Eάν βρισκόταν μπροστά σου ένα ποτήρι νερό, το οποίο δεν θα ήταν ούτε γεμάτο αλλά ούτε και άδειο, πως θα το χαρακτήριζες; Το έχεις σκεφτεί ποτέ; Στα μάτια σου θα έμοιαζε μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Το προφανές λέει, πως μπορείς να καταλήξεις σε δύο συμπεράσματα. Πρώτον, πως εάν είναι κάτω από τη μέση, μπορείς να το δεις μισοάδειο, ενώ εάν είναι πάνω από τη μέση του ποτηριού μισογεμάτο.
Μια άλλη ωστόσο αντίληψη των πραγμάτων αναφέρει, πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία η ταμπέλα που θα βάλεις στο ποτήρι, μιας και το μόνο που έχει ουσιαστική σημασία είναι να μπορεί ενώ το ποτήρι αδειάζει, να γεμίζει και πάλι από την αρχή!
Υπάρχουν άνθρωποι, που θα τους δεις να κρατάνε πάντα γεμάτα τα ποτήρια τους. Υπάρχουν αυτοί, που για να ξεδιψάσουν πρέπει να πιουν ολόκληρο το ποτήρι μέχρι την τελευταία του σταγόνα και ας αδειάσει.
Είναι και εκείνοι που συνηθίζουν να τα αφήνουν μισά, έχοντας μέσα τους τον φόβο πως δεν θα καταφέρουν να τα ξαναγεμίσουν ποτέ.
Άξιοι θαυμασμού είναι εκείνοι που το ποτήρι τους είναι μισοάδειο, επειδή συνήθως επιλέγουν να το μοιράζονται με κάποιον άλλο και ακόμα και αν ξέρουν πως μπορεί να πίνουν το τελευταίο τους ποτήρι, δηλώνουν ευγνώμονες, πίνοντας στην υγειά όσων αγαπούν!
Τι συμβαίνει όμως με εκείνους, που επιλέγουν να αδειάζουν το ποτήρι σου, αφήνοντας μόνο το δικό τους γεμάτο;
Σε αυτή τη περίπτωση θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για “μέτριους” και λιγόψυχους ανθρώπους. Για ανθρώπους, που η έννοια του μοιράσματος, της εμπιστοσύνης και της αλληλεγγύης φαντάζει κάτι άγνωστο.
Μπορεί και να αγωνίζονται πολύ για να δείξουν το αντίθετο, μιας και συνήθως η επίγνωση στη περίπτωση τους απουσιάζει, όμως οι πράξεις τους και οι προθέσεις τους αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν.
Και τότε οι μάσκες πέφτουν και η αλήθεια αποκαλύπτεται, όποιο και αν είναι το ρίσκο! Ίσως το ρίσκο για εκείνους να είναι να χάσουν έναν αξιόλογο άνθρωπο από την ζωή τους, όμως το ρίσκο για εσένα καλύτερα να μετονομαστεί σε λύτρωση, μιας και τέτοιου είδους παρουσίες είναι καιρός να γίνουν απουσίες! Είναι καιρός να γίνουν ιστορίες που θα ακούν μόνο στο παρελθόν!
Φύγε μακρυά. Φύγε μακρυά και αν θες κράτα αποστάσεις από εκείνους, που επιλεκτικά σε αγαπάνε πάντα λιγότερο από τον εαυτό τους. Φύγε από αυτούς, που η λέξη ισότητα φαντάζει άγνωστη στα αυτιά τους.
Εκείνοι που σε θέλουν “γεμάτο” ευτυχία, δεν θα σε “αδειάσουν” ποτέ, για να νιώσουν πιο ολοκληρωμένοι από εσένα.
Αντίθετα θα επιλέξουν να πιουν νερό στο όνομά σου και αν πάλι δεν το κάνουν, είτε από λάθος είτε από αδυναμία, θα βρουν τον τρόπο και τις λέξεις να ζητήσουν έμπρακτα συγγνώμη για ότι είπαν και δεν εννοούσαν και για ότι έκαναν και πραγματικά μετάνιωσαν, μιας και η χαρά σου θα είναι πάντα και δική τους και η ζωή τους μια γκρίζα εικόνα χωρίς εσένα!
Εάν το καλοσκεφτείς, έτσι είναι οι άνθρωποι, πολλές φορές πληγώνουν και πληγώνονται! Δράση – αντίδραση, όπως στους νόμους της φυσικής! Και οι ανθρώπινες σχέσεις πάλι έτσι είναι, πάρε και δώσε!
Όμως όταν η ανταλλαγή παύει να είναι δίκαιη, τότε παύει να είναι και αξιόλογη! Και αυτό είναι νόμος. Αυτή τη φορά άγραφος, πάντα όμως πιστός στους κανόνες του!
Τι να τους κάνεις λοιπόν αυτούς που “διψάνε” μόνο και μόνο για να πίνουν από το δικό σου νερό; Tί να τους κάνεις εάν αδιαφορούν για τις δικές σου ανάγκες; Tι στα αλήθεια να τους κάνεις αυτούς, που επιμένουν για κάτι, επειδή πίσω από τις επιθυμίες τους κρύβεται μόνο το εγώ τους;
Αν δεν χαμογελούν επειδή χαμογελάς, αν δεν φωτίζουν τις μέρες σου και δεν ανοίγουν διάπλατα τα χέρια τους για να σε αγκαλιάσουν, τότε καλύτερα να απέχουν από την ζωή σου. Και αν ακόμα και έτσι, θεωρείς πως υπάρχει και άλλο περιθώριο για να παλέψεις για εκείνους, τότε κάντο, έχοντας όμως πλήρη συνείδηση του τι θα ακολουθήσει και ίσως επαναληφθεί!
Αξίζει πάντα να προσπαθείς και ας αποτύχεις. Και αν αποτύχεις, προσπάθησε ξανά και είτε απέτυχε καλύτερα είτε απομακρύνσου μια για πάντα από ανθρώπους που σου “τρώνε” την ψυχή.
Αν δυσκολεύεσαι να βρεις τις απαντήσεις που αναζητάς, να είσαι σίγουρος και σίγουρη πως βρίσκονται μέσα σου και ο τρόπος για να τις διαβάσεις είναι με το να ζήσεις τη ζωή, όπως επιθυμεί η καρδιά σου.
Μπορεί το συναίσθημα του να αποτύχεις μεγαλειωδώς να μοιάζει δυσάρεστο, αξίζει όμως η προσπάθεια μιας και θα ξέρεις πως τόλμησες μεγαλειωδώς για ότι αγάπησες πραγματικά και ας πήρες μόνο πόνο και αδικία σε αντάλλαγμα!
Η αγάπη δεν τελειώνει όσο και αν ξοδεύεται! Μπορεί να “άδειασες” πολύ, να πόνεσες και να πικράθηκες, επειδή είχες την ακαταμάχητη επιθυμία να αγαπηθείς ακαταμάχητα και όμως στο τέλος δεν συνέβη ποτέ! Ο λόγος; Eίναι απλός. Η αληθινή αγάπη δεν έχει ωραίο τέλος, γιατί η αληθινή αγάπη δεν έχει τέλος!
Ο χρόνος που σου απομένει στη ζωή δεν είναι λίγος, ούτε όμως και απεριόριστος. Σε κάποιους μοιάζει αγχωτικός και αδιάφορος και σε άλλους πάλι τόσο διασκεδαστικός, που ανυπομονούν να ζήσουν την επόμενη ημέρα.
Αυτούς κράτα! Αυτούς που σέβονται τις στιγμές τους, τις υπολογίζουν χωρίς χρονόμετρα και αλίμονο αν αυτοί φέρουν αντίρρηση επειδή διψάνε! Αυτοί έχουν όλα τα δίκια του κόσμου για να διψάνε, μιας και βιάζονται να πιουν την ζωή, όπως ορίζει η καρδιά τους!
Αυτούς αγάπα, δίχως δεύτερη σκέψη! Αυτούς με την “γεμάτη” καρδιά, όχι τους “άδειους” από συναίσθημα! Αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και αδειάζουν μόνο την γωνιά τους, όχι τον διπλανό τους! Γιατί αυτοί που “αδειάζουν” ανθρώπους, μάλλον ένιωθαν άδειοι από καιρό και μάλιστα πολύ πριν σε γνωρίσουν!
Η Αγάπη είναι σαν μια κλεψύδρα, με την καρδιά να γεμίζει καθώς το μυαλό αδειάζει.
Κέλλυ Σεφέρου
Jules Renard. loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου