Στις διαδρομές που επέλεξες να περπατήσεις στο δρόμο της ζωής σου, θα βρεις πολλά εμπόδια. Αναποδιές απ’ το πουθενά, σειρήνες που θα προσπαθήσουν να σε αποπροσανατολίσουν, απρόσμενους κινδύνους που θα σε καθυστερήσουν.
Θα βρεθούν άνθρωποι στο διάβα σου που θα ζηλέψουν τα μονοπάτια σου και θα προσπαθήσουν να στα κλέψουν, άλλοι που θα τα φθονήσουν και θα προσπαθήσουν να σου στήσουν παγίδες κι άλλοι που θα κάνουν το παν να σε πείσουν πως έχεις επιλέξει λάθος προορισμό.
Καμιά φορά θα καταφέρουν να αρπάξουν όσα με κόπο έχεις αποκτήσει. Καμιά φορά θα καταφέρουν να σε πείσουν πως προχωράς λάθος. Καμιά φορά θα καταφέρουν να σε ρίξουν στις παγίδες τους.
Καμιά φορά συμβαίνει να βρεθούν καταστάσεις ή άνθρωποι που με δόλο ή και όχι, θα καταφέρουν να σε γονατίσουν, να σε πληγώσουν ή να σε κάνουν να χάσεις το δρόμο σου.
Καμιά φορά συμβαίνει κι αυτό, ξέρεις όμως κάτι; Η ζωή συνεχίζεται…
Τα μάτια σου μπορεί να γεμίζουν δάκρυα, οι φλέβες σου μπορεί να μοιάζουν έτοιμες να εκραγούν, τα γόνατά σου μπορεί να είναι γεμάτα πληγές, αλλά η ζωή συνεχίζεται και το “μπροστά”, παραμένει ο μόνος δρόμος.
Ακόμη κι αν ο κόσμος σου καταρρέει, ακόμη κι αν το μονοπάτι σου γκρεμίζεται, ακόμη κι αν όλα μοιάζουν να τα έχει καταπιεί το σκοτάδι, η ζωή ακόμη συνεχίζεται και το να σηκωθείς είναι η μόνη επιλογή.
Κι αν σε πλήγωσαν, μην παραιτείσαι. Κι αν σε αποπροσανατόλισαν, μην ξεχνάς τον προορισμό σου. Κι αν σε χτύπησαν πισώπλατα, μην διαλύεσαι. Λύγιζε, αλλά μην σπας, γιατί όσο δεν έχει έρθει το τέλος, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Κι αν σου γκρεμίζουν τους δρόμους, εσύ να χτίζεις καινούριους καρδιά μου…
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου