Το ροζ φόρεμα....!!!!!

  

Μια μέρα είδα ένα κοριτσάκι που καθόταν ολομόναχο στο πάρκο. Όλοι πέρναγαν δίπλα του χωρίς να του δίνουν καμία σημασία και χωρίς να το ρωτήσουν γιατί ήταν τόσο λυπημένο.

Φόραγε ένα ροζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και λερωμένο, ήταν καθισμένο σε ένα παγκάκι και κοίταζε τον κόσμο που περνούσε.

Δεν μίλαγε και δεν προσπαθούσε ούτε να πει μια λέξη. Πολλοί πέρναγαν δίπλα της αλλά κανένας δεν σταματούσε.

Αποφάσισα την επόμενη ημέρα να ξαναπεράσω από το πάρκο , από περιέργεια, για να δω εάν το κοριτσάκι ήταν ακόμα εκεί.

Ναι, ήταν εκεί, στο ίδιο μέρος που ήταν και την προηγούμενη ημέρα και με το ίδιο ύφος και το θλιμμένο βλέμμα στα μάτια.

Εκείνη την ημέρα ήμουν αποφασισμένος να πλησιάσω το κοριτσάκι. Και όπως όλοι ξέρουμε, ένα πάρκο γεμάτο από κόσμο "κάθε καρυδιάς καρύδι" δεν ήταν και το πιο σίγουρο μέρος για ένα παιδί να βρίσκεται τελείως μόνο του.

Πλησιάζοντας το, το βλέμμα μου πήγε κατευθείαν στο πίσω μέρος του και συγκεκριμένα - στην πλάτη του...είχε κάτι σαν "καμπούρα".

Φαντάστηκα πως ήταν εκείνη η αιτία που ο κόσμος που πέρναγε δίπλα του δεν του έδινε σημασία. Οι παραμορφώσεις θεωρούνται πλήγματα χαμηλού επιπέδου για την κοινωνία..!

Το πλησίασα και είδα ξεκάθαρα το σχήμα στην πλάτη του. Είχε το σχήμα μιας τρομακτικής καμπούρας. Χαμογέλασα για να το κάνω να καταλάβει πως όλα ήταν εντάξει ; ήμουν εκεί για να το βοηθήσω...για να μιλήσω μαζί του.

Κάθισα κοντά του και το χαιρέτησα με ένα απλό "γεια".

Το κοριτσάκι έμεινε "άναυδο" και μόλις και μετά βίας ψέλλισε ένα "γεια" αφού πρώτα με είχε "καρφώσει" με το βλέμμα του. Του χαμογέλασα και εκείνο δειλά δειλά ανταποκρίθηκε στο χαμόγελο.

Το ρώτησα γιατί ήταν λυπημένο...

Εκείνο με κοίταξε και με λύπη μου απάντησε "γιατί εγώ είμαι διαφορετική".

Αμέσως ''απάντησα" πράγματι είσαι διαφορετική" και χαμογέλασα.

Το κοριτσάκι στεναχωρήθηκε ακόμη πιο πολύ και είπε "το ξέρω".

"Καλή μου" της είπα, " είσαι ένας άγγελος, γλυκός και αθώος".

Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε όρθιο αργά αργά και είπε "αλήθεια δείχνω άγγελος;"

"Βεβαίως, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελος που τον έστειλαν να φυλάει τον κόσμο που περνάει".

Κούνησε το κεφαλάκι του και χαμογελώντας άνοιξε το πίσω μέρος του ροζ φορέματος και άφησε να φανούν τα δυο φτερά του.

Μετά είπε "εγώ είμαι πραγματικά ένας άγγελος", "είμαι ο φύλακας άγγελος σου" και τα ματάκια του άστραψαν.

Έμεινα άφωνος ... σίγουρα είχα μια ψευδαίσθηση.

Μου είπε " έστω και για μια φορά δεν σκέφτηκες τον εαυτό σου. Η αποστολή μου τελειώνει εδώ."

Σηκώθηκα όρθιος και είπα " περίμενε γιατί δεν σταμάτησε κανείς για να βοηθήσει έναν άγγελο;"

Με κοίταξε , μου χαμογέλασε και είπε " είσαι ο μοναδικός που μπορεί να με δει" και έφυγε.

Μην στέκεσαι στην εξωτερική εμφάνιση...κοίταξε πάρα πέρα... στα μάτια ενός περαστικού, στην καρδιά ενός φίλου, στις χειρονομίες ενός ανθρώπου... θα ανακαλύψεις "κρυμμένους θησαυρούς"...

Γιατί πάντα υπάρχει κάτι να ανακαλύψεις εάν έχεις την ικανότητα να δεις "παραπέρα"...

Ιαθειην