Μια φορά υπήρχε ένας άνθρωπος πάρα πολύ πλούσιος. Είχε πολλά μαγαζιά, πολλά εργοστάσια και πολλές τράπεζες, και κάθε εβδομάδα στο σπίτι κατέφθαναν πολλά φορτηγά με χρήματα. Δεν ήξερε που να τα βάλει ή που να τα ξοδέψει. Αγόραζε τα πάντα και ότι του άρεσε. Δεν του έλειπε τίποτα.
Εντούτοις υπήρχε ένα πράγμα που δεν μπορούσε να έχει. Και όσο να αγόραζε, και όσο να ξόδευε , πάντα του έλειπε αυτό το "κάτι". Η ΧΑΡΑ.
Δεν βρήκε πουθενά στον κόσμο το "μαγαζί" που πουλούσε την "ΧΑΡΑ".
Αφού γύρισε όλο τον κόσμο , έμεινε άπρακτος, έως ότου μια μέρα βρέθηκε σε ένα μικρό χωριό και εκεί έμαθε πως υπήρχε ένας σοφός γέροντας που μπορούσε να τον βοηθήσει.
Ο σοφός ζούσε σε μια φτωχική καλύβα πάνω στα βουνά.
Έτσι ο πλούσιος πήγε να τον βρει , και όταν τον βρήκε του είπε:
-Μου είπαν πως εσείς θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να βρω την χαρά.
Ο γέροντας τον κοίταξε χαμογελώντας και του απάντησε:
-Εσείς την έχετε ήδη συναντήσει, εγώ έχω πολύ χαρά.
-Εσείς;φώναξε ο πλούσιος , έκπληκτος.
-Μα αφού έχετε μια φτωχική καλύβα και τίποτα περισσότερο!
-Βεβαίως, και για αυτό είμαι χαρούμενος, αφού δίνω σε όλους όσους έχουν ανάγκη όλο εκείνο που έχω παραπάνω- απάντησε ο γέροντας.
-Και έτσι έχετε την χαρά; ρώτησε ο πλούσιος.
-Έτσι είμαι χαρούμενος εγώ, δίνοντας το παραπάνω στους άλλους-απάντησε ο γέροντας.
Ο πλούσιος έφυγε σκεπτικός. Μετά από λίγο καιρό αποφάσισε να δώσει ότι δεν του ήταν αναγκαίο σε εκείνους που είχαν ανάγκη. Με μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε πως κάνοντας έτσι αισθανόταν χαρούμενος.
Συνειδητοποίησε πως χαίρεσαι περισσότερο δίνοντας και κάνοντας ευτυχισμένους τους άλλους από το να παίρνεις και να κατέχεις πολλά πράγματα χωρίς να τα μοιράζεσαι.
Josè Real Navarro και Maria Carla Mantovani
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου