Το Χαμόγελο είναι η τελευταία πινελιά που έβαλε ο Δημιουργός στο Δημιούργημά Του. Είναι η ενδεικτική λυχνία που απεικονίζει τ’ αποθέματα πρωταρχικής ενέργειας στον οργανισμό. Τι συμπεραίνεις λοιπόν αν σκεφτείς ότι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που χαμογελάνε?
Σημαίνει ότι η ευτυχία είναι η κατάσταση εκείνη στην οποία το σώμα είναι γεμάτο με την αρχική ενέργεια του Δημιουργού του. Ευτυχία είναι λοιπόν η φυσική κατάσταση του ανθρώπου, όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές. Και αυτή τη φυσική κατάσταση το χαμόγελο την απεικονίζει στο πρόσωπο.
Άνθρωποι οι οποίοι είναι πονεμένοι, βασανισμένοι, θλιμμένοι, έχουνε στραγγίσει από την προσωπική τους ευτυχία και έχουνε χάσει έτσι την ένδειξη της, δηλαδή το χαμόγελο. Όταν κάποιος αδειάσει από αυτή την θεϊκή ενέργεια δεν σημαίνει ότι θα είναι για πάντα, θα παραμείνει για πάντα αδειανός. Σημαίνει απλά ότι οι συνθήκες είναι τέτοιες, η επιλογή που έχει κάνει τώρα δηλαδή είναι τέτοια όπου επιλέγει να είναι αδειανός.
Και όπως όταν διψάς πίνεις ένα ποτήρι νερό και αμέσως σβήνει η δίψα σου, έτσι και όταν βιώσεις αυτή την απώλεια της χαράς μπορείς να εισπνεύσεις την ενέργεια και να την νιώσεις να επανέρχεται αμέσως σε κάθε ένα κύτταρο σου. Μην ξεχνάς ότι ο δείκτης είναι πάντα εκεί.
Ένα χαμόγελο για να μπορείς να βλέπεις εσύ στο καθρέφτη τα επίπεδα ευτυχίας σου αλλά και ένα χαμόγελο για να μπορούν να βλέπουν οι άλλοι σ΄ εσένα και εσύ στους άλλους τα επίπεδα ευτυχίας τους και ν΄ αναγνωρίζονται έτσι οι συμπεριφορές, ν’ αναγνωρίζονται μ’ αυτό τον τρόπο οι όμοιοι αλλά και να παίρνουν σε κάθε ένα χαμόγελο, να παίρνουν το μάθημα τους όσοι το έχουν χάσει.
Όχι φυσικά ένα μάθημα τιμωρίας αλλά ένα γλυκό μάθημα ενθύμησης που θυμούνται ότι, να!, το χαμόγελο είναι εκεί άρα μπορεί να είναι και εδώ. Και αφού υπάρχει χαμόγελο εκεί υπάρχει και ευτυχία εκεί και να πλησιάσουν έτσι την αρχική εκείνη κατάσταση από την οποία έχουν απομακρυνθεί και να μπορέσουν λοιπόν έτσι να την βιώσουν ξανά.
Το χαμόγελο λοιπόν είναι ένας φάρος ελπίδας για τους άλλους. Είναι μια πρόσκληση ευτυχίας για τους άλλους. Είναι μια επιβεβαίωση της ομορφιάς, της εσωτερικής ομορφιάς της ευτυχίας για όσους το έχουν. Είναι πολύ σημαντικό να χαμογελάτε. Όταν ένας άνθρωπος χαμογελάει οι καρδιές χιλιάδων αγγέλων ευφραίνονται. Γιατί ένα μικρό χαμόγελο εδώ είναι μια μεγάλη ανακούφιση εκεί ότι τα πράγματα προχωράνε σωστά…
Το χαμόγελο όμως δεν είναι απλά ο δείκτης των επιπέδων της θεϊκής ενέργειας στην φυσική υπόσταση. Το χαμόγελο είναι επίσης και ο θυρωρός της ευτυχίας. Της ανοίγει την πόρτα ή της την κλείνει στα μούτρα. Το χαμόγελο επίσης απεικονίζει την ψυχή στο πρόσωπο.
Το πρόσωπο δεν έχει τυχαία τόσους μυς (53). Πέρα από τους μυς που είναι υπεύθυνοι ν΄ ανοιγοκλείνουν το στόμα και τα μάτια, όλοι οι άλλοι δεν είναι απαραίτητοι για την επιβίωση ενός ανθρώπου. Είναι απαραίτητοι όμως για την συντήρηση ενός θεού. Λες και το πρόσωπο το συνδέει ένα καλώδιο με την καρδιά και ο,τι συμβαίνει σ’ εκείνη αποτυπώνεται στο πρόσωπο.
Όταν εκείνη σκιρτίζει από ευτυχία το πρόσωπο φωτίζεται για να μοιραστεί την ευτυχία αυτή με άλλους. Και όταν εκείνη πονάει το πρόσωπο σκοτεινιάζει για να ζητήσει βοήθεια από τους άλλους. Και όταν εκείνη αγριεύει τότε αγριεύει και το πρόσωπο για να προειδοποιήσει τους άλλους. Και όταν εκείνη είναι ήρεμη τότε ηρεμεί και εκείνο για να τ΄ αναγνωρίσουν οι άλλοι και να θυμηθούν.
Πολύ πριν μάθετε να μιλάτε με λέξεις έχετε μάθει να μιλάτε με εκφράσεις που είναι τόσο δυνατές που γίνονται αντιληπτές και με κλειστά τα μάτια. Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν το καλώδιο αυτό να πηγαίνει κατευθείαν από την καρδιά στο πρόσωπο. Και στο πρόσωπο είναι η αλήθεια γιατί στην πραγματικότητα από την καρδιά φεύγει ένα καλώδιο και πηγαίνει σε κάθε ένα κύτταρο, σε κάθε ένα από τα τρισεκατομμύρια κύτταρα, ένα καλώδιο.
Γι΄ αυτό και τα κύτταρα ανταποκρίνονται άμεσα στις προσταγές της καρδιάς. Και γι΄ αυτό η χαρά θεραπεύει και η λύπη αρρωσταίνει. Και το κενό συντηρεί. Συντηρεί και προετοιμάζει. Το αρχικό λοιπόν σχέδιο ήταν να υπάρχει ένα καλώδιο άμεσης επικοινωνίας.
Με τον καιρό όμως τοποθετήσατε και έναν μικρό επεξεργαστή στην πορεία αυτού του καλωδίου. Σε κάποιους ανθρώπους αυτός ο επεξεργαστής χρονοκαθυστερεί λίγο. Λαμβάνει το σήμα της καρδιάς, το αναλύει, το επεξηγεί και το διαβιβάζει στο πρόσωπο.
Σ’ άλλους ανθρώπους όμως αυτός ο επεξεργαστής έχει ξεχάσει την αρχική του ιδιότητα, έχει αποπρογραμματιστεί, και αντί λοιπόν να διαβιβάζει την πληροφορία έστω και καθυστερημένα, την λογοκρίνει. Και άλλες φορές την αλλοιώνει.
Και χάνουν έτσι οι άνθρωποι την πυξίδα τους, και αποκόβεται έτσι το μήνυμα της καρδιάς προς τους άλλους ανθρώπους και έτσι χάνουν οι άνθρωποι τους φάρους τους.
Πέτρος Χατζηαναστασίου
(δημιουργική σύλληψη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου