Μέρες περίεργες, μέρες ξεκαθαρίσματος.
Μια παύση που μας επιβάλλεται για να κοιτάξουμε γύρω μας, αλλά και μέσα μας.
Τι κάναμε και πως; Και το πιο σημαντικό – γιατί;
Τι κερδίσαμε, τι χάσαμε, τι ήταν αυτό που ήταν σημαντικό. Τι έμεινε;
Και όλο αυτό όχι μόνο για να κάνουμε το υπολογισμό μας, αλλά για να διορθώσουμε ότι διορθώνεται. Ή απλά να προχωρήσουμε μπροστά.
Σοφότεροι από τα λάθη μας, δυνατότεροι από τον πόνο που βιώσαμε, πιο αισιόδοξοι από την ελπίδα που μας έδωσαν ή δώσαμε στους γύρω μας.
Το σίγουρο είναι ότι μέχρι στιγμής έχουμε όλοι καταλάβει τι είναι αυτό που μας καθορίζει, τι είναι αυτό που μας λείπει. Ποια είναι η ουσία της ζωής μας για τον καθένα ξεχωριστά.
Πώς η καθημερινότητά μας επιδέξια κάλυπτε πολλές από τις βαθύτερες ανάγκες μας με ασήμαντες πράξεις, λόγια ή ανθρώπους.
Πώς μας ξεγλιστρούσε η ουσία της ζωής μέσα από τους ξέφρενους ρυθμούς της πεζής καθημερινότητά μας.
Η δύσκολη αυτή η συγκυρία μας δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με το βαθύτερο εαυτό μας, να διορθώσουμε τα λάθη μας, να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας.
Πρέπει να επιβιώσουμε. Να αντέξουμε. Αλλά πέρα από τη σωματική μας ακεραιότητα. Πρέπει να ξαποστάσουμε για λίγο και να κοιτάξουμε γύρω μας, μέσα μας με ειλικρίνεια.
Να κάνουμε επανεκκίνηση. Από το μηδέν.
Είναι στιγμές που πρέπει να δείξουμε την αγάπη μας, τον ενδιαφέρον μας και να δώσουμε και πάρουμε δύναμη.
Να δούμε κατάματα αλήθειες και να προχωρήσουμε με αυτές. Να εστιάσουμε στην ουσία – γύρω μας, μέσα μας.
Διότι μετά από τέτοιες δύσκολες εμπειρίες, μένει ότι αξίζει.
Έγραψε η Νίνα Ιβάνοβα
Γεννήθηκα στις 4 Ιουλίου στη Φιλιππούπολη, Βουλγαρίας. Σπούδασα Βουλγαρική και Αγγλική φιλολογία στη πόλη που γεννήθηκα αλλά στην καρδιά μου έχω το Μάτι όπου και μένω. Λατρεύω τη θάλασσα, τα βιβλία και τη μουσική ειδικά σε συνδυασμό. Γράφω από τα οχτώ μου χρόνια – σε τετράδια, χαρτοπετσέτες, σε ξύλινες ντουλάπες… Στη Βουλγαρική, Ελληνική και Αγγλική γλώσσα. Χαράζω και αποτυπώνω τον ρυθμό της καρδιάς μου για να παγιδεύσω την σκέψη, να την δαμάσω και να τη κάνω μνήμη. Υπήρχαν περίοδοι στη ζωή μου που προσπαθούσα να σωπάσω τις λέξεις μου τυλιγμένη στο κουβάρι της καθημερινότητάς μου αλλά ποτέ δεν το κατάφερα. Τώρα ήρθε η ώρα να τα μοιραστώ μαζί σας. Ίσως καθρεφτιστείς και εσύ στις αυθόρμητες λέξεις μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου