Μια φορά και έναν καιρό γεννήθηκε κάπου ένα παιδί που ήταν λίγο αλλιώτικο από τα άλλα.
Οι γονείς του το έβλεπαν να μεγαλώνει και καμάρωναν για την ομορφιά του, μα πιο πολύ καμάρωναν για το διαφορετικό κι ανήσυχο μυαλό του.
Δεν του άρεσε να παίζει με παιχνίδια, προτιμούσε να χαρίζει τα παιχνίδια του στα άλλα παιδιά, στα παιδιά που δεν είχαν οι γονείς τους χρήματα για να τους τα αγοράσουν. Δεν του άρεσε να βλέπει ανθρώπους στεναχωρημένους και έκανε ότι μπορούσε για να μην στεναχωριούνται. Δεν του άρεσε να μιλάει πολύ, του άρεσε να ακούει και να παρατηρεί τους ανθρώπους.
Κι όταν το ρωτούσαν τι θα γίνει σαν μεγαλώσει, εκείνο απαντούσε, ''όταν μεγαλώσω, θα ξαναγίνω παιδί για να μπορώ να αγαπώ δυνατά''.
Μια μέρα, έτσι ανήσυχος όπως ήταν, ρώτησε την μητέρα του να του πει τι είναι η αγάπη.
Αγάπη είναι η μέρα που ήρθες στον κόσμο θησαυρέ μου, του απάντησε. Είναι η στιγμή που σε έσφιξα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου και η πρώτη φορά που άκουσα τον χτύπο της καρδία σου.
Αγάπη είναι η κάθε φορά που σε κοιτάζω μέσα στα ματιά κι η κάθε στιγμή που περνάω μαζί σου.
Μετά ρώτησε τον μπαμπά του.
Αγάπη είναι το να κρατάω το χέρι σου σφιχτά μες το δικό μου γιε μου. Είναι η κάθε καινούρια λέξη που ακούω από το στόμα σου, το κάθε όνειρο που κάνεις για το μέλλον σου και ο κάθε πόντος που ψηλώνει η ψυχή σου.
Αγάπη είναι η φροντίδα, η προστασία και η ευχή μου για να είσαι πάντα ευτυχισμένος.
Πήγε και στον μεγάλο του αδερφό.
Αγάπη είναι η μοιρασιά και η εμπιστοσύνη αδελφέ μου. Είναι το να ξέρεις πως υπάρχει κάποιος που θα χαρεί με την χαρά σου, κάποιος που θα σκουπίσει το κάθε δάκρυ σου και θα είναι δίπλα σου για πάντα και στα πάντα, του είπε ο αδελφός του.
Παππού, τι είναι αγάπη; Συνέχισε να ρωτάει επίμονα.
Αγάπη είναι το πως μέσα από σένα συνεχίζεται η ζωή. Είναι όλα εκείνα τα βήματα και η πορεία σου που θα κάνεις για να πας ακόμη πιο πέρα από ότι πήγα εγώ παιδί μου, του απάντησε.
Γιαγιά μου τι είναι αγάπη;
Αγάπη είναι η στιγμή που ανοίγει άξαφνα η πόρτα του σπιτιού μου και μπαίνεις μέσα εσύ. Είναι ο τρόπος που διψάς να ακούσεις τις ορμήνιες μου και τις αλήθειες που σου διδάσκουν όλα τα παραμύθια που ζητάς κάθε φορά για να σου πω, του είπε.
Συνέχισε με τον δάσκαλο του, δάσκαλε τι είναι αγάπη;
Αγάπη είναι το δόσιμο και η προσφορά παλικάρι μου του είπε. Είναι το να χαρίζεις τις γνώσεις σου απλόχερα, το να ανοίγεις νέους ορίζοντες και νέους δρόμους, να φωτίζεις τα σκοτάδια και να διώχνεις το κακό απ΄ τις ανθρώπινες καρδιές.
Και για το τέλος άφησε τον πιο καλό του φίλο, τι είναι η αγάπη φίλε μου;
Αγάπη είναι τα μυστικά που παύουν να είναι μυστικά όταν μοιράζονται. Είναι η περηφάνια που νιώθει ένας άνθρωπος όταν βλέπει του φίλου του τις νίκες.
Αγάπη είναι το χέρι που σου απλώνεται στις πιο σκληρές σου πτώσεις.
Όταν πια βράδιασε, ο μικρός χώθηκε στις κουβέρτες του και κοίταξε από το παράθυρο ψηλά τον ουρανό, που ήταν γεμάτος σύννεφα και σκοτεινός.
Και έτσι ανήσυχος όπως ήταν, άρχισε να μονολογεί.
Ξέρω τι είναι αγάπη! Είπε και χαμογέλασε…
Αγάπη είναι το να γνωρίζεις πως πίσω από το γκρίζο υπάρχει το φως, πίσω από τα σύννεφα υπάρχουν τα αστέρια και το φεγγάρι και να πιστεύεις σε αυτά, ακόμη κι όταν δεν τα βλέπεις.
Αγάπη είναι η υπομονή ώσπου να φυσήξει ο άνεμος, να διώξει τα σύννεφα κι όλα να γίνουνε πάλι φως.
Η αγάπη είναι αυτή που νικάει το σκοτάδι, είναι αμέτρητη όπως τα αστέρια και μονάκριβη σαν το φεγγάρι.
Αγάπη είναι όλα εκείνα που είτε τα βλέπουμε είτε όχι, θέλουμε να υπάρχουν στην ζωή μας.
Και ζήσατε εσείς καλά κι ο ανήσυχος μικρός που ποτέ του τελικά δεν μεγάλωσε, καλύτερα!
Γιώργος Καραγεώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου