Το ποτάμι κυλούσε αθόρυβα τα νερά του πάνω από τα πλάσματα εκείνα -νεαρά και γέρικα, πλούσια και φτωχά, καλά και κακά-καθώς το ρεύμα ακολουθούσε το δικό του δρόμο, ξέροντας μόνο το δικό του κρυστάλλινο εαυτό.
Κάθε πλάσμα με το δικό του τρόπο κρατιόταν γερά στα φυτά και τους βράχους της κοίτης του ποταμιού, αφού η προσκόλληση ήταν ο τρόπος ζωής τους κι η αντίσταση στο ρεύμα το μόνο που είχαν μάθει από τότε που γεννήθηκαν.
Κάθε πλάσμα με το δικό του τρόπο κρατιόταν γερά στα φυτά και τους βράχους της κοίτης του ποταμιού, αφού η προσκόλληση ήταν ο τρόπος ζωής τους κι η αντίσταση στο ρεύμα το μόνο που είχαν μάθει από τότε που γεννήθηκαν.
Μα, τελικά, ένα από τα πλάσματα αυτά είπε.″Βαρέθηκα να ζω κολλημένο στο ίδιο σημείο. Και μ' όλο που δεν μπορώ να το δω με τα μάτια μου, έχω ωστόσο την πεποίθηση πως αυτό το ρεύμα ξέρει που πηγαίνει.
Θα αφεθώ να με παρασύρει κι ας με πάει όπου θέλει, γιατί αν μείνω εδώ προσκολλημένο θα πεθάνω από πλήξη ″ .
Τα άλλα πλάσματα γέλασαν και του είπαν : ″ Ανόητε, αν κάνεις αυτό που λες, αυτό το ρεύμα που σε μαγεύει θα σε κατατσακίσει πάνω στους βράχους και θα σε σκοτώσει πολύ πιο γρήγορα από την πλήξη ″.
Τα άλλα πλάσματα γέλασαν και του είπαν : ″ Ανόητε, αν κάνεις αυτό που λες, αυτό το ρεύμα που σε μαγεύει θα σε κατατσακίσει πάνω στους βράχους και θα σε σκοτώσει πολύ πιο γρήγορα από την πλήξη ″.
Εκείνο, όμως, δεν έδωσε σημασία και παίρνοντας βαθιά ανάσα αφέθηκε να ξεκολλήσει από τη θέση του. Και τότε το ρεύμα το αναποδογύρισε και παρασύροντας το, το 'ριξε με δύναμη στα γειτονικά βράχια.
Μα καθώς εκείνο αρνήθηκε να ξαναπροσκολληθεί στα βράχια, το ρεύμα το ανασήκωσε, ελευθερώνοντας το από το βυθό, κι ούτε ξανάπεσε ούτε ξανακτύπησε πουθενά.
Μα καθώς εκείνο αρνήθηκε να ξαναπροσκολληθεί στα βράχια, το ρεύμα το ανασήκωσε, ελευθερώνοντας το από το βυθό, κι ούτε ξανάπεσε ούτε ξανακτύπησε πουθενά.
Καθώς προχωρούσε με το ρεύμα, άλλα πλάσματα που δεν το ήξεραν, βλέποντας το φώναζαν ″ θαύμα, θαύμα ″ !!!
'Ένα πλάσμα σαν κι εμάς κινείται ελεύθερο. ″ Ω, κοιτάχτε, δέστε τον Μεσσία που έρχεται να μας σώσει !! ″ . Κι εκείνο που ταξίδευε με το ρεύμα είπε, ″ Δεν είμαι περισσότερο Μεσσίας από σας.
'Ένα πλάσμα σαν κι εμάς κινείται ελεύθερο. ″ Ω, κοιτάχτε, δέστε τον Μεσσία που έρχεται να μας σώσει !! ″ . Κι εκείνο που ταξίδευε με το ρεύμα είπε, ″ Δεν είμαι περισσότερο Μεσσίας από σας.
Το ποτάμι με χαρά μας ελευθερώνει ανασηκώνοντας μας από τον βυθό, φτάνει να έχουμε εμείς την τόλμη να αφεθούμε σ' αυτό. Ο πραγματικός σκοπός της ζωής μας είναι αυτό το ταξίδι, αυτή η περιπέτεια ″ .
Από το βιβλίο "Ψευδαισθήσεις" του Ρίτσαρντ Μπαχ
Από το βιβλίο "Ψευδαισθήσεις" του Ρίτσαρντ Μπαχ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου