Εννέα πράγματα που συνειδητοποιείς αφού έχεις πεθάνει
Τρεις εβδομάδες αφότου πέθανε, ο αδερφός μου Μπίλυ, με ξύπνησε το ξημέρωμα και άρχισε να περιγράφει τι συμβαίνει σε αυτόν στη μετά θάνατον ζωή. Αρχικά, σκέφτηκα ότι η θλίψη μου, με έκανε να φαντάζομαι τη φωνή του. Αλλά καθώς ο αδερφός μου άρχισε να μοιράζεται συμπαντικά μυστικά μαζί μου, μυστικά που δεν μπορούσα να αγνοήσω, έγινα μαθητής του.
Ο Μπίλυ, μου έμαθε ότι όταν γεννιέται κάποιος, αυτό το «μπαμ» του προκαλεί κάτι σαν αμνησία. Ένα από τα κύρια πράγματα που κάνουμε στον πλανήτη γη είναι να προσπαθούμε να θυμηθούμε τα πράγματα που ξεχάσαμε. Αλλά όταν πεθάνει κάποιος, συνειδητοποιεί ένα σωρό πράγματα που δεν ήξερε όσο ζούσε, όπως τα παρακάτω:
1. Η ζωή στη γη δεν είναι μια τιμωρία για τα προηγούμενα αμαρτήματά μας. Δεν παίζουμε τον ρόλο κάποιου που έκανε κάτι κακό σε κάποια άλλη ζωή και τώρα πληρώνει για αυτό. Στα αλήθεια δεν λειτουργεί έτσι, αυτό. Αυτή η ιδέα του οφθαλμού αντί οφθαλμού καρμικής εξίσωσης, δεν είναι η πραγματική συμφωνία.
2. Επιλέγουμε τις συνθήκες της ζωής μας πριν γεννηθούμε για λόγους που αφορούν την ψυχή μας, που είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβουμε όσο είμαστε στη γη. Αν καταλαβαίναμε αυτούς τους λόγους, η ζωή θα έχανε λίγη από τη δύναμή της, και αυτή η απώλεια έχει να κάνει λιγάκι με αυτό που λέμε διαφώτιση.
3. Τα πάντα αλλάζουν. Όταν πεθαίνουμε, συνειδητοποιούμε πόσο πολύ αλλάζουν. Συνειδητοποιούμε επίσης ότι υπάρχουν αιώνια πράγματα, πράγματα που παίρνουμε μαζί μας και αλλάζουν και αυτά. Η Ανατολίτικη ιδέα της Μάγια, ή ψευδαίσθησης τι σημαίνει στα αλήθεια; Σημαίνει το προσωρινό.
4. Η ζωή είναι σπουδαία, ακόμα και τα δύσκολα κομμάτια της. Και όλοι κάνουμε πράγματα που τα λέμε λάθη. Αλλά αυτά που αποκαλούμε εμείς λάθη, είναι εντάξει. Είναι απλά μέρος της γήινης συμφωνίας.
5. Προοριζόμαστε να εμπλακούμε με πολλών ειδών πράγματα στη γη, πράγματα που ίσως να μη βγάζουν νόημα αν τα δούμε από την ανθρώπινη σκοπιά. Για αυτό, περιμένετε λίγο πριν κρίνετε τον εαυτό σας ή τον συνάνθρωπό σας τόσο αυστηρά. Ωστόσο, το να είμαστε απόλυτα μη επικριτικοί όσο είμαστε ζωντανοί είναι κάτι πολύ προχωρημένο. Πρέπει να γίνουμε Βούδες για να εξελιχτούμε έτσι.
6. Δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος για να τελειώσει κάτι. Κάποια τελειώματα είναι πιο ευχάριστα, άλλα όχι τόσο. Όμως δεν είναι μόνο το ποσοστό ευτυχίας που μετράει. Είναι η μουσική του.
7. Η κοινωνία διδάσκει τον περιορισμό. Ανεξαρτήτως του τι έχουμε διδαχτεί, οτιδήποτε χρειαστήκαμε ποτέ, είναι ήδη μέσα μας. Και το ποιοι πραγματικά είμαστε, είναι πέρα από την αντιληπτική μας ικανότητα. Για αυτό, το να ζούμε στριμωγμένοι μέσα στην ανθρώπινη εμπειρία, μπορεί να είναι οδυνηρό κατά διαστήματα.
8. Στο κέντρο των πάντων υπάρχει μια ενέργεια, ένα πνευματικό αγαθό που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ. Πόσο καλά μας κάνει να νιώθουμε η Αγάπη. Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Πραγματικά δεν μπορείτε. Δεν γίνεται με τίποτα να βιώσετε την πλήρη δύναμη της ΑΓΑΠΗΣ όσο βρίσκεστε σε αυτόν τον πλανήτη.
9. Ο θάνατος δεν είναι κάτι το τόσο σοβαρό όσο νομίζουμε ότι είναι. Στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ ευχάριστο. Αλήθεια, δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Και το να λέμε αντίο στους ανθρώπους που αγαπάμε δεν είναι τόσο σοβαρό όσο φαίνεται, γιατί θα συναντηθούμε μαζί τους πάλι.
By Annie Kagan on Omtimes
Μετάφραση: awakengr.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου