Σε προηγούμενα άρθρα μου με τίτλο «Γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται και πως μπορούν» – Μέρος Πρώτο & Δεύτερο αναφέρθηκα σε 5 από τους λόγους που οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται και πως μπορούν να το αλλάξουν αυτό. Φαίνεται όμως ότι οι λόγοι μη-θεραπείας είναι ατελείωτοι.
Θα προσπαθήσω να αναφέρω τους βασικότερους, ελπίζοντας με αυτό τον τρόπο, ότι θα κινήσω αρκετά την περιέργεια σας ώστε να αρχίσετε να αναλογίζεστε, το μέρος της ευθύνης που σας αναλογεί για την όποια κατάσταση βρίσκεστε.
«Το εγώ» : Ο 6ος λόγος γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται
Δεν θα ισχυριστώ ότι μπορώ να καλύψω ένα τόσο μεγάλο θέμα μέσα σε ένα μικρό άρθρο, πόσο μάλλον σε ένα μικρό μέρος αυτού του άρθρου. Όμως μπορώ να πω τα εξής. Όπου υπάρχει το εγώ, δεν υπάρχει φως.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην σύνδεση μας με την ανώτερη θεϊκή μας σοφία και καθοδήγηση, είτε είμαστε σύμβουλοι κάποιας θεραπείας ή όχι, είναι αυτή ακριβώς η μικρή αλλά «μεγάλη» λέξη. Το εγώ το αναγνωρίζουμε από την κακοφωνία του στην ψυχή μας.
Μας κρίνει, μας ταπεινώνει, μας κάνει να αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, μα περισσότερο από όλα, μας κρατάει πίσω εξελικτικά.
Ζει στο παρελθόν και στο μέλλον μας. Δηλαδή, ζούμε στο εγώ κάθε φορά που εστιαζόμαστε σε όλα αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς ή καλύτερα, σε όλα αυτά που μπορεί εμείς ή οι άλλοι πιθανά να κάνουμε στραβά στο μέλλον, κατά την δική μας αντίληψη πάντα, και κάθε φορά που κάνουμε διάφορες ενέργειες προσπαθώντας να προφτάσουμε το κακό μέσα από τον έλεγχο της ελεύθερης βούλησης των άλλων.
Ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε αυτό τον φαύλο κύκλο, είναι να παραμένουμε στο εδώ και τώρα, στο μόνο σημείο που το εγώ σωπαίνει. Ζώντας μέσα από την ηρεμία της στιγμής και επιτρέποντας τους άλλους να προχωρούν στην δική τους πορεία, αποδίδουμε την ελευθερία στον εαυτό μας και στους άλλους και έτσι επιτρέπουμε να βιώσουν και να βιώσουμε την αγάπη.
«Απάντηση σε προσευχή, επιθυμία ή ευχή» : Ο 7ος λόγος γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται
Ο ιδρυτής της θεραπείας SRT, Ρόμπερτ Ντέτζλερ, πίστευε αρχικά οι άνθρωποι, αφού καθαρίστηκαν από όλη την αρνητική ενέργεια, θα έφταναν κάποτε στη νιρβάνα. Προς μεγάλη του έκπληξη, ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι, «τρώγοντας, τους άνοιγε η όρεξη». Η ψυχή μονίμως φιλοδοξεί την περαιτέρω εξέλιξη της.
Όταν διεκπεραιώσει κάποιον στόχο, τότε αυξάνει τον πήχη. Η απάντηση σε αυτή την φιλοδοξία (που ζητείτε μέσω μιας προσευχής, διαλογισμού, κτλ) μπορεί να γίνει κάποια ασθένεια ή πρόκληση στο νοητικό, συναισθηματικό ή σωματικό επίπεδο.
Όσο μεγαλύτερη η πρόκληση, τόσο μεγαλύτερη η εξέλιξη. Ανακαλύπτω συχνά ότι άνθρωποι σε υψηλά επίπεδα πνευματικής εξέλιξης, έχουν και τις ανάλογες μεγάλες προκλήσεις. Η αρρώστια/πρόκληση γίνεται το ταχύρυθμο σεμινάριο στην εξέλιξη τους.
Δηλαδή γίνεται το σενάριο που επιλέγουμε να παίξουμε για τα οφέλη που θα μας προσφέρει, αλλά καθώς ζούμε και πρωταγωνιστήσουμε στο ρόλο αυτό, ανακαλύπτουμε ότι ο ρόλος αυτός μπορεί να μην είναι το ευκολότερο επιχείρημα μας.
«Χειρισμός προς όφελος μας». Ο 8ος λόγος γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται
Πολλές φορές, κάποια αρρώστια ή πρόκληση μας δίνει την ευκαιρία να έχουμε άλλα οφέλη, αρνητικά μεν, αλλά μοναδικά. Όλοι θυμόμαστε κάποια στιγμή που ισχυριστήκαμε ότι είμαστε άρρωστοι, για να μείνουμε σπίτι. Το γεγονός ότι θα είχαμε μια μέρα ησυχίας ήταν μεγαλύτερο όφελος από το χαμένο μεροκάματο.
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, πολλοί επιλέγουν κάποια ασθένεια/πρόκληση μόνο και μόνο γιατί τα οφέλη (το να έχουμε την προσοχή των άλλων, μια οικονομική βοήθεια που δεν θα είχαμε με άλλους τρόπους, την ευκαιρία να διαφέρουμε από τους άλλους που ζουν μία κανονική ζωή, κλπ) θα είναι μεγαλύτερα από ότι χωρίς αυτήν.
Χρειάζεται μια σοβαρή δόση θάρρους για να κάνουμε μια αυστηρή αξιολόγηση του εαυτού μας, ώστε να αποκτήσουμε επίγνωση των πράξεων μας, και να παραδεχθούμε τους λόγους που επιλέξαμε αυτούς τους χειρισμούς.
Επιλέγοντας την αποθυματοποίηση μας, αναγκαστικά πρέπει να ζήσουμε την ζωή μας, σύμφωνα με τα τρέχων πρότυπα της κοινωνίας και να κριθούμε βάση της επιτυχίας μας στο να ανταποκριθούμε σε αυτά τα πρότυπα. Τα θύματα νομίζουν ότι θα απαλλαγούν από αυτή τη διαδικασία αξιολόγησης λόγω της αρρώστιας/πρόκλησης τους, κάτι που δεν ισχύει όμως.
Οι άνθρωποι μας αξιολογούν σύμφωνα με το πόσο πολύ μπορούμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και ειδικά (ή μόνο) κατά την διάρκεια της φουρτούνας. Το θύμα μέσα μας, παίζει ένα εκπληκτικό παιχνίδι εναντίον μας. Εμείς τι θα κάνουμε για αυτό;
Συνεχίζεται…
Ξένια Ιωαννίδου
Δασκάλα Εναλλακτικών Θεραπειών
SRT, SpR, SuperConnection & GrecoDow Systems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου