Πάνω απ’ όλα η υγεία. Γνωστό και πολυειπωμένο. Μετά; Που θα έμπαινε αλήθεια ο χρόνος σε αυτήν την εξίσωση. Ο χρόνος με την οικογένειά σου. Με τους φίλους σου και τον εαυτό σου. Ο χρόνος με τον άνθρωπο που αγαπάς. Η σημασία του είναι μεγάλη καθότι κάποια στιγμή παύεις να τον καταλαβαίνεις και όχι γιατί περνάει γρήγορα ή απαρατήρητος, αλλά γιατί τελειώνει.
Κάποιοι βλέπουν την αξία στα πράγματα. Εντυπωσιάζονται ή θέλουν να εντυπωσιάσουν με τα υλικά αγαθά. Άλλοι πάλι έχουν διαφορετικές αξίες. Κοιτούν εσωτερικά. Λίγο βαθύτερα. Αυτοί δε βρίσκουν δικαιολογίες για το χρόνο.
Αυτοί, αυτοί είναι που θέλουν να περνούν το χρόνο τους μαζί σου. Εκεί που κάποιοι δε βρίσκουν, γιατί απλά δε θέλουν, ακόμη κι εάν δε το λένε φωναχτά ή δεν το παραδέχονται. Αυτοί θα βρουν. Που; Από λιγότερο σημαντικά πράγματα. Γιατί νοιάζονται και είναι εκεί όταν νιώσεις την ανάγκη για μία αγκαλιά.
Και αφού λύθηκε ως μαθηματική εξίσωση η σχέση του χρόνου δια το πόσο σημαντική είναι η σχέση σου με τον άλλον πάμε και στη σχέση του χρόνου με την κόλαση.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν μία σχέση (φιλική ή ερωτική) έχει διαφορετικό παρονομαστή. Για σένα παραμένει σημαντική ενώ για τον άλλον όχι. Εσύ θέλεις περισσότερο και αυτό που ακολουθεί αυτή την ανωμαλία είναι το τέλος.
Εκεί εμφανίζεται η κόλαση. Είτε έχασες έναν άνθρωπο που θεωρούσες καλό φίλο, είτε έναν που νόμιζες ότι είναι ο έpωτας της ζωής σου. Νεύρα, θυμός, σκέψεις, φωνές, αγάπη, μίσος, κλάμα. Ένα κοκτέιλ συναισθημάτων που το πίνεις κάθε βράδυ. Ξανά και ξανά.
Μπορεί να αλλάζεις πότε πότε λίγο τη δοσολογία και να προσθέτεις κάποιο υλικό. Ολίγη από ωραίες αναμνήσεις με πολύ…μπινελίκι για να παραμείνει πικρή η γεύση.
Μην προσπαθήσεις να φύγεις. Η κόλαση είναι το μεγαλύτερο σχολείο και ο πόνος του βιβλίο σου. Μην τρέξεις να κάνεις νέους φίλους. Εάν είσαι ώριμος δε θα τρέξεις να κάνεις… rebound relationship.
Η κόλαση είναι ένα μοναχικό μέρος. Άβολο, γιατί ο μόνος που έχεις να αντικρίσεις είναι ο εαυτός σου. Ο μεγαλύτερος εχθρός σου μέχρι να…αποφοιτήσεις και να γίνει ο μεγαλύτερος φίλος σου.
Μην πηδήξεις κάποια τάξη. Γιατί ο χρόνος είναι σημαντικός. Κι εάν τον έδινες σε ανθρώπους που είτε τελικά δεν τον άξιζαν, είτε έκριναν ότι ο δικός τους είναι πιο σημαντικός από τον δικό σου γιατί η σημασία σου έλεγε όλο και λιγότερο γι’ αυτούς, ήρθε η ώρα να τον δώσεις στον εαυτό σου.
Εάν είσαι εκεί και δεν πιστεύεις ότι θα βγεις, σκέψου μόνο ένα πράγμα. Για να είσαι στην κόλαση έχεις πεθάνει ή τουλάχιστον ένα κομμάτι μέσα σου. Τι έχεις να φοβηθείς μετά από αυτό; Απολύτως τίποτα!
Κάποιος σου ξερίζωσε την καρδιά. Αυτό είναι κόλαση. Θα σου αφήσει μια σχισμή, αλλά όσο μεγάλη κι εάν είναι, να θυμάσαι ότι μαθαίνουμε πολλά περισσότερα και γινόμαστε πολύ πιο δυνατοί απ’ ότι πηγαίνει στραβά στη ζωή μας παρά απ’ ότι πηγαίνει “σωστά”.
ΥΓ. Τα σημάδια από τις πληγές μας είναι τα σύμβολα της δύναμής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου