Ώριμη αγάπη........!!!

Οι περισσότερες σχέσεις αρχίζουν με πάθος ή έρωτα, και αυτό συμβαίνει γιατί ο έρωτας, η εγγύτητα και η εμπιστοσύνη είναι ανάγκες πανανθρώπινες. Μερικές φορές, όμως, η συμπάθεια, η σαγήνη ή το «ψιλογουστάρισμα» συγχέονται με τον αυθεντικό έρωτα. 

Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και συμβαίνει επειδή ακριβώς η λαχτάρα μας για αγάπη είναι τόσο ισχυρή σε σημείο να «ερωτευόμαστε τον ίδιο τον έρωτα» και να υπερβάλουμε/υπερεκτιμούμε τα συναισθήματά μας, γιατί θέλουμε τόσο πολύ να τα ζήσουμε…

Ιδιαίτερα ευάλωτοι στον έρωτα γινόμαστε σε περιόδους όπου βιώνουμε την καθημερινότητα και τη ζωή μας γενικότερα ως βαρετή ή αποτελματωμένη. Στην περίπτωση αυτή, ο έρωτας αποτελεί διέξοδο από την ανία μας, δροσιά για τη διψασμένη μας ψυχή και, ως εκ τούτου, το αποτελεσματικότερο ψυχοτρόπο διάθεσης…

Τι σημαίνει, όμως, ώριμη αγάπη; Με πόση αγάπη θα ήμασταν ευχαριστημένοι ώστε να νιώθουμε γαλήνη και συναισθηματική ασφάλεια; Τι μας κάνει ξεχωριστούς στα μάτια κάποιου που λέει πως μας αγαπά; 

Είναι ίδιοι οι λόγοι για τον καθένα; Αν όχι, αυτό σημαίνει πως είμαστε κάθε φορά ένας άλλος για αυτόν που μας αγαπά; Αν ναι, είναι -στην περίπτωση αυτή- όλοι οι άλλοι ίδιοι μεταξύ τους;

Πόσοι από εμάς αναρωτήθηκαν -πέραν του να θέλουμε να αγαπηθούμε- τι εμείς οι ίδιοι είμαστε διατεθειμένοι ή μπορούμε να δώσουμε όταν αγαπήσουμε κάποιον; 

Τι θεωρείται ως πολύ και τι ως λίγο; Με ποιον τρόπο κρίνεται αυτό; Είναι βέβαιο πως η αγάπη δεν μπορεί να κτιστεί πάνω στο πάθος, αλλά, από την άλλη, μπορείς να νιώσεις έντονο πόθο για κάποιον, δίπλα στον οποίο νιώθεις απόλυτα ασφαλής; Ταυτόχρονα, η αμφιβολία αποτελεί ένδειξη εικονικού έρωτα. Τι από όλα αυτά ισχύει και σε ποιες αναλογίες;

Μπορούμε να αγαπάμε χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί; Μήπως στην περίπτωση αυτή είμαστε δέσμιοι του υποσυνείδητού μας; 

Αν ναι, αυτό σημαίνει πως δεν είμαστε αυθεντικά ελεύθεροι, δεν αγαπάμε ελεύθερα, γιατί αυτό που θεωρούμε ως αγάπη καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από δυνάμεις σκοτεινές, ανεξέλεγκτες και προσδοκίες ανεκπλήρωτες…

Χλιαρές σχέσεις -όπου «αγαπάμε» μόνο κάποιες πλευρές του Άλλου, ενώ κάποιες άλλες τις θεωρούμε λιγότερο ελκυστικές ή ακόμα και απωθητικές- οδηγούνται αργά ή γρήγορα σε συναισθηματικό αδιέξοδο. Σε μια αυθεντικά στενή σχέση, δεν ξεσκαρτάρουμε ΤΙΠΟΤΑ. 

Αγαπάμε τον Άλλον ως σύνολο, ως το ολόκληρο άτομο που είναι, δηλαδή ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. Στην ώριμη αγάπη, ο Άλλος ΔΕΝ είναι ΜΟΝΟ υπέροχος και καταπληκτικός αλλά κάποιες φορές γκρινιάρης και κουραστικός…

Η αμφιβολία σε μια σχέση αποτελεί σήμα κινδύνου πως κάτι δεν πάει καλά σε αυτήν. Αυτό το «κάτι», όμως, δεν αφορά απαραίτητα την ίδια τη σχέση. Μπορεί κάλλιστα να αφορά εμάς τους ίδιους. Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από τη χρέωση προσωπικών μας ανεπαρκειών ή εκφράσεων δικών μας συναισθηματικών κενών ή ανασφαλειών στη σχέση και στον Άλλον. 

Στην περίπτωση αυτή, ο κίνδυνος αποχώρησης από τη σχέση είναι μεγάλος, που, αν γίνει πράξη, είναι βέβαιο πως θα κουβαλάμε στις αποσκευές μας τις ίδιες προσωπικές δυσκολίες και στην επόμενή μας σχέση. 

Η συνειδητοποίηση πως υπάρχει πρόβλημα δεν είναι από μόνη της αρκετή. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, επίσης, σε τι συνίσταται το λάθος ή το πρόβλημα αυτό…

Ώριμη και αυθεντική αγάπη σημαίνει να έχουμε την ικανότητα να βιώνουμε βαθιά και αυθεντικά συναισθήματα για το/τη σύντροφο μας. Υπάρχει αρκετή δόση αλήθειας στη ρήση που λέει πως «Για να αγαπήσεις κάποιον, θα πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου». 

Η ύπαρξη καλής αυτοεκτίμησης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για την αποδοχή όσο και για την εκδήλωση αγάπης, καθώς και για τη δυνατότητα να μπορούμε να βλέπουμε ανάμεσα από τα «κρυφά κίνητρά» μας. 

Εάν έχουμε αυτογνωσία για το ποιοι είμαστε και το τι θέλουμε, τότε μπορούμε να ζητήσουμε περισσότερα από τη ζωή μας. Η παραμονή σε μια χλιαρή και συμβατική σχέση μόνο χρησιμοποίηση του Άλλου, απόδειξη ανασφάλειας και ανάγκης επιβεβαίωσης αποτελεί… 
 
Ένα άλλο πιθανό και «κρυφό κίνητρό» μας μπορεί είναι ο φόβος μας να τολμήσουμε να παραδεχθούμε συναισθήματα που τρέφουμε κατά βάθος για τον Άλλον. 

Χρειάζεται αρκετή αυτοεκτίμηση και τόλμη για να φθάσουμε σε σημείο να εμπιστευθούμε και να αφεθούμε σε μια σχέση, καθώς και για να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε. Αντιλήψεις του τύπου «έχει λάθος επάγγελμα», «λάθος οικογενειακό background», «ολίγον κοντός» κ.τ.λ. αποτελούν αρκετές φορές άλλοθι απέναντι σε δικούς μας φόβους ή ανεπάρκειες…

Ωριμη αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνον ανάμεσα σε δύο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ανθρώπους που δεν αγαπούν ο ένας τον άλλον για αυτά που ΕΧΕΙ και ΚΑΤΕΧΕΙ, δηλαδή δόξα, χρήμα, δύναμη, κύρος, εξουσία και άλλα παρόμοια, αλλά για αυτά που ΕΙΝΑΙ, δηλαδή για ποιότητες και αξίες αφηρημένες και διαχρονικές που τον/την χαρακτηρίζουν ως άτομο.

Ώριμη αγάπη σημαίνει, επίσης, να νιώθουμε αυτόνομοι, την ίδια στιγμή που ο Άλλος είναι εξαιρετικά σημαντικός συναισθηματικά για εμάς. 

Να μπορούμε να νιώθουμε ενοχή, αλλά και να συγχωρούμε. Να κάνουμε κοινά όνειρα ζωής αλλά ταυτόχρονα να βλέπουμε τον Άλλον και ως κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό από εμάς, που δεν έχει απαραίτητα ταυτόσημες με εμάς επιθυμίες για το κάθε τι. 

Εάν είμαστε ανασφαλείς και άκαμπτοι, δεν θα καταφέρνουμε να διατηρούμε κανενός είδους σχέση αγάπης. Η ωριμη αγάπη σημαίνει συνεχές ενδιαφέρον για τον ισότιμο με εμάς Άλλον και όχι συνεχή προσωπική μας επιβεβαίωση και επικράτηση…

Ωριμη αγάπη σημαίνει, επίσης, και ικανότητα συνάντησης και διαχείρισης της επιθετικότητας που μπορεί ξαφνικά να προκύψει στη σχέση δύο ξεχωριστών ατόμων που μοιράζονται τόσα πολλά, και κυρίως την ίδια τους τη ζωή. 

Θα πρέπει να μπορούμε να αποδεχόμαστε πως στην αγάπη του καθενός μας υπάρχει πάντα και κάποια δόση αμφιθυμίας που εμπεριέχεται στους όρους όχι μόνο της αγάπης αλλά και αυτής της ίδιας της ζωής…

Ώριμη αγάπη σημαίνει υπεράσπιση των συναισθημάτων μας, παρά την όποια αμφιθυμία, δυσκολία ή πειρασμό για φυγή προς κάτι ευκολότερο. Το δύσκολο δεν είναι να βρούμε κάποιον να αγαπήσουμε αλλά να μπορούμε να αγαπάμε αυτόν/αυτήν που έχουμε…

Η ανώριμη αγάπη λέει: «Σ΄αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει: «Σε χρειάζομαι επειδή σ΄ αγαπώ» (Erich Fromm).





http://www.i-psyxologos.gr