Αποφάσισα να συνεχίσω την αναφορά μου πάνω στο θέμα «Γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται και πως μπορούν», γιατί πολλές φορές συναντώ τις απορίες των ανθρώπων σχετικά με τις εναλλακτικές θεραπείες. Οι θεραπείες SRT και SpR και πολλές άλλες γενικότερα μπορούν να αποφέρουν πιστεύω τα επιθυμητά αποτελέσματα όταν «δεν» υπάρχουν τα παρακάτω:
“Ανευθυνότητα” : Ο 4ος λόγος γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται
Κάποτε ήθελα να πετύχω έναν επιχειρηματικό στόχο τόσο πολύ, που τίποτα δεν μπορούσε να με αποτρέψει από το να επιδιώκω τον στόχο αυτό με πάθος. Παρόλα αυτά, η έκβαση ήταν τελείως αποκαρδιωτική.
Πιστός οπαδός της θεωρίας ότι «αν θέλεις να μάθεις να κάνεις κάτι καλά, πρέπει να ρωτάς κάποιον που πέτυχε σε αυτό τον τομέα», έκανα ακριβώς αυτό. Απελπισμένη ρώτησα το αυτονόητο: «Γιατί όχι εγώ;»
Ο άνθρωπος αυτός, ένας υπέροχα γλυκός και πετυχημένος επιχειρηματίας, με κοίταξε, κοντοστάθηκε άβολα, λίγο κοκκίνισε και μου απάντησε: «Δεν ξέρεις αρκετά.» Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τι εννοούσε.
Διάβαζα τα πάντα σχετικά με την επιχειρηματική ιδέα που επιδίωκα και θέλοντας πραγματικά να βελτιώσω τον εαυτό μου, παρακολουθούσα επί έτη πολλά, σεμινάρια αυτοβελτίωσης και ηγεσίας. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα ήταν τραγικό, όχι μόνο όσο αφορά το συγκεκριμένο στόχο αλλά και γενικότερα.
Τα χρόνια πέρασαν και εγώ με μεγάλο πόνο ψυχής, εγκατέλειψα αυτό το όνειρο. Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια έφτασα μπροστά στην Θεραπεία Πνευματικής Ανταπόκρισης (SRT). Με τη βοήθεια της θεραπείας και τη συνεχή επιδίωξη μου για αυτοβελτίωση, άρχισα πραγματικά να καταφέρνω...
με ευκολία πολλούς στόχους μου, βασιζόμενη στους νέους τρόπους προσέγγισης και ιδεολογίας που μου επέτρεψε η δυναμική αυτή.
Καθώς άρχισα να αναλαμβάνω όλο και περισσότερο την ευθύνη της δικής μου πραγματικότητας, και εξετάζοντας τις αλληλεπιδράσεις που είχε η νέα δυναμική μου σε ανθρώπους και καταστάσεις, άρχισα να κατανοώ το αυτονόητο: τι σημαίνει η φράση «Δεν ξέρεις αρκετά».
Τις περισσότερες φορές, βλέπουμε τη ζωή μέσα από μάτια που εισπράττουν την ενέργεια των άλλων (το σύνολο των σκέψεων & πράξεων τους δηλαδή), χωρίς να υπολογίζουμε και την δική μας προσφορά ενέργειας στην όλη κατάσταση.
Με λίγα λόγια «αυτοί μας χαλάνε τη ζωή» και εμείς δεν ευθυνόμαστε πουθενά. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Τα πάντα, είναι μια αλληλεπίδραση.
Ευκαιρίες υπάρχουν παντού και πάντοτε, σύμφωνα με τις ικανότητες μας. Το αν εμείς αντιληφθούμε και υπολογίσουμε σωστά τις καταστάσεις και λειτουργήσουμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της στιγμής, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Εγώ πάντως ήμουν τόσο αφοσιωμένη στο πόσο «άδικο ήταν το όλο σύστημα» και στο «γιατί να είναι τα πράγματα έτσι και όχι αλλιώς (πιο ευνοϊκά για μένα δηλαδή)» που δεν άφηνα περιθώρια να δω αντικειμενικά το πώς επηρεάζω το σύνολο της κατάστασης.
Πάρα πολλές φορές, αποφάσισα να αφήσω κάτι με το που έβλεπα τα πρώτα «γκρίζα συννεφάκια» στον ορίζοντα. Το ζητούμενο όμως μπορεί να ήταν να μείνω και να παλέψω. Καθώς άρχισα να αναλαμβάνω το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, άρχισα να λειτουργώ αλλιώς. Και αυτό είναι το βασικό στοιχείο.
Είμαστε το σύνολο των σκέψεων, αποφάσεων και πράξεων μας. Αν δεν μας αρέσει η πραγματικότητα μας, τότε θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη να «μάθουμε» να κάνουμε κάτι διαφορετικά.
“Πεποιθήσεις”: Ο 5ος λόγος γιατί οι άνθρωποι δεν θεραπεύονται
Όταν μάθαινα να οδηγώ, ο δάσκαλος μου έλεγε: «Μην κοιτάς το δένδρο, γιατί εκεί θα πέσεις. Κοίτα τον δρόμο μπροστά σου». Οι πεποιθήσεις μας (συνειδητές ή όχι) είναι οι ταμπέλες στην πορεία μας.
Όπου μας κατευθύνουν, εκεί πάμε. Αν πιστεύουμε ότι «δεν υπάρχουν αρκετοί άνδρες» ή ότι «όλες οι γυναίκες είναι κακές», τότε αυτό θα βρίσκουμε μονίμως μπροστά μας. Το σύμπαν ανταποδίδει το σήμα που στέλνουμε, θέλοντας πάντα να μας δικαιώσει. Κάποτε φανταζόμουν την χειρότερη πιθανή εκδοχή για την όποια κατάσταση, με το σκεπτικό ότι ήμουν ρεαλίστρια.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, η ζωή πάντα έφερνε τα πράματα έτσι ώστε η έκβαση, ήταν πολύ χειρότερη από την πιο δυστυχισμένη φαντασίωση μου. Το ένα δακρύβρεχτο σενάριο ακολουθούσε το άλλο, τόσο που οι φίλοι μου έλεγαν: «μα όλα σε σένα συμβαίνουν».
Αυτός ο τελευταίος λόγος, είναι ίσως ο δυσκολότερος να αντιληφθούμε και να αλλάξουμε γιατί βασίζετε πάνω σε χιλιάδες στιγμές και συνήθειες που καθιέρωσαν την υπόσταση τους επάνω μας.
Η πεποίθηση ότι ο πόνος είναι ο μόνος αξιόλογος τρόπος μέσα από τον οποίο μπορούμε να μάθουμε, είναι ίσως η τραγικότερη όλων των πεποιθήσεων του δυτικού πολιτισμού. Περισσότερα για το θέμα αυτό σε μελλοντικά άρθρα.
Συνεχίζεται…
Ξένια Ιωαννίδου
Δασκάλα Εναλλακτικών Θεραπειών
SRT, SpR, SuperConnection & GrecoDow Systems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου