Η αποτυχία είναι κομμάτι της ζωής που το βιώνουμε από τη βρεφική μας ηλικία και για όλη μας τη ζωή. Είναι σκαλί προς την επιτυχία, αν δεν εγκαταλείψουμε. Αν μάθουμε από την αποτυχία και προχωρήσουμε μπροστά, θα γίνουμε σοφότεροι και δυνατότεροι, το οποίο αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει στην επιτυχία.
«Η τελειομανία δεν πιστεύει στην εξάσκηση» -Julia Cameron
Ο καθένας μας κρύβει μέσα του έναν τελειομανή, μία πραγματικότητα που συνεπάγεται πολύ πόνο στη ζωή.
Θα εξηγήσουμε το γιατί.
Ας φέρουμε λοιπόν στο μυαλό μας την ανάγκη για έγκριση, υποστήριξη και ενθάρρυνση που βιώνει ένα μωρό όταν πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα.
Τι ενδέχεται να συμβεί στον ψυχισμό του αν η μητέρα το αποθαρρύνει; Φυσικά, το χτύπημα θα είναι βαρύ και ίσως παραιτηθεί από την προσπάθεια.
Στα πρώτα βήματα κάποιου που ακόμη δεν έχει σταθεί γερά στα πόδια του υπάρχει έντονη ανάγκη για χρόνο, υπομονή, σωστή καθοδήγηση, ενθάρρυνση και διαρκή συμπαράσταση από κάποιον που εμπιστεύεται, όπως ένα παιδί τη μητέρα του.
Όλα αυτά έχει ανάγκη έως ότου καταφέρει να αυτονομηθεί και να περπατήσει πλέον μόνος του με αυτοπεποίθηση.
Ας φανταστούμε τώρα μία ζωή κατά την οποία, χάριν της ασφάλειας, θα στεκόμασταν με τα δύο μας πόδια καρφωμένα αμετακίνητα στο έδαφος. Πώς θα επιδρούσε άραγε η στάση αυτή στην ικανότητά μας να πετυχαίνουμε θετικές αλλαγές στη ζωή;
Ο δρόμος της ολοκληρωμένης και επιτυχημένης ζωής περνά μέσα από την αποτυχία
Η αποτυχία είναι ένα μάθημα της ζωής το οποίο διδασκόμαστε ξεκάθαρα από τα μωρά, τα οποία:
Μαθαίνοντας να μπουσουλούν, αναγνωρίζουν ότι πολύ συχνά θα πέσουν μπρούμυτα στο έδαφος.
Μαθαίνοντας να στέκονται, αναγνωρίζουν ότι θα υπάρξουν φορές που θα πέσουν.
Μαθαίνοντας να περπατούν, γνωρίζουν ότι αναγκαία κάποιες φορές θα σκουντουφλήσουν.
Μαθαίνοντας να κάνουν ποδήλατο, τους είναι αναμενόμενο ότι θα πέσουν και θα τραυματιστούν.
Μαθαίνοντας να κολυμπούν, αναγνωρίζουν ότι θα χρειαστεί κάποιες φορές να τους σώσουν.
Μαθαίνοντας να διαβάζουν και να γράφουν, ξέρουν ότι στην πορεία θα κάνουν πολλά λάθη.
Μαθαίνοντας να αγαπούν ολοκληρωτικά, χρειάζεται να κατανοήσουν πως η εμπιστοσύνη τους μπορεί να προδοθεί από ορισμένους.
Κάθε φορά που αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν κάτι όμορφο και να καταφέρουν κάτι σημαντικό στη ζωή τους, είναι αναγκαίο να αποδέχονται μαζί την πιθανότητα της αποτυχίας.
Λοιπόν, ποιος είναι ο λόγος που συχνά πολεμούμε το ενδεχόμενο της αποτυχίας; Για ποιον λόγο τη θεωρούμε ένα τέλος και όχι μία αναγκαία μικρή παύση στο δρόμο μας; Για ποιον λόγο η αποτυχία μας μοιάζει περισσότερο με παγίδα και όχι με εφαλτήριο;
Συντάκτης: Μαρίνα Σίσκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου