.jpg)
Μπορεί να άργησα εαυτέ μου, αλλά έμαθα να σε αγαπώ περισσότερο. Έμαθα να αναγνώριζω τις αδυναμίες και να σε συγχωρώ για τα λάθη σου. Να συμβιβάζομαι με τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου.
Να αναδιπλώνω τις καλές πτυχές σου και να βελτιώνω τις κακές. Να σε αποδέχομαι και να σε αγαπώ γι αυτό που είσαι και να μην προσπαθώ να σε αλλάξω σε αυτό που δεν μπορείς να γίνεις.
Μπορεί να άργησα αλλά έμαθα να εκτιμώ την αξία σου και να σέβομαι τη μοναδικότητά σου. Έμαθα να ικανοποιώ τις δικές σου ανάγκες και να μην κωφεύω στις απαιτήσεις σου.
Να υλοποιώ τις επιθυμίες σου και μην ξοδεύομαι σε αλλότρια ''θέλω''.
Να καλύπτω τα δικά σου κενά και να μην γεμίζω τα ‘’ξένα’’. Να σε ακούω και να σε υπακούω και να μην παρασύρομαι απο ουτοπικά συνθήματα και κούφιες ιδεολογίες.
Να μην σε αναλώνω σε άσκοπες πορείες και να μην σε παρασύρω σε ξένες διαδρομές.
Να σε προφυλλάσω απο τους κινδύνους που παραμονεύουν και να μην σε εκθέτω άσκοπα στις παραστάσεις αυτού του κόσμου.
Να επιλέγω με σύνεση τους δρόμους που θα πορευτείς και να μην σε σκορπίζω αλόγιστα σε μάταιες διαδρομές.
Να μη σε εξαναγκάζω σε πισωγυρίσματα και να μη σε εγκαταλείπω σε έρημους σταθμούς.
Να μη σε ταξιδεύω σε άπατους ωκεανούς που σε γκρεμοτσακίζουν στα βράχια τους.
Να μην σε εκθέτω σε άγνωστα πελάγη που καραδοκούν οι πειρατές να σε λεηλατήσουν.
Άργησα εαυτέ μου αλλά έμαθα να μη σε χαρίζω σε ρηχές και ποταπές ψυχές. Να μη σε δανείζω σε αχάριστα και βρώμικα χέρια.
Να σε αποδεσμεύω από τοξικές και ψυχοφθόρες καταστάσεις. Να λύνω τα σχοινιά που σε κρατάνε δέσμιο του παρελθόντος. Να σε απελευθερώνω απο τους ζυγούς των αναμνήσεων που σε καθηλώνουν και σε κρατάνε στάσιμο.
Να μη σε χαραμίζω στην εκμετάλλευση και την υποκρισία, αλλά να σε προστατεύω αποχωρώντας στο πρώτο σημάδι τους. Έμαθα να αντικρύζω κατάματα ότι σε τρομάζει και να νικάω τους φόβους σου. Να παλεύω με τα θεριά σου και να μην αφήνω αυτό που σε τρώει να χορτάσει.
Έμαθα να ξεχνάω ότι σε πόνεσε. Να διαγράφω απο το μυαλό σου τα άσχημα και να τα αντικαθιστώ με τα ωραιότερα που σε περιμένουν. Έμαθα να σκεπάζω τις πληγές σου με τη λησμονιά. Να επουλώνω τα τραύματά σου με τη δύναμη. Να αντιμετωπίζω τον πόνο σου με αντοχή και καρτερικότητα.
Έμαθα να μη σε υποτιμώ και να μην επιδέχομαι μειώσεις στην αξιοπρέπειά σου. Να μην κάνω εκπτώσεις στις αρχές σου και να μην επιτρέπω να σε εξευτελίζουν.
Να μην ανέχομαι να σε υποβιβάζουν. Να μη συμβιβάζομαι για το ήθος και το επίπεδο σου. Οριοθέτησα τις αντοχές σου. Επαναπροσδιόρισα τα όριά σου.
Καθόρισα τα σύνορα της ύπαρξής σου. Υπερασπίζομαι το δίκαιό σου. Και κρατάω σημαία στο συλλαλητήριο αυτού του κόσμου, την αυτοεκτίμηση σου.
Άργησα εαυτέ μου, αλλά επιδιώκω πλέον την ψυχική σου γαλήνη και την πνευματική σου ισορροπία. Κρατάω στη ζωή μόνο τα θετικά. Κάνω όμορφες σκέψεις και μεγάλα όνειρα. Γεμίζω την οντότητά σου από θετική ενέργεια και ανθρώπους. Φροντίζω να μη χαραμίζω την ψυχή σου.
Να μην τη σπαταλώ αλόγιστα και να μην την υποβάλλω σε κακώσεις. Την κρατάω καθαρή και αμόλυντη απο την ασχήμια. Διατηρώ την σπάνια ομορφιά της μέσα στην υποκρισία. Διαφυλάσσω την αγνότητά της μέσα στο ψέμα και την κακία. Και ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία.
Μπορεί να άργησα εαυτέ μου αλλά δαμάστηκα μέσα από τα πάθη σου. Υπέκυψα στις επιθυμίες σου. Υποτάχτηκα στις ορμές της οντότητάς σου.
Δε σου αφήνω πια απωθημένα. Δεν μετανιώνω ποτέ για τις επιλογές σου. Και έμαθα να σε αγαπώ περισσότερο.
Λίτσας Φιλίππου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου