Ήταν κάποτε ένας αυτοκράτορας που του άρεσε πάρα πολύ
να συζητά με ένα αγαπημένο του φίλο, και πολύ σοφό. Μόλις είχε επιστρέψει από μια εξοντωτική μάχη , και κουρασμένος όπως ήταν σταμάτησε στον παλιό του φίλο για να περάσει κάποιες μέρες ηρεμίας και γαλήνης.
"Είμαι πολύ κουρασμένος, αγαπημένε μου φίλε..!
Όλες αυτές οι μάχες και οι πόλεμοι με έχουν εξαντλήσει!
Πόσο θα΄ήθελα να σταματήσω και να περάσω τον καιρό μαζί σου, συζητώντας, εδώ στις ακτές του ποταμού...".
"Αγαπημένε μου βασιλιά, έχεις σχεδόν νικήσει τους πάντες, τι άλλο θέλεις να κάνεις;"
"Θέλω να κατακτήσω την Βαβυλώνα!
"Και μετά την Βαβυλώνα;"
"Θέλω να κατακτήσω την Ελλάδα!"
"Και μετά την Ελλάδα;"
"Θα κατακτήσω και την Ρώμη!"
"Και μετά;"
"Θα σταματήσω..!
Θα επιστρέψω εδώ και θα περάσουμε μαζί ευτυχισμένες μέρες, συζητώντας ευχάριστα, εδώ στις ακτές του ποταμού...".
"Και γιατί μεγαλειότατε , φίλε μου, δεν αρχίζουμε αμέσως:"
"Θα υπάρξει πάντα μια επόμενη μέρα για να μπορέσεις να πεις ; :
- Σε Αγαπώ!
Θα υπάρξει πάντα μια άλλη δυνατότητα για να πεις ; :
-Μπορώ να κάνω κάτι για σένα;
Θα μετανιώσεις πικρά το ότι δεν βρήκες τον χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ή ένα φιλί, ή ήσουν τόσο πολύ απασχολημένος , για να προσφέρεις σε κάποιον, εκείνο που , μετά, θα είχε εκφράσει, σαν τελευταία επιθυμία...
Θυμήσου , τους αγαπημένους σου, σήμερα,και ψιθύρισε τους στο αυτί πόσο πολύ τους αγαπάς και το πόσο πολύ θα τους αγαπάς για πάντα.!
Βρες τον χρόνο να πεις : "Λυπάμαι !", "Συγνώμη !", "Σε παρακαλώ, άκουσε με!", "Ευχαριστώ!" ή "Όλα θα πάνε καλά!"
Αύριο δεν θα μετανιώσεις για εκείνο που έκανες σήμερα!..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου