Το τελικό κλειδί της ευτυχίας, και το κατώφλι της Αυτοπραγμάτωσης
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γεννήθηκε χωρίς μια μοναδικότητα, χωρίς ένα χάρισμα, χωρίς να έχει κάτι να προσφέρει στην ύπαρξη, στο περιβάλλον ή στους συνανθρώπους του. Κανείς δεν ήρθε μόνο για “βόλτα”, όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται. Κανείς. Κι αν η πρώτη σου σκέψη είναι το σκοτάδι, να θυμάσαι ότι υπάρχει μόνο όπου δεν υπάρχει φως όπως είχε πει κι ο Τζες Μπόουεν.
Τόσο ο Μάσλοου όσο και πολλοί άλλοι, ουσιαστικά μιλούν για το τελικό κλειδί της ευτυχίας, ευδαιμονίας και πληρότητας, το οποίο ουσιαστικά, βρίσκεται μέσα σου. Και είναι το μόνο κλειδί που μπορεί να ανοίξει την τελευταία πόρτα, εκείνη της Αυτοπραγμάτωσης.
Χάνεσαι στην κατασκευασμένη καθημερινότητα που εμείς οι άνθρωποι έχουμε δημιουργήσει (ή φροντίσει να διατηρηθεί, κατά σύνολο) και περνάνε οι ώρες οι μέρες και ο χρόνος όλο και πιο γρήγορα. Και έρχεται μια μέρα πριν κλείσεις τα μάτια σου που λες: “Τί έκανα τελικά;”.
Αυτή η στιγμή ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ξέρεις πότε θα έρθει. Η ζωή είναι μια αλυσίδα στιγμών. Ένα συνεχόμενο τώρα. Αυτό που θέλουμε από σένα είναι αυτό το μεγάλο κοινό μυστικό: Πως όποτε και να έρθει εκείνη η στιγμή, να βρίσκεσαι ήδη στο σημείο του ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Ό,τι δεν το άφησες για αύριο.
Όσο και να ψάχνεις, το χάρισμά σου βρίσκεται μέσα σου. Δεν το διαλέγεις εσύ, εκείνο σε διαλέγει. Πλην όμως, το μόνο σου χρέος είναι πως όταν συμβεί αυτό, να το αποδεχθείς με το όποιο άλμα πίστης χρειαστεί να κάνεις. Να μπορέσεις να του επιτρέψεις να σε κυριέψει, και να διώξει από μέσα σου τον κάθε φόβο, δυσκολία ή δυσπιστία, με κάθε κόστος. Με κάθε.
Η κοινωνία μας ασφαλώς είναι κατασκευασμένη, προγραμματισμένη και εκπαιδευμένη υπό τον μηχανισμό και την ιδέα της στιγμιαίας ευχαρίστησης. Βιοχημικά και πνευματικά, έχουμε μετατραπεί σε πρεζάκια ντοπαμίνης ασφάλειας, αυταρέσκειας και άμεσων απολαύσεων :
– Ποστάρισμα Instagram / fb – likes – σχόλια: έκκριση ντοπαμίνης
– Νέα ρούχα και μπιχλιμπίδια που δε χρειαζόμαστε: έκκριση ντοπαμίνης
– Γρήγορες γνωριμίες γρήγορες σχέσεις: έκκριση ντοπαμίνης και άλλων ορμονών
– Ναρκωτικά, τσιγάρο, ποτό: έκκριση ντοπαμίνης και άλλων ορμονών
– Γρήγορο και πρόχειρο φαγητό / γλυκά: ντοπαμίνη και άμεση ευχαρίστηση.
Και ούτω καθεξής. Σε βαθμό όπου τα αρχαία μεν αλλά ωφέλιμα και διαχρονικά δε “προγράμματα” τύπου :
– Η υπομονή είναι αρετή
– Τα αγαθά κόποις κτώνται
– Τα καλά πράγματα έρχονται σε εκείνους που ξέρουν να περιμένουν...
έχουν πλέον παροπλιστεί, περιθωριοποιηθεί ή ξεχαστεί. Οι μελέτες δείχνουν πως τα παραπάνω αποτελούν κάποιους από τους βασικότερους λόγους του ανικανοποίητου, των ελλιπών σχέσεων και του εσωτερικού κενού, που αχόρταγα προσπαθεί να καλυφθεί με επιφανειακά πράγματα και καταστάσεις.
Άρα λοιπόν, αυτό που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι:
– Εκείνη την εσωτερική αλλαγή που απαιτείται,
– Την φαινομενική θυσία που χρειάζεται για την καθυστερημένη αλλά ισχυρή απολαβή,
– Την ευγνωμοσύνη του κάθε τώρα,
– Αλλά και να θυμηθείς την αξία του κάθε ''ταξιδιού'', όσο μακρινό κι αν φαντάζει ή είναι.
Ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν, ο χρόνος είναι πραγματικά σχετικός. Δεν είναι το αποτέλεσμα ή συγκεκριμένο επάγγελμα μέσα από το οποίο θα εκφραστεί το χάρισμά σου. Κοιτάς λάθος. Αλλά το να ανακαλύψεις ποια είναι αυτή η ιδιότητα που κρύβεις μέσα σου. Κι όταν την βρεις, αυτή θα βρει τον τρόπο να εκφραστεί, σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκεσαι.
Ξαναδιάβασε το προηγούμενο. Τι εννοούμε; Δεν είναι το χάρισμά σου να γίνεις αστροναύτης στα 30 σου, αλλά να ανακαλύψεις νέους κόσμους. Δεν είναι το χάρισμά σου στα 50 σου να γίνεις ολυμπιονίκης, αλλά να προσφέρεις τιμή στην πατρίδα σου ή έμπνευση στους νέους ανθρώπους.
Δεν είναι το χάρισμά σου να γίνεις γιατρός στα 60 σου, αλλά να βοηθήσεις κόσμο να θεραπεύσει πράγματα μέσα του, μέσα από διατροφή, ένα βιβλίο, ή μια άλλη μορφή θεραπείας.
Δεν είναι το χάρισμά σου να γίνεις επαγγελματίας χορευτής στα 80 σου, αλλά να εκφράσεις την τέχνη, μέσα από την ζωγραφική, την μουσική ή όποιο άλλο τρόπο δημιουργικότητας.
Και πως ξέρεις ότι βρήκες αυτή τη μοναδική σου ιδιότητα και χάρισμα; Θα το καταλάβεις. Και το πως θα το καταλάβεις δε θα μπορούσε να το περιγράψει κάποιος καλύτερα από τον Τσαρλς Μπουκόφσκι στο ποίημά του “Ώστε θέλεις να γίνει ένας συγγραφέας;”. Ένα ποίημα που έγινε γνωστό από τη διαφήμιση ενός ποτού υπό την καμπάνια “Ζήσε Αληθινά”:
“Αν δεν βγαίνει από μέσα σου σαν έκρηξη
ή ξέσπασμα παρά τις όποιες δυσκολίες,
– μην το κάνεις.
Αν δεν έρχεται απρόσκλητο από την καρδιά
και το μυαλό και το στόμα και το είναι σου,
– μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για χρήματα ή την δόξα,
– μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για να ρίξεις γυναίκες στο κρεβάτι σου,
– μην το κάνεις.
Αν είναι κουραστικό ακόμη και να σκέφτεσαι να το κάνεις,
– μην το κάνεις.
Αν προσπαθείς να μιμηθείς κάποιον άλλο,
– ξέχασέ το.
Αν πρέπει να περιμένεις μέχρι να βρυχηθεί από μέσα σου,
– τότε περίμενε υπομονετικά.
Αν δεν βρυχηθεί ποτέ από μέσα σου,
– δοκίμασε κάτι άλλο.
Αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου ή στη φίλη ή στο φίλο ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε άλλο,
– δεν είσαι έτοιμος.
Μην είσαι ανιαρός και βαρετός και δήθεν.
Μην αναλώνεσαι στην αυταρέσκεια.
– Μην το κάνεις…
εκτός αν βγαίνει μέσα από την ψυχή σου σαν πύραυλος!
– Μην το κάνεις.
εκτός αν το να παραμένεις στάσιμος σε οδηγεί σε τρέλα, αυτοκτονία ή φόνο!
– Μην το κάνεις,
εκτός αν ο ήλιος μέσα σου καίει τα σωθικά!
Όταν είναι πραγματικά η ώρα,
κι έχεις επιλεγεί,
θα γίνει από μόνο του…
Και θα συνεχίσει να γίνεται,
μέχρι να πεθάνεις, ή να πεθάνει αυτό μέσα σου.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος,
και δεν υπήρχε ποτέ…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου