Το δυσκολότερο είναι να γίνεσαι και τελικά να είσαι ο Εαυτός σου. Πολλά λέγονται σχετικά με αυτό, πολλά διαδίδονται και γράφονται. Οι περισσότεροι εύκολα λένε, «είμαι ο Εαυτός μου» ή «θέλω να είμαι ο Εαυτός μου», όμως χωρίς να κατανοούν πραγματικά τι ακριβώς είναι αυτό που θέλουν ή πιστεύουν πως είναι.
Όλοι έχουμε μια σχετικά καθαρή εικόνα/ιδέα για το ποιοι πιστεύουμε πως είμαστε. Η πραγματικότητα είναι, τις περισσότερες φορές, διαφορετική… έως πολύ, έως απόλυτα διαφορετική! Μπορεί κανείς να ξοδέψει ολόκληρη τη ζωή του, χωρίς να έχει καταφέρει να γίνει ο Εαυτός του.
Δεν υπάρχει όμως κάτι σπουδαιότερο, πιο χρήσιμο και πιο αποδοτικό από αυτό, ό,τι άλλο κι αν νομίζουμε πως καταφέραμε στη ζωή μας.
Η αλήθεια είναι ότι «φοβάμαι» πλέον, όχι τις λέξεις, αλλά τις ερμηνείες που τους αποδίδονται από τους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα διεισδύσει στην πραγματικότητα, που δεν έχουν κοιτάξει ακόμα με ειλικρίνεια σε βάθος τον εαυτό τους, που δεν κατανοούν τα νοήματα που οι λέξεις και οι εκφράζουν μπορούν να μεταδώσουν. Και πόσα λανθασμένα μηνύματα έχουν περαστεί για το φόβο…
Δύσκολα περιγράφεται μια τέτοια έννοια, όπως το τι ή πώς είναι να είναι κανείς «ο Εαυτός του». Δεν είμαστε αυτόματα, αλλά γινόμαστε! Και συνήθως (εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις) χρειαζόμαστε μια μακριά πορεία αφοσίωσης, πειθαρχίας και ακλόνητου πάθους και δύναμης για να το καταφέρουμε αυτό.
Όμως, εκεί ακριβώς αρχίζει η πραγματική ελευθερία, η εσωτερική γαλήνη, η αρμονία με τη ζωή. Ποτέ πιο πριν! Μπορώ να γράψω χιλιάδες πράγματα γι’ αυτό… τι είναι, πώς είναι, τι χρειάζεται, τι δεν χρειάζεται, από τι αποτελείται κλπ.
Γνωρίζω πλέον, έστω κι αν συνεχίζω να γράφω, ότι κάθε φορά που επιχειρώ να το κάνω, κοιτώντας από μια συγκεκριμένη οπτική, ότι αποκλείω χιλιάδες άλλες, που πολλοί υποθέτουν πως δεν υπάρχουν. Όπως γνωρίζω επίσης πλέον, ότι μόνο ατομικά και με σιδερένια θέληση μπορεί ο ύψιστος αυτός σκοπός να επιτευχθεί.
Είναι μια συνεχής πάλη* με δυνάμεις του ψεύδους που παρουσιάζονται ως αλήθειες, μια συνεχής αμφισβήτηση* των προσωπικών δεδομένων και υιοθετημένων θεωριών και πεποιθήσεων, ένας συνεχής αποπρογραμματισμός* του υφιστάμενου τρόπου σκέψεις, μια αδιάκοπη δίψα* να βρεις όλ’ αυτά που ήδη κατέχεις, μια συνεχής δράση* θανάτου για να αποκτήσεις την αιώνια (αληθινή και όχι κατασκευασμένη) ζωή*.
Στην πορεία αυτή ανακαλύπτεις ότι συχνά οι έννοιες περιπλέκονται: αλληλοσυμπληρώνονται, συγχωνεύονται, λυτρώνονται, αλλάζουν και μετατοπίζονται. Είναι μια μαγική οδός, εντελώς προσωπική, που δεν γίνεται να την περπατήσεις μόνος, ενώ παράλληλα βρίσκεσαι κάθε στιγμή, μόνο με τον Εαυτό σου.
Κάποια στιγμή, δυστυχώς μετά από πολύ πόνο, θ’ αναγκαστούμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι όλες αυτές οι προτροπές «να τα βρεις με τον εαυτό σου, μόνος σου» ή ότι «χρειάζεσαι θεραπεία ή ψυχανάλυση» ή ακόμα ότι «κάποιος εκεί έξω κατέχει τη γνώση που θα σε οδηγήσει μαγικά στον Εαυτό σου» και τα παρόμοια, θα αποδειχθούν κούφιες και έργα του παντοδύναμου εγώ, που παραπλανά τη συνείδηση.
Έχω γράψει (και θα συνεχίσω ακόμα να το κάνω) για όλα αυτά, μέσα από πολλές διαφορετικές οπτικές. Όμως, η σύνθεση όλων, με σκοπό την αποκάλυψη της μιας και μοναδικής εικόνας είναι έργο καθαρά προσωπικό, που υπερβαίνει οτιδήποτε έχω γράψει/θα γράψω.
Το να συμφωνείτε μαζί μου ή να νομίζετε πως έχετε βρει «Την Αλήθεια» σε οποιαδήποτε λόγια μου (ή άλλου) είναι άλλη μια παγίδα που χρειάζεται να υπερβείτε. Πώς όμως;
Γιατί, δεν υπάρχει κανένας σωστός δρόμος/μέθοδος/διδασκαλία. Τον δημιουργούμε, βήμα με βήμα. Όμως δεν τον δημιουργούμε μόνοι, αν και είναι εντελώς δικός μας: αυθεντικός, μοναδικός, λυτρωτικός… ο δρόμος της έκφρασης του Εαυτού μας.
*όλες οι έννοιες έχουν ερμηνευθεί λανθασμένα/περιοριστικά, με αποτέλεσμα την παραπλάνηση και το περαιτέρω «χάσιμο» του Εαυτού, που τελικά ορίζουμε, χωρίς να γνωρίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου