνώσης.

Όσο δυσκολότερο το εμπόδιο, τόσο μεγαλύτερη η δυνατότητα εξέλιξής σου

Να ευχαριστείς τους εχθρούς σου.

Είναι ένας λόγος που θέλεις να αγωνίζεσαι και να πετυχαίνεις περισσότερο. Είναι άνθρωποι που σε ώθησαν να πεισμώσεις και να θέλεις να αποδείξεις ότι αξίζεις περισσότερα από όσο πιστεύεις εσύ και εκείνοι.

Να αγαπάς τους εχθρούς σου. Γιατί δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Και όταν καταφέρεις να γίνεις φίλος με εκείνον, κανένας εχθρός έξω από αυτόν δεν μπορεί να μας βλάψει.

Πόσο θα συνεχίσεις να τιμωρείς τον εαυτό σου για κάτι που έχεις ήδη μέσα σου;

Να τους ευχαριστείς ναι τους εχθρούς σου.

Είναι αυτοί που θα σε διδάξουν ότι κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο, ότι κανένας δεν μπορεί να μας βλάψει αν δεν το θέλουμε και εμείς.

Να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που σου συμπεριφέρονται φτωχά. Σου δείχνουν πως εσύ πρέπει να έχεις ψυχικό μεγαλείο.

Να αισθάνεσαι υπερήφανος για τα εμπόδια που σου φέρνει η ζωή. Σου δείχνει με αυτό τον τρόπο πόσο εμπιστεύεται τη δύναμή σου!

enallaktikidrasi.com

Η τροφή μας το φάρμακό μας

Image by Gerd Altmann from Pixabay 

https://www.proionta-tis-fisis.com

Αντιμετωπίστε ό,τι σας προκύπτει ως ευκαιρία να αλλάξετε προς το καλύτερο…!!!

Αντιμετωπίστε ο,τι σας προκύπτει ως ευκαιρία να αλλάξετε προς το καλύτερο

Στα ψυχιατρεία υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την αλλαγή και έχουν αναπτύξει τρόπους με τους οποίους προσπαθούν να αποδράσουν από αυτή.

Αλλά αν υπάρχει κάτι ακόμη πιο βέβαιο από το θάνατο, είναι η αναπόφευκτη φύση της αλλαγής. Κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Έτσι πρέπει να μάθουμε να τη δεχόμαστε και να προσβλέπουμε σε αυτήν.

Εγκαταλείψτε ό,τι δεν σας ευχαριστεί, έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία

Αλλαγή σημαίνει ότι αλλάζετε τον τρόπο σκέψης σας. Σημαίνει επίσης ότι είστε πρόθυμοι να αποποιηθείτε τα πράγματα όπως έχουν τώρα, ώστε να γίνουν αλλιώς. Αυτό είναι κάτι που μόνο εσείς μπορείτε να κάνετε και κανείς άλλος.

Αλλαγή δεν σημαίνει ότι περιφρονείτε τους άλλους ή ότι αισθάνεστε ανώτεροι.

Σημαίνει να διεκδικείτε το δικαίωμα να μιλάτε και να ενεργείτε αυτόνομα, και να κάνετε ό,τι είναι απαραίτητο για να γίνετε ευτυχισμένοι. Ο Κομφούκιος το συνόψισε ως εξής: “Όσοι θέλουν να ζουν μονίμως ευτυχισμένοι, πρέπει να αλλάζουν συχνά”.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να σταματήσετε να αντιστέκεστε στην αλλαγή. Μάθετε να ζείτε μαζί της και να την απολαμβάνετε.

Ο καιρός θα αλλάξει. Η εταιρεία σας θα αλλάξει. Η κυβέρνηση θα αλλάξει. Το ίδιο και οι άνθρωποι γύρω σας. Οι πάντες και τα πάντα αλλάζουν, άρα γιατί να αντιστέκεστε; Γιατί να μην είστε εκείνος που θα πει:

“Ας δούμε τι μπορώ να αλλάξω για να βελτιώσω τα πράγματα”;

Κάντε τις σωστές αλλαγές. Οι σωστές αλλαγές είναι πάντα θετικές. Ξεκινήστε αλλάζοντας μικρά πράγματα κάθε μέρα μέχρι η αλλαγή να σας γίνει τρόπος ζωής. Αλλάξτε τα έπιπλά σας ή τον τρόπο που ντύνεστε. 

Κάντε αλλαγές στο δωμάτιο, το διαμέρισμα ή το σπίτι σας. Μην αφήσετε τίποτα το ίδιο. Συνεχίστε να αλλάζετε πράγματα απλώς για να σπάσετε τη μονοτονία.

Μήπως αισθάνεστε τον εαυτό σας να αντιστέκεται;

Αν ναι, αυτό συμβαίνει επειδή νιώθετε ότι απειλείστε από την αλλαγή. Να θυμάστε πως ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσετε το φόβο είναι να κάνετε αυτό που φοβάστε περισσότερο. Κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξετε, τότε πρέπει να το κάνετε.

Το να αλλάξετε τη ζωή σας σημαίνει να αλλάξετε τις συνήθειές σας. Μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι δυσάρεστο, αλλά η διαδικασία αλλαγής μιας συνήθειας είναι πάντα προσωρινή.

Για να ξεπεράσετε το φόβο της αλλαγής, φέρτε στο μυαλό σας τα οφέλη που θα αποκομίσετε. Συγκεντρωθείτε σε αυτά και όχι στους φόβους και στις υποθετικές δυσκολίες που μπορεί να σας δημιουργήσει η αλλαγή.

Να αντιμετωπίζετε οτιδήποτε προκύπτει στη ζωή σας ως μια ευκαιρία να αλλάξετε προς το καλύτερο.

Αν πρόκειται να πάρετε μετάθεση ή αν το γραφείο ή το τμήμα σας κλείνει, αν η θέση εργασίας σας καταργήθηκε, αν σας άφησε ο σύντροφος ή η σύντροφός σας, αν πρέπει να μετακομίσετε σε άλλο μέρος ή αν το αυτοκίνητό σας σταμάτησε να λειτουργεί, αντί να εμμένετε στο αρνητικό, σκεφτείτε τις πιθανές θετικές συνέπειες.

Αν σταματήσετε να αντιστέκεστε, αν αποδεχτείτε την αλλαγή και προσβλέπετε σε νέες και καλύτερες εμπειρίες, κάτι καλό θα σας συμβεί. Τα καλά πράγματα συμβαίνουν όταν είστε έτοιμοι να αλλάξετε.

*Από το βιβλίο “Τα μυστικά της απόλυτης αυτοπεποίθησης”, Dr. Robert Anthony, Εκδ. Διόπτρα

www.aytepignosi.com

Η τροφή μας το φάρμακό μας

Image by Sasin Tipchai from Pixabay 

https://www.proionta-tis-fisis.com

Γιατί η πινακίδα του STOP είναι οκταγωνική;

Πολλές φορές καταγράφουμε κάτι ως αυτονόητο. Ε, δεν είναι! Για όλα υπάρχει μια εξήγηση…

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι πινακίδα του STOP, είναι διαχρονικά και σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, η πιο χαρακτηριστική σήμανση στο δρόμο.

Σε αντίθεση, μάλιστα με τις άλλες πινακίδες, που έχουν στρογγυλό, τριγωνικό ή παραλληλόγραμμο σχήμα, αυτή του STOP, ξεχωρίζει για το έντονο κόκκινο χρώμα της και κυρίως, για το ιδιαίτερο οκτάγωνο σχήμα της. 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ το γιατί;

Η απάντηση είναι - αν όχι προφανής - απολύτως ξεκάθαρη. Η εν λόγω πινακίδα σχετίζεται, όσο καμία άλλη, με την οδική ασφάλεια και το μοναδικό οκτάγωνο σχήμα της, την «αποθηκεύει» άμεσα και για πάντα, στο «σκληρό δίσκο» του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Ακόμα και άτομα που δεν έχουν πιάσει ποτέ τιμόνι στα χέρια τους, γνωρίζουν τι ακριβώς υποδεικνύει αυτή η πινακίδα. Πολλοί, βέβαια, την αγνοούν στην καθημερινότητά μας. 

Δεν ακινητοποιούν το όχημα, προκειμένου να ελέγξουν το δρόμο, πριν συνεχίσουν την πορεία τους και αυτή είναι μια συνηθισμένη αιτία για την πρόκληση σοβαρών ατυχημάτων.

Για την παραβίαση του STOP, ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας προβλέπει την επιβολή προστίμου 700 ευρώ και την αφαίρεση διπλώματος, για 20 μέρες.

Σύμφωνα με την ιστορία, που έχει επικρατήσει, η θέσπιση της πινακίδας του STOP, στις αρχές του περασμένου αιώνα, οφείλεται στην έμπνευση, ενός Αμερικανού αρχιφύλακα.

Ο Χάρι Τζάκσον, που εκτελούσε χρέη τροχονόμου στο Ντιτρόιτ, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Αιτία ήταν η μηδενική ορατότητα των διασταυρώσεων που οδηγούσαν σε συχνά ατυχήματα. 

Έτσι μία μέρα πήρε ένα ορθογώνιο κόντρα πλακέ, έκοψε τις γωνίες και έγραψε STOP.

Στη συνέχεια το τοποθέτησε στα επικίνδυνα σημεία και διαπίστωσε έκπληκτος πως υπήρξε μείωση των ατυχημάτων.

newsautoteam

https://www.newsauto.gr

Δε θέλω να με αγαπάς. Nα με σέβεσαι θέλω…!!!

Δεν θέλω να με αγαπάς, να με σέβεσαι θέλω…Γιατί στο όνομα της αγάπης έχουν διαπραχθεί τα στυγερότερα εγκλήματα, έχουν γκρεμιστεί τα πιο όμορφα όνειρα και αιμορραγούν αδιάκοπα οι πιο βαθιές πληγές.

Στον βωμό της έχουν θυσιαστεί οι μεγαλύτεροι έρωτες, έχουν αποθέσει τα σημάδια τους βαθιά χαρακωμένες ψυχές, έχουν γίνει οι αισχρότερες ιεροσυλίες και έχουν αθετηθεί χιλιάδες υποσχέσεις αιώνιας πίστης και αφοσίωσης…

Την ένιωσα την αγάπη… Αισθάνθηκα τους δυνατούς κτύπους της να τρυπάνε το στήθος μου και να ρημάζουν την ραγισμένη καρδιά μου. 

Την είδα να περιπλανάται αδιάκοπα στο κουρασμένο μου σώμα καταβάλλοντας το από τον πόνο, την συνάντησα να γυρνάει άσκοπα στο ταλαιπωρημένη μου οντότητα σπαράζοντας τα σωθικά μου..

Ταξίδεψε η ύπαρξη μου στους δρόμους της, βασανίστηκε στην διαδρομή για την Ιθάκη της και κουράστηκε από την επίπονη οδύσσεια της..

Χρόνια παρέσερναν την ευαίσθητη ψυχή μου τα συναισθήματα της στις συμπληγάδες πέτρες τσακίζοντας την σε χίλια κομμάτια, αμέτρητες φορές την πετούσαν οι ασκοί των μεγάλων λόγων ψηλά αφήνοντας την να γκρεμοτσακιστεί σε απόκρημνα βράχια. 

Πολλές φορές σαγηνεύτηκε η ύπαρξή μου από το τραγούδι των Σειρήνων με τις όμορφες λέξεις του ραγίζοντας μπροστά στην πραγματική του ασχήμια, βούλιαζε στη Χάρυβδη των αιώνιων υποσχέσεων και πνιγόταν μέσα στο χάος της ψευτιάς...

και της υποκρισίας τους, έχανε τον χρόνο της επουλώνοντας πληγές από μάγισσες Κίρκες που βρέθηκαν στο δρόμο της. Και κάθε φορά κομματιαζόταν από τους επίδοξους μνηστήρες που την περιέβαλαν στοχεύοντας στην καταστροφή της.

Με έχουν κουράσει οι μεγάλες αγάπες…

Αυτές που έρχονται να φωτίσουν για λίγο το μαύρο της ζωής σου και χάνονται σαν διάττοντες αστέρες στα πυκνά σκοτάδια σου, που κτίζουν πάνω στα ερείπια σου για να σε δουν να καταστρέφεσαι από την αρχή, που ανάβουν φωτιές να σε ζεστάνουν από το κρύο για να κάψουν ότι έχει απομείνει από σένα, που σε ανασταίνουν με το φιλί της ζωής και σε σκοτώνουν κλέβοντας την τελευταία σου ανάσα…

Βίωσα τους μεγάλους έρωτες…

Αυτούς που ξεγυμνώνουν το είναι σου και κατατρώνε σαν γάγγραινα την σάρκα και τα οστά του, που σου σμιλεύουν το κράμα της ψυχής και απομυζούν το αίμα της, που δηλητηριάζουν τα εσώψυχα σου χωρίς αντίδοτο, που σε τυλίγουν στον ιστό τους και σε παγιδεύουν σε αδιέξοδα, χωρίς διαφυγή…

Δεν πιστεύω στις αιώνιες υποσχέσεις λατρείας…

Αυτές που έρχονται να ντύσουν με ακριβά ρούχα την υπόσταση σου και φεύγουν παίρνοντας τη ρακένδυτη επένδυση της καρδιάς σου, εγκαταλείποντας σε γυμνή και λαβωμένη, να ξεδιψάσουν στην έρημο σου αρπάζοντας τις τελευταίες σταγόνες ελπίδας σου, διαφαίνονται σαν ουράνια τόξα στον συννεφιασμένο ουρανό σου και σε αφήνουν μόνη και αβοήθητη στις πρώτες καταιγίδες, σου βαλσαμώνουν τις πληγές για να μπήξουν βαθύτερα το δικό τους μαχαίρι.

Για αυτό σου λέω.. Να με σέβεσαι θέλω.. Δεν θέλω να μ’ αγαπάς..

Γιατί μόνο όταν με σέβεσαι θα με προσέχεις, θα με νοιάζεσαι, θα είσαι ειλικρινείς και αυθεντικός. Μόνο όταν με εκτιμάς, θα με καταλαβαίνεις, θα νιώθεις τις ανάγκες μου, θα με ακούς και θα με στηρίζεις.. 

Μόνο όταν με υπολογίζεις , θα με φροντίζεις, θα με βοηθάς, θα μοιράζεσαι..

Μόνο τότε δεν θα με ζηλεύεις, δεν θα με απατάς, δεν θα μου λες ψέματα, δεν θα μου θυμώνεις, δεν θα με πονάς, δεν θα με χτυπάς, μόνο τότε δεν θα με εγκαταλείψεις ποτέ….

Δεν σου ζητάω αγάπη… μονάχα σεβασμό..

Γιατί στο όνομα της αγάπης έχουν διαπραχθεί τα αισχρότερα εγκλήματα και στον βωμό της οι μεγαλύτερες θυσίες..

Λίτσας Φιλίππου

@Vladimir Volegov

https://www.citypatras.gr

Ένας παιδοψυχολόγος καταλήγει στα 8 πιο κοινά λάθη που κάνει ένας γονιός στο μεγάλωμα του παιδιού του…!!!

Πολύ συχνά οι γονείς, στην προσπάθειά τους να κάνουν το καλύτερο, καταλήγουν σε τακτικές που φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο παιδοψυχολόγος Mike Leary εξηγεί ποια είναι τα 8 πιο συχνά λάθη που κάνουν οι γονείς με αποτέλεσμα άθελά τους να κάνουν κακό στην ψυχική υγεία των παιδιών σε βάθος χρόνου. 

Τα περισσότερα από αυτά είναι λάθη που πιθανόν όλοι οι γονείς θα κάνουμε κάποια στιγμή, ωστόσο, καλό θα ήταν να προσέξουμε λίγο περισσότερο την επόμενη φορά.

Ας δούμε ποια είναι αυτά:

1. Δίνουν πολλές επιλογές

Πολλοί γονείς πιστεύουν πως δίνοντας στο παιδί πολλαπλές επιλογές το διευκολύνουν. Στην πραγματικότητα, όμως, του στερούν την κριτική σκέψη και άποψη.

2. Επαινούν για το παραμικρό και για οτιδήποτε κάνει

Εννοείται πως είναι απαραίτητο για το παιδί, να το επαινείτε και να το επιβραβεύετε. Όταν, όμως, το παρακάνετε και το επαινείτε ακόμη και για ασήμαντα πράγματα, τότε το παιδί, κατά κάποιον τρόπο, εθίζεται στον έπαινο και την τελειότητα και όταν έρθει η αρνητική κριτική, δε θα μπορεί να τη διαχειριστεί.

3. Φορτώνουν το παιδί με πολλές δραστηριότητες

Οι δραστηριότητες είναι ωφέλιμες για το παιδί. Όμως, δεν χρειάζεται να το παρακάνετε. Το παιδί έχει ανάγκη και από παιχνίδι και από ξεκούραση. Δεν πρέπει από τόσο μικρή ηλικία να του έχετε ένα φορτωμένο πρόγραμμα. Αφήστε το που και που να βαρεθεί και λίγο - του κάνει καλό!

4. Δεν ρωτούν το παιδί πώς ήταν η μέρα του

Συχνά οι γονείς ξεχνούν πόσο σημαντικό είναι για το παιδί να το ρωτήσουν πώς ήταν η μέρα του, πώς πέρασε και τι συνέβη στο σχολείο, στη βόλτα ή στις δραστηριότητές του. Έρευνες έχουν δείξει πως τα παιδιά που συνομιλούν με τους γονείς τους για όλα όσα τα απασχολούν έχουν πιο ποιοτικό και ήρεμο ύπνο. Αφιερώστε λίγο χρόνο να τα πείτε, ακόμη και 10 λεπτά πριν κοιμηθείτε.

5. Εκτοξεύουν απειλές

Αρκετοί γονείς απειλούν το παιδί, ότι δεν θα το αγαπάνε, όταν εκείνο δεν ακούει ή αντιδρά άσχημα. Θεωρούν ότι με το να λες: Δεν με ακούς, ε κι εγώ δεν θα σε αγαπάω, ότι με την απειλή αυτή δηλαδή, το παιδί θα συμμορφωθεί. Αντίθετα, το παιδί όχι μόνο δε συμμορφώνεται, αλλά αντιδρά περισσότερο στην απόρριψη που νιώθει από το γονιό του.

6. Δεν θέτουν όρια

Υπάρχουν πολλοί γονείς που δε βάζουν όρια και πρόγραμμα στο παιδί. Προκειμένου να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο ή να μην του χαλάσουν χατίρι, τα αφήνουν να βλέπει με τις ώρες τηλεόραση, να κοιμάται αργά και γενικότερα να κάνει ο, τι θέλει. Ωστόσο, είναι λογικό, πως έτσι το παιδί δεν θα μάθει ποτέ ότι στη ζωή υπάρχουν όρια και κανόνες, που πρέπει να συμμορφωνόμαστε και να τηρούμε για να ζούμε ήρεμα και αρμονικά.

7. Βάζουν το παιδί σε γυάλα

Υπάρχουν και οι υπερπροστατευτικοί γονείς, που βάζουν το παιδί τους σε μία γυάλα. Πιστεύουν έτσι ότι μπορούν να το προστατέψουν, από ασθένειες, πεσίματα, χτυπήματα και τραυματισμούς. Ωστόσο, το μόνο που πετυχαίνουν, είναι το παιδί να μην παίρνει πρωτοβουλίες, να έχει ανασφάλειες και πολλές φοβίες. Όσο για τις ασθένειες; Σύμφωνα με τους ειδικούς, αρρωσταίνουν πιο εύκολα από ένα παιδάκι που είναι περισσότερο εκτεθειμένο.

8. Δεν περνούν μαζί ποιοτικό χρόνο διαβάζοντας

Το να διαβάζεις παραμύθια στο παιδί, από πολύ νωρίς, είναι πολύ ωφέλιμο στην ανάπτυξή του. Αποκτά φαντασία, κριτική σκέψη και αντίληψη. Επίσης, αποκτά πλούσιο λεξιλόγιο και καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο. Το κυριότερο απ' όλα όμως, είναι ότι μεγαλώνει με τη μαγεία της αφήγησης, όπως πολλοί από εμάς είχαμε τη χαρά να ζήσουμε από γονείς, γιαγιάδες και ανάλογα προγράμματα. 

Γι’ αυτό και οι γονείς που δε λένε παραμύθια, θα πρέπει να σκεφτούν διπλά, τη χαρά και τη μαγεία που στερούν από το παιδί τους.

© themamagers.gr

TheMamagers.gr

https://www.msn.com/el-gr

Αν κάνεις το καλό, αυτό θα γυρίζει πάντα πίσω σε σένα…!!!

Στη ζωή τα πάντα κάνουν κύκλο. Ό,τι δώσεις σε κάποιον, αυτό θα πάρεις. Αυτό λέγεται και κάρμα. Αν κάνεις το καλό, τότε το καλό θα γυρίσει πίσω σε σένα. 

Αν κάνεις σε κάποιον κακό, τότε θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να δεχτείς τις συνέπειες. Κι αυτό γιατί η ζωή μας είναι μία ανταλλαγή. Ανταλλαγή πράξεων και ενεργειών.

Πολλές φορές το να το λέμε κάτι είναι πιο δύσκολο από το να εφαρμόζουμε στην πράξη. 

Θα πρέπει να ξυπνάμε κάθε πρωί με αυτή τη σκέψη “αν κάνεις το καλό, αυτό θα γυρίζει πάντα πίσω σε σένα”, να ξεκινάμε τη μέρα μας θετικά. Να είμαστε γενναιόδωροι και να δίνουμε απλόχερα τη βοήθειά μας στους άλλους. 

Να είμαστε ευγενικοί και αισιόδοξοι. Το παρακάτω κείμενο μιλάει για την κυκλικότητα της ζωής και των πράξεών μας και θα σε κάνει να δεις τη ζωή με άλλο μάτι.

Δούναι και Λαβείν. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτή είναι η ζωή μας.

Από την ώρα που γεννιόμαστε ως και την ώρα που πεθαίνουμε, δίνουμε και παίρνουμε. 

Υλικά και άυλα πράγματα. Κυρίως, όμως, άυλα. Και με αυτό, εννοούνται τα συναισθήματα, οι πράξεις, οι σκέψεις, η ενέργεια.

Σαφέστατα και υπάρχουν και τα υλικά αγαθά και πράγματα, όπως τα χρήματα. Όμως, κι αυτά ενέργεια είναι, εν τέλει.

Μεγαλώνουμε σε μία καθαρά δυτική και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, η οποία πρεσβεύει συγκεκριμένες αξίες, βασισμένες στη λεγόμενη “ηθική” και παρά τις θρησκευτικές επιρροές περί μοιράσματος, αγάπης, αλληλεγγύης κι ούτω καθεξής, στην πράξη, αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι, κι αυτοί που τα προωθούν δεν τα πιστεύουν, δεν τα ακολουθούν, δεν τα πράττουν. Το κλασικό “διπλό μήνυμα”.

Μαθαίνουμε ότι το να δίνουμε με ευκολία αποτελεί αδυναμία, ότι θα είμαστε χαμένοι ή ότι θα καταλήξουμε “στον άσσο”. Και ίσως να γίνει έτσι. Ίσως κι όχι. Και τι σημαίνει για τον καθένα “ο άσσος”; Αναρωτηθήκαμε ποτέ; 

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος κι ότι, για να μπορούμε να βοηθάμε και να είμαστε αποτελεσματικοί με τους άλλους, οφείλουμε να το κάνουμε πρώτα στον εαυτό μας. Το γνωστό “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”.

Αν το δούμε από μία άλλη οπτική, ωστόσο, το να δίνουμε κάτι σε κάποιον - ό,τι κι αν είναι αυτό, αρκεί να τον ωφελεί - αποτελεί μία πράξη που, πρώτα από όλα, ωφελεί εμάς. 

Γιατί, όσο κι αν δεν το συνειδητοποιούμε, αυτό το κάνουμε γιατί εμείς το σκεφτήκαμε, εμείς το επιθυμήσαμε, εμείς το πράξαμε. Άρα, εμείς ευχαριστιόμαστε πρώτα από όλους, ακόμα κι από αυτόν που ωφελείται.

Αν δεν είναι έτσι, κι αν το κάνουμε πάντα από ανάγκη, τότε υπεισέρχονται άλλα ζητήματα, περισσότερο πολύπλοκα κι όχι επί του παρόντος άρθρου.

Η ουσία είναι, όμως, πως ό,τι δίνεις παίρνεις. Έτσι είναι. Όλα είναι ένας όμορφος κύκλος. Η ίδια η ζωή είναι ένας πανέμορφος κύκλος. 

Ένας κύκλος με χρώματα, με άλλα σχήματα στο εσωτερικό του, με εμπειρίες, με συναισθήματα. Συνεπώς, ποτέ δεν παίρνουμε κάτι που δε ζητήσαμε και που δε δώσαμε.

“Ζήτα και θα πάρεις” αλλά και “δώσε και θα πάρεις”. 

Ό,τι ζητήσεις, θα το λάβεις στη βάση όσων έδωσες. Κι αν το σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά, πάντα αυτό που ζητάμε μοιάζει με αυτό που δίνουμε. Ακόμα κι αν, επιφανειακά, δε φαίνεται να συνάδει, σίγουρα θα υπάρχουν δεσμοί με αυτό.

Ο άνθρωπος που δε δίνει χρήματα γιατί φοβάται ότι θα φτωχύνει, θα ζητά χρήματα και θα λαβαίνει χρήματα. Κι αυτό μόνο. Ούτε αγάπη αληθινή, ούτε κάποιο ξεχωριστό συναίσθημα, κάτι που να τον συναρπάσει. Μόνο χρήματα. 

Δηλαδή, μόνο αυτό που τον αποκλείει από την αντικειμενική πραγματικότητα, από την αληθινή ζωή, από την πραγματική ανθρώπινη διάδραση και διαντίδραση. Θα ζητάει απομόνωση και θα λαμβάνει απομόνωση.

Το ίδιο ισχύει και για όλα τα άλλα στη ζωή μας. Μη φοβάστε να δώσετε, αλλά μη φοβάστε και να ζητήσετε! 

Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα και την αξίωση να τα κάνει αμφότερα. Ας αφεθούμε κι ας ζήσουμε πόσο όμορφο είναι να δίνουμε χωρίς τύψεις, ενοχές κι ανησυχία ότι θα λείψει από μας κι ας ζητάμε όσα πραγματικά έχουμε ανάγκη για μία ποιοτική ζωή. Για το ευ ζην μας. Όχι περίσσια πράγματα, γιατί τότε πάμε αλλού.

Ας δώσουμε αγάπη, και θα τη λάβουμε πίσω, αφού σίγουρα θα τη ζητάμε! 

Ας ομορφύνουμε τις δονήσεις μας, τις δονήσεις που εκπέμπουμε στον κόσμο, και τότε θα ομορφύνουν και οι δονήσεις που λαμβάνουμε εμείς από αυτόν.

Ας αγαπήσουμε. Εμάς, τους άλλους, το όλον. Ας αφεθούμε στην ελευθερία της ύπαρξης μας, που υπάρχει από την ώρα που γεννιόμαστε. Είμαστε ελεύθεροι.

Ελένα Ζαφειροπούλου

https://www.citypatras.gr

Τους μεγαλύτερους τσακωμούς τους κάνεις με τη μάνα σου…!!!

Μανούλα, μητέρα, μαμά. Πάντα σε εκείνη ξεσπάς, πάντα σε εκείνη βγάζεις το θυμό που έχεις με άλλους - όχι πως κι αυτή δε σε φτάνει στα όριά σου άπειρες φορές

Αυτό όμως γίνεται γιατί πιο πολύ απ’ όλα τα μέλη της οικογένειας εκείνη αγαπάς περισσότερο, κι ας λες πως έχεις αδυναμία στον μπαμπά, άλλο αδυναμία κι άλλο αγάπη, να τα ξεκαθαρίσουμε αυτά.

Είναι αυτά τα μικρά που σε διαολίζουν σε εκείνη, αυτή η υπερπροστατευτικότητά της, είναι η μουρμούρα της για τα ασυμμάζευτα ρούχα που πετάς δεξιά κι αριστερά, πριν καν προλάβεις ν’ ανοίξεις το μάτι σου, της το έχεις πει άπειρες φορές : «βρε μαμάκα άσε με να φύγει η τσίμπλα απ’ τα μάτια μου πρώτα».

Είναι ο άνθρωπος που πάντα θα τσακώνεσαι όσο και να την αγαπάς, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο, επειδή είναι πιο κοντά σου απ’ όλους, γιατί ξέρει πως ο θυμός σου δε θα κρατήσει πάνω από ένα τέταρτο. 

Είναι ο άνθρωπος που σε καταλαβαίνει χωρίς να πεις τίποτα κι αυτό σε νευριάζει, να θέλεις να της κρυφτείς και να μην μπορείς, κρίμα δεν είναι;

Κάποιες φορές με τα λόγια σου την έχεις κάνει να κλάψει, άλλες το έκανες επίτηδες όταν ήσουν μικρός, για να την κάνεις να καταλάβει πως κάτι σε πλήγωσε κι άλλες καθώς μεγάλωνες απλώς τα λόγια σου ήταν παραπάνω σκληρά. 

Δεν το ήθελες αυτό ποτέ, ξέρεις πως λες πράγματα πάνω στα νεύρα σου και δεν τα εννοείς, κληρονομιά του μπαμπά θα γκρινιάξει εκείνη.

Θυμάσαι που όταν ήσουν μικρός και καταλάβαινες πως έχεις κάνει λάθος της έγραφες γράμματα και της τα έβαζες κάτω απ’ το μαξιλάρι; Γιατί ως γνωστόν, όπως λέει κι αυτή πήρες και τον εγωισμό του μπαμπά κι ήταν αδύνατον για σένα να έρθεις έτσι απλά να της παραδεχτείς πως έκανες λάθος.

Πάντα θα τσακωνόσαστε, αλλά πάντα θα είναι η μανουλίτσα σου και μέσα σ’ αυτήν τη λέξη κρύβονται όλα. 

Όπως τσακώνεσαι με τους φίλους σου, έτσι θα τσακώνεσαι και μαζί της - εντάξει με εκείνη λίγο περισσότερο - με εκείνη ξέρεις πως δε θα σου «χτυπήσει» ποτέ τις φορές που την έκανες να κλάψει ούτε τις φορές που έμεινε ξάγρυπνη για χατίρι σου.

Τα γνωρίζεις και τα θυμάσαι όλα αυτά που έχει κάνει για σένα, ασχέτως αν δεν της τα λες. Δεν της έχεις πει ότι την αγαπάς. Πιστεύεις ότι ξέρει πόσο την αγαπάς. Έχει μεγαλώσει η μαμά σου κι αυτήν τη λέξη σου είναι δύσκολο να την προφέρεις.

Ελπίζεις να μην έχει κουραστεί με τους τσακωμούς σας και τα μούτρα σου, γιατί θα τα τρώει στη μάπα για πολλά χρόνια ακόμη. Ρώτα τους φίλους σου για να σου πουν κι αυτοί πως τους μεγαλύτερους τσακωμούς τους κάνεις με τη μάνα σου. - Δεν είμαι η μόνη που το πιστεύω, θα το δεις-.

Να την αγαπάς τη μανούλα σου, αλλά να ξέρεις ότι θα συνεχίσετε να τσακώνεστε. 

Γι’ αυτό να της ζητήσεις προκαταβολικά συγγνώμη και να της πεις ότι δεν ελέγχεις πάντα ούτε τα νεύρα σου ούτε το στόμα σου, αλλά να της υποσχεθείς πως πάντα θα της ζητάς συγγνώμη. Εκεί που φταις μόνο έτσι;

Άλλωστε είναι σίγουρο ότι εκείνη πάντα θα σε συγχωρεί.

https://www.citypatras.gr

Η μεγάλη παγίδα των κόμικς για τα Ελληνόπουλα…!!!

Την δεκαετία του 70 που βρισκόμουν στα εφηβικά μου χρόνια τα καλοκαίρια κυρίως αγόραζα ή έβρισκα από άλλους και διάβαζα το εβδομαδιαίο περιοδικό Μπλέκ. 

Το περιοδικό ήταν εικονογραφημένο και είχε περιεχόμενο τον αγώνα του Αμερικανού κυνηγού Μπλέκ ο οποίος μαζί με έναν κύριο Καθηγητή και ένα παιδί τον Ρόντυ αγωνιζόντουσαν ενάντια στους Άγγλους, δηλαδή το περιοδικό αναφερόταν στον αγώνα για την ανεξαρτητοποίηση των ΗΠΑ από την Αγγλία στα τέλη του 18ου αιώνα.

Αυτό που δεν ήξερα βέβαια ήταν ότι κάθε εβδομάδα στην Αθήνα μια μικρή ομάδα ανθρώπων οι οποίοι ήσαν έμπειροι σκιτσογράφοι ετοίμαζαν τα παραμύθια που περίμενα με ανυπομονησία να διαβάσω κάθε εβδομάδα. 

Και ακόμα δεν ήξερα ότι κάθε εβδομάδα πάνω από 140.000 έφηβοι όπως κι εγώ έκαμναν το ίδιο. Ανυπομονούσαν να διαβάσουν τα κατορθώματα του φανταστικού ήρωα Μπλέκ που έκαμνε στον πόλεμο για την ανεξαρτησία των ΗΠΑ. 

Το ερώτημα είναι γιατί οι σκιτσογράφοι και εκδότες του περιοδικού Μπλέκ δεν ασχολήθηκαν με τα πραγματικά κατορθώματα των ηρώων του 1821 για την ανεξαρτησία της Ελλάδας ;

Και βέβαια δεν ήταν μόνο το περιοδικό Μπλέκ. Δυστυχώς πολλά άλλα περιοδικά φρόντισαν να γαλουχήσουν τα ελληνόπουλα στην εφηβική τους ηλικία με το ίδιο περιεχόμενο. Κάπτεν Μίκι, Ζαγκόρ, Όμπραξ, Ποπάυ, Σεραφίνο … 

Τα πιο πολλά από τα περιοδικά είχαν περιεχόμενο τον ίδιο πόλεμο των ΗΠΑ. Έ όχι κι όλα. Μη ξεχνάμε τα γουέστερν και τον πόλεμο με τους Ινδιάνους. Εδώ κι αν δεν έκαναν θραύση στα νιάτα της Ελλάδας. 

Τις δεκαετίες του 70 και του 80 περισσότερο διάβαζαν οι Έλληνες έφηβοι για τους πιστολέρο της άγριας δύσης παρά για την όμορφη και ηρωική ιστορία της Ελλάδας !

«Μικρός Σερίφης». Βασικός του ήρωας ο Τζιμ Άνταμς, ένας νεαρός σερίφης, με συντροφιά την αγαπημένη του Ντιάνα, ο Μεξικανός γκαφατζής Πεπίτο και ο μικρός Ινδιάνος Τσιπιρίπο. 

Ήξερα φίλους μου που είχαν ολόκληρες κούτες από τον Μικρό Σερίφη και μετά από παρακάλια μου έδιναν και μένα να διαβάζω μερικά. Ήταν βλέπετε και ακριβούτσικα για το χαρτζιλίκι που είχαμε. 

Τα πλουσιόπαιδα είχαν κούτες από όλα τα περιοδικά και πόσο τους ζηλεύαμε δε λέγεται. Χαρούμενοι οι εκδότες από τις εισπράξεις κυκλοφόρησαν και το περιοδικό «Μικρός Καουμπόυ» με παρόμοιο περιεχόμενο.

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσουμε το περιοδικό σταθμός που ταυτίστηκε με τα κόμικς και είναι ο Μίκυ Μάους, «πατέρας» του οποίου είναι ο Γουόλτ Ντίσνεϊ. Το σκηνικό και εδώ αφορά τις ΗΠΑ. Δεν ξέχασαν και τα κορίτσια. 

Η «Μανίνα» και η «Κατερίνα» έφταναν να πουλάνε 150.000 τεύχη κάθε εβδομάδα. Έχουν που έχουν τα κορίτσια μια τάση προς την ελαφρομυαλιά, με τα περιοδικά αυτά έφευγαν εντελώς από την πραγματικότητα της ζωής. 

«Φύλαγε τα αγόρια σου από την σαρκική επιθυμία και τα κορίτσια σου από την ελαφρομυαλιά» συμβουλεύει τους γονείς ο μεγάλος Παιδαγωγός Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Βέβαια κυκλοφορούσαν και κόμικς με αισχρότητες στα οποία οι σκιτσογράφοι έδειχναν το μεγάλο τους ταλέντο, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Την δεκαετία του 90 σταμάτησαν να είναι δημοφιλή τα κόμικς επειδή η τεχνολογία προσέφερε πλέον μεγαλύτερη απόλαυση με τις βιντεοκασέτες κι έτσι σταδιακά σταμάτησε η κυκλοφορία τους. 

Ήδη οι οθόνες πρόβαλαν πλέον το πρότυπο της Barbie και η ζωή συνεχίζεται …

Οι σκιτσογράφοι και όλοι αυτοί που καλλιέργησαν το τάλαντο που τους έδωσε ο Θεός για να ταΐζουν με παραμύθια τους έφηβους της Ελλάδας θα δώσουν μια μέρα λόγο στον Θεό για τις πράξεις τους. Το θέμα δεν είναι αυτό. 

Το θέμα είναι η αδιαφορία και η άγνοια των Ελλήνων γονέων αυτές τις δεκαετίες για την πνευματική τροφή που παίρνουν τα παιδιά τους. Ευτυχώς κυκλοφόρησαν και κάποια «κλασικά εικονογραφημένα» ποιότητας όπως «η Αντιγόνη» του Σοφοκλή αλλά δεν μπορούσαν με τίποτα να συγκριθούν με τους αριθμούς του «Μπλέκ» και της «Κατερίνας».

Δεν υπήρχαν ηρωικά γεγονότα στην ελληνική ιστορία να προβληθούν στους εφήβους με ελκυστικό τρόπο, όπως έγινε με τα κόμικς, και έπρεπε τα ελληνόπουλα να τρέφονται με τα παραμύθια των ΗΠΑ ; 

Δεν υπήρχαν τόσοι όμορφοι βίοι αγίων, όπως της αγίας Παρασκευής, της αγίας Αικατερίνης, να προβληθούν στα κορίτσια της Ελλάδας με ένα ελκυστικό τρόπο και έπρεπε οι αυριανές μητέρες της Ελλάδας να τρέφονται με τις ανοησίες της «Μανίνας» και της «Κατερίνας» και σήμερα με τις φαντασίες της Barbie ;

Ας το ομολογήσουμε όλοι μας, ότι είμαστε αδιάφοροι για τα παιδιά μας. 

Το μόνο που θέλουμε είναι να μας αφήνουν ήσυχους. Έρχονται γονείς στο Λύκειο και δεν ξέρουν ούτε τι κατεύθυνση είναι τα παιδιά τους, ούτε τι γλώσσα έχουν επιλέξει, δεν ξέρουν τίποτα. 

Όταν δηλώνουμε στο Λύκειο ποιες ώρες θα δεχόμαστε γονείς γελάμε οι καθηγητές επειδή ξέρουμε ότι ελάχιστοι γονείς θα έρθουν να ρωτήσουν για τα παιδιά τους. 

Κάμνουν κατάληψη του Λυκείου οι μαθητές και κανείς γονιός δεν έχει τα κότσια να πει στο παιδί του «πάνε στο μάθημα εσύ, θα αγωνιστώ εγώ για τα αιτήματά σου». Πώς να έχει τα κότσια να το πει, αφού δεν θα αγωνιστεί ;

Και όμως, ό,τι πολυτιμότερο έχουμε είναι τα παιδιά μας. «Αυτά είναι τα χρυσά αγάλματα του σπιτιού σου» λέει ο μεγάλος Χρυσόστομος. Γιατί απορούμε όταν βλέπουμε πόση βία και αγριότητα ασκούν οι έφηβοι σε συνομηλίκους τους ; 

Ήθη της Αμερικής τους ταΐζουμε τόσα χρόνια, ήθη της Αμερικής απολαμβάνουμε.

Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, 

καθηγητής χημικός στα Γιαννιτσά

ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ

https://diodotos-k-t.blogspot.com