Να χαμογελάς. Με ακούς; Ναι, σου μιλάω. Εγώ είμαι, αυτή σου η ενοχλητική εσωτερική φωνούλα. Το ξέρω ότι σου τη σπάω και ώρες ώρες θέλεις να με εξαφανίσεις, ξεχνάς όμως καρδούλα μου ότι εγώ σε συμπληρώνω, εγώ σε κάνω αυτό που είσαι. Σε προστάζω συνεχώς και κάθε φορά που πάνε τα μάτια σου να αναβλύσουν υγρή ανθρωπιά, περιμένω να ξεσπάσεις και να το βγάλεις από μέσα σου, αλλά αμέσως μετά σε φωνάζω και σε μαλώνω που δεν χαμογελάς.
Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες και μπλα μπλα μπλα. Το ξέρω, αγάπη μου, ότι δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες, αλλά θέλω κάθε ώρα και στιγμή να χαμογελάς.
Ξέρω ότι ίσως να προσπαθούν να στο στερήσουν, να μην σου βγαίνει, όλα να πάνε στραβά, από μέσα σου να κλαις, αλλά αν με ακούσεις και χαμογελάσεις, όλα θα φτιάξουν.
Ναι, πίστεψέ το και κάνε το πράξη. Δεν αξίζει κανείς και τίποτα να σου στερεί το χαμόγελο, το καλύτερο στολίδι που μπορείς να φορέσεις, για αυτό αν δεν θες συνέχεια να σε ενοχλώ εγώ και η ξαδέλφη μου η συνείδηση για το ότι δεν κάνεις σωστά που δεν χαμογελάς, κάνε το μόνη σου.
Μην σε χαραμίσεις για ακόμη μία φορά, θυμήσου ότι όταν χαμογελάς, είσαι πιο όμορφη και γιατί άραγε έχουν γράψει τόσοι συγγραφείς και ποιητές για το χαμόγελο;
Ίσως, γιατί φανερώνει δύναμη. Είσαι δυνατή, το πιστεύω, πίστεψε το και εσύ. Γι’ αυτό σου ξανά λέω να χαμογελάς,γιατί κάποιος εκεί έξω λιώνει για κάθε σου χαμόγελο και σπάει σε κομμάτια η καρδιά του όταν σε βλέπει μελαγχολική.
Γι’ αυτό χαμόγελα, γιατί από εκεί ξεκινάει και ο έρωτας. Μην πιστεύεις αυτά που λένε για το στομάχι, πρώτα χαμόγελο θα κοιτάξει ο ένας στον άλλον.
Ασημίνα Σακλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου