''Κάθε σπίτι έχει και το δικό του καρβουνάκι, μικρό ή μεγάλο..''
Σε αυτόν τον κόσμο είναι γραφτό να σε φέρουν δύο άνθρωποι, που την σωστή στιγμή, ίσως μάθεις το γιατί.. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μείνουν μαζί, μπορεί να χωρίσουν, μπορεί να χάσεις τον έναν, μπορεί να χάσεις και τους δύο.
Υπάρχουν όμως μυστικά, που αυτοί οι άνθρωποι κρατούν μέσα τους, σαν φυλαχτό. Γιατί ότι κι αν έκαναν, σωστό ή λάθος, πάντοτε θα υπήρχε κάτι μέσα τους. Κάποιος πόνος, κάποιο παράπονο, κάποια αδυναμία, κάποιος θυμός.
Γιατί είναι σαν εσένα… Άνθρωποι.. Μαχητές στην ζωή. Μαχητές κρυφοί.. Αν δεν ήταν γραφτό να σε φέρουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, ίσως εσύ να μην γινόσουν μαχητής ή μαχήτρια.
Τα συναισθήματα και το αίσθημα της αδικίας, πάντα υπερβαίνουν την ψυχρή μας λογική. Μέχρι να έρθει η ώρα να την βρούμε μπροστά μας. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι, έδωσαν την μισή τους ζωή να σε μεγαλώσουν κι ας έκαναν λάθη, όπως όλοι μας. Έμαθες όμως ποτέ για την ζωή τους;;
Έμαθες το κρυφό πόνο της ψυχής τους;;
Σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτήν την εποχή, η λέξη ''οικογένεια'' έχει χάσει το νόημά της.. Γιατί μέσα σε μια οικογένεια, είναι όλοι γνωστοί – άγνωστοι που ακολουθούν μόνο κανόνες, πρέπει, θελήματα και ταμπέλες. Δεν βλέπει ο ένας τον άλλον ως απλό ανεξάρτητο άνθρωπο.
Βλέπουν μόνο τις ταμπέλες ''πατέρας'' , ''μητέρα'', ''παιδί'', ''γιαγιά'', ''παππούς'', κλπ… Η μαγεία του απλού ανθρώπου χάνεται, μέσα σε ονόματα και περιγραφές.
''Έχω ζήσει κι εγώ δύσκολα χρόνια, από τότε που ήμουν μηνών ακόμα.. Δεν μπορούσα να περπατήσω καλά και να ζω μια απλή ζωή, γιατί είχα γεννηθεί με πρόβλημα στα πόδια και έβγαιναν από την θέση τους..
Έπαιζαν οι φίλες μου έξω και τις κοιτούσα.. Πήγαινα να παίξω όμως σχοινάκι μαζί τους.. Μόλις πηδούσα, έβγαιναν τα πόδια μου από την θέση τους.. Ερχόταν ο πατέρας μου, με έπαιρνε στην αγκαλιά του και με κουβαλούσε μέχρι το σπίτι..
Μου έβαζαν τα πόδια μου στην θέση τους και ξέρεις μετά τι έκανα;;; Έβγαινα ξανά έξω να παίξω.. Είχα πείσμα. Δεν τα παρατούσα κι αυτό συνεχίζω να κάνω. Μην σταματάς λοιπόν.. Είσαι μαχήτρια..''
Αυτό είναι ένα πολύ μικρό παράδειγμα από την ζωή μιας μόνο Μαχήτριας.. Και υπάρχουν εκατομμύρια παραδείγματα εκεί έξω.. Παραδείγματα από μητέρες και πατέρες, που χωρίς σκέψη θα έδιναν την μπουκιά από το ψωμί τους για να μην πεινάσεις εσύ, αλλά αυτοί..
Και δεν στο λένε, μέχρι να το μάθεις κάποια μέρα τυχαία.. Γίνονται αντιδραστικοί, θυμωμένοι, παραπονεμένοι, πιεστικοί, γιατί αυτά τα μυστικά τα κρύβουν μέσα τους και δεν θέλουν να υποφέρεις, όπως υπέφεραν εκείνοι. Δεν ζήτησες όμως να μάθεις αυτά τα μυστικά, ούτε εσύ, ούτε εγώ…
Άλλοι χάνουν τα παιδιά τους πριν τα κρατήσουν στην αγκαλιά τους, άλλοι παλεύουν να μην τα χάσουν από την αγκαλιά τους κι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν τα δικά τους…
Το να είσαι πατέρας και μητέρα είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στον πλανήτη Γη.
Ο πατέρας δουλεύει σαν το σκυλί, μία δύο και τρεις δουλειές, χωρίς εσύ να το γνωρίζεις.. Για να μπορεί να τρώει η οικογένειά του..
Η μητέρα υποφέρει και πριν, αλλά και μετά τη γέννηση του παιδιού τους.. Αλλά δεν το θυμάται πια.. Δεν την νοιάζει ο πόνος κι η δυσκολία όταν κρατήσει το παιδί της ή όταν υιοθετήσει ένα παιδί..
Μετά προσπαθεί για όλη της την υπόλοιπη ζωή. Δουλεύει πια κι αυτή.. Φροντίζει ολόκληρη την οικογένεια της και κάνει τα πάντα για αυτήν. Κι ας κάνουν λάθη.. Ανθρώπινο δεν είναι;;;
Είπες ποτέ στην μητέρα σου, πως είσαι περήφανος / η για αυτήν ;;;;;
Είπες ποτέ στον πατέρα σου, πως είσαι περήφανος / η για αυτόν ;;;;;
Δεν σκέφτηκες πως τους αξίζει επιτέλους να τους δει κάποιος ως Μαχητές της ζωής;;;;
Ρώτησες ποτέ να μάθεις αυτά που δεν θυμάσαι;;;
Όταν είχες ατύχημα ή αρρώστια, ρώτησες να μάθεις πως παρακαλούσαν τον Χριστό να το πάθουν αυτοί κι όχι εσύ;;
Ρώτησες να μάθεις πως ένιωθαν, όταν κάποια στιγμή, μπορεί να μην είχαν χρήματα να αγοράσουν λίγο ψωμάκι για να φας;;
Αν κάποια στιγμή φύγουν από την ζωή σου, εσύ θα κλάψεις… Γιατί όμως;;
Για την λέξη ''πατέρας'' ;;; Για την λέξη ''μητέρα'' ;;;
Μάθε τους μαχητές που έχεις μέσα στο σπίτι σου. Μάθε τους.. Νιώσε τους.. Και μην ξεχάσεις να νιώσεις περήφανος και περήφανη για αυτούς. Γιατί όλοι τους θα ήθελαν να ακούσουν αυτή την φράση από το στόμα του παιδιού τους, όπως και το παιδί θέλει να την ακούσει από αυτούς..
Γιατί αυτοί είναι σαν εσένα κι εσύ είσαι σαν αυτούς..
Μητέρα, Πατέρα, είμαι περήφανη για τον καθένα ξεχωριστά. Για αυτά που πέρασε ο καθένας ξεχωριστά και οι δύο μαζί. Για το φαγητό που δεν μου έλειψε. Για όλα όσα σας έλειψαν για εμένα.. Και πιο πολύ είμαι περήφανη, γιατί όλα με οδήγησαν να γίνω μια Μαχήτρια της ζωής…
Είμαι περήφανη για την κάθε μαχήτρια μάνα και τον κάθε μαχητή πατέρα. Γιατί όλοι εσείς, που είστε τα παιδιά τους, είστε οι Μαχητές τους παρόντος και του μέλλοντος.
Οι Μαχητές της Ειμαρμένης..
Οι Μαχητές του Χριστού…
Πάρτε τους μια αγκαλιά και πείτε τους πως είστε περήφανοι και περήφανες..
Κι αν δεν τους έχετε πια κοντά σας, σκουπίστε το δάκρυ της λύπης και της ενοχής. Κοιτάξτε τον ουρανό, αφήστε το δάκρυ της χαράς να κυλίσει στο φωτεινό προσωπάκι σας. Και πείτε τους πόσο περήφανοι και περήφανες είστε.
Γιατί ο Χριστός, τέτοια μηνύματα δεν τα αφήνει ΠΟΤΕ να χαθούν στον άνεμο…
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ
ΜΙΧΑΕΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου