Υπάρχουν καταστάσεις που μας οδηγούν στην πεποίθηση ότι δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσουμε στη ζωή μας, ότι δεν θα πάμε μπροστά κι όμως όλες αυτές οι σύνθετες σκέψεις απλώς μας κάνουν να χάνουμε το ηθικό μας. Ωστόσο, τα πάντα γίνονται λίγο πιο εύκολα, από τη στιγμή που αποφασίζουμε να ξεμυτίσουμε από τη φυλακή μας,. από το υγρό, σκοτεινό μας υπόγειο!
Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους να υπερβάλουν για αυτά που τους συμβαίνουν ή να εξοργίζονται διότι δεν μπορούν να ελέγξουν τις αποφάσεις που παίρνουν.
Το γεγονός ότι πολλές φορές δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε, ενδεχομένως να μας προκαλεί ανασφάλεια και ματαίωση. Ας αναρωτηθούμε όμως, πόσο απαραίτητο είναι να ταλαιπωρήσουμε τόσο πολύ το παρόν μας για να μπορέσουμε να ελέγξουμε το μέλλον;
Η ζωή είναι πολύ πιο απλή, παρά την αγωνία μας να μη χάσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει. Εάν προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε έλεγχο στα πάντα, θα δούμε ότι αυτή είναι μια επικίνδυνη αποστολή που πιθανότατα δεν θα στεφθεί με επιτυχία και μάλιστα θα μας στερήσει πολύτιμες στιγμές χαράς αλλά και την δυνατότητα να μάθουμε και να βιώσουμε εκπλήξεις.
Ας ακούσουμε τον εαυτό μας, ας απολαύσουμε το ταξίδι της ζωής.
Η ζωή προφανώς έχει πολλά να μας προσφέρει, πολύ περισσότερα από αυτά που πιστεύουμε. Αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο κλεινόμαστε σε μια φυλακή, προσπαθώντας να ελέγξουμε τα πάντα, να προγραμματίσουμε τα πάντα.
Κανείς δεν λέει να προχωρήσουμε στα τυφλά, ή να ενεργήσουμε ασυνείδητα, αλλά να αφήσουμε την πόρτα ανοιχτή σε αυτό που μας προσφέρει η ζωή, σε αυτό που μας επιφυλάσσει, διότι μας επιφυλάσσει πολλά!
Έτσι, εάν μας τύχει κάτι άσχημο, μπορούμε να επιλέξουμε, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, να επιλέξουμε μεταξύ της απαθούς οδύνης και της ενεργητικής μάχης, να υποχωρήσουμε ή να πολεμήσουμε.
Πώς μπορούμε όμως να διαλέξουμε τι δρόμο θα χαράξουμε; Ακούστε τον εαυτό σας και θα βρείτε την άκρη του νήματος. Εάν είστε ειλικρινής, εάν σταματήσετε να ακούτε τις φωνές που σας επιβάλλουν τι να κάνετε, που σας επιδεικνύουν αυτό που είναι [πολιτικά] ορθό, τότε θα καταφέρετε να ακούσετε εκείνη, τη λεπτή, εσωτερική φωνούλα.
Κι όταν αισθανθείτε ότι έχετε ανάγκη να κάνετε κάτι που δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό, κάτι διαφορετικό, μην αντισταθείτε! Εξερευνήστε αυτή την εσωτερική φωνούλα που σας ψιθυρίζει. Βιώστε αυτή την ανάγκη και αναζητήστε έναν τρόπο να την εκπληρώσετε, συνειδητοποιώντας τις δικές σας δυνατότητές.
Κυρίως, όμως, δείξτε εμπιστοσύνη στο ταξίδι σας. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσετε να επωφεληθείτε, να βρείτε έναν τρόπο έκφρασης, αυτής της έκφρασης που έχετε τόσο μεγάλη ανάγκη για να αφήσετε ελεύθερα τα συναισθήματά σας, να μεγαλώσετε, να ωριμάσετε και να προχωρήσετε.
Εσείς κρατάτε τα κλειδιά της φυλακής σας !
Πολύ συχνά, η δύναμή μας είναι κλεισμένη μέσα σε μια φυλακή. Σε αυτή την περίπτωση μόνο εμείς κρατάμε τα κλειδιά που θα μας οδηγήσουν στην ελευθερία.
Έχετε σκεφτεί γιατί συμβαίνει αυτό; Για ποιον λόγο πιστεύουμε σε μία ζωή που μας κόβει τα φτερά, αντί να μας βοηθήσει να πετάξουμε; Γιατί συμβιβαζόμαστε με μια μέτρια ζωή, ενώ είμαστε φτιαγμένοι για τα ωραία και τα μεγάλα;
Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα μιας ελεγχόμενης και προγραμματισμένης ζωής είναι πολύ συνηθισμένη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο. Για να ανοίξουμε τις πόρτες του κελιού μας, πρέπει να ξεκινήσουμε απομυθοποιώντας αυτό το όραμα που μας κρύβει τον ορίζοντα, που δεν μας αφήνει να χαρούμε τις ευκαιρίες της ζωής.
Πράγματι, αυτή η αναζήτηση της άνεσης, της βολής που ακούγεται συχνά, προκύπτει από παλαιά βιώματα. Η οδύνη και ο πόνος βαρύνουν το συναίσθημά μας με φόβο, σύνδρομα και πεποιθήσεις που μας περιορίζουν. Ωστόσο, μήπως είναι καλύτερα να δούμε πώς μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτά;
Εσείς έχετε τα κλειδιά…και τη δύναμη να ανοίξετε την πόρτα!
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα κλειδιά της φυλακής είναι στο χέρι μας! Εξ΄ίσου σημαντικό είναι να έχουμε το θάρρος να τα χρησιμοποιήσουμε για να αποδράσουμε. Κάθε απόφαση που παίρνουμε κρύβει έναν φόβο∙ τον φόβο της αποτυχίας, του αγνώστου, της ανεπάρκειας, μήπως πήραμε λάθος δρόμο, τον φόβο της επίκρισης.
Κι όμως, η απάθεια και η στασιμότητα είναι ο χειρότερος τρόπος για να μετανιώσει κανείς, να πεθάνει χωρίς να έχει ζήσει. Ωραία! Φοβόμαστε την αποτυχία, αλλά δεν φοβόμαστε μήπως χάσουμε την ευκαιρία να θριαμβεύσουμε;
Φοβόμαστε το λάθος, αλλά δεν φοβόμαστε μήπως χάσουμε για πάντα μια καλή ευκαιρία να δημιουργήσουμε κάτι νέο και ελπιδοφόρο; Φοβόμαστε την επίκριση, αλλά δεν φοβόμαστε τι θα πιστεύουμε για τον εαυτό μας στο μέλλον;
Ας διώξουμε τον φόβο μακριά από τις πράξεις μας και ας πάρουμε μια γενναία απόφαση, να μην μετανιώσουμε για μια σημαντική απόφαση που πήραμε στη ζωή μας. Ακόμη κι αν αποτύχουμε, ακόμη κι αν κάνουμε λάθος…
Κάθε βήμα είναι μια σημαντική στιγμή για την προσωπική μας ανάπτυξη. Κάθε βήμα μας φέρνει πιο κοντά στους στόχους μας – ακόμη κι αν αυτό το βήμα είναι λάθος – και μας δίνει την ευκαιρία να απελευθερωθούμε και να πάρουμε αποφάσεις.
Ας βγούμε από τη ζώνη ασφάλειας, ας προχωρήσουμε μπροστά !
Η φυλακή μας είναι η ζώνη ασφάλειάς μας. Τίποτα δεν μας κρατάει εκεί, μόνο ο εαυτός μας, ας βγούμε λοιπόν έξω στον κόσμο! Η ζώνη ασφάλειάς μας θα είναι πάντα εκεί, θα μας περιμένει εάν αποφασίσουμε να επιστρέψουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι εμείς κρατάμε τα κλειδιά, στα δικά μας χέρια κι είμαστε ελεύθεροι να βγούμε και να επιστρέψουμε εάν θελήσουμε.
Ας πάρουμε λοιπόν το ρίσκο, ας κάνουμε το πρώτο βήμα για έξω και μετά ένα δεύτερο και μετά, θα συναντήσουμε το φως που μας περιμένει έξω από το υπόγειό μας.
Αν πιστέψουμε ότι είναι σωστό, θα πρέπει να το κάνουμε, αν είμαστε έτοιμοι, πρέπει να τολμήσουμε, λίγο-λίγο, βήμα-βήμα, με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τότε θα νιώσουμε πολύ καλύτερα!
Η ανασφάλεια απέναντι στον κίνδυνο παίζει σημαντικό ρόλο. Όσο περισσότερο συνηθίσουμε αυτή την ανασφάλεια, τόσο περισσότερο θα μάθουμε να τη ελέγχουμε, παίρνοντας από τη ζωή αυτό που έχουμε ανάγκη∙ την αναζήτηση της περιπέτειας και την ενστικτώδη ανάγκη να προχωρήσουμε μπροστά και – επιτέλους – να ζήσουμε!
Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου