Να έρχεται το βράδυ και να μας καίει αυτή η φωτιά και να κάνουμε πως δεν τη νιώθουμε… Αυτή η φωτιά, που κοροϊδεύεις τον εαυτό σου πως έχει σβήσει.
Είναι η φωτιά των ονείρων σου, που νίκησε η σκληρή πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται καν ο προσδιορισμός μπροστά απ’ αυτή τη λέξη!
Πραγματικότητα. Αυτή μας νικάει ή την αφήνουμε; Ξεχάσαμε να νιώθουμε, μήπως πληγωθούμε. Μήπως πονέσουμε λίγο ακόμα. Από αυτό το φόβο αγνοούμε τη φωτιά που μας καίει και σκεφτόμαστε μόνο πρακτικά!
Τι θα κάνουμε αύριο, για να επιβιώσουμε ακόμα μια μέρα. Να. περάσουμε άλλη μια ξάγρυπνη νύχτα, μέχρι να μεγαλώσουμε τόσο, που πια ο ύπνος θα έρχεται χωρίς να τον καλείς. Έτσι τα όνειρα παύουμε να τα κάνουμε με μάτια ανοιχτά κι έρχονται στον ύπνο μας σαν εφιάλτες…
Εσύ μπορεί να κάνεις πως δεν νιώθεις ή όντως να ξέχασες. Να σε ρούφηξε εκείνη η πραγματικότητα. Όμως το υποσυνείδητο σου σε εκδικείται κι έχει το δικαίωμα! Να σε ξυπνήσει θέλει! Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται,όχι αυτούς που ονειρεύονται…
Λένα Μπατσκίνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου