Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019

Δεν έμαθε ποτέ ο μικρόψυχος άνθρωπος να θαυμάζει και να επικροτεί τον καλύτερό του...!!!!

Δεν αντέχει ο άνθρωπος τον καλύτερο από αυτόν!

Δεν αντέχει τον πιο πάνω από εκείνον.

Δεν αντέχει τον περισσότερο που θα σταθεί πλάι του ή εμπρός του.

Δεν ξέρει πως να τον αντιμετωπίσει και τυφλώνεται από ζήλια. Δεν ξέρει καν τι είναι αυτό που κάνει τον απέναντι του να τοποθετείται πιο ψηλά από το ανάστημα της δικής του προσωπικότητας..

Δεν ξέρει να θαυμάσει, δεν ξέρει να επικροτήσει και να αναγνωρίσει αλλά και ενίοτε και να μάθει. 

Να ξεκλέψει κομμάτια από τον καλύτερο και να τα ταιριάξει μέσα του για να αναρριχηθεί και αυτός.

Δεν ξέρει να αναγνωρίσει, δεν ξέρει να θαυμάσει και να επικροτήσει το μεγαλύτερο σε μέγεθος αλλά και σε ουσία.

Κλείνει τα μάτια του και αρνείται, κλείνει τα αυτιά του και απορρίπτει.

Δεν αντέχει ο άνθρωπος σου λέω το καλύτερο από την δική του εκδοχή.

Θα το σνομπάρει για να το υποβιβάσει, θα το συκοφαντήσει για να νιώσει εκείνος και οι όμοιοι του λίγο καλύτερα από πριν, μα ό,τι και αν κάνουν, ό,τι και αν πουν ή θελήσουν να πιστέψουν, μόνο στο μυαλό τους θα συμβούν όλα αυτά.

Θα θελήσουν να το συμπιέσουν, θα θελήσουν να το μικρύνουν και να το αποδομήσουν γρήγορα.

Γιατί μπρος στο λίγο τους φαντάζει υπερμεγέθες διαμάντι που τους τυφλώνει γιατί υπέρμετρα λαμποκοπά.

Δεν αντέχει ο άνθρωπος την σύγκριση που κάνει μόνος του, για τον εαυτό του.

Όταν αντιληφθεί πως υστερεί, γεννά θεριό από μέσα του, που ξαμολιέται έτοιμο να κατασπαράξει και να ισοπεδώσει.

Φθόνο και ζήλια εκπέμπει από το βλέμμα του και δηλητήριο στάζουν τα χείλη του.

Ισόβιος εχθρός του ο πιο δουλεμένος άνθρωπος, όπου στο αντίκρυσμα του όλα του τα κόμπλεξ θα αραδιάζει ένα, ένα!

Δεν αντέχει ο ανθρωπάκος τη σύγκρουση με το εγώ του, γιατί η σύγκριση με το καλύτερο γεννά μιά αναπόφευκτη σύγκρουση στο μέσα του και με όλο του το είναι.

Αποδομείται και γκρεμίζεται όλος του ο κόσμος, ό,τι ήταν, ό,τι πίστευε και είχε για σωστό και δεδομένο.

Με σθένος αντιστέκεται και πλάθει αυταπάτες, αρνείται τα πάντα και απορρίπτει συνειδητά από άμυνα.

Όταν ο κόσμος του ανθρώπου γκρεμίζεται από κάτι το καλύτερο, θέλει χοντρά καρύδια για να το αποδεχτεί και ύστερα να τον ξαναφτιάξει από την αρχή.

Κι από την ουτοπία του ο άνθρωπος αρνείται να αποταυτιστεί, παρά θα σε υποβιβάσει και θα θελήσει να σε σύρει μέσα σε αυτήν..




Κώστας Ανδρεόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου