Μια συγκινητική ιστορία για τη δύναμη του πνεύματος των Ιαπώνων.........!!!!!!!!

              
Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε από τον Βιετναμέζο μετανάστη Ha Minh Thanh, ο οποίος εργάζεται ως αστυνόμος στη Φουκουσίμα, και εστάλη σε έναν φίλο του στην πατρίδα του.

Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου 2011.

Αποτελεί μαρτυρία για τη δύναμη του πνεύματος των Ιαπώνων, αλλά και ένα ενδιαφέρον ...«στιγμιότυπο» ζωής κοντά στο κέντρο της Ιαπωνικής κρίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα.

Αδελφέ μου, Πως είσαι εσύ και η οικογένειά σου;
Τις τελευταίες μέρες εδώ όλα είναι ένα χάος. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω νεκρά σώματα. Όταν τα ανοίγω, βλέπω πάλι νεκρά σώματα. Πρέπει όλοι μας να δουλεύουμε 20 ώρες τη ημέρα.

Θα ήθελα η κάθε ημέρα να είχε 48 ώρες, για να συνεχίζουμε να βοηθάμε και να σώζουμε τον κόσμο. Είμαστε χωρίς νερό και ηλεκτρικό, και τα αποθέματα φαγητού έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και με το που καταφέρνουμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες από το ένα σημείο στο άλλο, έρχονται καινούργιες διαταγές να τους πάμε ακόμα παραπέρα.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Φουκουσίμα, περίπου 25 χλμ. μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο. Έχω τόσα πολλά να σου πω, που αν τα έγραφα είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε ολόκληρο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης.

Ο κόσμος έχει παραμείνει ήρεμος. Η αίσθηση αξιοπρέπειας και σωστής συμπεριφοράς που έχουν είναι πολύ καλή, γι’ αυτό και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα μπορούσαν να είναι. Αλλά, σε μια εβδομάδα από τώρα, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είμαστε ακόμη σε θέση να προσφέρουμε προστασία και τάξη.

Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι όταν η πείνα και η δίψα ξεπεράσουν την αξιοπρέπεια, τότε θα κάνουν, δεν ξέρω, αυτό που θα πρέπει να κάνουν.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει προμήθειες μέσω αέρος, τροφή και φάρμακα, αλλά είναι σαν να ρίχνεις μια χούφτα αλάτι στον ωκεανό.

Αδελφέ μου, μου έτυχε και κάτι πραγματικά συγκινητικό, με ένα μικρό Ιαπωνεζάκι, που έδωσε σε μένα τον ενήλικα μάθημα ζωής για το πώς να συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος.

Χθες το βράδυ, με έστειλαν σε ένα σχολείο να βοηθήσω μια φιλανθρωπική οργάνωση να μοιράσει φαγητό στους πρόσφυγες. Η ουρά ήταν στριφογυριστή και τεράστια. Κάποια στιγμή εντόπισα ένα μικρό αγόρι, περίπου 9 ετών. Φορούσε ένα T-shirt και ένα σορτσάκι. Το κρύο όλο και μεγάλωνε, και το αγοράκι ήταν ακριβώς στο τέλος της ουράς. Σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η σειρά του, δεν θα έχει μείνει καθόλου φαγητό. Πήγα κοντά του και του μίλησα. 

Μου είπε ότι ήταν στο σχολείο όταν έγινε ο σεισμός. Ο πατέρας του δούλευε εκεί κοντά και οδηγούσε προς το σχολείο.Ο μικρός είχε ήδη φτάσει στο μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του σχολείου, όταν είδε το τσουνάμι να παρασύρει το αυτοκίνητο του πατέρα του. 

Τον ρώτησα για τη μητέρα του. Είπε ότι το σπίτι τους βρίσκονταν ακριβώς δίπλα στην παραλία και ότι η μητέρα του και η μικρή του αδελφή το πιθανότερο θα είναι να μην επέζησαν. Γύρισε το κεφάλι του αλλού και σκούπισε τα δάκρυα όταν ρώτησα για τους συγγενείς του. 

Ο μικρούλης έτρεμε από το κρύο και έτσι έβγαλα και του έδωσα το μπουφάν μου που φορούσα. Τότε ήταν που έπεσε η σακούλα με το συσσίτιο μου. Το σήκωσα και του το έδωσα. «Όταν έρθει σειρά σου, μπορεί να έχει τελειώσει το φαγητό. Πάρε τη μερίδα μου. Εγώ έχω ήδη φάει. Πάρε την να την φας εσύ.» Το αγοράκι πήρε τη σακούλα και υποκλίθηκε.

Νόμιζα ότι θα έτρωγε αμέσως, αλλά δεν το έκανε. Πήρε τη σακούλα με το φαγητό και πήγε και την εναπόθεσε στην αρχή της γραμμής, εκεί που ήταν συγκεντρωμένο όλο το φαγητό για διανομή. Σοκαρίστηκα. 

Τον ρώτησα γιατί δεν έφαγε και έβαλε τη σακούλα μαζί με τα άλλα φαγητά. Και μου λέει: «Γιατί βλέπω πολλούς άλλους πολύ πιο πεινασμένους από μένα. Αν τη βάλω εκεί, τότε θα μοιραστεί ισότιμα». Όταν το άκουσα αυτό πήγα και στάθηκα παραπέρα, γιατί δεν ήθελα να με δει ο κόσμος να κλαίω.
 
Η κοινωνία που μπορεί να εμφυσήσει σε ένα εννιάχρονο παιδί την έννοια της θυσίας για το ευρύτερο καλό, πρέπει να είναι μια σπουδαία κοινωνία, σπουδαίος λαός. Σου έγραψα δυο γραμμές για να στείλω τις ευχές μου σε σένα και στην οικογένεια σου. Πρέπει να επιστρέψω στην βάρδια μου.

Του Ha Minh Thanh

(Η επιστολή μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον αρχισυντάκτη του New America Media, Andrew Lam, συγγραφέα μεταξύ άλλων του East Eats West: Writing in Two Hemispheres.)





http://liverichlr.blogspot.gr

Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορώ να πετύχω. Ολα τα μπορώ.....!!!!!

            
Η ενέργεια, είναι κάτι που αναζητούμε σε όλη μας τη ζωή. Η ενέργεια είναι η δύναμη, η δική μας, αυτή των άλλων ανθρώπων ή και ακόμα αυτό που περιμένουμε από τον Θεό, που είναι η εναρμόνιση του εξωκοσμικού πεδίου μέσα στην ψυχή μας. 

Κάθε στιγμή είναι εναρμονισμένη με κάτι που μας λείπει, κάτι που θα θέλαμε να κάνουμε ή να έχουμε και δεν μπορούμε, ή ίσως να μπορούμε αν κάνουμε μιά ...
προσπάθεια. Κάποιοι από εμάς, βλέπουμε ανυπέρβλητα εμπόδια μπροστά μας σε κάθε βήμα, κάποιοι άλλοι βλέπουμε τα εμπόδια ως διάδρομο, απλά, για την επιτυχία.

Αυτό που αναζητούμε είναι την κατάλληλη ενέργεια για να ξεπεράσουμε τον φόβο και να τραβήξουμε προς τα εμπρός.

Η ζωή μας είναι γεμάτη με επιχρυσωμένες σκέψεις και όνειρα που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε αλλά μας λείπει η ενέργεια που θα μας πάει εκεί που θέλουμε. Η ενέργεια πολλές φορές είναι συνυφασμένη με την πίστη στον εαυτό και τις δυνάμεις μας, που πολλοί από εμάς δεν την έχουμε. 

Κι όμως είναι αρκετά απλό να αναζητήσουμε την ενέργεια που μας λείπει και να πάμε στον δρόμο που έχουμε επιλέξει χωρίς να αναζητούμε κάποιος αλλος να μας σχεδιάσει τον δρόμο ή να μας επιχρυσώσει τα όνειρα.

Πόσοι από εμάς βλέπουμε τα προβλήματα ως μιά ευκαιρία για αναγέννηση; Για αναζωογώνηση των κυττάρων μας;

Για να ξεχωρίσουμε από το πλήθος των εκατομμυρίων ανθρώπων λύνοντας το δύσκολο πρόβλημα και βγαίνοντας δυναμικά μπροστά στη ζωή όταν αυτή είναι γεμάτη με εμπόδια, λακούβες, δυσκολίες, χέρια που μας σταματάνε; 

Λίγοι από εμάς, το καταφέρνουμε. Γιατί;
Ισως επειδή δεν θέλουμε να κατανοήσουμε ότι έχουμε την δύναμη, ότι η ενέργεια είναι μέσα μας και πρέπει απλά να την ανακαλύψουμε. 

Δεν έχουμε ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε την ενέργεια κάποιου άλλου, απλά θα πρέπει να βρούμε αυτό που έχουμε κρυμμένο μέσα μας.
Συνάντησα εδώ στην Βουλγαρία, έναν φίλο που μού είπε μιά ενδιαφέρουσα ιστορία, που είναι απόλυτα αληθινή. Κάποτε, την εποχή του Κομμουνισμού, κέρδισε την 3 η θέση σε ένα Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα body building. 

Ο φίλος μου ήταν από χωριό που δεν είχε γυμναστήριο και με πατέρα αγρότη. Χωρίς συμπληρώματα διατροφής και χωρίς κανένα όργανο γυμναστικής. Και φυσικά με όλους γύρω του να του θυμίζουν ότι δεν μπορεί να πετύχει. 

Σήκωνε κρεβάτια, ντουλάπες, ότι έβρισκε καθημερινά μπροστά του. Ετσι γυμναζόταν. Κι έτσι κατάφερε να πετύχει να φτιάξει σώμα που άλλοι το έκαναν με την βοήθεια προσωπικών γυμναστών και οργάνων εκγύμνασης. Είχε όμως την ενέργεια μέσα του απελευθερωμένη και την πίστη ότι αυτή η ενέργεια του αρκεί για να επιτύχει. Και πέτυχε. 

Μετά, φυσικά, έκανε διεθνή καρριέρα. Ολοι οι άνθρωποι στο μικρό του χωριό έδειχναν την φωτογραφία με την αφιέρωση του φίλου μου και φούσκωναν από την περηφάνεια που έτυχε να τον γνωρίζουν. Εκείνοι, μικροί, λίγοι και κλεισμένοι στον μικρό κόσμο τους, απλά αναζητούσαν ένα κομματάκι από την ενέργεια αυτού του ανθρώπου.

Μπορούμε να γίνουμε όπως αυτός ο ξεχωριστός ανθρωπος και να μπορούμε να βρούμε την πίστη στον στόχο που βάζουμε;

Μπορούμε να ανακαλύψουμε την δική μας ενέργεια και να βρούμε τον στόχο που θα θέλαμε να πετύχουμε; Φυσικά. Ας σκεφτούμε αυτό που πολλοί γράφουν όταν αναφέρονται στον Steve Jobs της Apple ή τον Bill Gates της Microsoft. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκίνησαν από ένα μικρό γκαράζ με ελαχιστα χρήματα αλλά με πίστη στον στόχο τους. 

Χιλιάδες σαν κι αυτούς αφήσαν τον στόχο στη μέση επειδή δεν μπορούσαν να βρούν αρκετή ενέργεια για να παλέψουν και να φτάσουν εκεί που πίστευαν ότι μπορούν να φτάσουν. Πολύ λίγοι, ελάχιστοι, πάλεψαν μέχρι το τέλος και έγιναν ξεχωριστοί.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε μόρφωση ή αν είμαστε από ιδανικές κοινωνίες με τις ευκαιρίες μπροστά στα πόδια μας.

Εφερα το παράδειγμα αυτού του φίλου μου, που είναι πραγματικό άτομο εδώ στην Βουλγαρία, για να πώ απλά ότι όταν έχεις την ενέργεια στα χέρια σου και όχι όταν την βλέπεις κάπου αποθηκευμένη και την αφήνεις ξεχασμένη, μπορείς να βρείς τη δύναμη για να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα. Να μην περιμένεις απλά από κάποιον πολιτικό να σου τα λύσει, ή από κάποιο θαύμα που ίσως συμβεί, αλλά τελικά δε συμβαίνει. 

Τα θαύματα και τις λύσεις στη ζωή τα βρίσκουμε εμείς οι άνθρωποι με τις δικές μας δυνάμεις και την απλούστερη που είναι η αξιοποίηση της δικής μας, της μοναδικής μας ενέργειας.

Ψάξε την σήμερα, βγάλε την από μέσα, κράτησέ την στα χέρια σου και προχώρησε μπροστά. Θα πετύχεις.

Του Χρήστου Μουρούτη (Tο κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο Βουλγαρικό ιστολόγιο BgNow.eu και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον ίδιο)




http://liverichlr.blogspot.gr

Μυστικά για να πετύχεις οτιδήποτε.......!!!!!!!

Αν υπάρχουν πολλά "μυστικά" για να πετύχουμε στην ζωή μας - αυτά είναι τα 10 ποιο σημαντικά.

Το δυσκολότερο είναι να τα αφομοιώσουμε μέσα μας, αυτός βέβαια είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι δεν μπορούν να πετύχουν αυτά που επιδιώκουν καθημερινά στην ζωή τους.

Υιοθέτησε τα στην καθημερινότητά σου και σίγουρα θα βγεις κερδισμένος.
1. Ξεκάθαρος στόχος
Είναι δύσκολο να πετύχουμε κάτι αν δεν είμαστε συγκεκριμένοι και συγκεντρωμένοι σε αυτό. Οριοθετήστε ξεκάθαρα το στόχο σας, τι ακριβώς θέλετε να πετύχετε, τι θα αλλάξει στη ζωή σας αν το καταφέρετε η όχι.

2. Θέληση
Αν κάτι δεν το θέλουμε πολύ, η δεν το θέλουμε για τους σωστούς λόγους, τότε οι πιθανότητες επιτυχίας μειώνονται δραματικά. Ο εγκέφαλός μας είναι απολύτως σε θέσει να κρίνει αν ο τελικός μας στόχος είναι αρκετά δυνατό κίνητρο και ανάλογα να κινητοποιηθεί η να αδρανοποιηθεί

3. Πληροφόρηση
Συγκεντρώστε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείτε. Εξοικειωθείτε με το στόχο σας, ερευνήστε ότι σας φαίνεται σχετικό χωρίς όμως να χάνετε τη συγκέντρωσή σας και να παρασύρεστε σε άλλα θέματα.

4. Δράση
Όσο κι αν προετοιμαστείτε για κάτι το μόνο που θα σας φέρει πιο κοντά στο στόχο σας είναι η δράση. Αναλάβετε δράση άμεσα. Κάποιος είχε πει ότι ήρθαμε σ αυτόν τον κόσμο για να ζήσουμε, όχι για να προετοιμαστούμε να ζήσουμε. Μην ξεχνάτε, ποτέ δεν θα έχετε αρκετές πληροφορίες ώστε να εξασφαλίσετε το αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή πρέπει να περάσετε στη δράση χρησιμοποιώντας ότι ξέρετε. Για ότι δεν ξέρετε μην ανησυχείτε, θα το μάθετε στην πορεία

5. Αποφασιστικότητα
Πόσο αποφασισμένοι είστε να επιτύχετε από το 1 έως το 100; Αν η πρώτη σας σκέψη είναι κάτι άλλο από το 100, ξανασκεφτείτε το. Αν πριν καν ξεκινήσετε είστε διατεθειμένοι να αποτύχετε, μήπως πρέπει να επανεξετάσετε το στόχο σας;

6. Επιμονή
Επειδή εσείς αποφασίσατε να καταπιαστείτε με κάτι δεν σημαίνει ότι όλα θα σας έρθουν βολικά. Η ουσία είναι να επιμείνετε ότι κι αν προκύπτει και κάθε φορά που «πέφτετε» να παίρνετε κάποιο μάθημα και να προχωράτε.

7. Υπομονή
Μην περιμένετε το αποτέλεσμα να έρθει άμεσα. Μερικές φορές τα πράγματα χρειάζονται το χρόνο τους.

8. Ευελιξία
Όταν δεν καταφέρνουμε αυτό που θέλουμε δεν αλλάζουμε το στόχο μας αλλά τον τρόπο με τον οποίο τον προσεγγίζουμε

9. Αυτοπεποίθηση
Πιστέψτε στον εαυτό σας, στις δυνάμεις σας και κυρίως στην ικανότητά σας να μαθαίνετε από τα λάθη σας και να προχωράτε μπροστά. Θυμηθείτε: κάθε λάθος σας κάνει σοφότερους

10. Πίστη
Πιστέψτε στο στόχο σας, στην πιθανότητα τα πράγματα να μην είναι όπως νομίζετε, στην τύχη, στους ανθρώπους που –από εκεί που δεν το περιμένετε- μπορεί να σας βοηθήσουν.



http://liverichlr.blogspot.gr

5 τρόποι να περιορίσεις τα περιττά , και να εστιάσεις στα όνειρά σου.....!!!!!!!

Ως γνωστόν, ένα από τα αγαθά που δεν μπορείς να έχεις παραπάνω, όσο και να το θέλεις, είναι ο χρόνος.

Αυτό είναι και δεν είναι αλήθεια – μπορείς να βρεις αρκετό επιπλέον χρόνο αν ψάξεις στα σωστά μέρη.

Θέλεις παραπάνω χρόνο να περνάς με την οικογένεια σου, να ασκείσαι, να κυνηγήσεις τα όνειρα σου? Θέλεις περισσότερο χρόνο για να βγάλεις κι άλλα χρήματα ή να φτιάξεις ...τον κήπο σου ή απλά να διαβάσεις και να χαλαρώσεις? 

Τον έχεις αυτό το χρόνο, απλά έχεις συνηθίσει να τον μοιράζεις σε πολλά πράγματα και πρέπει να τον απαιτήσεις πίσω.

Σκέψου πρώτα πόσες ώρες περνάς αυτές τις μέρες στο Internet. Υπάρχουν ένας σωρός τρόποι που ο κόσμος ξοδεύει το χρόνο του online: emails, RSS feeds, facebook, twitter, blogs, forum, youtube… και η λίστα δεν τελειώνει. 

Ποια από αυτά τρώνε τον περισσότερο από το χρόνο σου? 

Μπορεί και να εκπλαγείς αν μια φορά καθίσεις να μετρήσεις το χρόνο που ξοδεύεις σε αυτά. Και σκέψου λίγο, πόση αξία πραγματικά σου δίνουν όλα αυτά. 

Αυτό είναι που θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου? Ή είναι κι άλλα πράγματα, σημαντικότερα για σένα, που θα άξιζε να ασχοληθείς, και που εύχεσαι να μπορούσες να κάνεις αλλά δεν έχεις χρόνο? Απαίτησε αυτό το χρόνο – σχεδίασε τη ζωή σου ξανά, βρίσκοντας χρόνο γι’ αυτά τα πράγματα. Να πώς: 

Σχεδίασε μια τέλεια μέρα! Πρώτα, σβήσε τα πάντα από το πρόγραμμα σου. Άδειασε το τελείως. Ωραία! Σχεδίασε τώρα την τέλεια μέρα για σένα: τι θα περιλάμβανε? Τι θα έκανες το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ? Τι ωραίες δραστηριότητες θα έβαζες που να σε γεμίζουν, να δώσουν αξία στη μέρα σου? Δεν υπάρχουν όρια!

Βάλε στο πρόγραμμα σου αυτά που θέλεις εσύ : άσκηση, χαλάρωση, εκπαίδευση, στιγμές με τους αγαπημένους σου, δουλειά, το νέο σου blog, οτιδήποτε! Τώρα βρες το χρόνο.

Ποιες δραστηριότητες θα μπορούσες να κόψεις για να βρεις χρόνο και να κάνεις πραγματικότητα αυτή την ιδανική μέρα? 

Πολύ πιθανόν, κόβοντας τις ώρες που είσαι στο Internet και την τηλεόραση, να έχεις ελευθερώσει όλο τον έξτρα χρόνο που χρειάζεσαι. Όσο για τις ώρες που περνάς δουλεύοντας, βεβαιώσου ότι επικεντρώνεσαι στις πιο σημαντικές δουλειές που έχεις να κάνεις – όχι σε όλες.

Εστίασε σε εκείνες που θα σου δώσουν τα μεγαλύτερα οφέλη, και όχι σε όσες σε κρατούν να δουλεύεις όλη μέρα, φέρνοντας σου στο τέλος ελάχιστα αποτελέσματα. Κάνε τη δίαιτα του email. Θα μπορούσες να ελευθερώσεις απίστευτο χρόνο αν σταματούσες να είσαι συνέχεια συνδεδεμένος με τα πάντα, και επέτρεπες σε λιγότερα πράγματα να σου αποσπούν την προσοχή.

Αντί να ελέγχεις το email σου 20-30 φορές τη μέρα, και να έχεις Facebook και Twitter συνέχεια ανοιχτά, κλείστα και τσέκαρε το email σου και τα υπόλοιπα 2 φορές τη μέρα. Όρισε συγκεκριμένα διαστήματα, και άσε τον κόσμο να ξέρει ότι αυτές είναι οι ώρες που απαντάς στα emails σου.

Μπορεί να μη σου είναι εύκολο στην αρχή, αλλά αν συγκεντρώσεις την ενέργεια σου και επικεντρωθείς στο να αλλάξεις τις ιντερνετικές σου συνήθειες, θα μπορέσεις να το κάνεις. Επικεντρώσου σε αυτά που θέλεις να κάνεις. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να βγαίνει από το δρόμο του. 

Αυτή η δίαιτα των emails, μπορεί να γίνει και σε οτιδήποτε άλλο σου ροκανίζει το χρόνο σου, είτε είναι στο Internet είτε όχι. Δώστου να καταλάβει! Κάνε τα όνειρα σου πραγματικότητα.

Με τον ελεύθερο χρόνο που βρήκες, τώρα έχεις χρόνο να κάνεις την ιδανική σου μέρα πραγματικότητα, και να κυνηγήσεις το πάθος σου και τα όνειρα σου. 

Μείνε στο πρόγραμμα σου, ξόδευε λιγότερες ώρες online, δούλευε λιγότερο κάνοντας πιο παραγωγικά πράγματα, και θα έχεις χρόνο να κάνεις όλα όσα πάντα ήθελες. Στην ουσία, με αυτό το σχέδιο, μπορείς να είσαι πολύ πιο παραγωγικός δουλεύοντας λιγότερες ώρες! Εστίασε στις μεγάλες δουλειές.

Πραγματικά εστίασε! Βλέποντας ποιες δουλειές φέρνουν το μεγαλύτερο εισόδημα ή τα μεγαλύτερα οφέλη για σένα, αποφάσισε να δουλέψεις περισσότερο αυτές από οποιεσδήποτε άλλες.

Οι πιο πολλές από τις υπόλοιπες δουλειές που έχεις στη λίστα σου και νιώθεις ότι πρέπει να κάνεις, πίστεψε με, δεν είναι απαραίτητες. Άφησε τις ή ανάθεσε τις σε άλλους. Και όταν πιάνεις να δουλέψεις αυτές τις μεγάλες δουλειές, κάντο με όλη σου την προσοχή εκεί. 

Άφησε απ’ έξω οτιδήποτε σε αποσπά, και μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να πηγαίνει από τη μια δουλειά στην άλλη. Μην κάνεις όλες τις δουλειές μαζί – δούλευε εστιασμένος και θα μπορείς να τελειώνεις τις δουλειές σου γρηγορότερα.

Τα όνειρα σου μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αν μπορείς και περιορίζεις όσα δεν είναι απαραίτητα και ασχολείσαι με τα σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι ώρες και στιγμές θα υποφέρεις προσπαθώντας να κόψεις κακές συνήθειες, αλλά πίστεψε με, θα ανταμειφθείς με το παραπάνω!

Βούλας Σούφη 

www.zenhabits.gr

http://liverichlr.blogspot.gr

Οι 10 καλύτερες συμβουλές για να πετύχετε τα όνειρά σας.....!!!!!!

                   
Η εκπλήρωση κάθε ονείρου βρίσκεται στο χέρι σας !
Άλλοι κάνουν τα πάντα για να πετύχουν το στόχο τους και μερικοί εγκαταλείπουν με την πρώτη δυσκολία.

Καλύτερα όμως μια αποτυχημένη προσπάθεια, παρά ο εύκολος δρόμος ενάντια στο όνειρο. 
Κανένας δεν γεννήθηκε με μια επιτυχημένη ζωή... ακόμα και οι μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας κυνήγησαν την ...
ευκαιρία στη ζωή τους, έκαναν τις επιλογές τους. 
Οι παρακάτω συμβουλές μπορούν να σας «ανοίξουν» το δρόμο προς την εκπλήρωση κάθε ονείρου σας...

Αποκαλύψτε τα πραγματικά κίνητρα της ζωής σας
Πολλά από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στον κόσμο πραγματοποιήθηκαν από ανασφαλείς ανθρώπους, δηλαδή από άτομα που έπρεπε να αποδείξουν κάτι στην κοινωνία. Είχαν τόσο ισχυρή επιθυμία για αλλαγή... που η λέξη «αποτυχία» δεν βρισκόταν στο λεξιλόγιό τους.

Για παράδειγμα, τον Αβράαμ Λίνκολν τον έβλεπαν ως ένα φτωχό, αναλφάβητο αγόρι, μέχρι που κατάλαβε οτι μπορεί να γίνει πολλά περισσότερα από αυτό. Πρέπει να κατανοήσουμε το κίνητρο του ονείρου μας και να δουλέψουμε όταν οι άλλοι κοιμούνται, να θυσιάσουμε την ασφαλή ζωή μας...

Πείτε «όχι» στις δικαιολογίες
Πάντα υπάρχουν δυο φωνές στο κεφάλι μας. Η πρώτη μας λέει να δουλέψουμε σκληρά και να επικεντρωθούμε στο έργο μας και η άλλη να δικαιολογηθούμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν έχει σημασία αν είμαστε θύματα μιας άδικης πράξης... 
ας τη χρησιμοποιήσουμε ως κίνητρο για να προχωρήσουμε! 

Ο Νέλσον Μαντέλα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την άδικη φυλάκιση του ως μια δικαιολογία για να δείξει το θυμό του, όμως τη χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τη χώρα του...

Προσδιορίστε τις αρχές της ζωής σας
Ο Winston Churchill είχε βάλει αρχές στη ζωή του... και τις υπερασπίστηκε πέρα από κάθε κόστος. Όλοι πρέπει να γνωρίζουν τα δικά τους όρια. Μια από τις αρχές της Apple ήταν να φέρει την αλλαγή στον κόσμο μέσα από την τεχνολογία και την ακολουθεί μέχρι και σήμερα. 

Προσδιορίστε ποιες είναι οι αρχές που σας καθοδηγούν, ακόμα και στις στιγμές που τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα. Κινηθείτε με αυτές τις οδηγίες, χωρίς να αλλάξετε κανένα όρο, χωρίς να κάνετε «εκπτώσεις» στη ζωή σας.

Να επιμένετε... όταν οι άλλοι παραιτούνται
Κανείς δεν ξέρει πότε θα εκπληρωθεί ένα όνειρο. Μπορεί να είναι αύριο ή σε δέκα χρόνια από τώρα. Ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε από το όνειρό μας. Αυτή είναι η διαφορά των ανθρώπων που έχουν πετύχει στο χώρο τους και αυτών που δεν έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα. 

Σκεφτείτε μόνο το γεγονός οτι πολλοί αναγνωρίστηκαν μετά το θάνατό τους! Ποιός ξέρει πότε θα έρθει η «επανάσταση» στη ζωή μας και ποιός μπορεί να εγγυηθεί την αποτυχία μας; Τουλάχιστον θα ξέρουμε οτι δεν εγκαταλείψαμε το όνειρο...

Ρισκάρετε... έτσι θα φτάσετε στην κορυφή!
Χωρίς τον κίνδυνο... δεν υπάρχει καμία ανταμοιβή! Όσοι πέτυχαν στη ζωή τους, διακινδύνευσαν πολλά πράγματα για να φτάσουν εκεί. Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο, χρειάζεται και ρίσκο στη ζωή! Ζυγίστε τις επιθυμίες και τους κινδύνους της ζωής σας και πάρτε το δικό σας ρίσκο, μια επιλογή που σίγουρα θα έχει την ανάλογη ανταμοιβή.

Μην αλλάζετε τη ζωή σας με βάση μόνο τα χρήματα...
Τα χρήματα μπορούν να αποτελέσουν ένα κίνητρο, μια ανταμοιβή, αλλά δεν πρέπει να θεωρούνται ΤΟ κινητρο. Όταν έχουμε σαν πρωταρχικό στόχο την παραγωγή χρημάτων... θα το πετύχουμε αλλά δεν θα νιώθουμε πλήρεις! 

Η εκπλήρωση του ονείρου δεν προϋποθέτει απαραίτητα και έναν καλό μισθό. Αντίθετα, αν εργαστούμε σκληρότερα ή αν δώσουμε όλο τον εαυτό μας... στο τέλος θα δικαιωθούμε! Ας «αλλάξουμε» τις ζωές μας προς το καλύτερο.

Δουλέψτε από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ
Χωρίς δουλειά... κανένα όνειρο δεν μπορεί να εκπληρωθεί. Αυτό, βέβαια, θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπο με άλλα κομμάτια της ζωής μας, όπως είναι η οικογένεια ή η κοινωνικότητα. Όμως, όταν το όνειρο είναι δυνατό, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. 

Όπως είπε ο Αβράαμ Λίνκολν: «Τα καλά μπορεί να έρχονται σε αυτούς που περιμένουν... αλλά είναι μόνο όσα περίσσεψαν από αυτούς που βιάζονται». Αν θέλουμε να πετύχουμε, πρέπει να «εθιζόμαστε» με το όνειρό μας.

«Σπουδάστε» την τέχνη σας... με σκοπό το όνειρο!
Ο Mike Tyson δεν ήταν από την αρχή ένας αθλητικός τύπος, αλλά έγινε μέσα από την εξάσκηση! Παρακολούθησε ταινίες περισσότερο από κάθε άλλον στην ιστορία του αθλήματος. Δούλεψε την τεχνική του και πέτυχε. 

Αν όνειρό μας είναι να γίνουμε συγγραφείς πρέπει να διαβάσουμε πολλά βιβλία, ενώ αν είμαστε στο χώρο του marketing πρέπει να μελετήσουμε τα πάντα γύρω από τις πωλήσεις. Οι «σπουδές» πάνω στην τέχνη θα σας βοηθήσει να εμπνευστείτε και να δημιουργήσετε ένα μοναδικό έργο.

Γυμναστείτε για να γεμίσετε με ενέργεια
Αν ένα αυτοκίνητο δεν έχει καύσιμα... δεν θα προχωρήσει ποτέ! Έτσι και η ενέργειά του σώματός μας. Όση περισσότερη έχουμε, τόσο πιο εύκολο είναι να βελτιώσουμε την ποιότητα του έργου και τις αντοχές μας. 

Όπως αναφέρει ο Richard Branson : «Το κλειδί της επιτυχίας είναι η καλή φυσική κατάσταση. Μόνο έτσι μπορεί το αίμα να κυκλοφορήσει γρήγορα στον εγκέφαλό μας και να επικεντρωθούμε πιο αποτελεσματικά πάνω στο όνειρό μας». Βάλτε τη γυμναστική στη ζωή σας και θα αυξήσετε υπερβολικά τις πιθανότητες για επιτυχία.

Κάντε το σωστό για τον εαυτό σας
Όλοι ζούμε κάποιες στιγμές αμφιβολίας. Οι πραγματικά επιτυχημένοι, όμως, ξεχωρίζουν από το γεγονός οτι πιστεύουν άρρηκτα οτι κάνουν το σωστό για τον εαυτό τους.

Ακόμα και αν περνούν κάποιες ημέρες γεμάτες ανησυχίες, γνωρίζουν οτι έχουν προσπαθήσει με όλες τους τις δυνάμεις για το όνειρό τους. Δεν πρέπει ποτέ να αφήσουμε τις αμφιβολίες να μας «καταβροχθίσουν».

Εκμεταλλευτείτε τις σωστά, ώστε να ενεργοποιηθείτε περισσότερο δημιουργικά.





www.flowmagazine.gr 
Λιάνα Γεωργουλοπούλου
http://liverichlr.blogspot.gr

Γιατί κρεμάμε μπάλες στο χριστουγεννιάτικο δέντρο ;

                
Τι σχέση έχει η ξηρασία με τις λαμπερές, πολύχρωμες μπάλες τις οποίες κρεμάμε κάθε χρόνο τα χριστουγεννιάτικα δέντρα μας; Για να μάθουμε, χρειάζεται να ανατρέξουμε στη Γαλλία του 19ου αιώνα.

Γυάλινα φρούτα
Οι Γάλλοι από τον 16ο αιώνα συνήθιζαν να στολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους με λουλούδια, κουκουνάρια, φουντούκια, καρύδια και φρούτα, κυρίως πορτοκάλια και μεγάλα, κόκκινα μήλα. Αλλά το 1858 ήταν μια διαφορετική χρονιά, αφού η ξηρασία που έπληξε τα ανατολικά της Γαλλίας στέρησε από τα γιορτινά έλατα τα φυσικά τους στολίδια. 

Για να μην χαθεί λοιπόν η μαγεία των Χριστουγέννων και να μην απογοητευτούν τα παιδιά, ένας αρχιτεχνίτης φυσητής γυαλιού στο χωριό Goetzenbruck (στα σύνορα με την Αλσατία) είχε τη φαεινή ιδέα να αντικαταστήσει τα φρούτα με μπάλες από φυσητό γυαλί, τις οποίες κατασκεύασε στο τοπικό υαλουργείο. 

Έτσι, χάρη στην πρωτότυπη λύση που εμπνεύστηκε, ξεκίνησε μια παράδοση που διαδόθηκε και αναπαράχθηκε με διάφορα υλικά σε όλον τον κόσμο απολαμβάνοντας εξέχουσα θέση στο γιορτινό εξοπλισμό κάθε σπιτιού.
Φυσητές σφαίρες

Η παραγωγή των γυάλινων σφαιρών ξεκίνησε εντατικά στο τέλος του 19ου αιώνα στο εργοστάσιο Vergo (το υαλοποιείο του μικρού χωριού από όπου ξεκίνησαν όλα), το οποίο ανέλαβε να εξοπλίσει τις χριστουγεννιάτικες αγορές με τα νέα στολίδια. Οι ρυθμοί παραγωγής ακολούθησαν ανοδική πορεία, περνώντας από τα 80.000 κομμάτια το 1930 στα 200.000 το 1950. 

Όμως το 1964 η αυτοματοποιημένη παραγωγή στολιδιών ξεπέρασε τις πωλήσεις της παραδοσιακής γυάλινης μπάλας συνδυάζοντας παράλληλα και χαμηλότερη τιμή, οπότε το υαλοποιείο αναγκάστηκε να σταματήσει τις εργασίες του. 

Το 1981 άνοιξε και πάλι τις πύλες του ως εργοστάσιο κατασκευής οφθαλμικών φακών γυρνώντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια της εταιρείας οπτικών Sola (γκρουπ Zeiss), για να κλείσει τελικά το 2005 λόγω μετακόμισης της μονάδας παραγωγής στο Μεξικό.
Πέφτουν, αλλά δε σπάνε

Από το 1992 το Διεθνές Κέντρο της Τέχνης της Υαλουργίας (CIAV) στο Meisenthal (Lorraine) συντηρεί και επαυξάνει την παράδοση της χειροποίητης γυάλινης μπάλας. Οι φήμες λένε ότι οι μπάλες του δε σπάνε, αν τύχει να πέσουν στο έδαφος, και το CIAV φροντίζει αυτό να το επιδεικνύει μπροστά στο κοινό με απόλυτη επιτυχία. 

Κατά την επίσκεψή τους στο CIAV οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν τους υαλουργούς επί το έργον, ενώ σπουδαστές καλών τεχνών και σχεδιαστές μπορούν να εκπαιδευτούν και να δημιουργήσουν στα εργαστήριά του. 

Το κέντρο παράγει 20 παραδοσιακά σχέδια γυάλινων στολιδιών, αλλά έχει προσθέσει και άλλες 10 μοντέρνες και αξιοπρόσεκτες γυάλινες μπάλες, σύμφωνα με την έμπνευση Ευρωπαίων σχεδιαστών.

Για γάμο και ψάρεμα
Στον Νότο και την Ανατολή οι μπάλες έχουν συνδεθεί με διαφορετικές χρήσεις. Λέγεται ότι στην Αλγερία ο άντρας που επρόκειτο να παντρευτεί πρόσφερε στη μέλλουσα σύζυγό του ένα τέτοιο χειροτέχνημα, ενώ οι ψαράδες της Μεσογείου χρησιμοποιούσαν τις μπάλες σαν σημάδια αναγνώρισης στις τράτες τους. Στην Ινδία και την Ταϋλάνδη οι μπάλες κοσμούσαν τους ναούς και τις παγόδες.

Οι οριγκάμι κλέβουν τις εντυπώσεις
Από φυσητό γυαλί, πλαστικό, πεπιεσμένο χαρτί ή ξύλο, οι μπάλες – από όποιο υλικό και αν κατασκευάζονται – αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της χριστουγεννιάτικης λάμψης. Ανάμεσα στις πιο πρωτότυπες είναι οι οριγκάμι (παραδοσιακή γιαπωνέζικη χειροτεχνία), φτιαγμένες από ειδικό χαρτί μεταξένιας υφής, κομμένο και διπλωμένο με περίτεχνο τρόπο.




 Golden Magazine 
http://www.goldenmag.gr

Βάλε τα '' θέλω '' σου σε… κάδρο......!!!!!!!

Δεν είναι καθόλου δύσκολο… να σηκώσεις μπαϊράκι στο υπνοδωμάτιό σου. Όλα αυτά που θέλεις να αλλάξεις οπωσδήποτε και άμεσα στη ζωή σου και στον χαρακτήρα σου, μπορούν να γίνουν πιο εύκολα πραγματικότητα με μια απλή διακοσμητική κίνηση: να τα βάλεις σε κάδρο, ώστε να είναι το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις το πρωί, μόλις ανοίξεις τα μάτια σου.

Συνταγή για θετικές αλλαγές

Γράψε λοιπόν, ζωγράφισε ή τύπωσε στον υπολογιστή με όμορφα, ευανάγνωστα γράμματα σε κάποιο ζωηρό χρώμα τον πιο βασικό από τους στόχους σου, όσο πιο λακωνικά μπορείς (π.χ. «θέλω στη ζωή μου μόνο ανθρώπους και σχέσεις που με πάνε μπροστά»). 

Μπορείς ακόμα να γράψεις κάποια λόγια, τα οποία εκφράζουν μια θετική στροφή που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου και τη φιλοσοφία σου (π.χ. «μια καινούργια μέρα ξεκινά, που κρύβει χαρές και αγάπη»), που σε δυναμώνουν (όπως στη φωτό, τα λόγια του Καβάφη) ή που βοηθούν να διορθώσεις κάποιο ελάττωμά σου (π.χ. «θα πηγαίνω στα ραντεβού στην ώρα μου»).

Βρες μια φινετσάτη κορνίζα σε απαλό χρώμα που να ταιριάζει με τις αποχρώσεις του δωματίου και πλαισίωσε όμορφα το χαρτί που αναγράφει την παρακίνηση ή την υπενθύμιση, την οποία θέλεις να κάνεις στον εαυτό σου. Στη συνέχεια κρέμασε το νέο σου κάδρο στον τοίχο απέναντι από το κρεβάτι σου.

* Να θυμάσαι ότι η καλύτερη αυθυποβολή γίνεται τα πρώτα λεπτά του πρωινού, μόλις έχεις ξυπνήσει. Ανοίγοντας τα βλέφαρά σου θα χαμογελάσεις κοιτώντας τον χειροποίητο πίνακά σου και η ημέρα σου θα ξεκινήσει ομορφότερα, με νόημα και θετική προοπτική.

Golden Magazine
http://www.goldenmag.gr

Αγκάλιασε τον βάτραχό σου........!!!!!!

Όλοι έχουμε πλευρές του εαυτού μας με τις οποίες διαφωνούμε. Ας τις συγχωρήσουμε κι ας κάνουμε ειρήνη μέσα μας.

Υπάρχει μια παλιά ινδιάνικη ιστορία που μιλάει για τους μισούς ανθρώπους. Αυτούς που φτάνουν στο Μεγάλο Πνεύμα αλλά δεν μπορούν να περάσουν στο χώρο του γιατί δεν είναι ολόκληροι. Τους απαγορεύει τη διέλευση ένας φύλακας που είναι τόσο ίδιος με τον καθένα τους σαν να κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. 

Αυτή την ιστορία - που έχει τη σημασία ενός γρίφου - την είχα ακούσει πριν από χρόνια και παρέμενε σχετικά ακατανόητη μέχρι που… πράσινη και πηδηχτή ήρθε η απάντηση με τη μορφή ενός βατράχου. Δεν είναι ακριβώς εκείνος ο βάτραχος του παραμυθιού που όταν τον φίλησε η πριγκιποπούλα μεταμορφώθηκε σε πανώριο βασιλόπουλο αλλά κάποιος άλλος που όσες πριγκίπισσες κι αν τον φιλήσουν παραμένει σταθερά κι αμετάβλητα μόνο βάτραχος. 

Το ενδιαφέρον είναι πως αυτός κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε ότι έχει άμεση σχέση με εμάς. Η ιστορία του ξεκινάει μαζί με τη δική μας. Κάποτε αρχίσαμε για το γεμάτο περιπέτειες ταξίδι της ζωής μας αλλά καθώς βαδίζαμε ερχόμασταν πολλές φορές σε σύγκρουση μέσα κι έξω μας. Οι εμπειρίες μάς ανάγκασαν κάθε τόσο να αφήσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας πίσω. 

Κάπου έμεινε ένα μέρος της καρδιάς μας. Κάπου αλλού ένα άλλο. Πιο πέρα μπορεί να χάσαμε ένα κομμάτι της πίστης μας και λίγο πιο κάτω να εγκαταλείψαμε ένα μέρος από τις ιδέες και τα ιδανικά μας. Νομίζουμε ότι συνεχίζουμε το ταξίδι της ζωής μας ακέραιοι κι ολόκληροι. Όμως, σιγά - σιγά αφήνουμε πίσω μας κομμάτια του εαυτού μας χωρίς να το καταλάβουμε. Μαζί τους μένει κι ένα κομμάτι της ενέργειάς μας.

Οι κομματιασμένοι θεοί που είμαστε

Στην αρχαία Αίγυπτο υπήρχαν τελετουργικά και μυήσεις για εκείνους που αναζητούσαν το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης αλλά και τον τρόπο να περάσουν ακλόνητοι το κατώφλι του θανάτου. Σε κάθε περίπτωση η προτροπή και η εκπαίδευσή τους ήταν : «μάζεψε τα κομμάτια σου που έχεις σκορπίσει στους τέσσερις ανέμους». 

Αυτή η εντολή παρότρυνε τους μυούμενους να ψάξουν προς την κατεύθυνση των τεσσάρων ανέμων δηλαδή του Βοριά που συνδεόταν με τη διάνοια, του Νοτιά που συνδεόταν με τα συναισθήματα, του Ανατολικού που συνδεόταν με το πνεύμα και του Δυτικού που συνδεόταν με την ύλη και το σώμα. Σ’ αυτά τα τέσσερα επίπεδα της ύπαρξής του έπρεπε να ψάξει και να βρει πού είχε αφήσει κομμάτια του εαυτού του και να τα ξανασυγκεντρώσει ώστε να γίνει άξιος της μύησης. 

Στα μεγάλα Αιγυπτιακά μυστήρια το κεντρικό θέμα ήταν η προσπάθεια της Ίσιδος να βρει και να ενώσει τα κομμάτια του διαμελισμένου αδελφού και συντρόφου της Όσιρη. Τα μέλη του διασκορπισμένα κατά μήκος του Νείλου έπρεπε να βρεθούν και να ξαναενωθούν για να γίνει ακέραιος ο Όσιρις που μπορούσε πλέον έχοντας γνωρίσει τον κατακερματισμό και την ανασύνθεση να γίνει ο θεός του κάτω κόσμου, αντίστοιχος του Πλούτωνα. 

Και στην ελληνική μυθολογία υπάρχει επίσης η ιστορία του Διονύσου Ζαγρέα που διαμελίζεται από τους Τιτάνες και που ξαναγίνεται ακέραιος με τη βοήθεια της θεάς Δήμητρας. Παρόμοιες αναφορές που υπάρχουν σε πολλές εσωτερικές παραδόσεις επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο αποκαλύπτοντας πως το κομμάτιασμα και ο διασκορπισμός είναι μια κοινή ψυχολογική εμπειρία που ισοδυναμεί με αφανισμό και πως η ζωή πράγματι ξαναγυρνά όταν ξαναμαζεύονται τα κομμάτια και το άτομο γίνεται πάλι πλήρες. 

Αυτές οι συμβολικές ιστορίες έχουν βαθιά και άμεση σχέση με όλους μας. Από την παιδική μας ηλικία αρχίζουμε σταδιακά να χάνουμε τμήματα του εαυτού μας. Άλλοτε τα εγκαταλείπουμε εμείς γιατί τα αποστρεφόμαστε κι άλλοτε μας τα αρπάζει η ζωή μέσα από οδυνηρές εμπειρίες. 

Η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις της μας αποκοιμίζουν και μας βοηθούν να αποξενωθούμε ακόμα περισσότερο από τον εαυτό μας. Κι αυτή η αποξένωση βαθαίνει όταν ο εαυτός μας ο ίδιος μας απογοητεύει. Τα βάζουμε μαζί του, τσακωνόμαστε, τον απαξιώνουμε και συχνά τον αποστρεφόμαστε. Και το χειρότερο; Είναι συχνά ανεπίδεκτος. Αυτός ο βάτραχος όσο κι αν τον φιλάμε δεν μετατρέπεται σε πρίγκιπα. 

Παραμένει απελπιστικά πράσινος, αμφίβιος και κοάζων. Κι έτσι του γυρνάμε την πλάτη και φεύγουμε. Δεν θέλουμε να τον δούμε στα μάτια μας, ούτε να τον ξέρουμε. Αυτός ο διαχωρισμός από τα ανεπιθύμητα κομμάτια του εαυτού μας είναι ο διαμελισμένος Διόνυσος Ζαγρέας, ο Όσιρις και όλοι οι αντίστοιχοι μυθικοί ήρωες.

Όλα αυτά που δεν γίναμε

Όμως, τα μέρη της ζωής μας και του εαυτού μας που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας, αυτά από τα οποία θέλουμε να αποξενωθούμε είναι εκείνα που καθώς τα απαρνούμαστε μας καθιστούν ελλιπείς και – αν πιστέψουμε στην ινδιάνικη ιστορία – λόγω αυτής της έλλειψης θα μείνουμε έξω από το χώρο του Μεγάλου Πνεύματος. 

Θα φροντίζει γι αυτό ο ίδιος ο εαυτός μας - ο φύλακας που είναι ίδιος μ’ εμάς - και που αρνείται να τα παραδεχτεί, να τα αποδεχτεί και να τα συγχωρήσει. Μια από τις μεγαλύτερες καμπές στην πορεία της ζωής μας έρχεται όταν καταφέρνουμε να συμφιλιωθούμε με αυτές τις «βατραχίσιες» πλευρές μας που δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να μεταμορφωθούν σε πρίγκιπες. 

Σε ό,τι ελπίσαμε και ονειρευτήκαμε. Πρόκειται για ένα άλμα ωριμότητας και ειρήνης όταν καταφέρουμε να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν τομείς που υπολειπόμαστε. Άλλοτε μας λείπουν οι γνώσεις και οι εμπειρίες άλλοτε τα ειδικά προσόντα, η κατάλληλη ηλικία, οι σωστές αναλογίες, γνωριμίες και πτυχία, η απαιτούμενη ευστροφία και η επάρκεια αυτοπεποίθησης ή χρημάτων. 

Κάποια πράγματα δεν τα έχουμε και δεν είμαστε. Κι αυτό είναι έτσι. Σε κάποια άλλα δεν τα καταφέραμε. Δεν μπορέσαμε να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες των άλλων ούτε όλα τα δικά μας όνειρα και φιλοδοξίες. Σε άλλα μπορεί να αποτύχαμε λιγότερο ή περισσότερο παταγωδώς. 

Μπορεί στον τομέα των σχέσεων ή της οικονομικής ανεξαρτησίας, της καριέρας ή της οικογένειας, της κοινωνικής καταξίωσης ή των προσωπικών επιτευγμάτων, των παιδιών ή της σχέσης με τον εαυτό μας. Όλοι έχουμε τομείς που δεν είμαστε, δεν έχουμε και δεν μπορούμε να είμαστε αυτό που θα θέλαμε. Η ζωή όλων μας έχει τέτοιες πλευρές επίσης. Όσο αρνούμαστε να το παραδεχτούμε και να το αποδεχτούμε τόσο συνεχίζουμε να είμαστε διαχωρισμένοι από τον εαυτό μας. 

Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε ελλιπείς και γι αυτό ευάλωτοι. Όμως εκείνος που νιώθει ευάλωτος είναι σε κατάσταση φόβου κι έτσι είτε θα βυθιστεί αργά ή γρήγορα στην κατάθλιψη είτε θα υιοθετήσει μια αμυντική - επιθετική συμπεριφορά. Έτσι τελικά αυτά τα ανεπιθύμητα κομμάτια του εαυτού και της ιστορίας μας είναι η αιτία για ένα περίεργο είδος μοναξιάς. Μας λείπει ο εαυτός μας. 

Ναι, αυτός που δεν είναι, δεν έχει, δεν μπορεί και επίσης δεν θέλει αυτό που εμείς ή κάποιοι γύρω μας θα περίμεναν από μας. Φορτωμένοι με τις προσδοκίες των γονιών μας, της κοινωνίας και του εαυτού μας νιώθουμε ενοχή όταν δεν καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε. 

Τιμωρούμε τον εαυτό μας συνεχίζοντας να απαιτούμε να κάνει όσα δεν κατάφερε ή χάνουμε κάθε ελπίδα και τότε τον καταδικάζουμε. Έτσι ανοίγει ένα ρήγμα μέσα μας. Παύουμε να είμαστε ολόκληροι. Δεν υπάρχει χώρος για αποδοχή. Ούτε για ειρήνη. Ο φύλακας της πύλης μας απαγορεύει να μπούμε στο χώρο του Μεγάλου Πνεύματος.

Η παχουλή βατραχίνα

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει πάντα και η άλλη επιλογή. Στο γραφείο μου, δίπλα στον υπολογιστή, υπάρχει μια ωραία παχουλή πράσινη βατραχίνα. Κρατάει μια καρδιά, φοράει ροζ στέμμα και το κάτω μέρος του σώματός της είναι σφαιρικό έτσι που όποιο κλυδωνισμό κι αν δέχεται μπορεί και ξανα-ισορροπεί. Τη έχω εκεί ως καθημερινή υπενθύμιση μιας συνθήκης ειρήνης. 

Με το βατραχίσιο κομμάτι του εαυτού μου. Εκείνο που μπορεί να μη χάσει ποτέ τα παραπανίσια κιλά του, που μπορεί να είναι αργά για να προλάβει κάποια όνειρά του και που μπορεί κάθε τόσο να κάνει λάθη, να αποδεικνύεται κατώτερο των προσδοκιών, των ιδανικών και των δυνατοτήτων μου. Όμως είναι δικό μου. Κομμάτι μου. 

Αν εμείς οι ίδιοι δεν παραδεχτούμε ότι μερικά πράγματα είναι έτσι και δεν δεχτούμε αυτό τον άσωτο υιό πίσω θα μείνει εξόριστος για πάντα. Ο μόνος που μπορεί να τον συγχωρήσει είναι εκείνος που τον καταδίκασε: εμείς οι ίδιοι. Μερικά κομμάτια μας προορίζονταν να γίνουν αληθινοί πρίγκιπες. Άλλα να παραμείνουν βάτραχοι. Ας το δεχτούμε. 

Ας τα κρατήσουμε αγκαλιά κι ας τα σώσουμε. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συνθήκη ειρήνης που μπορεί τελικά να συνάψει ο άνθρωπος. Να πει στον εαυτό του «ακόμα κι αν διαφωνώ με όσα λες, κάνεις ή σκέφτεσαι σε κρατώ αγκαλιά. Δεν σε εγκαταλείπω. Με τίποτα» και να το εννοεί.

Ιουλίας Πιτσούλη

http://www.miraclesynthesis.gr

H Δύναμη του "Δέχομαι" .......!!!!!

ΔΕΧΟΜΑΙ : ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΑΓΙΚΗ. Μια λέξη - δώρο. Κάνει το νου να ησυχάζει από την αδιάκοπη φλυαρία της αυτοεπίκρισης φέρνοντας ειρήνη εντός. 

«Τι καιρό κάνει μέσα σου;» Ίσως δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά η διάθεσή μας μοιάζει πολύ με τις μεταβολές του καιρού, με τα χαμηλά και υψηλά βαρομετρικά του, την ομίχλη, τους θυελλώδεις ανέμους και τα διαστήματα με ήλιο. 

Αντίθετα από τα καιρικά φαινόμενα όμως, εμείς δεν εκδηλώνουμε πάντα την εσωτερική μας κατάσταση. Μπορεί να μαίνονται μέσα μας οι θύελλες ενώ έξω να δείχνουμε διάθεση…αιθρία , άντε με κατά τόπους νεφώσεις. Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να φέρουμε περισσότερη λιακάδα μέσα μας; Η απάντηση είναι η αποδοχή. 

Είναι η μαγική κατάσταση που μας ησυχάζει , μας τρέφει και μας γαληνεύει. Η αποδοχή όμως είναι μεγάλη λέξη. Πριν από τον ερχομό της χρειάζεται να αναγνωρίσουμε και να παραδεχθούμε ό,τι συνέβη και ό,τι είπαμε ή κάναμε .

Συχνά βέβαια, είμαστε απρόθυμες να πάρουμε την ευθύνη για τα λόγια και τα έργα μας, προτιμάμε να φταίνε οι άλλοι. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει και ένας πιο έξυπνος τρόπος για να αντέξουμε την ευθύνη μας : να δούμε τις αρνητικές αντιδράσεις μας όχι σαν βαριά σφάλματα αλλά σαν «σωματοφύλακες». 

Ας πάρουμε τα αρνητικά συναισθήματα για παράδειγμα. Ο θυμός είναι ένα είδος φύλακα που μάς σπρώχνει να διεκδικήσουμε, να βάλουμε όρια, να υψώσουμε το ανάστημά μας. Η ζήλια είναι ένας άλλος φύλακας ο οποίος μας δείχνει τι ακριβώς νομίζουμε ότι θέλουμε: αυτό που έχει ή είναι ο άλλος. Ο φόβος είναι ο κατεξοχήν φύλακας ο οποίος μας υποδεικνύει από τι να προφυλαχθούμε. 

Αν εξετάσουμε λοιπόν όλα τα αρνητικά συναισθήματα θα διαπιστώσουμε πως πρόκειται για απόπειρες προφύλαξης. Θέλουν να μας προσφέρουν υπηρεσία και γι αυτό είναι μονίμως σε επιφυλακή, σπεύδουν αστραπιαία με κάθε μικρή αφορμή, αγρυπνούν – και συχνά μας ξενυχτάνε κι εμάς-. 

Αυτοί οι φύλακες μπορούν να παραλληλιστούν με προγράμματα υπολογιστών που «τρέχουν» νύχτα μέρα. Δεν είναι «κακοί» , δεν είναι «αμαρτωλοί». Είναι απλώς λειτουργίες. Εκφράσεις ενός νου σε πλάνη.

Η δύναμη του «δέχομαι»

Η ανάγκη μας για αυτού του τύπου τους φύλακες, πηγάζει από την πεποίθηση μας ότι είμαστε ανεπαρκείς, ελλιπείς , τρωτοί ή μόνοι. Όμως, υπάρχει κι ένα άλλο κομμάτι μέσα μας, δίκαια περήφανο, επαρκές, μεγαλειώδες, ευφυές και γεμάτο καλοσύνη που για να συνδεθούμε μαζί του θα χρειαστεί πρώτα να κάνουμε ειρήνη μέσα μας. 

Να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας. Όσο το εγώ μάς κρατά σε εσωτερική σύγκρουση προσπαθώντας από τη μια να μας πείσει ότι είμαστε ανεπαρκείς και ελλιπείς κι από την άλλη επικρίνοντάς μας γι αυτά ακριβώς, κρατά το νου μας απασχολημένο σε μια διαμάχη χωρίς τέλος. Φροντίζει να αποσπά την προσοχή μας και να τη στρέφει εκεί ώστε ποτέ να μην ησυχάσουμε και ποτέ να μην αναρωτηθούμε « μήπως τελικά είμαι και κάτι άλλο ;». 

Έτσι αναζητώντας τον Αληθινό Εαυτό μας είναι αναγκαίο να σταματήσουμε την εσωτερική διαμάχη. Η θεραπεία του «δέχομαι» είναι το πρώτο βήμα. Πρόκειται για την πρώτη αποταύτιση από την αγαπημένη ασχολία του εγώ: την επίκριση. Με ένα παράξενο τρόπο αυτό το «δέχομαι» δεν θα μας καταδικάσει σε αιώνια ανεπάρκεια αλλά θα μας ελευθερώσει εντελώς από αυτήν. 

Η αποδοχή του σκιώδους, ανεπαρκούς, ελλιπούς εαυτού μας είναι το ξεκίνημα για την διαδικασία της συγχώρεσης. Στην αρχή αυτή θα πάρει τη μορφή της αποδοχής και της συγχώρεσης του εαυτού μας για την ατέλεια και την ανεπάρκειά του. Ύστερα, θα πάρει τη μορφή της συγχώρεσης του εαυτού μας που πίστεψεότι είναι ατελής και ανεπαρκής. Τότε, θα έχει ανοίξει η πύλη για να αναγνωρίσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας.

Μια προσωπική εμπειρία

Στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης» υπάρχει μια φράση που κρύβει μέσα της τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο μέσα κι έξω μας. Είναι η στιγμή που έχουν φτάσει οι Ωκεανίδες για να συμπαρασταθούν στον τιμωρημένο από το Δία Προμηθέα ο οποίος είναι δεμένος στο βράχο επειδή έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους. 

Τον μαλώνουν τρυφερά που έκανε τόσο μεγάλο τόλμημα και τον συμπονούν για την κακοτυχία του . Και τότε εκείνος τους απαντά με μνημειώδη απλότητα και γενναιότητα : «Ότι θα πάθω το ήξερα, και τα όρια πέρασα, ξέροντας. Δέχομαι».

Αυτό το απλό και συνάμα συγκλονιστικό «δέχομαι» είναι σαν ένα σύνθημα για κατάπαυση του πυρός, μέσα μας. Φέρνει ειρήνη και την μεγάλη ευκαιρία στο νου να κοιτάξει πέρα από το εγώ. 

Το «δέχομαι» σταματά ακαριαία όλη τη φλυαρία του νου , και δεν μας αφήνει πια να αναλωνόμαστε σε προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών μας, σε παζαρέματα για αποφυγή των συνεπειών , σε υπεκφυγές και εκλογικεύσεις προκειμένου να γλιτώσουμε από το σφυροκόπημα του εγώ, αλλά αντίθετα μας ωθεί να δεχθούμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις επιλογές μας. 

Αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη συνειδητοποιεί όχι ότι είναι ο ένοχος, αλλά ότι είναι ο επιλογέας. Αυτός μόνο μπορεί να κάνει άλλη επιλογή. Εκείνος που έχει την αιτία στα χέρια του, αυτός μπορεί και να την αλλάξει. Επειδή όσο αρνούμαστε μια πραγματικότητα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα σ’ αυτήν.

Την εποχή που επεξεργαζόμουν τις ιδέες γύρω από το «δέχομαι» του Προμηθέα χρειάστηκε να επισκεφθώ ένα νοσοκομείο. Το περιβάλλον ήταν δυσάρεστο και ένιωθα δυσφορία. Είχε εφημερία και υπήρχαν ασθενείς σε φορεία, ο αέρας μύριζε αντισηπτικό και στον τοίχο το καλοριφέρ ήταν σκουριασμένο. 

Περπατώντας στο διάδρομο συνειδητοποίησα ότι είχα σφίξει όλο μου το σώμα. Σχεδόν κρατούσα την αναπνοή μου, βάδιζα πολύ βιαστικά και απέφευγα να κοιτάζω γύρω μου . Ένιωθα το περιβάλλον σαν μια απειλή και μια επίθεση εναντίον μου. Και τότε θυμήθηκα εκείνο το Προμηθεϊκό «δέχομαι». Και αποφάσισα να βυθιστώ ολόκληρη μέσα σ’ αυτό. Ακαριαία το σώμα μου χαλάρωσε και η ανάσα μου επανήλθε στο κανονικό. 

Έβλεπα τους ασθενείς κι έλεγα «δέχομαι», άκουγα τους ήχους του χώρου κι έλεγα «δέχομαι», μύριζα τη φαρμακίλα στον αέρα και έλεγα «δέχομαι», κοίταξα τη σκουριά του καλοριφέρ που σούρωνε στον τοίχο κι είπα «δέχομαι». Ένιωσα το φόβο και τη δυσφορία μου και είπα «δέχομαι» και σ’ αυτά. Δεν εξαίρεσα τίποτα. 

Και τότε με ένα παράξενο τρόπο απλώθηκε μέσα μου ένα απαλό κύμα γαλήνης και ησυχίας μαζί με μια αίσθηση εσωτερικής ισχύος. Εκείνες τις στιγμές διδάχθηκα τη συγκλονιστική δύναμη αυτού τού χωρίς εξαιρέσεις «δέχομαι». Ήταν σαν να ξαναγύριζα στον εαυτό μου.

Μέσα μου κάνει λιακάδα

Υπάρχει ένα παιχνίδι στημένο από το εγώ. Πρώτα μας φοβίζει και μας απειλεί ή μας κάνει να θυμώνουμε και μετά μας επιπλήττει για αυτά ακριβώς τα συναισθήματα. Μας σπρώχνει να κάνουμε λάθη και ύστερα ντύνεται με το ένδυμα του αυστηρού κριτή και μάς καταδικάζει. Μάς σπρώχνει σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και αμέσως μάς μέμφεται και μάς επιτίθεται με δριμύτητα. 

Αλλά το είπαμε ήδη , μέσα μας υπάρχει επίσης εκείνη η κατάσταση του νου, η οποία κάνει τις επιλογές. Ο εσωτερικός Επιλογέας όμως έχει ένα χαρακτηριστικό: όπου κοιτάξει ταυτίζεται. Το εγώ προσπαθεί λοιπόν να αποσπάσει την προσοχή του με τις συνεχείς επιθέσεις, μομφές και επικρίσεις, με τους φόβους, τους θυμούς και τα παράπονα που εγείρει. 

Έτσι ο νους μας είναι συνεχώς απασχολημένος με αυτά και δεν καταφέρνει να αποστασιοποιηθεί λίγο για να θυμηθεί ότι είναι και κάτι άλλο. Όσο η εσωτερική διαμάχη συνεχίζεται ,ο επιλογέας έχει ξεχάσει τον εαυτό του και τη λειτουργία του. Γι αυτό η καθολική αποδοχή των αρνητικών εκδηλώσεών μας, είναι μια έξοχη αντιμετώπιση στο παιχνίδι του εγώ. 

Τη στιγμή κατά την οποία λέμε «δέχομαι, αυτό είναι έτσι » χωρίς να θελήσουμε να αρνηθούμε, να υπεκφύγουμε ή να βάλουμε σε λειτουργία άλλους μηχανισμούς άμυνας, αποκαθίσταται η εσωτερική ενότητά μας, η αρχική μας αθωότητα και η επίγνωση ότι είμαστε πολύ περισσότερα από έναν φοβισμένο, θυμωμένο ή ανεπαρκή εαυτό. 

Η εσωτερική συμφιλίωση έρχεται σαν το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή. Και τότε μια ζεστασιά απλώνεται μέσα μας. Ο καιρός αλλάζει και μπορούμε πραγματικά να πούμε «Για δες! Κάνει επιτέλους λιακάδα μέσα μου.»

Της Ιουλίας Πιτσούλη

http://www.miraclesynthesis.gr

Μπορούμε να μείνουμε για πάντα νέοι ;

        

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν μεγαλώσει. Πρόκειται όμως για μια πραγματικά καλή ιδέα; Το να ενεργεί κάποιος σύμφωνα με την ηλικία του είναι πια κάτι παρωχημένο; Μπορούμε να αναστρέψουμε το βιολογικό ρολόι;

Σήμερα οι άνθρωποι των ανεπτυγμένων χωρών ζουν 30 χρόνια περισσότερο από εκείνους στις αρχές του 20ού αιώνα. Η ιδεώδης ηλικία για γάμο, παιδιά, διαζύγιο, ακόμα και σύνταξη έχει πλέον αμφισβητηθεί και το λάιφ στάιλ των μεγάλων ανθρώπων τείνει να μοιάζει όλο και περισσότερο με αυτό των νέων.

Η γήρανση είναι μια πολύπλοκη και ετερογενής διαδικασία που αρχίζει σε διαφορετική χρονική στιγμή σε κάθε άνθρωπο. Υπάρχουν ωστόσο μερικά κοινά χαρακτηριστικά της γήρανσης, όπως αναφέρει ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Γεροντολογικής Εταιρείας Κίμων Βόλικας που είναι η μειωμένη αντιδραστικότητα του οργανισμού, η μειωμένη ικανότητα ανάκαμψης και ανάρρωσης, η ελάττωση σε ανατομικές και λειτουργικές μονάδες, η αυξημένη ευαισθησία στο στρες (ενδογενές και εξωγενές), οι διαταραχές ενδοκυτταρικής και εξωκυτταρικής ομοιοστασίας, η μείωση της αναπαραγωγικής δραστηριότητας και η αύξηση των πιθανοτήτων θανάτου.

Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για την ερμηνεία της γήρανσης, όπως είναι η θεωρία της επιδιόρθωσης του DNA (με την ηλικία μειώνεται η ικανότητα επιδιόρθωσης βλαβών του DNA, οι οποίες προκαλούνται από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες), η θεωρία των ελεύθερων ριζών οξυγόνου (που όταν υπερπαράγονται, λόγω ακτινοβολιών, ρύπανσης, στρες κ.λπ., προκαλούν βλάβες στα κύτταρα), οι γενετικές θεωρίες κ.ά.

Πολλές ουσίες, επίσης, έχουν δοκιμασθεί ως ελιξίρια και έχουν προκαλέσει κατά καιρούς ενθουσιασμό. Για την αυξητική ορμόνη δεν υπάρχουν ακόμα τελικά συμπεράσματα ενώ υπάρχουν ανησυχίες για συσχέτισή της με τον καρκίνο. «Το να πάτε στο γυμναστήριο είναι πιο ωφέλιμο και σίγουρα φθηνότερο», συμβουλεύουν οι ερευνητές της τελευταίας σχετικής έρευνας που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «New England Journal of Medicine».

Οι τελευταίες έρευνες για το άλλο ελιξίριο, τη ρεσβερατρόλη, που ανευρίσκεται στα κόκκινα σταφύλια, έδειξαν ότι μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα νεφρά. Και για το ένζυμο τελομεράση που βρέθηκε τον περασμένο Νοέμβριο σε μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο «Nature», ότι αναγεννά τα ποντίκια, υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να είναι τοξικό για ανθρώπινη χρήση. 

Mόνον ένας τρόπος έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να αυξήσει τη διάρκεια ζωής: Ο περιορισμός των θερμίδων, αλλά και αυτός σε μικρότερους οργανισμούς, όχι στον άνθρωπο. Επίσης, το μεσογειακό διαιτολόγιο και η μειωμένη πρόσληψη κρέατος έχει βρεθεί σε αρκετές μελέτες (Μελέτη των 7 Χωρών, Μελέτη Ικαρίας κ.λπ.) ότι συνδέεται με τη μακροζωία.

Στα 1.700 χρόνια..!

«Η αγωνία για αθανασία είναι ένα υπαρξιακό και φιλοσοφικό πρόβλημα», λέει ο καθηγητής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ακαδημαϊκός Δημήτρης Τριχόπουλος. «Σήμερα ένας 70χρονος άνθρωπος είναι ενεργός, ενώ πριν από μερικές δεκαετίες ήταν προ του θανάτου. Και αυτό χάρη στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την καλύτερη ιατρική – κανένα ελιξίριο δεν έχει βρεθεί τελικά αποτελεσματικό. Έχουμε, όμως, περισσότερα περιστατικά Αλτσχάιμερ, περισσότερες παθήσεις του προστάτη κ.λπ.

Η μακροζωία είναι μια θεμιτή επιθυμία, αλλά θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν θέλουμε κοινωνίες που δεν θα είναι γοητευτικές, με πολλούς εκατοντάχρονους και λίγα παιδιά. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, η τάση “τα πάντα στους νέους” δεν είναι πολύ λογική. Γιατί σε πολλά θέματα οι μεγαλύτεροι άνθρωποι είναι χρήσιμοι (π.χ. οι ηλικιωμένοι πολιτικοί είναι πιο ανθεκτικοί στη διαφθορά)».

Ο γεροντολόγος, διευθυντής της Βρετανικής Εταιρείας Μακροζωίας, δρ Μάριος Κυριαζής σχολιάζει στα «ΝΕΑ»: «“Αιώνια νεότητα” σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Είναι αδύνατο να μείνει κανείς νέος για πάντα. Αλλά τι εννοούμε λέγοντας νέος; Ένας 30χρονος είναι νέος; Ένας 42χρονος είναι νέος; Πότε σταματά αυτό που αποκαλούμε νεότητα και πότε αρχίζει το γήρας;

Δεν υπάρχουν σίγουρες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Γι’ αυτό, αυτό που σημαίνει “για πάντα νέος” είναι η ικανότητα να μείνει κάποιος υγιής, με δυνατούς μυς και οστά, καλό ανοσολογικό σύστημα και καλό δέρμα για πολλά, πολλά χρόνια. Δεν σημαίνει ότι θα μείνεις 20 χρονών για πάντα».

Και ποιό είναι σήμερα το δυνατόν ανώτατο όριο ηλικίας; «Οπως είμαστε σήμερα, υπάρχει ένα όριο στο προσδόκιμο ζωής μας και αυτό είναι περίπου τα 110-120 χρόνια. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει περισσότερο», απαντά ο δρ Κυριαζής. «Νέες όμως πρόοδοι στην επιστήμη και την τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε αυτό το όριο, χωρίς τον φόβο της γήρανσης (τις ασθένειες, την αδυναμία, την εξάρτηση από τους άλλους κ.λπ.). 

Η ηλικία μας θα αυξάνει, αλλά θα μπορούμε να έχουμε την υγεία και την εμφάνιση ενός νεώτερου ανθρώπου.

Αυτό μπορεί να συνεχίζεται σε απροσδιόριστο χρόνο, αλλά οι νόμοι της στατιστικής δείχνουν ότι ο μέσος χρόνος θα είναι κάποτε τα 1.700 χρόνια, γιατί πάντα κάποιοι θα πεθαίνουν από ατυχήματα, λοιμώξεις κ.λπ. σε νεώτερες ηλικίες».

Nαι στις προκλήσεις

Πώς θα επιτευχθεί αυτό το αδιανόητο; «Δυστυχώς, η έως σήμερα έρευνα στη βιολογία της γήρανσης δεν έχει παραγάγει απαντήσεις και δεν υπάρχει ελπίδα να ζήσουμε επ’ αόριστον χρησιμοποιώντας μόνο τη διατροφή, ταμπλέτες ή ενέσεις» λέει. «Μόνο η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει (με τα βλαστοκύτταρα και τη νανοτεχνολογία) και αυτό πιθανόν να συμβεί μέσα στα επόμενα 40-50 χρόνια. 

Υπάρχουν επίσης ορισμένες φυσικές διαδικασίες που μπορεί να μας βοηθήσουν να ζήσουμε περισσότερο».Ποιες είναι αυτές; «Η έρευνα έχει δείξει ότι κάθετι που αυξάνει την κοινωνική και περιβαλλοντική διέγερση του ανθρώπου έχει θετικά αποτελέσματα σε διάφορα μέρη του οργανισμού, όπως τους νευρικούς ιστούς, το ανοσολογικό σύστημα και τις αντιοξειδωτικές άμυνες» εξηγεί. 

«Υπάρχει μια απευθείας συσχέτιση των πληροφοριών (της εισόδου γνώσεων) και των βιολογικών/γενετικών μηχανισμών που προστατεύουν, διατηρούν και επιδιορθώνουν τους ιστούς έναντι του γήρατος».

Για να αποκτήσετε αυτές τις επιγενετικές τροποποιήσεις στον οργανισμό σας, ο δρ Κυριαζής συμβουλεύει να αποφεύγετε τη ρουτίνα και τη μονοτονία, να επιδιώκετε τις προκλήσεις, να αναζητάτε νέες γνώσεις, να συμμετέχετε σε πολιτιστικά γεγονότα, να χρησιμοποιείτε την τεχνολογία (Διαδίκτυο, ψηφιακές συσκευές κ.λπ.), να βάζετε στόχους, να σκέπτεσθε θετικά και να έχετε κοινωνικές σχέσεις.

Τόσο νέοι όσο νιώθετε

Το να γερνάς καλά είναι τέχνη. Αυτό τονίζει ο παθολόγος – γηρίατρος Νίκος Παπαναγιώτου, διευθυντής στο Νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ. Και προσθέτει: «Δεν χρειάζονται βιταμίνες, ούτε τονωτικά χάπια. Σωστό φαγητό τέσσερις φορές την ημέρα (με 6 κουπάκια του γλυκού συνολικά), από ποικιλία τροφών, αρκεί για να διατηρείται κανείς σε καλή κατάσταση έως τα βαθιά γεράματα.

Δεύτερο μέτρο είναι η κίνηση : Ένας καθημερινός περίπατος είναι το καλύτερο τονωτικό. Και το τρίτο και σημαντικότερο είναι να έχεις καλή ψυχική υγεία. Οταν ζεις χωρίς στρες, ζεις πολλά χρόνια και καλά. Έρευνα που πραγματοποιήσαμε με το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε ηλικιωμένους σε όλη την Ελλάδα, βρήκαμε ότι οι περισσότεροι βρίσκονται σε καλή κατάσταση και μέσα στη ζωή».

Και ο καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Χριστοδούλου συμφωνεί με την τάση για διατήρηση της νεότητας, «αλλά όχι με τον τρόπο που γίνεται στην Αμερική (π.χ. με πλαστικές επεμβάσεις)».

«Είναι καλό να γυμνάζεται ο μεγάλος άνθρωπος, να κάνει ό,τι έκανε νέος και να πηγαίνει στα μέρη όπου πήγαινε ως νέος», λέει. «Η αναζήτηση, όμως στόχων παλαιότερων ηλικιών οδηγεί σε απογοήτευση και αίσθημα ματαιότητας». Τι είναι πιο σημαντικό για την ψυχική υγεία αυτών των ηλικιών; «Οι φίλοι, όπως και η οικογένεια, είναι πάρα πολύ σημαντικοί», απαντά ο καθηγητής.

Οπως γράφει στο βιβλίο του «Η συνταγή της μακροζωίας» ο ψυχίατρος και γεροντολόγος Ρόμπερτ Μπάτλερ,«αυστηρά μιλώντας, η μακροζωία μετριέται σε αριθμούς. Η γήρανση όμως – ή ακριβέστερα το αντίθετό της, η παραμονή στη νεότητα – είναι μια κατάσταση του πνεύματος που αρνείται μετρήσεις». [Μαίρη Κατσανοπούλου, Τα Νέα]

http://helectra.wordpress.com

http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Η ανεξάντλητη Συμπαντική Ενέργεια είναι στη διάθεση σου.....!!!!!

Η Barbara Ann Brennan, στο βιβλίο της “Χέρια όλο φως”, έχει γράψει…

“Το Συμπαντικό Ενεργειακό Πεδίο φαίνεται σα να συνεχίζει πάντα να παράγει περισσότερη ενέργεια. Σαν το κέρατο της Αμάλθειας, μένει πάντοτε πλήρες, άσχετα με το πόση ποσότητα του αφαιρούμε. 

Αυτός είναι συναρπαστικές απόψεις και μας δίνουν μια πολύ ελπιδοφόρα όψη του μέλλοντος, καθώς κινδυνεύουμε βυθιζόμενοι όλο και περισσότερο στην απαισιοδοξία της πυρηνικής εποχής. Ίσως κάποια μέρα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια μηχανή ικανή να τροφοδοτείται από την ενέργεια του Συμπαντικού Ενεργειακού Πεδίου και να έχουμε όλη την ενέργεια που χρειαζόμαστε χωρίς την απειλή της καταστροφής μας”.

Κολυμπάμε μέσα στην Συμπαντική Ενέργεια και οι ίδιοι είμαστε το αποτέλεσμα της εκδήλωσής της στην 3η διάσταση της ύλης. Το ενεργειακό μας πεδίο ή η αύρα, είναι η Συμπαντική Ενέργεια που σχετίζεται με την ύλη ή το ανθρώπινο σώμα – τα πάντα γύρω μας έχουν το δικό τους ενεργειακό πεδίο και μπορούμε να υλοποιήσουμε οτιδήποτε στην ύλη, απλά και μόνο εστιαζόμενοι στην δημιουργία ενός ενεργειακού πεδίου. 

Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να επέμβουμε στο ήδη υπάρχον ενεργειακό πεδίο και να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε συγκεκριμένη ενέργεια. Η πρόθεση και η “γωνιά” της παρατήρησης υλοποιεί και το επιθυμητό αποτέλεσμα και με αυτόν τον τρόπο γίνονται οι ενεργειακές θεραπείες.

Ένας από τους ανθρώπους που προσπάθησε να δώσει ελεύθερα την ενέργεια στον κόσμο δίχως να τον ενδιαφέρει το κέρδος, ήταν και ο Νικολάι Τέσλα. Χάρις σε αυτόν, έχουμε στην διάθεσή μας το εναλλασσόμενο ρεύμα, το πηνίο Τέσλα, το ραδιόφωνο, την ασύρματη μεταφορά ενέργειας, τα ραντάρ και πλήθος άλλων τεχνολογιών αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε εξελιχθεί ακόμη περισσότερο ως προς την εκμετάλλευση της ενέργειας, αν άνθρωποι της βιομηχανίας που έχαναν από τις ανακαλύψεις του, δεν τον σταματούσαν με διάφορούς τρόπους. 

Το όραμα του Τέσλα ήταν να προσφέρει με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος ενέργειας στον κόσμο και γι’ αυτό τον λόγο, είχε ήδη συλλάβει έναν μηχανισμό με τον οποίο κάθε σπίτι θα μπορούσε να έχει άφθονη, ηλεκτρική ενέργεια, με έναν εξοπλισμό που δεν ήταν μεγαλύτερος από το μέγεθος μιας βαλίτσας. Το μόνο που απαιτούσε ήταν μια μεταλλική ράβδο καρφωμένη στο έδαφος, που θα ήταν συνδεμένη με έναν δέκτη συντονισμένο στις ηλεκτρικές δονήσεις της Γης.

Δίχως ενέργεια δεν μπορούμε να υπάρξουμε και εσφαλμένα νομίζουμε πως εξαρτιόμαστε από εξωγενείς παράγοντες προμήθειας ενέργειας. Το ίδιο μας το σώμα είναι μια τεράστια κεραία που λαμβάνει ενέργεια από το ίδιο το Σύμπαν και είμαστε σε θέση να αντικαταστήσουμε, ακόμη και το ίδιο το internet που προσφέρει επικοινωνία και γνώση, με μια μόνιμη σύνδεση στην Συμπαντική Νοημοσύνη. 

Αν μπορούσαμε όλοι μας να συνδεθούμε με την Συμπαντική Νοημοσύνη, θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλη την συνειδητότητα του Σύμπαντος που απλώνεται σε διαστάσεις και σε υλικά επίπεδα και φυσικά να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Το μόνο που θα χρειαζόταν να κάνουμε είναι να μπούμε μέσα στην Συμπαντική Νοημοσύνη και στρέψουμε την προσοχή μας προς το μέρος εκείνο που μας ενδιαφέρει.

Για παράδειγμα, αν θέλουμε να δούμε ποιες είναι οι συνθήκες στον πλανήτη Άρη, αντί να επενδύσουμε ενέργεια και χρήματα για εξοπλισμούς και να στείλουμε ρομποτικά διαστημόπλοια, θα μπορούμε απλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον πλανήτη και να “δούμε” όλη την ιστορία του μέσα σε μια στιγμή. 

Σε αυτό το σημείο λειτουργούμε έξω από τον γραμμικό χρόνο και τα γεγονότα που έχουν συμβεί στον πλανήτη είναι απλά εκδήλωση ενέργειας. Το άπλωμα της συνειδητότητάς μας πέρα από τα σύνορα του νου, έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε, ανά πάσα στιγμή, πρόσβαση σε πληθώρα “εμπειριών” οι οποίες θα αντικαταστήσουν την ίδια την ανάγκη για γνώση.

Η γνώση, στην παρούσα φάση, χρειάζεται για να χτίσουμε έναν διευρυμένο νου. Είναι σημαντικό να πλαισιώνουμε την μεταφυσική αίσθηση μέσα μας με την επιστήμη ή απόψεις άλλων, γιατί βοηθάει το νου να γίνει πιο ευέλικτος. 

Η γνώση βοηθάει τον άνθρωπο να αποδείξει αυτά που νιώθει για να μπορεί να προχωρήσει, μέχρι να μεταβεί στο επόμενο στάδιο όπου θα προχωράει χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει και αυτό με την σειρά του, θα τον οδηγήσει στο τρίτο στάδιο που δεν θα χρειάζεται καν να νιώθει για να προχωρήσει… Θα έχει φτάσει στην κατάσταση της απόλυτης  Ύπαρξης και ο άνθρωπος, απλά θα είναι.

Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η σύνδεσή σου με το Σύμπαν, επιταχύνει πολλές διαδικασίες μέσα σου. Να είσαι συνειδητός σε αυτό που είσαι κάθε μέρα και να στρέφεις την ματιά σου μέσα σου. Ένα πράγμα που μου αρέσει να κάνω κάθε μέρα, είναι να ανοίγω το Συμπαντικό μου κανάλι, υψώνοντας τα χέρια μου και φέρνοντάς τα – με ενωμένες τις παλάμες – μπροστά στο στήθος. 

Σχεδιάζοντας το προσωπικό μου σύμβολο, που είναι και ο δικός μου τρόπος συνειδητοποίησης της ενέργειας, απλά υπάρχω σε μια διευρυμένη κατάσταση για λίγα λεπτά. Αν θέλω να ζητήσω κάτι, θα το κάνω αλλά συνήθως απολαμβάνω απλά την αίσθηση του να είμαι. Εκείνη τη στιγμή, το σώμα εξαφανίζεται και η διευρυμένη αίσθηση της Συμπαντικής Ενέργειας αγκαλιάζει τα πάντα. 

Σε αυτή την κατάσταση δεν μπορώ να ξεχωρίσω εμένα, εσένα, την Ελλάδα, την Γη ή τον πλανήτη Άρη. Ούτε νιώθω να είμαι τα πάντα, να βρίσκομαι μέσα σε κάθε τι και πως όλα είναι ένα. Δεν υπάρχουν εικόνες στο νου και ούτε συναισθήματα. Δεν νιώθω συγκίνηση ούτε τρέχουν δάκρυα. Δεν βρίσκομαι μέσα στην Συμπαντική Νόηση ψάχνοντας τις βιβλιοθήκες του Σύμπαντος… αν όμως το Σύμπαν με κατευθύνει εκεί ή οπουδήποτε αλλού, θα ακολουθήσω. 

Είναι μια κατάσταση καθαρής Ύπαρξης που μόνο δια της αφαιρέσεως μπορεί να περιγραφεί, μόνο με το να αρχίζω να απαριθμώ το τι Δεν είμαι μπορώ να το περιγράψω.

Είναι μια διαδικασία που δεν κρατάει περισσότερο από λίγα λεπτά και είναι ιδανική για να ξεκινήσω την πολυάσχολη μέρα μου. Με βοηθάει να μη χάνω τον εαυτό μου μέσα στο πρόγραμμα της ημέρας και να έχω την αίσθηση πως όλα είναι μια χαρά στον κόσμο μου κάθε στιγμή.

Είσαι μια κεραία και έχεις στη διάθεσή σου όλη την ενέργεια του Σύμπαντος για να διευρυνθείς. Και όταν διευρύνεσαι πνευματικά, η ύλη τακτοποιείται από μόνη της κατά πώς πρέπει και εξυπηρετεί. Ο σκοπός δεν είναι να συνδεθείς με το Σύμπαν και να ζητάς να συμβεί εκείνο ή το άλλο αλλά να μπορείς να υπάρχεις απόλυτα διευρυμένος μέσα σε όλες τις συνθήκες. 

Αυτό θα σου προσφέρει την διαύγεια της κατάλληλης δράσης: πότε να επιτρέπεις και πότε να επεμβαίνεις, πότε να ζητάς ενίσχυση από το Σύμπαν για έναν στόχο και πότε να πηγαίνεις με τη ροή.

Και όλα είναι μια χαρά στον κόσμο σου…

Copyright © Έλενα Έρα

www.ElenaEra.com”

http://www.lightworker.gr