Ολόψυχη ζωή σημαίνει να ζούμε από τη θέση του “αξίζω”. Σημαίνει να καλλιεργούμε το θάρρος, τη συμπόνια και τη σύνδεση, να ξυπνάμε το πρωί και να σκεφτόμαστε: “Ανεξάρτητα από το πόσα θα καταφέρω να κάνω και το πόσα θα αφήσω ανολοκλήρωτα, είμαι επαρκής”.
Σημαίνει να ξαπλώνουμε το βράδυ και να σκεφτόμαστε: “Ναι, είμαι ατελής και ευάλωτος και μερικές φορές φοβάμαι, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια ότι είμαι επίσης θαρραλέος και άξιος να αγαπήσω, να αγαπηθώ και να ανήκω”.
Το ταξίδι
Το να ζούμε με όλη μας την ψυχή δεν είναι μια επιλογή που την κάνουμε μία μόνο φορά. Είναι μια διαδικασία. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι είναι ταξίδι ζωής.
Ο δικός μου στόχος είναι να αποκτήσω επίγνωση και διαύγεια σχετικά με το σύνολο των επιλογών που οδηγούν στην Ολόψυχη ζωή και να μοιραστώ όλα όσα έμαθα στην πορεία με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους που έχουν την επιθυμία να ζήσουν και να αγαπήσουν με όλη τους την ψυχή.
Πριν ξεκινήσουμε οποιοδήποτε ταξίδι, όπως και τούτο εδώ, είναι σημαντικό να ξέρουμε τι χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας.
Τι χρειάζεται να κάνουμε για να ζούμε και να αγαπάμε από τη θέση του “αξίζω”;
Πώς αγκαλιάζουμε τις ατέλειες μας; Πώς θα καλλιεργήσουμε αυτά που είναι απαραίτητα για το ταξίδι μας και πώς θα απαλλαγούμε από εκείνα που μας κρατάνε πίσω;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι το θάρρος, η συμπόνια και η σύνδεση. Με αυτά τα εργαλεία θα ανοίγουμε το δρόμο.
Τώρα εσύ μπορεί να σκέφτεσαι: “Α, μάλιστα! Δηλαδή το μόνο που χρειάζεται να κάνω για να πολεμήσω την τελειομανία είναι να γίνω σούπερμαν!” Σε καταλαβαίνω.
Το θάρρος, η συμπόνια και η σύνδεση μοιάζουν να είναι μεγάλες και υψηλές έννοιες. Στην πραγματικότητα όμως, είναι απλές καθημερινές πρακτικές και όταν εξασκηθείς σ’ αυτές αρκετά, γίνονται υπέροχα χαρίσματα, αληθινά δώρα για τη ζωή σου.
Τα καλά νέα είναι ότι τα αδύνατα σημεία μας είναι ακριβώς εκείνα που μας αναγκάζουν να στραφούμε σε τούτα τα εκπληκτικά εργαλεία.
Ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι, και επομένως υπέροχα ατελείς, χρειάζεται να εξασκούμαστε με μικρά καθημερινά βήματα με τα εργαλεία μας. Έτσι, μέρα τη μέρα, το θάρρος, η συμπόνια και η σύνδεση γίνονται χαρίσματα, γίνονται δώρα -τα δώρα της ατέλειας.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Brene Brown, Ph.D. “Ευτυχώς που δεν είμαι τέλειος”, Εκδόσεις Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου