Καλό ταξίδι, Ελένη!
Καλό παράδεισο… γιατί σίγουρα στον παράδεισο θα βρίσκεσαι τώρα, κάπου ανάμεσα στους αγγέλους. Και ας το ξέρουμε όλοι μας, ότι δεν είναι εκεί η θέση σου. Η θέση σου είναι εδώ κάτω. Η θέση σου, Ελένη, είναι δίπλα στους γονείς σου, δίπλα στους αληθινούς σου φίλους και δίπλα στα τόσο βίαια πετσοκομμένα όνειρα σου. Η θέση σου, Ελένη, είναι στους ζωντανούς και είναι πραγματικά τόσο άδικο, που τελικά δεν είσαι.
Συγγνώμη Ελένη! Αποτύχαμε!
Είχαμε πολλές δουλειές, βλέπεις, και δεν προλάβαμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον σεβασμό. Είχαμε γεμάτο πρόγραμμα και δεν βρήκαμε τον χρόνο να μάθουμε στα παιδιά μας, τι είναι η αγάπη.
Είχαμε ατέλειωτες υποχρεώσεις και δεν το θεωρήσαμε υποχρέωση μας να διδάξουμε στα παιδιά μας την αξία της ανθρώπινης ζωής. Καταπιαστήκαμε, Ελένη, με τα σημαντικά κι αφήσαμε στην άκρη τα ασήμαντα. Αφήσαμε στην τύχη τους τα δευτερεύοντα και κατά συνέπεια και όλη την δική σου γενιά.
Νομίσαμε, Ελένη, ότι αυτό που θα πρέπει να μάθετε στην ζωή σας είναι το πως να βγάλετε πολλά χρήματα. Ότι το πρώτο που πρέπει να μάθετε, είναι τον τρόπο που οι άνθρωποι γίνονται απάνθρωποι, για να κερδίσουν όσο το δυνατόν πιο πολλά. Ότι το σπουδαίο είναι πως επιβάλλεσαι και πως νικάς τον αδύναμο. Ότι η ουσία είναι ποιος θα είναι ο πιο σκληρός με οποιοδήποτε τίμημα.
Θεωρήσαμε πως αν έχετε καινούργια κινητά, σούπερ υπολογιστές και πρόσβαση στο διαδίκτυο, θα είστε μια χαρά. Πως με ένα ζευγάρι επώνυμα παπούτσια και ένα ακριβό φιρμάτο ρούχο έχουμε κάνει το χρέος μας ως γονείς. Πως ο στόχος είναι το έξω και όχι το μέσα και πως το περιτύλιγμα είναι πιο σημαντικό από το περιεχόμενο.
Πιστέψαμε, Ελένη, ότι η Google θα σας μάθει να στέκεστε στα πόδια σας, ότι τα βιντεοπαιχνίδια θα ψυχαγωγήσουν την ψυχή σας και ότι η ζωή είναι ένα ριάλιτι με υλικό έπαθλο.
Πιστέψαμε ότι η τηλεόραση θα σας μάθει πως είναι ο κόσμος εκεί έξω και σας αφήσαμε να μεγαλώσετε μαζί της, την ώρα που εμείς λείπαμε κυνηγώντας τα σημαντικά μας.
Γεννήσαμε παιδιά και τα αφήσαμε στην μοίρα τους, Ελένη. Θεριέψαμε μέσα σας τα πιο άγρια ένστικτα, θυμώσαμε τις ψυχές σας εγκαταλείποντας σας, αγριέψαμε τις καρδιές σας γεμίζοντας τες με κενά.
Αυτή είναι η αλήθεια, Ελένη… Κανένα παιδί δεν γεννιέται φονιάς, καμία παιδική ψυχή δεν έχει μέσα της κακία, κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται ένοχος. Οι άνθρωποι πάντα γεννιούνται αθώοι, Ελένη μας!
Και αφήνονται στα χέρια των γονιών τους, των δασκάλων τους, της κοινωνίας τους για να τους πλάσουν και για να τους δημιουργήσουν. Η αλήθεια είναι σκληρή! Η αλήθεια είναι ότι αφεθήκατε στα χειρότερα, στα πιο αδιάφορα και στα ακατάλληλα χέρια.
Και να σου πω και κάτι τελευταίο, Ελένη;
Δεν ξέρω για ποιο πρέπει να θρηνήσω πιο πολύ… για εσένα που πέρα για πέρα άδικα έφυγες από δω ή για την ανικανότητα μας ως κοινωνία; Δεν ξέρω ποιο από τα δυο είναι πιο τραγικό.
Συγνώμη, Ελένη, αποτύχαμε οικτρά…
Καλό σου ταξίδι!
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου