«Δεν θέλω να ξαναερωτευτώ!».
Η φράση σου αυτή πολύ με έχει προβληματίσει. Αντηχεί μέσα στ΄αυτιά μου από την στιγμή που σε άκουσα να την λες. Κατηγορηματική, με μια βεβαιότητα που επιμένω πως είναι αυτοτιμωριτική – και τελικά αυτοκαταστροφική...
«Δεν μπορώ να ξαναεμπιστευτώ κανέναν. Δεν μπορώ να βάλω κανέναν μέσα στο σπίτι μου, ειδικά τώρα που έχω τα παιδιά δεν πρόκειται να ξαναερωτευτώ κανέναν και για κανένα λόγο!...»
Δεν θα είχα αντίρρηση αν το διαζύγιο ήταν “χθες”, αν όλες αυτές οι καταστάσεις που οδήγησαν την σχέση σου στο τέλος ήταν πρόσφατες, χωρίς ακόμα να έχεις προλάβει να πενθήσεις αυτά που ονειρεύτηκες...
Όμως πάνε τώρα εδώ και δυο χρόνια, δυο χρόνια δεν είναι λίγος καιρός. Τα παιδιά σου πάνε στο δημοτικό, δεν είναι μωρά, και εσύ είσαι μόλις σαράντα (και κάτι) χρονών... Αλήθεια πότε σκέφτεσαι να γεράσεις; Σε δυο, σε τρία χρόνια; Μήπως σε πέντε; σε δέκα;
Στα πενήντα, ας πούμε; Αποκλείεται! Η ζωή είναι ωραία, η ζωή είναι γλυκιά και πολύ δύσκολα παραιτείται κανείς από τις χαρές της... Εσύ γιατί καταδικάζεις τον εαυτό σου στην μοναξιά;
Άσε με να σου μιλήσω για εσένα, να σου πω τι σκέφτομαι, τι πιστεύω πραγματικά: Είσαι νέα, είσαι όμορφη, έχεις ωραίες σκέψεις, έναν ωραίο τρόπο να εκφράζεσαι, να κοιτάς, μια ευγένεια και ένα χαμόγελο γοητευτικό...
Έχεις τη δουλειά σου, τα παιδιά σου, την υγεία σου κι αν το καλοσκεφτείς... τα έχεις όλα! Και πάνω απ΄όλα έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου!
Εμπρός λοιπόν να την ζήσεις, έχεις πολλούς λόγους να επιλέξεις την ζωή, από την ζωή εν τάφω, την καταδίκη μιας ζωής στην κατάθλιψη της μοναξιάς σου, απόμακρη και μόνη από δική σου επιλογή! Ζήσε για εσένα, ζήσε για τα παιδιά σου, ζήσε για όσους σε αγαπούν και ζήσε για όποιον επιτρέψεις να σε θελήσει και πάλι (και πίστεψέ το, δεν είναι λίγοι οι μνηστήρες στα σκαλοπάτια σου...)
Ζήσε γιατί η ζωή είναι ωραία...
Και όταν ξανά αγαπήσεις και ξανά αγαπηθείς, όταν ξανά νιώσεις τον έρωτα, όταν ξανά χτυπήσει η καρδιά σου για έναν άλλον άνθρωπο, μια νέα περιπέτεια, τότε (και μόνο τότε) ίσως θυμηθείς πως είναι να ζεις μια ζωή γεμάτη όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες, γεμάτη αγάπη, αγκαλιές, χαμόγελα, γεμάτη, εν τέλει, νόημα: Το δικό σου νόημα!
Μαρία σε χαιρετώ. Σε σκέφτομαι, γνωρίζω όμως ότι οι σκέψεις μου μόνο δεν αρκούν... Αυτό που αρκεί (και περισσεύει!) είναι η δική σου απόφαση να αναλάβεις τη ζωή σου, να συνεχίσεις τη ζωή σου, να προσπαθείς για τη ζωή σου. Τη μία και μοναδική ζωή σου, που περνά και χάνεται...
Εάν σας ενδιαφέρει να ενημερωθείτε περαιτέρω για θέματα που αφορούν τις σχέσεις μας με τα παιδιά και τον καλύτερο τρόπο επικοινωνίας μαζί τους, μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή στο βιωματικό σεμινάριο για μαμάδες και μπαμπάδες, με τίτλο «Πώς να μιλήσετε σε ένα παιδί για...» .
Εισηγητής ο ψυχολόγος-οικογενειακός σύμβουλος κ.Γιάννης Ξηντάρας. Οι εγγραφές έχουν αρχίσει ήδη! Δηλώστε συμμετοχή εγκαίρως καθώς θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Περισσότερες πληροφορίες εδώ : http://xidaras.gr/seminario/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου