Η αυστηρότητα που έχουμε μάθει να βλέπουμε σε συνανθρώπους μας και να τους κατατάσσουμε σε απόμακρους, στην πραγματικότητα εκδηλώνει φόβο εμπιστοσύνης. Κάποτε στην ζωή του ανθρώπου αυτού και μάλιστα στην πολλή αρχή της, χάθηκε η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους μέσα από γεγονότα τα οποία δεν μπορούσε να τα καταλάβει, να τα ξεχωρίσει και φυσικά ούτε να τα εκφράσει.
Έτσι όταν έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο αυστηρό, θα ξέρουμε ότι κρύβει μέσα του το «γκρέμισμα της εμπιστοσύνης».
Η αυστηρότητα λέει, φοβάμαι, φοβάμαι ότι θα πληγωθώ και μάλιστα το έχω σίγουρο.
Άρα όσο πιο αυστηρός είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο έχει γκρεμιστεί η εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους.
Κάποιες φορές οι γονείς, χωρίς κι εκείνοι να φταίνε, φτάνουν στο σημείο να φοβερίσουν το παιδί τους με σκοπό να το συνετίσουν. Όμως στο πως βιώνει το κάθε παιδί όλο αυτό το κομμάτι, το μαθαίνουμε πια όταν είναι ένας ενήλικας γεμάτος από αυστηρότητα.
Η αυστηρότητα αυτή που ο ενήλικας βγάζει προς τα έξω, εκδηλώνεται ως σκληρότητα προς τα μέσα.
Δηλαδή αυτό το άτομο είναι σκληρό και «άκαρδο» προς τον εαυτό του και αυτή η σκληρότητα βγαίνει ως αυστηρότητα στους άλλους συνανθρώπους του. Και φυσικά όσο περισσότερη αγάπη – αδυναμία έχει στους κοντινούς του ανθρώπους, είναι και πιο αυστηρός.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου