Έχετε αναρωτηθεί κάποια φορά τι είναι αυτό που μπορεί να φταίει και δεν λαμβάνουμε αγάπη, ή τουλάχιστον όχι όση θα θέλαμε, από τις καθημερινές διαπροσωπικές μας σχέσεις;
Έχετε σκεφτεί πότε αγαπάμε και πότε δεν αγαπάμε κάποιον; Επειδή αυτό το θέμα με απασχολούσε ιδιαίτερα, έκατσα και έκανα μια λίστα για να δω πότε αγαπάω και πότε δεν αγαπάω κάποιον και ανακάλυψα σπουδαία πράγματα!!!! Φυσικά η λίστα δεν είναι πλήρης, αν καθόμουνα θα έγραφα και άλλα πράγματα, αλλά νομίζω στην παρούσα φάση αρκούν.
ΠΟΤΕ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ?
● όταν μου προσφέρει ασφάλεια.
● Όταν μου δίνει αυτό που χρειάζομαι.
● Όταν μου δίνει ευχαρίστηση.
● Όταν με συμπαθεί.
● Όταν συμφωνεί μαζί μου.
● Όταν με χρειάζεται.
● Όταν με υπακούει.
● Όταν ανήκει στην οικογένειά μου, στην ομάδα μου, στο κόμμα μου, στην χώρα μου, στην θρησκεία μου.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ?
● Όταν με κάνει να νιώθω ανασφαλής.
● Όταν δεν ικανοποιεί τις ανάγκες μου.
● Όταν με κάνει να νιώσω άσχημα.
● Όταν δεν με συμπαθεί.
● Όταν διαφωνεί μαζί μου.
● Όταν δεν με έχει ανάγκη.
● Όταν δεν με υπακούει.
● Όταν δεν είναι στην οικογένειά μου, στην ομάδα μου, στο κόμμα μου, στην χώρα μου, στην θρησκεία μου.
Πείτε αλήθεια! Εσείς και εγώ και όλοι μας σε πόσες από αυτές τις περιπτώσεις αγαπάμε ή δεν αγαπάμε; Μήπως στις περισσότερες;
Αυτό είναι τελικά αγάπη; Ή μήπως είναι ικανοποίηση του Εγωϊσμού μας; Αγάπη δεν είναι ελευθερία; δεν είναι χαρά;
Πως μπορεί η αγάπη να δημιουργεί πόνο, εξάρτηση, καταπίεση;
Έχουμε σκεφτεί ότι ο κάθε ένας από τους άλλους θα μπορούσε να ήμουν εγώ? Και όταν βρίσκομαι στην θέση τους, πως θα αισθανόμουν όταν εισέπραττα απόρριψη από κάποιον επειδή δεν του έκανα τα χατίρια;
Δεν θα αισθανόμουν ότι αυτό μου κατέπνιγε την ελευθερία; Ότι με ανάγκαζε να μην εκφραστώ με την καρδιά μου; Να μην είμαι αυτός που είμαι; Πόσες φορές νιώσαμε άσχημα γιατί κάποιος μας εξανάγκαζε να τον αγαπάμε; ή μας έδινε την δικιά του αγάπη υπό όρους τους οποίους έβαζε αυτός, χωρίς να ακούσει τα θέλω μας ή να λάβει υπόψη του τα δικά μας συναισθήματα;
Γιατί τελικά γκρινιάζουμε αφού δεν κάνουμε κάτι να αλλάξουμε την ζωή μας; Πως περιμένουμε να αλλάξει ο κόσμος όταν αυτόν τον κόσμο εμείς οι ίδιοι τον συντηρούμε; Αφού είμαστε μέρος του κόσμου!
Ας κάνουμε πρώτα εμείς την αρχή, ο "κάθε εμείς" και τότε όλα θα αλλάξουν γύρω μας μαγικά και αυτόματα. Ας το κάνουμε μόνο για σήμερα. Για κάθε σήμερα! Δεν είναι πολύ!
Μια μέρα είναι την φορά. Ας κάνουμε στους άλλους ό,τι θα θέλαμε εμείς να μας κάνουνε. Να αγαπάμε χωρίς όρους και εξαναγκασμούς. Γιατί ο "άλλος" είναι εμείς. Όλοι μαζί είμαστε Ένα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλος.
Τάσος Παπαμιχαλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου