Περνουν τα χρονια κι η καρδια μας
ειναι σαν ενα λουλουδι που κλεινει τα πεταλα του σιγα σιγα ....
Μεγαλωνουμε και ο χρονος στεκεται απειλητικα τωρα εμπρος μας ...
λιγοστευουν οι μερες, λιγοστευουν οι φιλοι μας, λιγοστευουν οι δικοι μας ανθρωποι ....
αλλα κι οσοι μας εχουν απομεινει ειναι κι αυτοι κλεισμενοι στις δικες τους σκεψεις , στις δικες τους ανησυχιες ...
μιλαμε αλλα πλεον αορατοι τοιχοι εχουν μπει αναμεσα μας
ακουμε μηχανικα χωρις να νοιωθουμε τον αλλον
μοιραζομαστε τα προβληματα αλλα οχι τις μυχιες σκεψεις μας, οχι τα θελω μας ...
Σε ποιον ν ανοιξεις την καρδια σου, ποιον να εμπιστευτεις, ποιος ταχα θα φανει ανταξιος της επιλογης σου ..
οσο μεγαλωνουμε δεν διακινδυνευουμε ......
Το λουλουδι χαρηκε τον ηλιο, χαρηκε το τραγουδι των πουλιων
τα ηλιοβασιλεματα και τις ανατολες
αυτους που το χαζευαν, ''α...τι ομορφο που ειναι !!''
και τωρα σιγα σιγα κλεινει τα πεταλα του....
ολα φαινεται οτι τοχουν κουρασει
αποζητα πιο πολυ την γαληνη,την ησυχια και την ασφαλεια της μητερας γης
εκει οπου ειναι οι αναμνησεις του, εκει απ οπου ξεκινησε ..
Ομως αλλα λουλουδια θα ξεπεταχτουν απ το ιδιο φυτο,
ηδη εχουν σκασει τα φυλλαρακια τους
ειναι σχεδον ετοιμα να λαμψουν με τα χρωματα τους
στο πρωινο φως
Οι ακτινες του ηλιου θα τα χαιδεψουν
ο κοσμος θα περασει και θα τα θαυμασει κι αυτα
''α....δειτε τι ομορφα που ειναι !! ''
αλλα θα κοπουν πριν την ωρα τους κι αλλα θα μεγαλωσουν και θα ευδοκιμησουν ...
Η ζωη θα συνεχιζεται παντα με νεα ανθη
κι αυτο ειναι το σωστο ......
Το κείμενο το άφησα χωρίς τόνους όπως είναι η επιθυμία του συγγραφέα.
Γ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου