Ίσως τελικά η Ανώτερη Επικοινωνία να μην είναι και τόσο ανώτερη. Γιατί η λέξη Ανώτερη από μόνη της προσδιορίζει την θέση αυτού που εμπλέκεται ως εκ των πραγμάτων κατώτερου. Επικοινωνώ με ένα Ανώτερο Όν, με μία Ανώτερη Ενέργεια, μια άλλη Ανώτερη Ύπαρξη.
Ίσως όμως τελικά μια Ανώτερη επικοινωνία να είναι απλά “Ανώτερη” γιατί γίνεται, όχι με την συμμετοχή ενός Όντος “Ανώτερου” αλλά με την χρήση μιας Ανώτερης Γλώσσας.
Έτσι, ναι, αυτό μου ταιριάζει πολύ καλύτερα. Μιας γλώσσας που ούτε μιλιέται, ούτε ακούγεται, μονάχα νιώθεται και είναι μεγάλη πρόκληση να μπορέσει κανείς να αποκωδικοποιήσει ή καλύτερα μεταφράσει μια έννοια, ένα συναίσθημα που όμως βιώνεται με μεγάλη ανατριχίλα ταυτόχρονα σε κάθε πόρο του κορμιού του και καταλήγει σε μια φλεγόμενη μπάλα στον λαιμό που πιέζει τις λέξεις να βγουν μια προς μια σε μια συνέχεια, χωρίς αυτός που μεταφράζει να ξέρει ποια θα είναι η επόμενη, γιατί τα συναισθήματα που πλημμυρίζουν δεν ερμηνεύονται με απλές, ας πούμε κατώτερες, για να μην ξεφεύγουμε, λέξεις.
Ίσως λοιπόν μια Ανώτερη Επικοινωνία να είναι ανώτερη λόγω της πλουσιότητας των συναισθημάτων που αυτή προκαλεί σε αυτόν που την μεταφέρει, ενίοτε δε και σε εκείνους που την λαμβάνουν. Ενδιαφέρον πολύ αν σκεφτεί κανείς πως τελικά η Ανώτερη Επικοινωνία είναι τα συναισθήματα που βιώνει ένας άνθρωπος, όχι, όχι, πως θα μπορούσε να είναι “κατώτερος” ένας τέτοιος αγωγός?
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον ότι οι Ανώτερες Επικοινωνίες που ξεκίνησαν πάρα πολλά χρόνια πριν, ίσως δε να υπήρχαν πάντοτε, στις μέρες μας γνωρίζουν μια πραγματική άνθιση.
Αν λοιπόν αυτό συνδυαστεί με την τελευταίων χρόνων “στροφή” που έχει γίνει, σε ομάδες για μελέτες για τον Εαυτό, την Εγώ Ειμί Παρουσία, το Θέλημα, γιατί όχι, την στροφή που έχει κάνει ο σχεδόν σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος στον Εαυτό του, στην αναζήτηση του Θεού μέσα του, στην ταύτιση Του με το Σύμπαν, τότε οδηγούμαστε ας πούμε με λογικό αλλά και με διαισθητικό τρόπο σε ένα συμπέρασμα:
Ότι η Ανώτερη Επικοινωνία είναι ένα γεγονός που ποτέ δεν εξελίχτηκε πέρα από την φύση του ίδιου του ανθρώπου. Ίσως τελικά, λέω, ίσως, η Ανώτερη Επικοινωνία να επιτυγχάνεται απλά με το Άνοιγμα της Καρδιάς, απαραίτητη προϋπόθεση βεβαίως αλλά και με μια επιπλέον εντελώς νέα και διαφορετική διάσταση.
Ίσως ανοίγοντας τελικά την καρδιά του ένας άνθρωπος, να μην καλεί μια ανώτερη ύπαρξη σε επικοινωνία αλλά να συνδέεται απ΄ ευθείας σε ένα παγκόσμιο, λάθος, Συμπαντικό δίκτυο Αγάπης όπου εκεί πραγματικά Όλα Είναι Ένα. Σε ένα δίκτυο Αγάπης όπου υπάρχει καταγεγραμμένη η Αγάπη όλων των ανθρώπων και άλλων, σε μια δέσμη συναισθημάτων πέρα από εκείνων που μπορεί να νιώσει και άρα ερμηνεύσει ένας, χμ, κατώτερος, ανθρώπινος εγκέφαλος.
Ναι, αλλά εγώ “ακούω”, “συνομιλώ” ή και “βλέπω”. Τι είναι όλα αυτά? Το αποτέλεσμα του ανοίγματος της καρδιάς. Υπάρχουν πραγματικά πολλοί λόγοι, όσοι και οι άνθρωποι, που επιλέγουν να γειώνουν το δικτύωμα αυτό της Αγάπης στην μορφή ενός Θεού.
Η ανθρώπινη καρδιά, όσο μεγάλη είναι στην αιθερική της μορφή, τόσο αδύνατο της είναι να μεταγλωττίσει εκείνο τον καταιγισμό συναισθημάτων που έρχεται κατά ριπάς όταν αιθερικά συνδέεται στο δικτύωμα. Είναι σαν να βάζει κανείς το δάκτυλο του στην πρίζα και να νιώθει να τον διαπερνούν αρκετές εκατοντάδες βολτ τάση. Είναι απλά, συνήθως, μη διαχειρίσιμο.
Έτσι, ο ίδιος ο Άνθρωπος δημιουργεί τον Ανώτερο του Εαυτό ως διάμεσο, χα, μετασχηματιστή θα λέγαμε στο προηγούμενο παράδειγμα, μέσω του οποίου είναι δυνατόν να ταξινομήσει και να διαχειριστεί την υπερπλούσια πληροφορία. Αν δεν ελέγξεις με μεγάλη προσοχή το υπερπλούσιο μίγμα μιας καύσης, μπορεί εύκολα εκείνη να οδηγηθεί τελικά σε έκρηξη.
Ο Ανώτερος Εαυτός λοιπόν, που δεν συμπεριλήφθηκε στην αρχή, είναι η μέθοδος σύνδεσης που προσφέρει ασφάλεια στην μικρή προσωπικότητα, προστασία από την υπέρταση ας πούμε όταν εκείνη καλεστεί να αντικρίσει την θεϊκή της υπόσταση.
Όλα λοιπόν ξεκινάνε από μέσα, από την ίδια την καρδιά και εκεί καταλήγουν, σε μιαν άλλη καρδιά, μέσω ενός δικτυώματος Αγάπης. Πόσο σπουδαίος πρέπει να είναι κανείς πραγματικά για να μπορεί να κάνει κάτι το τόσο σπουδαίο? Πόσο σπουδαίος είσαι τελικά όταν μπορείς να μιλάς από καρδιά σε καρδιά χωρίς καν ν’ ανοίξεις το στόμα σου, τα μάτια σου ή να κινήσεις το κορμί σου μια σπιθαμή?
Και πόσο σπουδαία είναι αυτή η νέο-ορισμένη Αγάπη που ρέει όπως το αίμα μέσα σ΄ αυτό το δικτύωμα που δημιουργήθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό και μόνο? Ίσως τελικά η Αγάπη του Θεού, να είναι όση και η Αγάπη του Εαυτού όταν ξεχάσουμε την σημασία της λέξης, μπει το μυαλό στην πίσω πίσω θέση και αφεθεί – επιτέλους – η καρδιά να οδηγεί και να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένη, ν’ ανοίγει.
Έτσι, άκου με προσοχή τα όσα λες στον εαυτό σου ή στους άλλους ως καθοδήγηση ή καθ υπαγόρευση, άκου τα με την συνείδηση ότι είναι μια ανάγκη σου που δημιουργεί τις προϋποθέσεις εκείνες με τις οποίες επιτυγχάνεις το άνοιγμα, το άνοιγμα της Καρδιάς σου.
Έτσι ίσως εξηγείται και η “ένωση” (yoga). Όταν αρχίσεις να ρέεις μέσα στο δικτύωμα και είσαι παντού ταυτόχρονα και ταυτόχρονα δεν υπάρχεις αλλά νιώθεις τα πάντα καθώς συμβαίνουν ή συνέβηκαν ή θα συμβούν, ταυτόχρονα, μέσα σε μια μόνο στιγμή. Ώ ρε κόμβοι! Ένα σωστό ενεργειακό γλέντι με μια μόνο αφετηρία και ένα τέλος, την Καρδιά σου.
Αυτή την Αγάπη πρέπει ν’ αναζητήσεις.
Καλό δρόμο και καλή αρχή, με Αγάπη για εσένα.
Πέτρος Χατζηαναστασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου