«Ήρθε η ώρα για εμάς να εξετάσουμε σοβαρά πώς να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, όχι μέσα από την προσευχή και τη θρησκευτική διδασκαλία, αλλά μέσω της εκπαίδευσης.» ~ Δαλάι Λάμα, Παγκόσμιος ηγέτης του Θιβετιανού Βουδισμού
Η φράση αυτή του Δαλάι Λάμα, του σεβαστού και παγκόσμιου ηγέτη του Θιβετιανού Βουδισμού έπεσε σαν βόμβα στον ήρεμο κόσμο της πνευματικής κοινότητας.
Δεκάδες άλλοι ηγέτες αυτοβελτίωσης και πνευματικής οδού έτρεξαν αμέσως για να εναντιωθούν με την φράση αυτή και να τον διαψεύσουν, μιας και όλοι ξέρουμε ότι η προσευχή, ο διαλογισμός και η θρησκευτική διδασκαλία είναι κλειδί στην αλλαγή της συνειδητότητας.
Αμέτρητα άρθρα, διάλογοι στα μέσα και άπειρα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γραφτεί και ειπωθεί. Προσωπικά συμφωνώ με τον Δαλάι Λάμα και θα σας εξηγήσω γιατί.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι συνειδητότητα;
Συνειδητότητα είναι η ικανότητα αντίληψης του δούνε και λαβείν της ενεργειακής αλληλεπίδρασης που προκαλώ. Όσο ποιο υψηλή η συνειδητότητα μου (πνευματική ανάπτυξη) τόσο ποιο έντονη η επίγνωση μου για τους μηχανισμούς του δούνε και λαβείν του ενεργειακού πεδίου γύρω μου.
Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά; Ένα δίχρονο παιδί έχει πολύ έντονα αναπτυγμένη την αίσθηση του εγώ του. Θα λέγαμε ότι είναι πολύ εγωιστικό, δηλαδή κατανοεί πολύ καλά τι επίδραση έχει πάνω του η ενέργεια των άλλων και φυσικά όλα έχουν να κάνουν με το τι νιώθει αυτό.
Το κοιτάς στραβά και ο κόσμος του αλλάζει και αντιδρά και φυσικά όλα περιφέρονται γύρω από τον δικό του κόσμο και δεν του περνά από το μυαλό η ιδέα, ότι και εσύ είσαι σημαντικός και ότι ο κόσμος του είναι πολύ μικρός σχετικά με τον κόσμο της οικογένειας του ή του ακόμα πιο ευρύτερου πλαισίου που το περιβάλλει. Δεν πειράζει όμως, παιδί είναι λέμε, τόσο ξέρει, τόσο κάνει. Σωστά;
Η σφαίρα αντίληψης του παιδιού σχετικά με τον κόσμο γύρω του, είναι παρόμοια με την σφαίρα αντίληψης των ανθρώπων που είναι πολύ εγωιστές. Ω ναι.
Εάν δεν μπορώ να αντιληφθώ το πώς εγώ επηρεάζω όχι μόνο τον κόσμο γύρω μου αλλά και το συνολικό ενεργειακό πεδίο, τότε η πνευματική μου ανάπτυξη (άρα συνειδητότητα) είναι χαμηλή. Είμαι ένα πνευματικό παιδί, ετών δύο.
Καθώς η αντίληψη μου σχετικά με το τι προκαλούν οι σκέψεις, τα αισθήματα και οι πράξεις μου αλλάζει και γίνεται ποιο λεπτή και ευφυέστατη τότε η συνειδητότητα μου αλλάζει προς το καλύτερο (γίνεται ανώτερη).
Είναι γνωστό, μέσα από μελέτες που έχουν χαρτογραφηθεί με λεπτομέρεια και επιστημονικά ότι ο λόγος έχει δύναμη όπως και η προσευχή και ο διαλογισμός.
Η επιστήμη έχει αποδείξει περίτρανα πως η προσευχή ή ο διαλογισμός επηρεάζει τα επίπεδα εγκληματικότητας σε μια πόλη, δηλαδή ότι κατευνάζονται ακαριαία όταν μια ομάδα διαλογισμού επιλέγει να εστιαστεί πάνω στο συγκεκριμένο θέμα για κάποιο χρονικό διάστημα.
Επίσης ότι τα επίπεδα εγκληματικότητας επανέρχονται στα προηγούμενα νούμερα τους όταν αυτοί σταμάτησαν να διαλογίζονται επ’ αυτού. Σίγουρα λοιπόν ο Δαλάι Λάμα, δεν θέλει να ακυρώσει αυτό το επίτευγμα που τόσο παλέψαμε όλοι μας για να εδραιώσουμε.
Για να δούμε λοιπόν γιατί ο Δαλάι Λάμα επέλεξε να πει αυτήν την φράση και γιατί αυτή η φράση είναι κλειδί. Ας δούμε πρώτα πως δουλεύει η αύξηση συνειδητότητας. Και επειδή μου αρέσει να δίνω απτά παραδείγματα μέσα από καθημερινές εμπειρίες μου, θα σας αναφέρω μια πολύ θετική εμπειρία μου και θα σας αφήσω να κρίνετε μόνοι σας.
Όταν άρχισα να ασχολούμαι με την μεταφυσική, όπως όλοι οι νεόφυτοι είχα πολλά κενά στην νέα μου γνώση. Μεγάλωσα ως χριστιανή ορθόδοξη και φυσικά τώρα μάθαινα για τα ινδουιστικά τσάκρα (ενεργειακά κέντρα) και για άλλα πολλά πράγματα τα οποία ήταν πολύ αντίθετα (κατά την άποψη μου τότε) με αυτά που ήδη ήξερα και αυτό με έφερνε σε αμηχανία.
Ταλαντευόμουνα μεταξύ των πραγμάτων που ήξερα και αυτών που μάθαινα. Είχαν βάση όλα αυτά και πως μπορούσα να τα συνδυάσω με τα πράγματα που ήξερα;
Και τότε έγινε το αυτονόητο, δηλαδή έπεσα πάνω στον κατάλληλο δάσκαλο (αφού ήμουν έτοιμη ως μαθήτρια να μάθω). Διάβασα το βιβλίο «Ανατομία του πνεύματος» της Δρ. Καρολάιν Μέις το οποίο κάνει μια άψογη συγκριτική ανάλυση τριών θρησκειών: του χριστιανισμού, του ινδουισμού και του ιουδαϊσμού.
Στο βιβλίο αυτό, ανακάλυψα ότι τα εφτά κύρια τσάκρα στην ουσία εκπροσωπούνται από τα εφτά χριστιανικά μυστήρια και τα δέκα σεριφότ του ιουδαϊσμού όταν γίνει η σωστή συγχώνευση τους σε εφτά έννοιες. Θα εστιαστώ στην ανάλυση του χριστιανισμού και ινδουισμού για ευκολία.
Το πρώτο τσάκρα (συγκρίνετε με το μυστήριο της Βάπτισης) έχει να κάνει με τον υλικό κόσμο και την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει. Το ίδιο κάνει και το μυστήριο της βάπτισης όπου το βρέφος εντάσσετε στην κοινότητα των χριστιανών και αντιπροσωπεύει το αίσθημα ευγνωμοσύνης για την ζωή μας στον υλικό κόσμο.
Το δεύτερο τσάκρα (Θεία Κοινωνία) έχει να κάνει με την επιθυμία της υλικής ζωής και την ένωση με τον θεό και την κοινωνία γύρω μας μέσα από την δεκτικότητα της χάριτος του θεού.
Το τρίτο τσάκρα (Χρίσμα) έχει να κάνει με το εγώ, την προσωπικότητα και την αυτοεκτίμηση αφού έχουμε χριστεί ως εκπρόσωποι προσφοράς της χάριτος που έχουμε λάβει.
Το τέταρτο τσάκρα (Γάμος) έχει να κάνει με την αγάπη, την συγχώρεση και την συμπόνια που είναι η ιδέα του γάμου ούτως ή άλλως.
Το πέμπτο τσάκρα (Εξομολόγηση) έχει να κάνει με την θέληση, την αυτοέκφραση και την αποβολή όλων των αρνητικών και μη αρμονικών για εμάς στοιχείων που δεν εκφράζουν πλέον την αλήθεια μας και την αυθεντική μας υπόσταση.
Το έκτο τσάκρα (Χειροτονία) έχει να κάνει με την ενόραση, τη διαίσθηση, τη σοφία και την πνευματική καθοδήγηση άρα όλοι όσοι χειροτονούνται έχουν αποδεχθεί αυτό το ιερό μονοπάτι υπηρεσίας και προσφοράς.
Το έβδομο τσάκρα (Ευχέλαιο) έχει να κάνει με την πνευματικότητα και την περάτωση των ημιτελών έργων μας μετά θάνατο και καθώς πορευόμαστε προς το φως.
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο κατάλαβα μερικά πολύ βασικά πράγματα σχετικά με τις θρησκείες και την πνευματικότητα:
1. Πρώτον πως ο χριστιανισμός δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις άλλες θρησκείες και το μόνο που χρειαζόταν ήταν να τον προσεγγίσω με έναν ποιο ενήλικο τρόπο, όπως άλλωστε ισχύει για πολλά άλλα πράγματα.
2. Όλες οι θρησκείες που άντεξαν στο πέρας του χρόνου το κατάφεραν γιατί εδραίωσαν διδαχές και διαδικασίες όπου ο λόγος του θεού είχε πρακτική εφαρμογή πάνω στις ανάγκες των ανθρώπων.
3. Και φυσικά ότι η θρησκεία προσφέρετε να σε μάθει κάποια πράγματα για την πνευματική σου υπόσταση αλλά αυτό είναι μόνο ο μισός δρόμος. Το πώς και με ποιους τρόπους κατανοείς, αφομοιώνεις την γνώση και ξεπερνάς τους φόβους σου ώστε να λειτουργείς μέσα από αυτή την νέα γνώση, είναι δικό σου θέμα.
4. Όλοι μας είμαστε πνευματικά όντα εν εξελίξει και το επίπεδο της πνευματικής μας ανάπτυξης είναι άσχετο της πραγματικής μας ηλικίας στο φυσικό επίπεδο και αυτή η ανάπτυξη καθορίζει πόσο πιο εγωιστές ή διακριτικοί και βαθυστόχαστοι είμαστε. Όλα είναι στο χέρι μας λοιπόν.
Το φως της γνώσης που μου προσφέρθηκε μέσα από αυτό το βιβλίο με απάλλαξε από άσκοπες φοβίες και μου επέτρεψε να μιλάω για την πνευματική μου πορεία και αναζήτηση με έναν λυτρωμένο και σαφέστατα ποιο γενναίο τρόπο.
Επίσης άνοιξε τον δρόμο μου για περαιτέρω γνώση και επίγνωση, κάτι που ο φόβος που γεννάει προκατάληψη και αδιαλλαξία δεν επιτρέπει.
Κάθε φορά που απαλλασσόμαστε από την άγνοια και τις φοβίες μας για κάτι (το σκοτάδι ή η σκιά μας αν θέλετε), επιτρέπουμε στον εαυτό μας να λειτουργεί μέσα από γνώση και περισσότερη αγάπη (το φως ή την σοφία μας) που σημαίνει αυτόματα μια ποιο ανώτερη αντίληψη, επίγνωση και δόνηση άρα και συνειδητότητα.
Φυσικά ξέρουμε ότι τα πάντα είναι ενέργεια και δόνηση. Ο φόβος είναι χαμηλής δόνησης συναίσθημα και παράγει όλα τα αρνητικά συναισθήματα, ενώ η αγάπη είναι υψηλής δόνησης και παράγει όλα τα θετικά.
Κάθε φορά που ο άνθρωπος αυξάνει την αντίληψη-επίγνωση του συνειδητά μέσα από την γνώση του, όχι μόνο καταφέρνει να αλλάξει την συνειδητότητα του, αλλά και να διατηρήσει αυτό το αποτέλεσμα από εδώ και στο εξής.
Και εδώ έγκειται και η φράση του Δαλάι Λάμα σχετικά με την προσευχή-διαλογισμό και την παιδεία. Η παιδεία επιτρέπει στον καθένα μας να φτάσει και να διατηρήσει ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας.
Το να προσευχόμαστε ή να διαλογιζόμαστε για κάτι ναι με το τροποποιεί για ένα συγκεκριμένο διάστημα, αλλά αυτός που λαμβάνει τα οφέλη του διαλογισμού ή προσευχής μας δεν ξέρει αρκετά για να διατηρήσει αυτό το αποτέλεσμα από μόνος του όταν εμείς σταματήσουμε να διαλογιζόμαστε ή να προσευχόμαστε για αυτό.
Θα μου πεις όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στην φώτιση;
Ναι, όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί, αλλά δεν είναι όλοι οι δρόμοι το ίδιο. Τι εννοώ με αυτό; Αν ήθελα να φτάσω από την Αθήνα στο Τόκιο, θα μπορούσα να πάρω ένα αεροπλάνο και σε μετά από μερικές κουραστικές ώρες θα έφτανα στον προορισμό μου.
Δεν είναι βέβαια το αεροπλάνο ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να επιλέξω για να ταξιδέψω. Θα μπορούσα να πάω με καράβι. Πάλι θα έφτανα στον ίδιο προορισμό, αλλά θα χρειαζόμουνα περισσότερο χρόνο.
Επίσης θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τραίνα, αυτοκίνητα, καράβια, ταχύπλοα, βάρκες με πανιά, άλογα, άμαξες, αερόστατα, ποδήλατα, ακόμα και να πάω με τα πόδια και κολυμπώντας. Ποιος συνδυασμός από όλους αυτούς είναι ο ποιο αποτελεσματικός και ποιο γρήγορος;;;;;;;;; Ακριβώς.
Η προσευχή και ο διαλογισμός είναι ένας σωστός δρόμος αλλά η γνώση είναι ο βέλτιστος γιατί είναι ο πιο γρήγορος και πιο αποτελεσματικός δρόμος για να φτάσουμε στο θεμιτό αποτέλεσμα.
«Ουδείς αγεωμέτρητος» λοιπόν.
Ξένια Ιωαννίδου
Διαπιστευμένη Δασκάλα των SRT & SpR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου