Η γλυκειά ιστορία του εγωϊσμού και της αγάπης......!!!

Ηταν κάποτε ένα πανέμορφο βασιλόπουλο ,είχε πολλά πλούτη και αγαθά που όλοι τα ζήλευαν...αυτό όμως που τον έκανε πολύ ξεχωριστό ήταν η υπερβολική ομορφιά του..

Κάθε κοπέλλα που τον έβλεπε ήθελε ώρες να κάθεται μαζί 
του και να του μιλάει...θαμπωμένη απο την υπέρμετρη ομορφιά του νεαρού.....
Αυτος ηταν ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ...έτσι λεγόταν...

Κάποια μέρα στα μέρη του εγωισμού βρέθηκε μια πολλή όμορφη κοπέλλα ..άλλη δεν υπήρχε τόσο όμορφη όσο εκείνη..και τόσο καλή...Οσοι την πλησίαζαν μόνο αγάπη εισέπρατταν από εκείνη.....

τους άνοιγε την καρδιά της και τους αγκάλιαζε όλους..
φτωχούς,καταφρονεμένους,λυπημένους,απογοητευμένους,
χτυπημένους απο τη ζωή..Το όνομά της ήταν ΑΓΑΠΗ...

Η αγάπη όπως ήταν επόμενο συνάντησε μια μέρα τον εγωισμό και θαμπωθηκε απο την τόση ομορφιά του...Τον ερωτεύτηκε ,αλλά δεν τολμούσε να του το πεί..

Εκείνος είχε τοση υπερηφάνεια και ήταν τόσο απόμακρος μέσα στην έπαρση του που δεν την αφηνε να τον πλησιάσει...
Κάποια μέρα πηγε ο εγωισμος βόλτα στο δάσος και καθως ετρεχε γλιστρησε και έπεσε...πονουσε πολυ ...καθως τον ειδε η αγαπη τον πλησιασε και του λεει : ''πονάς ; δε θελω να πονάς..ασε με να σε κάνω καλά με την αγάπη μου...''

Τότε για πρωτη φορά ο εγωισμος ερωτευτηκε την αγάπη...
την αγάπησε τόσο πολύ που έκανε τα παντα για να είναι ευτυχισμενη....

Ωσπου κάποια μερα μια κοπέλλα του παλατιού του ετρεξε και τον φίλησε γιατι ηταν κι εκεινη γοητευμενη μαζι του ...Εκείνος γεμάτος επαρση για το θαυμασμο που γινοταν στο προσωπο του φιλησε την αλλη κοπελλα μπροστα στην αγάπη και εκεινη δακρυσε....

Οταν την ειδε να δακρύζει κατάλαβε πόσο πολυ με τον εγωισμό του την ειχε πληγώσει...και ετρεξε κοντα της να ζητήσει συγγνωμη..

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΕΙΧΕ ΔΥΣΕΙ...ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΞΑΝΑ...

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....