Ο κλέφτης λέει "δεν μ' αρέσει που κλέβω" και μετά πάει και ξανακλέβει... Είναι η δύναμη της συνήθειας από την μία, από την άλλη φοβάται να δουλέψει (κάτι που δεν το ξέρει βέβαια) και αυτά τα δύο τον φέρνουν δυναμικά στο αποτέλεσμα που δεν του αρέσει. Είναι τρελό, αν το σκεφτούμε.
Υπάρχουν κάποιες δυνάμεις μέσα στον άνθρωπο που δεν του επιτρέπουν να αλλάξει βαθιά, γιατί του λείπει η αυτοπεποίθηση να στηρίξει τις αλλαγές που θέλει να κάνει. Η αυτοπεποίθηση αποπνέει σιγουριά, ασφάλεια και κυρίως Πίστη και Εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας.
Συνήθως ο άνθρωπος, με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει, έχει αποκτήσει πολλά κόμπλεξ. Ο καθένας νιώθει κατώτερος για πολλά πράγματα, και έτσι χάνει την αυτοεκτίμησή του και την θέση της παίρνει ο εγωισμός και η αλαζονεία. Ακόμα και η μαλθακότητα και η υποχωρητικότητα που δείχνει σε κάποιες καταστάσεις, αλαζονεία και εγωισμός είναι...
Τα κόμπλεξ κατωτερότητας είναι τα εφτασφράγιστα μυστικά του κάθε ανθρώπου και η αιτία που έχουμε απομακρυνθεί από τον Θεό και τον Εαυτό μας, γιατί τα αφήνουμε να υπάρχουν στην σκιά και έτσι τους δίνουμε δύναμη, μια δύναμη που στο τέλος δεν μπορούμε ούτε εμείς να ελέγξουμε.
Συνήθως ένας άνθρωπος νιώθει κατώτερος από άλλους, μέσα από την διαδικασία σύγκρισης και τείνει να θαυμάζει (όχι συνειδητά ή και συνειδητά, χωρίς διάκριση όμως) αυτούς που έχουν αυτά που νομίζει ότι λείπουν στον ίδιο. Έτσι χωρίς διάκριση, απλά θαυμάζει και ζηλεύει και παράλληλα γεμίζει μνησικακία και εκδικητικότητα, τα οποία πότε στρέφει στους άλλους, πότε στον Εαυτό του...
Αυτό που γίναμε λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα των κόμπλεξ κατωτερότητας που κουβαλάμε, μα δεν είναι αληθινά, υπάρχουν μόνο γιατί δεν τολμήσαμε να δούμε «ποιος είμαι χωρίς αυτά που με έπεισαν ότι πρέπει να είμαι».
Νομίζω ότι ο τρόπος που μεγαλώνει ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τεράστιο μπούλινγκ, γι' αυτό και κανένας άνθρωπος, στο βάθος, δεν νιώθει καλά με την ζωή του εδώ στον φυσικό κόσμο. Φοβάται και ντρέπεται και μετά βάζει τον θυμό να καλύψει αυτά τα δύο...
Μόνο να σκεφτούμε γιατί να υπάρχει μπούλινγκ στην καθημερινή μας ζωή...Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που νιώθουν κατώτεροι, δεν θα υπήρχαν και οι άνθρωποι που θέλουν να δείξουν την ανωτερότητά τους (εκεί που τους παίρνει βέβαια)…
Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πόσα κόμπλεξ κατωτερότητας μπορεί να αποκτήσει ένα παιδί, για αστείους λόγους... Ακόμα και γιατί γεννήθηκε ένα δεύτερο παιδί, μπορεί να είναι λόγος αυτοαπόρριψης, αν δεν το δουλέψει με επιμέλεια στην ενήλικη ζωή του...το κάθε μας κόμπλεξ πρέπει να δουλευτεί... Αλλιώς δεν πάμε πουθενά, παρά ανακυκλώνουμε τα κόμπλεξ μας...
Και ο Εαυτός μας περιμένει…περιμένει…περιμένει…
Ως πότε ω Άνθρωπε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου