Και ποιανού η καρδιά δεν έχει ραγίσει από μία απόρριψη; Απόρριψη από έναν άνθρωπο που έχουμε ερωτευτεί, απόρριψη από έναν διαγωνισμό ή τον εργασιακό μας χώρο. Η απόρριψη μας πληγώνει, διότι ''χτυπάει'' την έμφυτη ανάγκη που έχουμε ως άνθρωποι για αποδοχή και έγκριση.
Ο άνθρωπος που απορρίπτεται, βιώνει μέσα του έναν κυκεώνα αρνητικών συναισθημάτων , υποτιμά τον εαυτό και τις δυνατότητές του θεωρώντας πως αν ο ίδιος ήταν διαφορετικός, ο άλλος άνθρωπος δε θα τον απέρριπτε.
Ασυναίσθητα, η απόρριψη μας ωθεί πολλές φορές στη λανθασμένη στάση να κατηγορούμε μόνο εμάς και ποτέ τον άλλο άνθρωπο. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την πεποίθηση, ο άνθρωπος που μας απορρίπτει έχει πάντοτε δίκαιο και εμείς είμαστε πάντοτε οι λάθος και οι ανεπαρκείς.
Όταν βιώσουμε μία απόρριψη οποιασδήποτε μορφής εκτός από τον προφανή πόνο που μας προκαλεί, μπορούμε να αναρωτηθούμε μέσα μας: Ισχύει ότι ο άνθρωπος που με απορρίπτει, είναι πάντοτε σωστός;
Δηλαδή δεν μπορεί να με απορρίπτει με βάση τις δικές του προκαταλήψεις, ζήλιες, ανεπάρκειες ή λανθασμένες κρίσεις;Δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να διαφωνεί ότι όλοι μας μπορούμε να πέσουμε σε λανθασμένες κρίσεις ή πως στον κόσμο μας υπάρχει αρκετή ρηχότητα και παραλογισμός.
Πώς λοιπόν μπορείς να δένεις ως απόλυτα σωστή την κρίση του άλλου για το άτομο ή την αξία σου, όταν εσύ ξέρεις πως σου αξίζει κάτι καλύτερο ή πως δεν ισχύει;Είναι ακριβώς το ίδιο με το να έρθει κάποιος και να σου πει πως ακούει όλα τα είδη μουσικής εκτός από την κλασική.
Θα συμπεράνεις περισσότερα για την αξία της κλασικής μουσικής ή για το γούστο του άλλου; Έτσι ακριβώς λειτουργεί και η απόρριψη; είναι απλώς μία περιγραφή της προσωπικότητας και της κρίσης του άλλου και όχι απόδειξη της δικής μας προσωπικής μας αξίας.
Είναι σημαντικό να σταματήσεις να φοβάσαι την απόρριψη και να τη δεχθείς απλώς ως έναν τρόπο της ζωής για να σε αποτρέψει από έναν κακό δρόμο αλλά και να σε προετοιμάσει και για κάτι καλύτερο και σπουδαιότερο. Σταμάτα να τη φοβάσαι λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου