Ίσως θυμάσαι κάποια στιγμή της ζωής σου που χρειάστηκε να πάρεις κάποια μεγάλη απόφαση η οποία θα έκρινε το μέλλον σου. Αρχικά να σου πω ότι, αν έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο είσαι τυχερός. Υπάρχει κόσμος που δεν παίρνει αποφάσεις στη ζωή του. Που έχει μάθει από μικρή ηλικία να αφήνεται στις αποφάσεις άλλων.
Ποιος παίρνει τις αποφάσεις;
Συναντούμε συχνά περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν επαναπαυτεί. Που οι γονείς τους φροντίζουν για όλα στερώντας τους την πρωτοβουλία. Σαν χώρα, βρισκόμαστε στις πρώτες θέσεις, σε ότι αφορά την παραμονή μας στο πατρικό μας σπίτι.
Σίγουρα η οικονομική κρίση έχει συμβάλει σε αυτό αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι στα 40 ή τα 50 τους που εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους.
Αυτό, σε συνδυασμό με τον τρόπο που έχουν οριστεί οι κοινωνικές νόρμες, μπορεί να οδηγήσει σε έναν πνευματικό μη απογαλακτισμό.
Οι άνθρωποι που επιλέγουν (ή δεν επιλέγουν) να μείνουν με τους γονείς τους, στερούνται ένα μεγάλο κομμάτι της ενήλικης ζωής τους και δεν μπορούν να πάρουν απλές καθημερινές αποφάσεις, πέρα από τις μεγάλες αποφάσεις που θα κληθούν να πάρουν από μόνοι τους κάποια στιγμή στη ζωή τους.
Συνήθεια
Η συνήθεια είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν συνηθίζεις να εναποθέτεις τις ευθύνες σου σε άλλους, ειδικά αν αυτοί οι άλλοι είναι οι γονείς σου, τότε συνηθίζεις να τις αποποιείσαι και να μην αναλαμβάνεις το βάρος τους.
Αντίστοιχα, εφόσον οι ρόλοι δεν αλλάζουν με την πάροδο των χρόνων, οι γονείς εξακολουθούν να βλέπουν και να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως αυτό και τίποτα παραπάνω.
Γι’ αυτό και πολλές φορές τυχαίνει μετά από την απώλεια των γονιών, τα παιδιά τους να βρίσκονται σε απόγνωση και να μην ξέρουν τι να κάνουν.
Ποιος αποφασίζει για εσένα; Έχεις την ικανότητα να πάρεις αποφάσεις ή αφήνεσαι σε άλλους; Τι μπορεί να συμβεί όταν αφήνεις την τύχη σου στα χέρια τρίτων, ακόμα κι αν αυτοί είναι οι γονείς σου;
Μεγάλες αποφάσεις
Φτάνει κάποια στιγμή η ώρα να πάρεις κάποια μεγάλη απόφαση. Είτε αφορά τα επαγγελματικά σου, είτε τα προσωπικά σου, ήρθε εκείνη η στιγμή που πρέπει να βάλεις κάτω όλους τους πιθανούς παράγοντες και να διαλέξεις τι θέλεις να κάνεις.
Πως μπορείς να το κάνεις, όμως, όταν για τόσα χρόνια έχεις μάθει να εναποθέτεις τις ευθύνες σου σε τρίτους;
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όταν ρωτάς τρίτους, για να πάρεις την άποψη τους και να δεις τι σκέφτονται, και εισπράττεις μία ατάκα της μορφής : «Α δεν ξέρω, αυτό είναι δική σου απόφαση και είναι σοβαρό θέμα. Δεν θέλω να ανακατευτώ για να μη σε επηρεάσει η άποψή μου».
Εκεί είναι το αστείο της υπόθεσης. Όταν πλέον φτάσεις σε αυτό το σημείο, η εξάρτηση είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν τους παρακαλάς να πάρουν εκείνοι την απόφαση και ύστερα ακούς και σχόλια όπως, «Ευτυχώς που υπάρχω κι εγώ αλλιώς να δω τι θα έκανες».
Κι αν είναι πλέον αργά;
Αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Απλούστατα και μόνο από το γεγονός ότι κάποια στιγμή στη ζωή σου θα κληθείς να πάρεις κάποιες αποφάσεις, χωρίς να είναι τρίτοι εκεί. Οπότε δεν είναι αργά και καλό θα ήταν να αλλάξεις τον τρόπο που προσεγγίζεις τέτοιες καταστάσεις.
Το ζητούμενο είναι να αρχίσεις να παίρνεις σιγά σιγά αποφάσεις και να μπορείς να τις στηρίξεις. Ξεκίνα με μικρά πράγματα που δεν έχουν μεγάλο αντίκτυπο. Πάρε μικρές αποφάσεις και ζήσε με αυτές σου τις επιλογές.
Για κάθε μία απόφαση που παίρνεις, αφιέρωσε μερικά λεπτά να αξιολογήσεις αν έπραξες σωστά και τι θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά.
Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, είναι να μπορείς να αξιολογήσεις τα δεδομένα που έχεις στα χέρια σου για να μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα εύκολα και με άνεση. Φυσικά αν έχεις μάθει να παίρνεις feedback ή ανατροφοδότηση, τότε τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα.
Να θυμάσαι ότι δεν είναι ποτέ αργά για να πάρεις αποφάσεις για τον εαυτό σου και το μέλλον σου.
Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,
Influence:
Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου