Μην χάνεσαι μέσα στο πρόβλημα..
Κάθε πόρτα της ζωής που διαβαίνουμε κρύβει μια ή και περισσότερες ανθρώπινες ιστορίες, άλλες στενάχωρες, άλλες εύθυμες, ορισμένες μας κάνουν να προβληματιστούμε, αλλά στο τέλος τους, κάθε μια ιστορία έχει πάντα να μας δώσει κάτι. Αυτό που μπορεί να πάρουμε, είναι μια ανταλλαγή απόψεων, πληροφοριών, εμπειριών για το πόσο σκληρή είναι η φύση της ζωής εκεί έξω στον πραγματικό κόσμο.
Ακούς, βλέπεις, πράττεις, συντρέχεις τον πλησίον σου, γνωστό και μη. Το θέμα είναι πόσο θα αφήσεις να σε επηρεάσει το πρόβλημα κάποιου δικού σου ατόμου ή ενός άγνωστου.
Αν αφεθείς για να μπεις στον ψυχικό κόσμο του άλλου, ώστε να μπορέσεις να τον κατανοήσεις θα χαθείς!
Oπότε πρόσεχε ποια πόρτα ανοίγεις πρώτα, κι αν μετέπειτα την ανοίξεις, μην αφήσεις να απορροφήσει το σώμα σου, το μυαλό και το “είναι” σου, μια χαώδης ψυχική ανισορροπία κάποιου άλλου, διότι θα χαθείς σαν τον οποιοδήποτε διαβάτη που μπαίνει στον Λαβύρινθο.
Αυτός δεν κρύβει τέρατα και μίτους για να έχεις κάποιο να σε σώσει ή να σε φάει, έχεις κάτι χειρότερο, μια τεραστία μαύρη τρύπα που θα σε οδηγήσει σε μέρη που δεν έχουν γυρισμό και όλο θα χάνεσαι αντί να μπορείς να βρεις το φως.
Θα έχεις πέσει σε ένα τέλμα της ζωής σου χωρίς να το έχεις καταλάβει, μια ατελείωτη λούμπα που αντί να κάνεις πράγματα για να σωθείς ή να προοδεύσεις θα χάνεσαι όλο και περισσότερο.
Θα περάσουν μέρες, μήνες, χρόνια ανεκμετάλευτα χωρίς να έχεις δώσει κάτι το ουσιώδες σε κάποιον ή ακόμα και στον εαυτό σου. Θα σκεφτείς ότι μιλώ για παραμυθένιους κόσμους που κρύβουν πόρτες (Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, χριστουγεννιάτικο εφιάλτη, Νάρνια και αλλά παραμύθια ), αλλά η πορεία της ζωής μας μπορεί να παραλληριστεί με άπειρους τρόπους!
Με πόρτες, σταυροδρόμια, νησιά, θάλασσες, καντήλια, τρένα και ότι ο νους μας μπορεί να σκεφτεί, να φανταστεί και να το υποστεί για να γίνει αντιληπτό από τον ίδιο, αλλά και από τους άλλους.
Πάντως είναι ωραίο να είσαι ατρόμητος για να ανοίξεις τέτοιες πόρτες μεγάλες, μικρές, βαριές, μεταλλικές, ξύλινες, ελαφριές, σχεδιασμένες από κάθε τι φανταστικό ή μη.
Σαν ατρόμητος που είσαι έχεις θάρρος, σου αρέσει να εξερευνάς το άγνωστο, απρόσμενο και δεν φοβάσαι τις φουρτούνες, τους τυφώνες, τις θεομηνίες, τους σεισμούς είσαι σαν ένας αμετακίνητος βράχος που δεν ραγίζει ή σπάει, αλλά μένει ακλόνητος στην θέση του δίνοντας την λύση σε όσους δεν μπορούν να την βρουν μονοί τους.
Συνοψίζοντας έχουμε δυο σενάρια για το πως θα αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, το ένα είναι να μην μπορέσεις να βρεις λύση, το άλλο είναι να μπορείς και επίσης να χαθείς μέσα σε αυτό. Μπορεί να δώσεις πράγματα παρόλα αυτά χωρίς να πάρεις. Το θέμα είναι εσύ τι θα κανείς και όχι εγώ ή κάποιος άλλος.
Εσύ μπορείς να μην είσαι τίποτα από όλα αυτά που είπα πριν; Α όχι μην κλέβεις προσπερνώντας την πόρτα χωρίς να την ανοίξεις! Θα μου πεις μια λύση είναι αυτή. Αλλά τότε είσαι φυγόπονος και δειλός.
Μονό την φυγή ξέρεις, μην περιμένεις να σε βοηθήσει κάποιος όταν δεν βοηθάς, γιατί όταν θα χρειαστείς την βοήθεια ούτε και ο ίδιος σου ο εαυτός θα το κάνει.
Πάνω από όλα αλτρουισμός προς τους άλλους. Μόνο έτσι θα καθαρίσει η ψυχή σου…
Χρήστος Κορφοξυλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου