Αν μου ’μενε μια κουβέντα ακόμα να σου ψιθυρίσω πριν το τέλος, αυτή θα ’τανε :
Μάθε παιδί μου να αγαπάς και άστα όλα τα άλλα. Αλλά για να μάθεις να αγαπάς, πρέπει την αγάπη πρώτα να μάθεις νοιώθοντας, τι πράγμα είναι! Όχι εγκεφαλικά να σεργιανίζεις τη λέξη τούτη από κορμί σε κορμί και να ξετσιπώνεις την ουσία της επειδή ο πόθος σε έχει κυριεύσει, γιατί το νόημά της είναι βαρύ, και οι ώμοι του ανθρώπου δεν την αντέχουν.
Η αγάπη χρέος είναι, και σαν όλα τα χρέη με πονηριά την ντύνει η λογική προσπαθώντας από πάνω της να την ξετινάξει. Γι αυτό και ακούς όλα αυτά τα “δεν με αγαπάς αν δεν…”. Τσακάλι στην πονηράδα είναι ο άνθρωπος και φορτώνει τα χρέη του στους άλλους. Έτσι σκέφτηκε και δημιούργησε το “αν με αγαπάς θα…”, και το “σε αγαπώ γιατί…”.
ΧΡΕΟΣ σου λέω είναι η αγάπη. Το πρώτο και το μοναδικό ετούτης της ζωής. Μα πρέπει να την αφήσεις μέσα σου να μπει, να οργιάσει με την καρδιά σου, να κάψει τα πνευμόνια σου, να καταστρέψει το μυαλό σου, να βιάσει τα κύτταρά σου, και στο τέλος αφού αυτή έχει κατακτήσει το σαρκίο σου γεμίζοντάς το με την ψυχή της, να τη νοιώσεις να βγαίνει στα έξω σου με κάθε σου ματιά ντύνοντας με ομορφιά όπου κοιτάζεις.
Πηγή από fb: Dimitris Nomikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου