Και έπαθα, και έμαθα και σηκώνω ανάστημα για να πάω παρακάτω...Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να κάνω απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Ποτέ δεν με “έκαιγε”, ποτέ δεν με συγκινούσε η αλλαγή του έτους και όλα αυτά τα κλισέ περί νέου εαυτού που πάει πακετάκι με την νέα χρονιά. Τα θεωρούσα χαζά, ανώφελα και ανούσια από τη στιγμή που είναι μόνο λέξεις της στιγμής και τίποτα παραπάνω.
Και κάπως αυτό άλλαξε φέτος. Κάπως, με το που ξεκίνησα να μετράω αντίστροφα για τη νέα χρονιά που ετοιμαζόταν να μπει, πέρασε η προηγούμενη χρονιά σαν αστραπή μπροστά από τα μάτια μου. Πόσες στιγμές. Πόσες μικρές νοητές φωτογραφίες. Πόσοι άνθρωποι. Πόσα μέρη. Πόσα συναισθήματα.
Όλα πολύ την χρονιά που πέρασε. Όλα στα κόκκινα. Νεύρα, ένταση, κούραση απογοήτευση, στεναχώρια. Όλα πολύ. Όλα στα κόκκινα. Γέλιο, χαρά, ευτυχία.
Και ξαφνικά κατάλαβα, κατάλαβα πως όντως με κάθε νέα χρονιά είσαι και ένας καινούργιος άνθρωπος. Κάθε χρονιά κάτι σου παίρνει και κάτι σου δίνει. Κάθε χρονιά σε αλλάζει και λίγο, σε επαναπροσδιορίζει.
Λειαίνει λίγο τις άκρες σου ή τις οξύνει. Κάθε χρονιά παίρνει και ένα κομμάτι σου και το αντικαθιστά με κάτι άλλο. Με κάτι που σου λείπει ή με κάτι που ποτέ δεν ήθελες να έχεις.
Εμένα φέτος μου έδωσε λίγη παραπάνω αναισθησία. Λίγο πιο “χοντρό” δέρμα. Το είχα ανάγκη μπορώ να πω. Πολύ ευαίσθητη είχα γίνει και το ελάχιστα πιο “χοντρό” δέρμα θα κάνει διαφορά. Ήδη έχει κάνει.
Μου έδωσε και αγάπη. Πολλή αγάπη. Από ανθρώπους που ήταν στη ζωή μου και δεν είχαν καταφέρει να εκφραστούν όπως θα ήθελαν. Και από άλλους, νέους, που τους γνώρισα τη χειρότερη στιγμή και την μετέτρεψαν στην καλύτερη.
Γνώρισα και ανθρώπους που ήρθαν για να μείνουν και το ξέρω καλά. Συνοδοιπόροι σε αυτό το μακρύ ταξίδι μέσα στον χρόνο.
Αυτή η χρονιά μου έδωσε μαθήματα. Και πολλά, πολλά χαστούκια. Αλλά τα άξιζα. Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις λένε. Και έπαθα. Και έμαθα.
Έμαθα να υψώνω το ανάστημά μου όποτε χρειάζεται και να ρίχνω τα μούτρα μου όταν είμαι λάθος. Έμαθα να βάζω νερό στο κρασί μου για πράγματα αλλά έμαθα και να μην σηκώνω μύγα στο σπαθί μου όταν με πατάνε.
Αυτή η χρονιά είχε λίγο από όλα. Και πλέον, με σιγουριά, μπορώ να πω πως, ναι, ένας νέος εαυτός γεννάται κάθε που αλλάζει ο χρόνος.
Ο παλιός δίνει τη θέση του στον καινούργιο. Και κάθε εμπειρία, κάθε μικρό κομμάτι που αλλάζει μένει ανεξίτηλα χαραγμένο μέσα σου, για να θυμάσαι και να πορεύεσαι. Να κάνεις σωστές ή λάθος επιλογές για τους σωστούς λόγους.
Στην νέα χρονιά. Στους νέους εαυτούς. Στις νέες εμπειρίες. Σε όλα όσα θα έρθουν και σε όλα όσα έφυγαν!
Άντζελα Καμπέρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου