Μη βιαστείς να απαντήσεις. Με την ερώτηση αυτή, δεν σε ρωτώ αν γέμισες την κούπα σου με καφέ, τσάι ή το αγαπημένο σου ρόφημα. Το πιθανότερο είναι ότι το έκανες. Τι έκανες όμως με την κούπα των συναισθημάτων σου. Την γέμισες; Τι έβαλες μέσα;
Αυτά που έβαλες μέσα σε κάνουν να νοιώθεις ότι υπάρχει στη ζωή σου στοργή, αγάπη, ασφάλεια και φροντίδα; Λένε ότι οι πιο σημαντικές ανάγκες της βρεφικής και παιδικής ηλικίας είναι αυτές. Κανείς όμως δεν λέει ότι σταματούν στην ενήλικη ζωή. Το αντίθετο μάλιστα. Αποκτούμε όλο και μεγαλύτερη επίγνωση αυτών των αναγκών και η ευθύνη για την φροντίδα τους ανήκει σε μας.
Και ευτυχώς για δική μας βοήθεια υπάρχει η κούπα των συναισθημάτων που ανάλογα με το πόσο γεμάτη είναι και τι περιέχει, μπορεί και λειτουργεί ως πυξίδα αποφάσεων και δράσεων. Η κούπα αυτή είναι ατομική.
Την κούπα μας μπορούμε να την φτιάξουμε με την φαντασία μας όπως θέλουμε. Τη δική σου κούπα πως την φαντάζεσαι; Τι μέγεθος θέλεις να έχει; Είναι μικρή ή μεγάλη; Η λαβή της έχει κάποιο σχέδιο ή είναι χωρίς λαβή; Το χρώμα της, ποιο είναι;
Όταν την βλέπεις, σε φτιάχνει; Όταν την αγγίζεις; Το υλικό της; Από τι υλικό είναι φτιαγμένη; Καλύτερα να προτιμήσεις ένα άθραυστο υλικό. Εσύ διαλέγεις. Όπως διαλέγεις και τι θα βάζεις μέσα σε αυτή. Κάθε μέρα να διαλέγεις. Κάθε στιγμή. Και να το κάνεις συνειδητά.
Και συνειδητά να βάλεις μέσα στην κούπα σου μια μια τις φορές που έχεις καταφέρει κάτι μικρό ή μεγάλο και ένιωσες το συναίσθημα της επιτυχίας.
Και να συνεχίσεις, με κάθε στιγμή που δίνεις την βοήθειά σου στον συνάνθρωπο ή για κάποιον θεάρεστο σκοπό και έτσι ζωντανεύει μέσα σου το αίσθημα της προσφοράς.
Να προσθέσεις επίσης κάθε στιγμή που γίνεσαι εσύ ο αποδέκτης άνευ όρων βοήθειας και πλημμυρίζεσαι από το αίσθημα της ευγνωμοσύνης. Να βάλεις μέσα και κάθε στιγμή παιχνιδιού, κάθε στιγμή ξεγνοιασιάς.
Ακόμα και εκείνη τη στιγμή που σιγοτραγουδάς ή σφυρίζεις το αγαπημένο σου τραγούδι. Και το απολαμβάνεις. Η κούπα σου αρχίζει να γεμίζει με όμορφα λουλούδια και εσύ νοιώθεις υπέροχα. Κάθε στιγμή που έρχεσαι κοντά με τους αγαπημένους σου γίνεται μοναδική.
Αναγνωρίζεις ότι είναι εκεί για σένα και εσύ για αυτούς και το συναίσθημα της οικειότητας ανθεί.
Η συναισθηματική κούπα σου εμπλουτίζεται κάθε μέρα. Με κάθε στιγμή τρυφερότητας. Μια γλυκιά καλημέρα, ένα όμορφο χαμόγελο, ένα απαλό χάδι, μια ζεστή αγκαλιά, μια φιλική χειρονομία.
Και άλλες μοναδικές ευωδιαστές στιγμές γεμίζουν την κούπα σου και σε κάνουν να ξεχειλίζεις από αγάπη. Η κούπα σου ακτινοβολεί χαρά κι εσύ λάμπεις. «Αχ! Τι υπέροχο», σκέφτεσαι και μέσα μια φωνούλα σου λέει «Σιγά. Μην υπερβάλουμε κιόλας. Αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια»
Εντάξει. Θα συμφωνήσω μαζί σου. Ίσως κάποιες φορές να μην έρχονται όλα ρόδινα. Οι αναποδιές, οι ανατροπές, η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα μπορούν να πλησιάσουν ή και να χωθούν στην κούπα.
Και τότε, εκείνη σαν πυξίδα, αναλαμβάνει δράση και πάντα σου δείχνει τον δρόμο. Μήπως χρειάζεται να επαναπροσδιοριστείς, να κάνεις διορθωτικές κινήσεις; Να αλλάξεις κάτι ή αν αποδεχθείς κάτι;
Δεν ξέρω. Ο εαυτός σου όμως ξέρει. Και στην ησυχία, σου δίνει τις απαντήσεις. Γι’ αυτό από σήμερα το βράδυ και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου και ρώτησε τον : «Εαυτέ μου, με τι γέμισες την κούπα σου σήμερα;» και αφουγκράσου ό,τι σου πει.
Έλενα Νικολοπούλου - enallaktikidrasi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου