Η μάσκα και το προσωπείο, είναι δύο «οδηγοί» που μας αναγκάζουν να «παίζουμε» «κρυφτό» με όλο μας το περιβάλλον.
Να λέμε άλλα, αλλά να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε άλλα.
Να κάνουμε άλλα, αλλά να θέλουμε άλλα.
Και σε αυτό το άλλα, πάντα κάτι αποζητάμε.
Τι αποζητάμε άραγε επιβεβαίωση ?
Αναγνώριση ?
Αποδοχή ?
Μα γίνεται φοράμε τη μάσκα και να νομίζουμε ότι ο άλλος μας ξέρει ? Άσε που τις περισσότερες φορές και ο άλλος μάσκα φοράει.
Δύο μάσκες – προσωπεία όταν κάνουν παρέα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο καθένας τελικά κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό.
Μπορεί να ζούμε με «ασφάλεια» και να νομίζουμε ότι ο άλλος δεν καταλαβαίνει το προσωπείο μας, αλλά δυστυχώς το προσωπείο μας μεταφέρεται στην ζωή μας. Έτσι η ζωή μας αποκτά όλο και πιο επώδυνα μονοπάτια κι εκεί μας φταίει η «τύχη» μας, ο Θεός, η κακιά μας μοίρα, οι γονείς μας, η πολιτεία. Αλλά δεν θα μας πάει στο μυαλό ότι το προσωπείο φταίει.
Το τίμημα λοιπόν του προσωπείου, θα μας φέρει να βιώσουμε όλα μας τα ψεύτικα. Και αυτό δεν είναι εκδοχή, αλλά πραγματικότητα.
Όποια «μάσκα» και να φοράμε, ότι και να προσπαθούμε να κρύψουμε ή να καλύψουμε, να θυμόμαστε ότι εμείς θα υποστούμε τις συνέπειες. Οι οποίες μεταφέρονται σε καταστάσεις, σε γεγονότα, σε ασθένειες και σε σχέσεις.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου