Σοφά λόγια για το θυμό και απλές σκέψεις για καλοπροαίρετους ανθρώπους...!!!!

--Γιατί θυμώνεις;
--Θυμώνω επειδή με νευριάζουν.
--Μπορείς να μην θυμώνεις;
--Κάποιες φορές, ναι. Το ελέγχω.
--Ποιός το ελέγχει;
--Εγώ ελέγχω τον θυμό μου.
--Είστε δύο; Εσύ και ο θυμός σου;
--Ωχ..............................

--Εσύ πού είσαι όταν θυμώνεις;
--Είμαι ολόκληρος ένας θυμός.
--Δηλαδή, δεν υπάρχεις ή υπάρχεις μόνο σαν θυμός;
--Μου βάζεις δύσκολα. Μάλλον το δεύτερο θα έλεγα.
--Πώς γίνεται να υπάρχεις μόνο σαν θυμός, αφού αντιλαμβάνεσαι ότι θυμώνεις;
--Όντως…………………………

--Ποιός αντιλαμβάνεται λοιπόν;
--Εγώ.
--Ποιός εσύ;
--Εγώ που σου απαντώ.
--Και που τώρα δεν είσαι θυμωμένος.
--Ναι.
--Και τώρα πώς είσαι;
--Ήρεμος.
--Δηλαδή δεν έχεις πια θυμό;
--Όχι.

--Ξέρεις, δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά είσαι μεγάλος βλάκας.

--Νάτο πάλι… Με θύμωσες… Γιατί παρακαλώ είμαι βλάκας;

--Γιατί δεν καταλαβαίνεις.
--Τι δεν καταλαβαίνω;
--Το ότι παίζω με τα νεύρα σου.
--Γιατί το κάνεις;
--Το κάνω για να μπορέσεις να δεις.
--Τι να δω;

--Να δεις πρώτον ότι μπορώ να σε κάνω ό,τι θέλω και δεύτερον ότι ο ''ανύπαρκτος'' θυμός σου ξαφνικά εμφανίζεται.

--Μα εμφανίστηκε, επειδή εσύ με προσέβαλες έτσι που με αποκάλεσες.

--Σύμφωνοι. Σε προσέβαλα. Αλλά, πες μου. Ο θυμός σου πριν την προσβολή, πού ήταν; Μήπως ήταν κρυμμένος κάπου μέσα σου, ανενεργός; Πού ακριβώς ήταν όμως;

--………………………… Άντε πάλι. Δύσκολα μου βάζεις…………………………

Δηλαδή με λίγα λόγια, θέλεις να μου πεις ότι μέσα μου υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από εμένα (πχ ο θυμός) και εγώ είμαι έρμαιό του;

--Αρχικά γίνεσαι έρμαιο των τρίτων και μετά του θυμού σου. Αλλά πρόσεξε κάτι σημαντικό. Εάν εσύ δεν είχες καθόλου θυμό, θα σε ενοχλούσε η ύβρις των τρίτων; Θα σκεφτόσουν, θα αισθανόσουν, θα δρούσες με τον ίδιο τρόπο;

--Ε όχι και να μην αντιδρώ όταν με βρίζουν. Τότε οι άλλοι θα με κάνουν ό,τι θέλουν. Τόσο βλάκας που θα νομίζουν ότι είμαι.

--Μα ήδη αυτό συμβαίνει, έτσι ακριβώς όπως το διατυπώνεις. Δεν το πρόσεξες; Παρατήρησε ότι απλά σε βρίζουν πριν αντιδράσεις για να αντιδράσεις και να γίνεις του χεριού τους. Ακριβώς αυτό που σου έκανα εγώ πριν. Θυμάσαι;

--Μμμμμ.............................. Και τότε, πως αλλιώς μπορώ να τους αντιμετωπίσω;

--Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο για αργότερα. Τώρα, προς το παρόν, ίσως πρέπει να σκεφτείς σοβαρά πάνω στην ύπαρξη του θυμού σου, να στοχαστείς στο πως μπορείς να τον βλέπεις σαν κάτι διαφορετικό από εσένα (αφού έτσι συμφωνήσαμε ότι είναι, ή όχι;) και πιθανόν πώς μπορείς να τον κουμαντάρεις. Πρόσεξε. Εσύ να κουμαντάρεις αυτόν και όχι αυτός εσένα. Και στην τελική, μήπως μπορέσεις να απαλλαγείς και από αυτόν. Τι λες;

--Δεν ξέρω… Θα το σκεφτώ εάν ασχοληθώ. Να σου πω την αλήθεια μου, δεν με ενοχλεί δα και τόσο. Αφού έρχεται και μετά φεύγει. Δεν είναι δα και μονίμως σε δράση… 

Βέβαια ξανασκέφτομαι αυτά που μου είπες τα περί κρυψίματος στο εσωτερικό μου… Άραγε έχω και άλλα τέτοια παρόμοια μέσα μου; Και δεν τα έχω προσέξει, ούτε έχω ποτέ σκεφτεί πάνω σε αυτά; Α πα πα… Τρομάζω μόνο που το σκέφτομαι αυτό. Μήπως να το αφήσω καλύτερα; Καλά είμαι και έτσι… Τι λες;

--Δεν ξέρω… Θα το σκεφτώ εάν σου απαντήσω. Να σου πω την αλήθεια μου, τώρα δα μου άπλωσες τόσα πολλά ''ερωτήματα'' πάνω στο τραπέζι της αντιληπτικότητάς μου που οφείλω να τα βάλω σε μια σειρά πριν σου απαντήσω. Είναι πολλά και διαφορετικά.

--Για πες μου κάτι. Αν ξεκινήσω εγώ να ασχολούμαι με τον θυμό μου, εσύ θα μπορέσεις να μου απαντήσεις για τα άλλα ¨ερωτήματα¨ που είπες ότι σου έθεσα;

--Θα φανεί… 

Ζαφείρω Κουρουπάκη