Κατάφερε να αλλάξει τη διατροφή του και να βάλει το τρέξιμο στην καθημερινότητά του μετά από 30 χρόνια καταχρήσεων. Αποτέλεσμα; Να χάσει 20 κιλά και να γίνει πιο υγιής από ποτέ. Η ιστορία του 56χρονου Νίκου Άντζακα ίσως μας κινητοποιήσει.
Λάτρευε το κρασί και την μπίρα, σύχναζε σε ταβέρνες με φίλους, τρελαινόταν για μεζέδες και σουβλάκια. Ο κ. Νίκος Άντζακας ήταν πάντα γύρω στα 15 με 20 κιλά υπέρβαρος, ενώ ποτέ δεν είχε σκεφτεί να αλλάξει διατροφικές συνήθειες.
Σήμερα είναι 56 χρονών, ζυγίζει 72 κιλά, τρέχει 10 χιλιόμετρα τη μέρα και οι δείκτες της υγείας του είναι για πρώτη φορά στα ιδανικά επίπεδα.
Τριάντα χρόνια καταχρήσεις
«Ήμουνα πάντα… χοντρός! Πάνω-κάτω από 82 μέχρι και 92 κιλά με ύψος 1,75. Όπου έβρισκα junk food σταμάταγα. Σε ένα ταξίδι που είχα πάει στην Αίγυπτο με τη γυναίκα μου δοκίμαζα ό,τι έβρισκα στον δρόμο, μέχρι που έπαθα γαστρεντερίτιδα και ενώ οι υπόλοιποι περπάτησαν τον Νείλο, εγώ τον πήγα… ξάπλα.
Δίαιτα δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου. Πριν 15 χρόνια έχασα 15 κιλά όταν αποφάσισα να ξεκινήσω τρέξιμο μαζί με τη γυναίκα μου. Έτρεχα 17 γύρους στο γήπεδο της γειτονιάς μου, 3 φορές την εβδομάδα. Μετά τα παράτησα. Η γυναίκα μου εν τω μεταξύ το συνέχιζε.
Πάντα ήταν αθλητική και πάντα πρόσεχε τη διατροφή της. Εγώ, από την άλλη, έτρωγα συνέχεια έξω - 6 φορές την εβδομάδα - και έπινα αρκετά. Κάθε μέρα μετά τη δουλειά συναντούσα τους φίλους μου, πίναμε κρασί και τρώγαμε οτιδήποτε και σε μεγάλες ποσότητες.
Δεν πρόσεχα καθόλου, δεν με ενδιέφερε ποτέ η διατροφή μου, ούτε είχα σκεφτεί ποτέ να αλλάξω συνήθειες.
Κάποια στιγμή, βέβαια, χτυπάει ένα καμπανάκι. Σε μένα χτύπησαν δύο, αλλά και πάλι δεν έδωσα σημασία. Κάποτε είχα κάνει ένα τραπέζι σε φίλους στο σπίτι μου με φαρφάλες, άπειρη ποσότητα κρέμας γάλακτος, κρασιά… Φάγαμε, ήπιαμε του σκασμού.
Την άλλη μέρα το πρωί μια φίλη μου ήρθε από το γραφείο και με είδε χάλια. Με πήγε στο πιο κοντινό φαρμακείο και είχα πίεση δεκαέξι. Αυτό ήταν στα σαράντα μου. Μερικά χρόνια αργότερα και ενώ ήμουνα σε επαγγελματικό ταξίδι, δεν αισθάνθηκα καλά, μέτρησα την πίεσή μου και ήταν στα ύψη. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να το ξεχάσω και πάλι και να συνεχίσω τα ίδια».
Δείκτες υγείας
«Η υγεία μου δεν με απασχολούσε, με την έννοια πως δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι εγώ ο ίδιος μπορώ να την επηρεάσω θετικά ή αρνητικά. Εξετάσεις αίματος έκανα κάθε 5 χρόνια. Ποτέ δεν ήταν καλές, όλοι οι δείκτες ήταν στα όρια. Μάλιστα, ένας δείκτης του συκωτιού (το γGT) ήταν πάντα πολύ ανεβασμένος.
Πήγα επανειλημμένα σε γιατρούς και μου έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει. Κανένας γιατρός δεν αναφέρθηκε στη σημασία της διατροφής. Συγκεκριμένα, το γGT ήταν 4 φορές πάνω από το όριο, ενώ και οι υπόλοιποι σημαντικοί δείκτες ήταν 1,5 φορά πάνω. Είχα πάει μάλιστα σε ειδικό ηπατολόγο, καθηγητή, ο οποίος μου είχε ξεκαθαρίσει ότι με τον δείκτη του συκωτιού δεν μπορούσα να κάνω κάτι πλέον, αφού είχε ήδη γίνει η ζημιά».
Η σφαλιάρα
«Ξαφνικά έρχεται η μεγάλη σφαλιάρα. Έρχομαι χωρίς καμία προειδοποίηση αντιμέτωπος με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Σοκάρομαι. Πριν πάρω οποιαδήποτε απόφαση για τη θεραπεία που έπρεπε να επιλέξω, έστειλα τις εξετάσεις μου σε έναν καθηγητή από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ζυρίχης για να πάρω τη γνώμη του.
Μαζί με τις εξετάσεις, μου ζήτησε να του στείλω και ένα μίνι ιστορικό. Του έγραψα, λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα, ότι είμαι 90 κιλά και… αθλητικός τύπος. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, επειδή κατά καιρούς έκανα ορειβασία, σκι, καταδύσεις, πάντα πίστευα ότι είμαι fit και σίγουρα όχι χοντρός!
Λίγες μέρες αργότερα έλαβα ένα γράμμα με την απάντησή του: “Δυστυχώς δεν μπορώ να σας χειρουργήσω αν δεν χάσετε 10 κιλά”. Το τελικό χτύπημα, όμως, μου το έδωσε μια γιατρός, την οποία επισκέφτηκα μετά τη θεραπεία μου.
Είδε τις εξετάσεις και μου είπε: “Κύριε Άντζακα, φαίνεται πως αντιμετωπίσατε πολύ καλά το πρόβλημα υγείας που σας απασχολούσε. Εσείς, όμως, κατά πάσα πιθανότητα θα πάτε από συκώτι”. Αυτό με αποτελείωσε και παράλληλα μου έδωσε το έναυσμα να αλλάξω τα πάντα. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν ένα κλικ του μυαλού».
«Ενενήντα εννέα μπουκάλια πάνω μου»
«Ήταν 6 Δεκεμβρίου του 2013 όταν ανέβηκα στη ζυγαριά. Είχα κάνει τη θεραπεία τον Ιούλιο και είχα περάσει όλο το καλοκαίρι εξουθενωμένος - δεν είχα τη δύναμη να κάνω τίποτα. Η ένδειξη της ζυγαριάς έγραφε “99”!
Την επόμενη μέρα γράφτηκα στο γυμναστήριο και δειλά-δειλά άρχισα να τρέχω και στο γήπεδο της γειτονιάς μου. Ήμουνα 20 κιλά υπέρβαρος. Ξέρεις τι είναι να τρέχεις με 20 μπουκάλες νερό πάνω σου; Είχα να γυμναστώ 10 χρόνια, 10 χρόνια έτρωγα και μάλιστα άσχημα. Πιέστηκα πάρα πολύ, αλλά το είχα πάρει απόφαση.
Στην αρχή έκανα 17 γύρους, 3-4 φορές την εβδομάδα, δηλαδή 5 χιλιόμετρα. Έναν γύρο τρέξιμο, 2 γύρους περπάτημα. Τόσο μπορούσα. Αυτό κράτησε 1 εξάμηνο. Πήγαινα ή γυμναστήριο ή για τρέξιμο. Στο γυμναστήριο έτρεχα λίγο να ζεσταθώ και μετά έκανα όργανα.
Το τρέξιμο, όμως, ήταν αυτό που με τραβούσε. Κάποια στιγμή άρχισα να τρέχω τους μισούς γύρους και σύντομα ήμουν σε θέση να τρέχω 7 χιλιόμετρα χωρίς στάση. Από τον Ιανουάριο του 2015 τρέχω 5-6 φορές την εβδομάδα 10 χιλιόμετρα!».
«Έκοψα το κρέας»
«Η αλλαγή στις διατροφικές μου συνήθειες ήρθε σταδιακά. Όσο καλύτερα ένιωθα με τη φυσική μου κατάσταση, τόσο περισσότερο άρχισε να με ενδιαφέρει και το θέμα της διατροφής. Εν τω μεταξύ είχα αρχίσει να διαβάζω κείμενα στο Ίντερνετ και βιβλία σχετικά με τις σύγχρονες ασθένειες και συνειδητοποιούσα σιγά-σιγά την τεράστια σημασία της διατροφής στην πρόληψη και την αντιμετώπισή τους.
Στα μέσα του 2014 συμφωνήσαμε με τη γυναίκα μου να περιορίσουμε σταδιακά το κρέας, με στόχο να το κόψουμε τελείως. Διάβαζα διάφορες μελέτες για το πώς τρέφονται τα ζώα, τι αντιβιοτικά παίρνουν, αλλά και το πώς θανατώνονται.
Δεν μπορεί το κρέας να κάνει 3 ευρώ και οι μπάμιες να κάνουν τέσσερα. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Τη γυναίκα μου ποτέ δεν την ενδιέφερε το κρέας, εγώ ήμουνα ο κρεατοφάγος. Κόψαμε αρχικά το κόκκινο κρέας, σε δεύτερο χρόνο το κοτόπουλο και μαζί με αυτό όλα τα ζωικά προϊόντα (π.χ. τα γαλακτοκομικά).
Εδώ και ένα χρόνο δεν τρώμε καθόλου κρέας. Βέβαια, το Πάσχα που ο γείτονας έσφαξε ένα δικό του αρνί, έφαγα λίγο. Δεν είμαι vegetarian με όλη τη σημασία της λέξης. Αν ξέρω ότι είναι καλό το κρέας, είναι πιθανό να το φάω. Δεν είμαι δογματικός».
Η νέα διατροφή
«Αρχίσαμε να τρώμε τον χειμώνα 3 φορές την εβδομάδα όσπρια - φασόλια, γίγαντες, φακή. Δεν είχα φάει ποτέ στη ζωή μου ρεβίθια. Τώρα, ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά είναι τα ρεβίθια με σπανάκι. Αν μου πεις αυτή τη στιγμή φασολάδα, ανυπομονώ να την απολαύσω.
Δεν το περίμενα ότι δεν θα μου λείπουν καθόλου οι παλιές μου συνήθειες. Η κόρη μου παραγγέλνει σουβλάκια και δεν μου κάνει κέφι ούτε να δοκιμάσω. Αποφεύγουμε επίσης οτιδήποτε άσπρο (π.χ. σιτάρι, ζυμαρικά). Τρώμε πού και πού μακαρόνια βιολογικά και ψωμί μόνο ζέας.
Εννοείται, βέβαια, ότι θα φάω π.χ. λευκό ψωμί αν πάω σε ένα τραπέζι που δεν έχουν μαύρο, απλώς αποφασίσαμε ότι δεν θα παίρνουμε στο σπίτι. Δύο φορές την εβδομάδα κατεβαίνω στην ψαραγορά.
Λόγω της απουσίας κρέατος, έμαθα ότι ο οργανισμός χρειάζεται το σκουμπρί, που είναι πλούσιο σε βιταμίνη Β12. Από την άλλη, βέβαια, λένε ότι το σκουμπρί μπορεί να έχει μόλυβδο. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό, αλλιώς τρελαίνεσαι και καταλήγεις να τρως ρίζες που καλλιεργείς στο σπίτι σου.
Η φιλοσοφία πίσω από μια σωστή διατροφή είναι να μην παίρνεις τίποτα συσκευασμένο. Κόψαμε επίσης οτιδήποτε καβουρδισμένο. Πλέον, πίνουμε τσάι. Το σπίτι είναι γεμάτο φρούτα. Ό,τι υπάρχει ανάλογα με την εποχή. Εγώ τρώω σίγουρα 2 μπανάνες τη μέρα, για να έχω την απαραίτητη ενέργεια για την άσκηση. Και πολλούς ξηρούς καρπούς».
Φαγητό έξω
«Όταν βγαίνουμε έξω για φαγητό… γινόμαστε λίγο ρεζίλι! “Έχεις ένα παπουτσάκι χωρίς… τυρί;”, “Φέρε μου μια πρασινάδα”. Υπάρχουν ελάχιστα μαγαζιά με χορτοφαγικό μενού και κάποια που υπάρχουν είναι πολύ ακριβά.
Το ζήτημα είναι ότι την τροφή την ποιοτική για να την αγοράσεις είναι ακριβή. Εγώ δίνω για ψάρια 40-50 ευρώ την εβδομάδα και άλλα τόσα για ξηρούς καρπούς κάθε 10 περίπου μέρες. Θα πάρω γαύρο που κάνει 1,5 ευρώ, θα πάρω και σαρδέλα με 2 ευρώ, αλλά θα τύχει να βρω και ένα φαγκρί, το οποίο κάνει πάνω από 18 ευρώ».
Ο νέος μου εαυτός
«Είναι τρομερές οι αλλαγές που συνέβησαν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα στους δείκτες της υγείας μου. Την αλλαγή στη φυσική κατάσταση τη βλέπεις αμέσως, μέσα σε 2 μήνες. Για να αλλάξουν οι δείκτες, χρειάστηκε 1 εξάμηνο.
Μέσα σε 1 χρόνο η χοληστερίνη έπεσε από το 220mg/dL στο 164mg/dL. Παλιότερα, όταν έκανα υπέρηχους, έγραφε πάντα ο γιατρός στη διάγνωση: “Λιπαρή διήθηση του συκωτιού”. Στον τελευταίο υπέρηχο δεν βρήκε ούτε λιπαρότητα στο συκώτι. Πλέον, η πίεσή μου είναι 7 mmHg και 11,5 mmHg.
Όσο για τις σφίξεις μου, πήγα να κάνω πρόσφατα μια κολονοσκόπηση και η αναισθησιολόγος μού είπε: “Έχετε 52 σφίξεις”. “Ναι”, της απαντάω, “τρέχω”. “Θα πρέπει να είστε μαραθωνοδρόμος για να έχετε 52!”, μου απάντησε!
Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς μπόρεσε να επανέλθει αυτός ο οργανισμός μετά από 30 χρόνια καταχρήσεων - ξενύχτια, παλιότερα λίγο (ευτυχώς) κάπνισμα, ποτό και κακή διατροφή».
Το μέλλον
«Σε διαιτολόγο δεν έχω πάει, αλλά γνώρισα έναν διαιτολόγο που τρέχουμε καμιά φορά μαζί και του κάνω… πονηρές ερωτήσεις! Του είπα τι τρώω και μου είπε: “Μια χαρά, συνέχισε έτσι αν μπορείς”, γιατί υπάρχουν και οργανισμοί που δεν το αντέχουν όλο αυτό.
Έτυχε ο δικός μου να το αντέχει. Στόχος μου τώρα είναι να χάσω άλλα 2-3 κιλά. Για να έχω πιο… ανάλαφρο τρέξιμο, όπως η γυναίκα μου! Είναι πολύ ωραίο να τρέχεις δίπλα-δίπλα με κάποιον. Ακούς την αναπνοή του και συντονίζεσαι. Την αντοχή την έχω πιάσει.
Τώρα, λοιπόν, μένει να πιάσω και το… ανάλαφρο τρέξιμο!. Η αλήθεια είναι ότι σε όλη αυτή την προσπάθειά μου είχα σύμμαχο... την οικονομική κρίση. Αμφιβάλλω αν θα είχα τον χρόνο να ασχοληθώ τόσο πολύ με τον εαυτό μου αν εξακολουθούσα να εργάζομαι με ρυθμούς προ κρίσης. Γι’ αυτό, ουδέν κακόν αμιγές καλού!».
Μυρτώ Αντωνοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου