Θυμάμαι πιτσιρικάς την γιαγιά μου να λέει «κάτσε αγόρι μου να ξημερώσει πρώτα ο Θεός τη μέρα», όταν έλεγα τις δουλειές που ήθελα να κάνω την επόμενη μέρα.
«Να ξημερώσει ο Θεός την ημέρα…»
Μου έχει κολλήσει αυτή η φράση…κάθε ημέρα που ξημερώνει για ένα θνητό πλάσμα όπως εμείς, είναι ένα μεγάλο Δώρο του Θεού, του Σύμπαντος, της Δύναμης τέλος πάντων που πιστεύει ο καθένας σαν Ύψιστη και Διοικούσα Αρχή.
Ναι μεν είμαστε θνητοί, αλλά δυστυχώς το έχουμε ξεχάσει, ξεχνώντας παράλληλα και το ότι κάποια στιγμή θα έλθει η Συντέλεια του Κόσμου. Του προσωπικού μας κόσμου φυσικά, καλώς ή κακώς, κανείς από εμάς δεν είναι τόσο σημαντικός, ώστε με τον δικό του θάνατο να σβήσει και ο Κόσμος ολάκερος.
Αφήνουμε τον Χρόνο να κυλά μέσα από τα χέρια μας, αφήνουμε άπειρα απωθημένα να «στοιχειώνουν» την Ύπαρξή μας, πράγματα που αφήνουμε για ένα αβέβαιο «Αύριο», λες και έχουμε κάνει κάποιο συμβόλαιο με τον Θεό πως αυτό το Αύριο θα ξημερώσει σίγουρα για μας…
ΚΑΘΕ ημέρα που ξημερώνει είναι ένα Δώρο…
και το πολυτιμότερο Δώρο δεν είναι αυτό που βάζουμε πίσω από βιτρίνες να το καμαρώνουμε, αλλά είναι αυτό που με την χρήση του κάνουμε την ζωή μας εύκολη, όμορφη και χαρούμενη.
Πόσο μάλλον στην περίοδο της «Κρίσης» και της ένδειας που ζούμε, Κρίσης και φτώχειας όχι τόσο οικονομικής, μα, κυρίως, συναισθηματικής, ηθικής και αξιακής…
Ο Θεός θα ξημέρωσει την Ημέρα.
Το αν θα είναι «άλλη μια μέρα», ή «μια μέρα αξέχαστη», εξαρτάται από το τι θα κάνεις ΕΣΥ…
Όπως και να έχει όμως, ένας Νέος Εαυτός γεννιέται κάθε ημέρα και το «Καλημέρα» είναι οι ωδίνες του τοκετού.
Ο Ύπνος είναι ένας μικρός Θάνατος και το «Καλημέρα» όταν ξυπνώντας το πρωί ανοίγεις τα μάτια σου, σημαίνει «Καλώς ήλθες στην Ζωή».
Μια Νέα Ευκαιρία για τον καθένα μας ξημερώνει…
ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη.
©2004-2018 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου