Πότε ήταν η τελευταία φορά που θυμήθηκες αναμνήσεις από τα παιδικά σου χρόνια; Πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί, να ήμουν ξανά παιδί! Ναι, να ήμουν ξανά! Γιατί όμως…;
Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε μια άλλη αντίληψη της ζωής, τα βλέπαμε όλα μεγάλα γιατί γνωρίζαμε σιγά-σιγά τον κόσμο. Είχαμε τη δίψα να μάθουμε, να νιώσουμε, να απολαύσουμε…Με τα χρόνια μεγαλώσαμε…ωριμάσαμε.
Ο νους είπε «έχω μάθει πολλά και έχω κουραστεί, φτάνει, είμαι ολοκληρωμένος/η, ξέρω τι είναι σωστό για μένα, είμαι ασφαλής στο εγώ μου». Τα παιδιά όμως δεν λένε, είμαι ασφαλής…..
Θυμάμαι πριν χρόνια όταν προσπαθούσα να μάθω, τα βασικά του Καράτε σε παιδάκια στην Κιβωτό του Κόσμου, μου δίδαξαν ότι τις χαρές της ζωής είναι πολύ εύκολο να τις βρούμε σε μια αγκαλιά και σε ένα χαμόγελο.
Τα παιδιά δεν σκέφτονται με το «πρέπει» και το «εγώ» ζουν για να χαίρονται τη στιγμή, όλα τα άλλα είναι περιττά. Δεν τα νοιάζει η αυτοεικόνα τους, γιατί λειτουργούν μέσα από τον αυθορμητισμό.
Αυτό ακριβώς λείπει απ’ την ζωή των ενηλίκων, η αθωότητα και ο αυθορμητισμός, καθώς χαρακτηρίζονται από τον κοινωνικό περίγυρο σαν ελαττώματα και ελλείψεις.
Πόσες φορές δεν έχουμε σχολιάσει κάποιον που έχει αντιδράσει με αφέλεια, καθώς δεν ανταποκρίνεται στα συγκεκριμένα πρότυπα του νοητικού προγραμματισμού που έχουμε μάθει να αναπαράγουμε;
Σε αυτό συμβάλλουν βέβαια τα πρότυπα εξουσίας και η κατευθυνόμενη εκπαίδευση που έχουμε λάβει.
Η παιδικότητα είναι όμως εκεί, σε μια γωνιά και σε περιμένει να παίξεις, όπως τότε…… σε περιμένει να την αποδεχθείς και να την αγκαλιάσεις.
Αυτό που σου λείπει στην ζωή σου και το βιώνεις σαν λύπη, κούραση, ανασφάλεια, τα παιδιά το εκτονώνουν και αποφορτίζονται, ενώ εσύ το εγκλωβίζεις και το καμουφλάρεις, γιατί δεν θέλεις να σε πουν ευάλωτο και αδύναμο.
Τα παιδιά όμως δεν έχουν τέτοιες έγνοιες, θέλουν να παίξουν και να ξεκαρδιστούν στα γέλια… θυμήσου….όπως εσύ……. πριν πολλά χρόνια ……. Τα παιδιά είναι το Φως του κόσμου και οι καλύτεροι μας δάσκαλοι!
Από senhar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου