Τον γεμίζει λάσπες, οι λάσπες τον κάνουν βαρύ και το βάρος αυτό δεν του επιτρέπει την ανάπτυξη. Γιατί όσο περισσότερο βάρος έχει ένας άνθρωπος τόσο λιγότερο μπορεί να κινηθεί.
Γέμισε τα παπούτσια σου με λάσπη και πήγαινε να περπατήσεις σε έναν λασπωμένο δρόμο. Θα δεις ότι δεν θα μπορείς να ξεκολλήσεις εύκολα το πόδι σου από τον δρόμο. Δεν θα έχεις ροή στο βήμα σου. Ο φόβος μήπως γλιστρήσεις και πέσεις θα είναι μεγάλος. Οπότε τα βήματα θα είναι κάτω από μεγάλη προσπάθεια για να κρατηθείς όρθιος και να μην πέσεις σε αυτό το λασπωμένο τοπίο.
Έτσι και αυτό ακριβώς είναι το μάλωμα στον άνθρωπο.
Τον κάνει να μουδιάζει και να μην μπορεί να λειτουργήσει μέσα από τον φόβο μην πέσει.
Μια μορφή που μας καταδικάζει και μας τάσσει υπέρ του φόβου.
Μα πόσο πιο όμορφο είναι ένα τοπίο από έναν στεγνό δρόμο, γεμάτο από μυρωδιές από λουλούδια δηλαδή μία σχέση γεμάτη από αισιοδοξία και πίστη. Τι πιο όμορφο να ξέρουν οι άλλοι δίπλα μας ότι δεν είμαστε εκεί για να τους κρίνουμε, για να τους μαλώσουμε, αλλά για να τους αγκαλιάσουμε με στοργή για κάθε τους στραβοπάτημα.
.jpg)
Πόσο πιο αρμονικά θα ρέει η ζωή μας αν βγάλουμε το μάλωμα και την τιμωρία από τη ζωή μας και τις σχέσεις μας. Αυτόματα όλο αυτό θα μας δώσει μια μορφή ουσιαστικής χαλάρωσης γιατί κανένας μας δεν θα λειτουργεί κάτω από τον ζυγό του φόβου.
Αφού όλοι ξέρουμε ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα, θα ξέρουμε ότι όσο λιγότερο ασχολούμαστε με τα λάθη, αυτά δεν έχουν άλλη επιλογή από το να σταματήσουν να συμβαίνουν. Όσο περισσότερη τροφή δίνουμε στα σωστά μας αντί στα λάθη μας αναβαθμίζεται η καρδιά μας και όλο μας το περιβάλλον θα μετατραπεί σε ευλογημένη αγάπη ουσίας και αγκαλιάς.
Τη λάσπη - μάλωμα την δοκιμάσαμε και είδαμε ότι έφερε πόνο και όλεθρο. Ας δοκιμάσουμε τώρα την αγκαλιά και το δεν πειράζει. Όσο αυτό το δεν πειράζει θα μεγαλώνει τα λάθη θα χάνονται. Γιατί δεν θα υπάρχει πια η σκιά του φόβου. Μέσα από το Φως της αγάπης οι σχέσης θα είναι ένα βάλσαμο γεμάτο από υγεία.
Και όταν υπάρξει στον πλανήτη αυτό το σενάριο, ελευθερίας, υγείας, στοργής και αγάπης τότε ο Παράδεισος θα είναι εδώ για όλους μας, για πάντα.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου