Όσο πιο υπομονετικοί είστε, τόσο πιο πολύ προσεγγίζετε τον στόχο της δημιουργίας ενός πιο ήρεμου και γεμάτου αγάπη εαυτού. Όσο πιο υπομονετικοί είστε, τόσο πιο εύκολα θα αποδέχεστε την πραγματικότητα, αντί να επιμένετε να γίνει η ζωή όπως ακριβώς τη θέλετε.
Χωρίς υπομονή η ζωή είναι εξαιρετικά αγχώδης. Ενοχλείστε και νευριάζετε εύκολα. Η υπομονή δίνει μία διάσταση άνεσης και αποδοχής στη ζωή σας. Είναι σημαντική για την εσωτερική σας γαλήνη.
Το να γίνετε πιο υπομονετικοί προϋποθέτει να αποδεχτείτε με την ψυχή σας το παρόν, ακόμα κι αν δεν σας αρέσει. Αν κολλήσετε στο μποτιλιάρισμα και αργήσετε σε μία συνάντηση, το να αποδεχτείτε με την ψυχή σας το παρόν σημαίνει να συγκρατήσετε τη «νοητική χιονοστιβάδα» που είστε έτοιμοι να δημιουργήσετε, και προτού η σκέψη σας ξεφύγει από κάθε έλεγχο, να υπενθυμίσετε στον εαυτό σας να ηρεμήσει.
Μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία για να πάρετε μερικές βαθιές ανάσες και να θυμηθείτε ότι βλέποντας την κατάσταση από μία μακροπρόθεσμη οπτική, τέτοιες αργοπορίες αποτελούν «μικροπράγματα».
Η υπομονή απαιτεί επίσης να βλέπουμε στους άλλους την αθωότητα. Η γυναίκα μου, η Κρις, κι εγώ έχουμε δύο μικρά παιδιά ηλικίας τεσσάρων και εφτά ετών. Την περίοδο έγραφα αυτό το βιβλίο, η τετράχρονη κόρη μας πολλές φορές έμπαινε στο γραφείο και διέκοπτε τη δουλειά μου, πράγμα που για έναν συγγραφέα είναι καταστροφικό.
Αυτό που έμαθα να κάνω (τις περισσότερες φορές) ήταν να διακρίνω την αθωότητα της συμπεριφοράς της, αντί να επικεντρώνω την προσοχή μου στις υποθετικές επιπτώσεις που θα προκαλούσε η διακοπή της.
«Δεν θα τελειώσω τη δουλειά μου, θα χάσω τον ειρμό των σκέψεών μου, αυτή είναι η μοναδική μου ευκαιρία σήμερα να γράψω» και πάει λέγοντας. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου τον λόγο που έρχεται να με δει – επειδή με αγαπάει και όχι επειδή συνωμοτεί για να μου καταστρέψει τη δουλειά.
Κάθε φορά που θυμάμαι να αναζητώ την αθωότητά της σε μία συμπεριφορά, βιώνω αμέσως ένα συναίσθημα υπομονής και η προσοχή μου επιστρέφει πάλι στο παρόν.
Κάθε ενόχληση που μπορεί να έχει δημιουργηθεί εκμηδενίζεται, και υπενθυμίζω ξανά στον εαυτό μου πόσο τυχερός είμαι που έχω τόσο όμορφα παιδιά. Έχω ανακαλύψει ότι αν ψάξεις αρκετά βαθιά, μπορείς σχεδόν πάντοτε να δεις εξίσου καλά την αθωότητα μέσα στους άλλους όπως και στις υποτιθέμενες αγχωτικές καταστάσεις.
Όταν το κάνετε αυτό, θα γίνετε πιο υπομονετικοί και ήρεμοι άνθρωποι – και, κατά έναν παράξενο τρόπο, θα αρχίσετε να διασκεδάζετε με καταστάσεις που προηγουμένως σας προκαλούσαν άγχος.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Richard Carlson, «Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα γιατί όλα είναι μικροπράγματα». Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Πεδίο για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου