Με αφορμή μια πρόσφατη συζήτηση περί επαναλαμβανόμενων αριθμών, πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια «παραθυράκια» που ανοιγοκλείνουν. Ή αλλιώς, «κβαντικά τρένα» που κατά περιόδους έρχονται και φεύγουν. Ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει σε αυτό τον κόσμο με κάποιο σκοπό, αυτό στους περισσότερους μας είναι πλέον δεδομένο.
Υπάρχει και η άποψη του τυχαίου. Αν και μελετώντας από σένα μέχρι και την φύση ή το ορατό σύμπαν, βλέποντας ότι όλα διέπονται από κάποιους νόμους, ακολουθίες και σταθερές (π, φ, e, α, fibonnaci, και λοιπά), ίσως καταλαβαίνεις ότι πίσω από το κάθε τι υπάρχει μια νοημοσύνη που ακόμα δεν έχουμε μπορέσει να καταλάβουμε.
Οπότε με λίγο ψάξιμο, ο όρος «τυχαίο» είναι αρκετά σχετικός. Όλα έχουν να κάνουν με τρία πράγματα:
– Τα εξαρτήματα (κύτταρα, σώμα, και πως τα διατηρούμε και εξελίσσουμε ή τοξινώνουμε)
– Το λογισμικό (νους, διανόηση, τρόπος σκέψης)
– Την ψυχή (επίπεδα εμπειρίας, επίγνωσης, συνειδητότητας και δόνηση)
Σκοπός μπορεί να είναι η απόλαυση και η εμπειρία. Μπορεί να είναι το ταξίδι. Μπορεί ένας προορισμός. Για τον κάθε ένα και για το κάθε στάδιο που βρίσκεται η ψυχή είναι διαφορετικός, ξεχωριστός και σημαντικός.
Δεν υπάρχει ανώτερος – κατώτερος. Απλά, «υπάρχει». Όταν λοιπόν αρχίζουν οι «τυχαίες» συγχρονικότητες, χωρίς να το επιδιώκεις, δηλαδή χωρίς να το ψάχνεις, όπως :
– Βλέπεις στο ρολόι, σε πινακίδα, σε σελίδα ή ξυπνάς σε επαναλαμβανόμενους αριθμούς τύπου 3:33, 11:11, 22:11, 22:55
– Σκέφτεσαι κάποιον και τον βλέπεις μπροστά σου
– Ψάχνεις να παρκάρεις και ξέρεις πού να στρίψεις και βρίσκεις αμέσως
– Σε προβληματίζει κάτι και σε μια άσχετη στιγμή, συζήτηση, βιβλίο ή ταινία βρίσκεις απάντηση
Τότε το «παραθυράκι» έχει ανοίξει, ή ένα «κβαντικό τρένο» είναι μπροστά σου. Έχεις συγχρονιστεί με κάποια αναβαθμιστική ροή ενέργειας. Όταν συμβεί αυτό έχεις δύο επιλογές:
Η μία είναι να πεις «τυχαίο είναι» και να το αγνοήσεις. Αν δεν υπάρχει κάποιος πολύ ιδιαίτερος λόγος να «ξυπνήσεις» άμεσα, αργά ή γρήγορα κλείνει αυτό το παραθυράκι. Το «τρένο» περνάει κι επανέρχεσαι στα κανονικά σου ξεχνώντας το. Ίσως ξανά έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον.
Εδώ, έχεις να αντιμετωπίσεις και τους προσωπικούς σου κατώτερους μηχανισμούς (φόβο, εγώ, ζώνη ασφαλείας) που θέλουν να σε κρατήσουν σε μια κανονικότητα, όσο ευχάριστη ή δυσάρεστη είναι η πραγματικότητα που βιώνεις.
Η δεύτερη είναι να το δεις σα σημάδι ότι είσαι στο σωστό δρόμο για σένα. Ότι είναι κάτι σαν σκίρτημα αφύπνισης. Αν αγκαλιάσεις αυτό το «τρένο», θα σε πάει σε μια άλλη πραγματικότητα.
Αν εστιάσεις δηλαδή σε αυτό, και ακολουθήσεις τα δικά σου σημάδια και την διαίσθησή σου, θα σε οδηγήσει σε σενάρια όπου υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να αναβαθμίσεις την συνειδητότητά σου και να δεις παραπάνω πράγματα με το τρίτο μάτι, ή της καρδιάς, πέρα από τα δύο που ανοιγοκλείνεις καθώς διαβάζεις αυτό το κείμενο.
Μια δυνατότητα εσωτερικής, και κατ’ επέκταση εξωτερικής αλλαγής της πραγματικότητας που βιώνεις ως αντανάκλαση του μέσα σου. Ο σκοπός είναι να είσαι όσο πιο αυθεντικός γίνεται στο κάθε στάδιο, όχι προς τους άλλους, αλλά προς το τι έχεις μέσα σου. Κι αυτό είναι κάτι που ανακαλύπτεις σταδιακά.
Η συγχρονικότητα και η αφύπνιση περιορίζονται μόνο από ένα πράγμα: την ελεύθερη βούληση.
Έχεις δηλαδή την κάθε στιγμή, τη δυνατότητα να επιλέξεις ποιο δρόμο θα ακολουθήσεις. Αφύπνιση, με απλά λόγια, σημαίνει ότι αρχίζεις και βλέπεις πέρα από την ύλη και τα καθημερινά. Ξεκινάς να ανταποκρίνεσαι σε κάποιο εσωτερικό «κάλεσμα» που δεν έχει καμία σχέση με τα εξωτερικά πρέπει ή προγραμματισμούς.
Είναι σημαντικό να παραμένεις γειωμένος πάντα, δηλαδή μην ασχολείσαι μόνο με τέτοια ζητήματα, αλλά και με τα καθημερινά. Διαφορετικά, σταδιακά θα αρχίσεις να χάνεις επαφή με την κοινά αποδεκτή πραγματικότητα, που είναι η αρχική σου «άγκυρα» για τις νέες αναζητήσεις και τα εσωτερικά σου ταξίδια.
Το πρώτο βασικό σημείο αναφοράς σου, οι ρίζες του δέντρου σου. Μετά από λίγο καιρό σε αυτό το μονοπάτι, θα σου είναι εύκολο να παρατηρήσεις όσους έχουν χάσει αυτή τη γείωση. Είναι πολλοί.
Μπαίνοντας σε αυτή τη διαφορετική κατάσταση ύπαρξης επίσης θα συμβούν δύο ακόμη πράγματα.
Θα έρθεις σε επαφή με αντίστοιχους ανθρώπους, και παράλληλα θα χάσεις επαφή με κάποιους ανθρώπους που δεν είναι σε αντίστοιχη κατάσταση. Εκ των πραγμάτων, θα παρατηρήσεις ότι πια θα υπάρχει δυσκολία στην επικοινωνία καθώς μπαίνεις σε άλλα επίπεδα συνειδητότητας.
Είναι εξίσου πολύ σημαντικό να αναρωτιέσαι για οτιδήποτε και για τον οποιονδήποτε. Τι κίνητρα μπορεί να έχει, και σιγά σιγά να χτίζεις διάκριση ως προς το ό,τι συμβαίνει.
Δεν μιλάμε για καχυποψία, αλλά εμπιστοσύνη στους δικούς σου «Δίες» (Δια-νόηση, Δια-ίσθηση, Διά-κριση, Δια-λογισμό, Διά-λυση, Διά-υγεια, Καρ-διά). Όταν τους γνωρίσεις και ευθυγραμμιστείς με αυτούς, τότε θα μπορέσεις να «βλέπεις» καλύτερα και να γνωρίζεις τι να αγκαλιάζεις, και τι να αφήνεις να προσπεράσει.
Κλείνοντας, οφείλεις να παραμένεις ταπεινός και να προσέχεις το πνευματικό εγώ το οποίο είναι προέκταση του κατώτερου εγώ. Το να τα γνωρίζεις όλα ή να σε θεωρήσεις ανώτερο από κάποιον, στέλνει το μήνυμα στην Ύπαρξη ότι δεν χρειάζεσαι άλλη γνώση ή επίγνωση, συν το αίτημα κάποιας σφαλιάρας προσγείωσης αργά ή γρήγορα.
Επίσης, θα δεις πολλούς σε αυτή την κατηγορία. Το «δεν ξέρω τίποτα» στέλνει το μήνυμα ότι μπορείς να λάβεις. Τα δώρα που ενδεχομένως να σου δοθούν, είναι μόνιμα όσο εξυπηρετούν ένα ευρύτερο συλλογικό καλό.
Τη στιγμή που τα αξιοποιήσεις εγωικά ή εις βάρος κάποιου, ξεκινάει μια άλλη διαδρομή την οποία μακροπρόθεσμα καλύτερα να αποφύγεις.
Ευελπιστούμε να αγκαλιάσεις αυτή τη συγχρονικότητα, και να την αξιοποιήσεις με αρετή, ακούγοντας μόνο τον εσωτερικό σου ψίθυρο ή φωνή.
Όσο αποβάλλεις τα τσόφλια της προσωπικότητας και του εγώ σου, όλα θα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Κι αν κάποια στιγμή στην διαδρομή πονέσεις, θυμήσου μόνο πως πρωτοήρθες σε αυτό τον κόσμο, αλλά και πως δημιουργούνται τα πιο διαυγή και πολύτιμα διαμάντια.
Συγγραφέας Αθανάσιος Στεργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου